+- PhobiaSocialis.pl (https://www.phobiasocialis.pl)
+-- Dział: Pomoc (https://www.phobiasocialis.pl/forum-3.html)
+--- Dział: Pozytywne historie (https://www.phobiasocialis.pl/forum-23.html)
+--- Wątek: Oto ja, co mi pomaga (/thread-2757.html)
Oto ja, co mi pomaga - Thomas_20082 - 03 Kwi 2009
Witam
Mam 23 lata i od kiedy pamiętam byłem nieśmiały. Jednak byłem tylko nieśmiały a nie zalękniony czy przestraszony. Mój lęk przed otoczeniem ma typowe objawy lęku społecznego ( choruję od 5 lat nigdy się nie leczyłem u specjalisty chodź byly takie chwile że myślałem że tylko on moze mi pomóc o tym napisze jednak później ok.). Najgorsze dla mnie jest czerwienieni się, drżący głos oraz uczucie że ludzie wiedzą że jestem zdenerwowany, że oni to widzą, czują i widzą po moich zalęknionych oczach. Z góry tez przepraszam za ten haos czy chaos w tym co pisze ale jest tyle tego że nie wiem od czego zaczac pisać. Muszę przyznać że w pewnym momencie obraziłem sie na wszystkich ludzi i cała złość przelałem na siłowni. Teraz jestem dobrze zbudowanym kolesiem który jak na swoje nieprzecietne rozmiary jest strasznie zdenerwowany w kontakcie z innymi ludźmi a zwłaszcza z dziewczynami które dość często dają mi do zrozumienia że mogę wzbudzać w nich jakieś zainteresowanie. Wtedy dotarło do mnie że moj problem to nie nieśmiałość lecz coś więcej. Zaczałem czytać w necie i w końcu znalazłem to na co choruje: lęk społeczny. Myśle fajnie przynajmniej wiem co mi jest a już nie wmawiam sobie jakiś dziwnych paranoi. znalazłem też bardzo ale to bardzo pomocną pozycję książkową ( nie wiem czy mogę podać autora bo ktoś to uzna za spam) w kazdym bądź razie od kąd ją czytam, bo powracam do niej czesto aby utrwalić poczynione postępy mój lęk podczas kontaktu z innymi ludźmi zmniejszył się o co najmniej 70%!. Jedną z metod jest poznanie prawdziwego lęku i jego deformacja. Oto przykład: Mam iść do sklepu. Pytam: czego się boję? Boję sie że ktoś mnie wyśmieje. Racjonalne stwierdzenie: Wątpie aby ktos mnie wysmiał w drodze do sklepu bo ludzie na osiedlu już mnie znają i wątpie aby mnie wyśmiali, albo nawet jeśli ktoś mnie wyśmieje to co to dla mnie bedzie oznaczać, czy to bedzie miało dla mnie znaczenie jutro a za miesiąc. Potrafię w ten sposób odeprzeć każda niepokojącą myśl dzieki czemu poziom lęku opada. Np. czerwienienie się w towarzystwie to nic złego, pewnie ktoś pomysli że jest mi gorąco, ja sam kiedy widzą że ktoś jest czerwony tak własnie myśle. Chetnie też chciałbym z wami porozmawiać o metodach jakie wy stosujecie aby lepej zmieszać sie z tłumem
Pozdrawiam
Re: Oto ja, co mi pomaga - Danika - 05 Kwi 2009
Jak sobie wczoraj poczytałam co piszą w necie ludzie chorzy na raka, albo zarażeni hiv to, aż dobrze czuję się ze swoim zespolem depresyjno-lękowym. Pomimo tego,że się męczę, ale ZYJĘ, ŻYJĘ ,ŻYJĘ!!! I wiem,że ta choroba mnie nie zabije.
Pomyślcie, że takie forum jak nasze mają ludzie z hiv. I co oni mają powiedzieć?
Kochani nie jesteśmy na najgorszej pozycji. Są gorsze choroby,a wszyscy bardzo pragną żyć.
Re: Oto ja, co mi pomaga - stiven - 05 Kwi 2009
@Danika
Moim zdaniem takie "porównywanie" nie jest zbyt dobre. Nie raz sobie różne takie rzeczy uświadamiałem, ale nic to nie dało. A poza tym, co z tego, że żyje, jak nic sensownego z tego życia nie mam. Najchętniej to bym właśnie chciał dostać raka i zwinąć się stąd jak najszybciej. Myślę nawet o samobójstwie, ale jak na razie nie potrafię.
@Thomas_20082
Też mam 23 lata, na początku to co piszesz, to jakbym czytał o sobie. Parę miesięcy temu jak pierwszy raz czytałem o FS to tak sobie pomyślałem: "przecież oni o mnie piszą". I potem sobie uświadomiłem, że są też inni, którzy tak maja jak ja. Właśnie fajnie by było jakbyś podał tytuł tej książki, o której piszesz.
Re: Oto ja, co mi pomaga - magik - 05 Kwi 2009
Długotrwały stres może zabić.
Ile to się słyszy o 20 paroletnich osobach umierających na zawał.