Mam pytanie do tych którzy leczyli się dłużej lekami np seroxatem, a teraz nie biorą już nic . Czy z perspektywy czasu było warto . Czy wspominacie chwile gdy braliście lekarstwa jako zaj..bisty okres w waszym życiu . Czy było tylko troche lepiej i tak naprawde żałujecie wywalonej kasy. Ja jechałem ok 3 miesięcy na seroxacie ale na 20mg i troche żałuje że nie spróbowałem zwiekszyć dawki do 30 mg.
Miałem parę miesięcy szczęścia. Zaje**stego szczęścia. W tym czasie znalazłem sobie dziewczynę i czułem się bosko. Niestety ten czas minął i wszystko stare wróciło. Z perspektywy czasu nie wje**łbym się w leki drugi raz, więcej nieszczęścia niż szczęścia z tego wynikło. No ale szkoda że od razu tego nie wiedziałem. Człowiek uczy się na błędach.
Teraz biorę słabiutki Andepin, psychiatra dopiero co zwiększył mi dawkę do 40 mg. Nie wiem czy to coś da, skoro ja w ogóle nie odczuwam działania tego leku? Beznadzieja i głupie myśli znowu mnie opętały...
Więc wygląda że stoimy w miejscu . Pamiętam jak wchodził seroxat na rynek i reklamowali go jako lek na nieśmiałość . Zażyjesz i będzie cacy. A okazuje się że wszystkie te leki to
które pomaga nam na chwile
. K...wa Ludzie chcą latać na Marsa a nie mogą wymyślić leku na ten syf . Nic tylko się pociąć
. Czasami mam takie dni gdy włącza mi się agresor i jak tak dalej pójdzie to im rozpi...dole tego Marsa.
Myślę, że ten lek (*lej) istnieje od dawna. Nic nie trzeba już wymyślać. Trzeba to odszukać. Chociaż, pewnie niejeden się o to potyka, więc i szukać nie trzeba. To co kurde trzeba zrobić? Zauważyć to w końcu? Zanim wszyscy się o to potkną i padną na ryj? No, fajnie by było
* to informacja dla malućkich