13 Gru 2008, Sob 14:26
Ostatnio(a właściwie to już dawno - teraz się co do tego przekonałem), trafiłem na opis tego co mnie trzyma. Może ktoś też się w tym odnajdzie.
Lęk/depresja płata skroniowego
Lęk/depresja płata skroniowego jest wynikiem nadmiernej lub zbyt małej aktywności płatów skroniowych mózgu, a także zbyt dużej aktywności jąder podstawy i/lub głębokich warstw układu limbicznego. Płaty skroniowe mają związek ze zdolnościami zapamiętywania, naszymi nastrojami i emocjami. Gdy w tej części mózgu zaczynają się pojawiać problemy, ludzie zmagają się z wybuchami złości, problemami z pamięcią oraz niestabilnością nastroju, złudzeniami wzrokowymi lub słuchowymi, jak też czarnymi, przerażającymi albo złymi myślami. Osoby cierpiące na te zaburzenia mają skłonność do błędnego interpretowania komentarzy jako negatywnych, kłopoty w relacjach społecznych i zdają się przechodzić łagodną postać paranoi. Mogą u nich również występować epizody paniki lub strachu bez konkretnej przyczyny, okresy deja vu oraz nadmierne zainteresowanie kwestiami religijnymi. Chorzy mają zdecydowaną skłonność do zachowań agresywnych względem innych i samych siebie. Tego typu zaburzenie mogą być poprzedzone podobnymi przypadkami w rodzinie lub uruchomione na skutek urazu mózgu. Wyniki badań SPECT prowadzonych wśród pacjentów z zaburzeniami typu 6 wykazały zwiększoną albo zmniejszoną aktywność płatów skroniowych oraz zwiększoną aktywność jąder podstawy i/lub głębokich warstw układu limbicznego zarówno w stanie spoczynku, jak i w okresie koncentracji. Gd płaty skroniowe stają się mniej aktywne w czasie koncentracji, chorzy często zmagają się z problemem przyswajania wiedzy. Gdy płat skroniowy jest mniej aktywny po lewej stronie, powoduje ujawnienie się kłopotów z czytaniem oraz nadpobudliwością Mniejsza aktywność płata skroniowego po prawej stronie wpływa na problemy z odczytywaniem sytuacji społecznych.Możliwe jest wystąpienie zmniejszonej aktywności płatów skroniowych po obu stronach.
Ten typ lęku/depresji mogą pogłębiać serotoninergiczne leki przeciwdepresyjne. Gdy na początku lat dziewięćdziesiątych doktor Amen zaczął się zajmować obrazowaniem, media ogromnie się interesowały kontrowersjami dotyczącymi pewnych leków zaklasyfikowanych jako SSRI, które w rzeczywistości czasami wzmagały agresję. Za ich stosowaniem, a w szczególności prozacu, jako leku pierwszego rzutu w leczeniu agresji, przemawia jednak spora literatura. Nasze doświadczenie wskazuje na to, że jeśli leki te są przepisywane w prawidłowy sposób, mogą bardzo korzystnie wpływać na stan chorego i uratowały wiele istnień ludzkich. Oboje jednak mieliśmy pacjentów, których stan dramatycznie się pogorszył po włączeniu do terapii tych leków. Dane uzyskane z badań SPECT pomogły nam zrozumieć, jacy pacjenci mogą tu być zagrożeni. Z naszych doświadczeń wynika, że należą do nich osoby z zaburzeniem płata skroniowego(większe ryzyko) oraz niektórzy chorzy z okresowymi zaburzeniami nastroju.
Objawy tego typu zaburzenia:
1. łatwość wpadania w złość lub okresy skrajnej nadpobudliwości,
2. okresy wściekłości wywołanej niewielkim czynnikiem prowokującym,
3. częste błędne interpretowanie komentarzy jako negatywnych,
4. okresy oderwania od rzeczywistości lub dezorientacji,
5. okresy paniki i/lub strachu bez konkretnego powodu,
6. zmiany doznań wzrokowych lub słuchowych, takie jak widzenie cieni lub słyszenie stłumionych dźwięków,
7. częste odczuwanie deja vu,
8. wrażliwość lub łagodna paranoja,
9. bóle głowy lub bóle brzucha bez określonej przyczyny,
10. przebyty uraz głowy lub przypadki przemocy w rodzinie albo zachowań wybuchowych,
11. czarne myśli, mogące obejmować myśli samobójcze lub mordercze,
12. okresy słabej pamięci lub problemów z pamięcią
Nigdy nie wierzę do końca w opisy psychiatryczne, ale ten idealnie do mnie pasuje. Zastanawiam się tylko, czy to jest tylko fizyczne, czy można nad tym pracować psychoterapią. Czy to jest nerwicowe. Pogrubiłem sprawy, które szczególnie do mnie pasują. Ścisk brzucha można by podpiąć pod ten ból. Deja vu miałem bardzo często jak brałem wenlafeksyne, ostatnio mniej. Tak jakbym wszystko się powtarzało, taki sam scenariusz co tydzień i w pewnym momencie jest to doznanie - przeżywałem to już. Jeśli chodzi o zlość, to też szczególnie na wenla kłóciłem się momentami ze wszystkimi, później miałem wyrzuty sumienia, bo nie miałem co do tego powodów. Nadpobudliwość mama cały czas.
Lęk/depresja płata skroniowego
Lęk/depresja płata skroniowego jest wynikiem nadmiernej lub zbyt małej aktywności płatów skroniowych mózgu, a także zbyt dużej aktywności jąder podstawy i/lub głębokich warstw układu limbicznego. Płaty skroniowe mają związek ze zdolnościami zapamiętywania, naszymi nastrojami i emocjami. Gdy w tej części mózgu zaczynają się pojawiać problemy, ludzie zmagają się z wybuchami złości, problemami z pamięcią oraz niestabilnością nastroju, złudzeniami wzrokowymi lub słuchowymi, jak też czarnymi, przerażającymi albo złymi myślami. Osoby cierpiące na te zaburzenia mają skłonność do błędnego interpretowania komentarzy jako negatywnych, kłopoty w relacjach społecznych i zdają się przechodzić łagodną postać paranoi. Mogą u nich również występować epizody paniki lub strachu bez konkretnej przyczyny, okresy deja vu oraz nadmierne zainteresowanie kwestiami religijnymi. Chorzy mają zdecydowaną skłonność do zachowań agresywnych względem innych i samych siebie. Tego typu zaburzenie mogą być poprzedzone podobnymi przypadkami w rodzinie lub uruchomione na skutek urazu mózgu. Wyniki badań SPECT prowadzonych wśród pacjentów z zaburzeniami typu 6 wykazały zwiększoną albo zmniejszoną aktywność płatów skroniowych oraz zwiększoną aktywność jąder podstawy i/lub głębokich warstw układu limbicznego zarówno w stanie spoczynku, jak i w okresie koncentracji. Gd płaty skroniowe stają się mniej aktywne w czasie koncentracji, chorzy często zmagają się z problemem przyswajania wiedzy. Gdy płat skroniowy jest mniej aktywny po lewej stronie, powoduje ujawnienie się kłopotów z czytaniem oraz nadpobudliwością Mniejsza aktywność płata skroniowego po prawej stronie wpływa na problemy z odczytywaniem sytuacji społecznych.Możliwe jest wystąpienie zmniejszonej aktywności płatów skroniowych po obu stronach.
Ten typ lęku/depresji mogą pogłębiać serotoninergiczne leki przeciwdepresyjne. Gdy na początku lat dziewięćdziesiątych doktor Amen zaczął się zajmować obrazowaniem, media ogromnie się interesowały kontrowersjami dotyczącymi pewnych leków zaklasyfikowanych jako SSRI, które w rzeczywistości czasami wzmagały agresję. Za ich stosowaniem, a w szczególności prozacu, jako leku pierwszego rzutu w leczeniu agresji, przemawia jednak spora literatura. Nasze doświadczenie wskazuje na to, że jeśli leki te są przepisywane w prawidłowy sposób, mogą bardzo korzystnie wpływać na stan chorego i uratowały wiele istnień ludzkich. Oboje jednak mieliśmy pacjentów, których stan dramatycznie się pogorszył po włączeniu do terapii tych leków. Dane uzyskane z badań SPECT pomogły nam zrozumieć, jacy pacjenci mogą tu być zagrożeni. Z naszych doświadczeń wynika, że należą do nich osoby z zaburzeniem płata skroniowego(większe ryzyko) oraz niektórzy chorzy z okresowymi zaburzeniami nastroju.
Objawy tego typu zaburzenia:
1. łatwość wpadania w złość lub okresy skrajnej nadpobudliwości,
2. okresy wściekłości wywołanej niewielkim czynnikiem prowokującym,
3. częste błędne interpretowanie komentarzy jako negatywnych,
4. okresy oderwania od rzeczywistości lub dezorientacji,
5. okresy paniki i/lub strachu bez konkretnego powodu,
6. zmiany doznań wzrokowych lub słuchowych, takie jak widzenie cieni lub słyszenie stłumionych dźwięków,
7. częste odczuwanie deja vu,
8. wrażliwość lub łagodna paranoja,
9. bóle głowy lub bóle brzucha bez określonej przyczyny,
10. przebyty uraz głowy lub przypadki przemocy w rodzinie albo zachowań wybuchowych,
11. czarne myśli, mogące obejmować myśli samobójcze lub mordercze,
12. okresy słabej pamięci lub problemów z pamięcią
Nigdy nie wierzę do końca w opisy psychiatryczne, ale ten idealnie do mnie pasuje. Zastanawiam się tylko, czy to jest tylko fizyczne, czy można nad tym pracować psychoterapią. Czy to jest nerwicowe. Pogrubiłem sprawy, które szczególnie do mnie pasują. Ścisk brzucha można by podpiąć pod ten ból. Deja vu miałem bardzo często jak brałem wenlafeksyne, ostatnio mniej. Tak jakbym wszystko się powtarzało, taki sam scenariusz co tydzień i w pewnym momencie jest to doznanie - przeżywałem to już. Jeśli chodzi o zlość, to też szczególnie na wenla kłóciłem się momentami ze wszystkimi, później miałem wyrzuty sumienia, bo nie miałem co do tego powodów. Nadpobudliwość mama cały czas.
.
temat zbyt powazny, długo myslalem czy coś pisać.
ops: 