Integrujecie sie wtedy z ekipą, jecie i dyskutujecie wspólnie czy raczej kanapeczka samemu na uboczu?

Siedzę w szatni, w samotności, przeglądam telefon albo czytam i nic nie jem, bo nie wolno tam jeść Myśl o zejściu na stołówkę i integracji z innymi wywołuje u mnie irracjonalny lęk ^ ^

Hmm. Jak chcę mieć przerwę (a czasem o to ciężko jak mi co chwila ktoś wchodzi do gabinetu), to mówię "proszę poczekać, za chwilę pana/panią poproszę" i wyciągam jedzonko, piję kawę i popalam efajka.
Na szczęście nie mam w pracy żadnej "ekipy"<3

zależy, jak byłem biurowy to wtedy przerwy spędzałem z szefem i kierownikiem działu czegośtam, znosząc jakieś wywody religijne jednego z nich, a jak byłem fizolem do pola za granicą to wolałem siedzieć sam albo z takim jednym holendrem, niż z innymi polskimi pracownikami w chmurze śmierdzącego gówna unoszącego się z ich papierosów.

Mhm.. u mnie to kiepsko wygląda. Właśnie posiadanie jakiegoś wysokiego stanowiska sprawi, że będzie się miało spokój podczas przerwy.

Bawię się telefonem. Zazwyczaj mam możliwość siedzenia samemu przy stole. Czasem ktoś się dosiądzie, ale nigdy z nikim nie rozmawiałem.

Z pracownikami starszymi ode mnie o 20 lat..... Najlepsze jest, to że z takimi osobami dogaduję się lepiej aniżeli z "rówieśnikami" do lat 30(mam 27) z którymi nie mam po prostu o czym rozmawiać.

Nie mam przerwy

Nie mam przerwy i bardzo się z tego cieszę .

Mam przerwę kiedy chcę, zwykle idę wtedy coś zjeść albo się gdzieś przejść

Chodzę na przerwy z najbliższymi współpracownikami. Czasem nawet coś powiem

Wyłapuję, o ile jest taka możliwość, moment kiedy prawdopodobnie nikogo na jadalni nie ma, i wtedy schodzę na przerwę.

Ogólnie to jak już ktoś jest, to dawno załapali moją inność, więc przeżuwam posiłek, wypijam herbatę, i przeglądam telefon w zupełnej samotności po rzuceniu wkoło wszystkim "smacznego" - tyle jestem w stanie wydusić do ogółu zanim postaram się usadowić plecami do nich, a układ tego miejsca mocno mi to utrudnia. Mocno ewentualnie dosiądę się do kogoś jeśli zanim zajmę miejsce w kącie a ta osoba rzuci w moją stronę - że, tu obok jest wolne miejsce(bo komuś się nie chce nagle samemu siedzieć) - i wtedy te pół godziny przerwy bardzo mocno zaczyna się dłużyć.

Przerwy w pracy to zou, już bym wolała pół godziny wczesniej do domu uciec.

Jak pracowałam na produkcji, miałam albo przerwy razem ze współpracownikami, albo na zmianę się chodziło - zależy gdzie się pracowało, tzn. w którym miejscu. Jak szłam sama, bo tylko jedna osoba mogła opuścić daną taśmę - to super, siadałam sobie, jadłam, scrollowałam internet. No ale nie były to też super długie te przerwy, więc trzeba było się streszczać trochu.
Jeżeli całą taśmą się szło na przerwę, a nawet i całym pomieszczeniem (3-4 taśmy, przy taśmie ok. 6 pracowników + tam się krzątali jeszcze jacyś) to trochę gorzej, bo trzeba było z nimi trochę gadać, pytali o jakieś głupoty. Pod koniec pracowałam z samymi babkami, które mogłyby być moimi matkami/babciami. Więc w sumie byłam traktowana jak ktoś, kim trzeba się opiekować xD. I nie było źle.

A ostatnio, na stażu, przerwy spędzałam w ten sposób, że szłam sobie do łazienki, jadłam coś, szłam się przejść albo siedziałam na miejscu i przeglądałam internet xD. A i jeszcze chodziłam po wodę do czajnika na kawkę albo herbatkę. Bo praca przy komputerze. I robiłam sobie przerwy kiedy chciałam praktycznie. Parę razy skorzystałam z poduch i leżałam, ale dopiero, gdy dziewczyny, które pracowały w tym samym pomieszczeniu sobie poszły. Czasem, jak przyszła taka dziewczyna i zagadywała to z nią rozmawiałam. Albo jak schodziłam do łazienki, to też zahaczałam o jej stanowisko i próbowałam swoich sił w small talku. Z dziewczynami, które pracowały obok mnie rozmawiałam bardzo rzadko. Podczas czterech tygodni moze zamieniłyśmy z kilkanaście zdań. Nie zaiskrzyło pomiędzy nami xD.

A ja pracuje za granicą teraz i tutaj większość na jadalnie jak przychodzi coś zjeść to siada samemu i wgl tutaj się nie czuje głupio jak siedzę bez towarzystwa właśnie z powyższego powodu plus wydaje mi się, że nikogo to nie interesuje gdzie ktoś siedzi i z kim. Są zajęci sobą, ale nie, że samolubni czy niemili. W Polsce wydaje mi się że to by nie przeszło