Pytanie do osób pracujących z tym typem osobowości. Jak sobie radzicie tam gdzie pracujecie ? Jak wytrzymujecie ten 8 godzinny czas pracy i jak osoby z którymi pracujecie was odbierają?
Pewnie jako mruka i dziwaka. Radzę sobie jakoś bo to biuro, przekładanie papierów. Ale patrząc obiektywnie jest słabo. Do nikogo nie otwieram gęby nawet jak mam okazję. A że nie było ich wiele to teraz już jest ciężko
teraz jest spoko, choć mógłbym trochę bardziej zadbać o znajomości, ale leniwy jestem. Pani Pies powiedziała, że tru introvert. Edit: kazała sprostować, więc jestem po prostu leniwy.
a kiedyś w mojej pierwszej prawdziwej pracy, to pewnie podobnie jak Zas.
Ogólnie beznadziejnie. W ogóle się nie odzywam sama z siebie. Jak pytają to odpowiadam, ale krótko. Na początku dziwili się, że taka jestem i trochę żartowali. Myślę, że tak robili, żeby rozluźnić sytuację i zachęcić mnie. Niestety nie umiałam się przełamać. Wydaje się, że teraz mają mnie już dość, chociaż zachowują pozory uprzejmości.
Ja z nikim nie rozmawiam w pracy i ludzie raczej mnie nie lubia, nieznosza, nie umiem rozmawiac, bo sie boje i moje relacje wygladaja coraz gorzej i gorzej. Ludzie chca wejsc mi na glowe bo sie nie bronie nawet.
Ja co prawda jeszcze pracy nie mam, ale wiem jak się tam będę zachowywał.
Będę tak przejęty i zestresowany swoimi superodpowiedzialnymi zadaniami, że moje kwestie w rozmowie będą zapewne wyglądać tak:
- yyy, no masz rację,
- hehe, no tak,
- o, to super,
- aha,
ewentualnie jakieś pomruki z siebie wydam, będę kogoś parafrazować albo zachowam się jakoś irracjonalnie.
Jak sobie radzę? Z nikim nie gadam bo nie umiem i nie lubię, chyba że ktoś zagaduje to ja jedynie odpowiadam na pytania albo sam o coś zapytam.Chyba mnie lubią (niektórzy), kto nie lubi to już opisywałem w innym wątku.
Chcę zrobić swoje i zjeżdżać na hałs
Też z nikim nie gadam, ale na szczęście inni to akceptują i nic do mnie nie mają. Chociaż chciał bym kiedyś znaleźć inną/lepszą pracę i zacząć wszystko od nowa.
problem jednak w tym, że nowe miejsce niczego nie zmieni, jeśli nie zmieni się jednocześnie myślenie. ludzie raczej traktują mnie jak powietrze, albo przeszkodę. w obydwu przypadkach po prostu zajmuję się zadaniem do wykonania i odliczam godziny do końca.
blurge napisał(a):problem jednak w tym, że nowe miejsce niczego nie zmieni, jeśli nie zmieni się jednocześnie myślenie.
Szkoda że ja o tym nie pomyślałem zanim olałem swoją starą robotę( debilem jestem ).A można było pokombinować np.nie zmieniać pracy a zamieszkać samemu i mus radzenia sobie samemu zmienił by może myślenie.
Ja tam nigdy sam nie rozpoczynam rozmowy. Gdy ktoś mnie o coś zapyta odpowiadam tak by dać mu do zrozumienia, że nie chce mi się gadać i co najdziwniejsze ludzie mnie lubią mimo iż każdą wolną chwilę spędzam z dala od nich np: w czasie przerwy siadam jak najdalej najlepiej przy innym stoliku
Syriusz napisał(a):Ja tam nigdy sam nie rozpoczynam rozmowy. Gdy ktoś mnie o coś zapyta odpowiadam tak by dać mu do zrozumienia, że nie chce mi się gadać i co najdziwniejsze ludzie mnie lubią mimo iż każdą wolną chwilę spędzam z dala od nich np: w czasie przerwy siadam jak najdalej najlepiej przy innym stoliku
Po czym wnosisz, że Cię lubią, jeśli z nimi za bardzo nie gadasz? :-D
Nie dokuczają i nie marszczą czół
Mówią mi zdrobniale po imieniu, robią różne głupie rzeczy żeby mnie rozśmieszyć i starają się nawiązać dłuższą rozmowę. A gdyby mnie nie lubiły to raczej miały by mnie gdzieś.
Syriusz napisał(a):Mówią mi zdrobniale po imieniu, robią różne głupie rzeczy żeby mnie rozśmieszyć i starają się nawiązać dłuższą rozmowę. A gdyby mnie nie lubiły to raczej miały by mnie gdzieś.
Mnie też mówią zdrobniale
ale to dobrze
Chodzę już do tej pracy jakiś 3 tydzień, a mimo tego nadal jestem jednym z samotników, którzy nie mają do kogo otworzyć gęby. W konsekwencji nawet nie wiem jak oceniają moją robotę, ale co tam
