04 Lip 2008, Pią 21:15, PID: 39406
Czy ja wiem. Wydaje mi się że to i tak kwestia szczęscia w doborze leku. Zazwyczaj lekarz zaczyna od tego, który najczesciej przepisuje (albo tego za który dostanie jakieś profity od przedstawiciela medycznego). Wklejam okulnik którym zazwyczja posługuja sie lekarze przy leczeniu tego typu zaburzeń:
LĘK UOGÓLNIONY LĘK NAPADOWY
Cechy podstawowe:
1. Utrzymuje się przewlekle (tygodnie, miesiące)
2. Ma przebieg falujący, z okresami poprawy i pogorszeń
3. Objawy nie osiągają max nasilenia, mogą dominować objawy somatyczne lub psychologiczne
4. Złe samopoczucie
5. Poszukiwanie pomocy Cechy podstawowe:
1. Występuje napadowo, epizodycznie
2. Pojawia się bez uchwytnych przyczyn, niekiedy w określonych sytuacjach (samotność, kontakt z ludźmi, publiczne wystąpienie)
3. Trwa krótko (od kilku do kilkudziesięciu minut)
4. Objawy osiągają bardzo duże nasilenie, często całkowicie dezorganizują aktywność celową
5. Po ustąpieniu epizodu następuje zmęczenie i osłabienie
6. Między napadami występują obawy przed ponownym wystąpieniem epizodu, złe samopoczucie, niekiedy depresja
Postępowanie lecznicze:
1. W lęku nerwicowym – psychoterapia
2. W lęku w przebiegu chorób somatycznych – leczenie schorzenia podstawowego
3. Wenlafaksyna 75-225 mg/dobę
4. Paroksetyna 20-50 mg/dobę
5. Imipramina 75-200 mg/dobę
6. Buspiron 15-60 mg/dobę
7. Gdy leczenie nieskuteczne włączyć benzodiazepiny Leczenie lęku napadowego i agorafobii:
1. Dążenie do ustalenia przyczyny lęku, wykluczenie przyczyn somatycznych
2. NAPAD LĘKU: alprazolam (0.5-2 mg), lorazepam (1-2.5 mg)
3. LECZENIE DŁUGOTRWAŁE:
citalopram 20-60 mg/d
fluoksetyna 20-40 mg/d
fluwoksamina 100-300 mg/d
paroksetyna 20-40 mg/d
sertralina 50-150 mg/d
W lęku uogólnionym i mieszanych zaburzeniach depresyjno-lękowych stosować Tianeptynę 3 x 12.5 mg Można również TLPD: imipramina (75-250 mg/d), klomipramina (75-250 mg/d)
Gdy leczenie nieskuteczne można stosować:
BENZODIAZEPINY: alprazolam (1.5-8 mg/d), klonazepam (1-4 mg/d), diazepam (5-20 mg/d), lorazepam (2-8 mg/d)
SNRI: wenlafaksyna (75-225 mg/d)
NRI: reboksetyna (4-8 mg/d)
NaSSA: mirtazapina 45 mg/d
RIMA: moklobemid (300-600 mg/d)
LECZENIE FOBII SPOŁECZNEJ
RIMA: moklobemid (300-600 mg/d) – lek pierwszego rzutu
SSRI: fluwoksamina (100-300 mg/d), paroksetyna (20-50 mg/d), sertralina (50-150 mg/d)
Gdy leczenie nieskuteczne lub żle znoszone podajemy BENZODIAZEPINY (klonazepam 1.5-8 mg/d) lub SSRI (citalopram 20-60 mg/d lub fluoksetynę 20-40 mg/d)
ZASADY POSTĘPOWANIA LECZNICZEGO W RÓŻNYCH FORMACH LĘKU
1. Identyfikacja źródeł lęku i usunięcie jego przyczyny. Postępowanie wyłącznie objawowe często przynosi więcej szkód niż pożytku
2. W lęku uogólnionym podstawowe znaczenie ma psychoterapia, leki anksjolityczne odgrywają rolę pomocniczą
3. W lęku napadowym – niezbędne leczenie farmakologiczne
4. Benzodiazepiny często przynoszą jedynie efekt doraźny i nie zapobiegają napadom lęku. U części chorych bardziej skuteczne są leki przeciwdepresyjne stosowane przez kilka miesięcy (imipramina, klomipramina, inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny)
5. Lęk w przebiegu uzależnień: anksjolityki mają tu znaczenie drugorzędne. Jeśli już podawać w sytuacjach niezbędnych i krótko, ze względu na możliwość uzależnienia
6. Lęk w chorobach somatycznych: anksjolityki mają znaczenie pomocnicze.
pozdro
LĘK UOGÓLNIONY LĘK NAPADOWY
Cechy podstawowe:
1. Utrzymuje się przewlekle (tygodnie, miesiące)
2. Ma przebieg falujący, z okresami poprawy i pogorszeń
3. Objawy nie osiągają max nasilenia, mogą dominować objawy somatyczne lub psychologiczne
4. Złe samopoczucie
5. Poszukiwanie pomocy Cechy podstawowe:
1. Występuje napadowo, epizodycznie
2. Pojawia się bez uchwytnych przyczyn, niekiedy w określonych sytuacjach (samotność, kontakt z ludźmi, publiczne wystąpienie)
3. Trwa krótko (od kilku do kilkudziesięciu minut)
4. Objawy osiągają bardzo duże nasilenie, często całkowicie dezorganizują aktywność celową
5. Po ustąpieniu epizodu następuje zmęczenie i osłabienie
6. Między napadami występują obawy przed ponownym wystąpieniem epizodu, złe samopoczucie, niekiedy depresja
Postępowanie lecznicze:
1. W lęku nerwicowym – psychoterapia
2. W lęku w przebiegu chorób somatycznych – leczenie schorzenia podstawowego
3. Wenlafaksyna 75-225 mg/dobę
4. Paroksetyna 20-50 mg/dobę
5. Imipramina 75-200 mg/dobę
6. Buspiron 15-60 mg/dobę
7. Gdy leczenie nieskuteczne włączyć benzodiazepiny Leczenie lęku napadowego i agorafobii:
1. Dążenie do ustalenia przyczyny lęku, wykluczenie przyczyn somatycznych
2. NAPAD LĘKU: alprazolam (0.5-2 mg), lorazepam (1-2.5 mg)
3. LECZENIE DŁUGOTRWAŁE:
citalopram 20-60 mg/d
fluoksetyna 20-40 mg/d
fluwoksamina 100-300 mg/d
paroksetyna 20-40 mg/d
sertralina 50-150 mg/d
W lęku uogólnionym i mieszanych zaburzeniach depresyjno-lękowych stosować Tianeptynę 3 x 12.5 mg Można również TLPD: imipramina (75-250 mg/d), klomipramina (75-250 mg/d)
Gdy leczenie nieskuteczne można stosować:
BENZODIAZEPINY: alprazolam (1.5-8 mg/d), klonazepam (1-4 mg/d), diazepam (5-20 mg/d), lorazepam (2-8 mg/d)
SNRI: wenlafaksyna (75-225 mg/d)
NRI: reboksetyna (4-8 mg/d)
NaSSA: mirtazapina 45 mg/d
RIMA: moklobemid (300-600 mg/d)
LECZENIE FOBII SPOŁECZNEJ
RIMA: moklobemid (300-600 mg/d) – lek pierwszego rzutu
SSRI: fluwoksamina (100-300 mg/d), paroksetyna (20-50 mg/d), sertralina (50-150 mg/d)
Gdy leczenie nieskuteczne lub żle znoszone podajemy BENZODIAZEPINY (klonazepam 1.5-8 mg/d) lub SSRI (citalopram 20-60 mg/d lub fluoksetynę 20-40 mg/d)
ZASADY POSTĘPOWANIA LECZNICZEGO W RÓŻNYCH FORMACH LĘKU
1. Identyfikacja źródeł lęku i usunięcie jego przyczyny. Postępowanie wyłącznie objawowe często przynosi więcej szkód niż pożytku
2. W lęku uogólnionym podstawowe znaczenie ma psychoterapia, leki anksjolityczne odgrywają rolę pomocniczą
3. W lęku napadowym – niezbędne leczenie farmakologiczne
4. Benzodiazepiny często przynoszą jedynie efekt doraźny i nie zapobiegają napadom lęku. U części chorych bardziej skuteczne są leki przeciwdepresyjne stosowane przez kilka miesięcy (imipramina, klomipramina, inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny)
5. Lęk w przebiegu uzależnień: anksjolityki mają tu znaczenie drugorzędne. Jeśli już podawać w sytuacjach niezbędnych i krótko, ze względu na możliwość uzależnienia
6. Lęk w chorobach somatycznych: anksjolityki mają znaczenie pomocnicze.
pozdro