(18 Lis 2017, Sob 20:01)nico napisał(a): Przemyślałem to dokładnie i wychodzi na to że mam ADD. To te problemy były bezpośrednia przyczyna powstania zaburzenia osobowości u mnie. Warto dogłębniej o tym przeczytać bo ogólnie problem przekłada się nie tylko na uczenie ale również na relacje z innymi.
Przyjmowanie leków na to chyba średni pomysł, wątpię że to w czymś pomaga. To zaburzenie jest nie uleczalne, całe życie nie można brać dragów. Ja w przyszłym roku spróbuje terapii biofeedback zobaczę co to da. A tak to to chyba tylko dyscyplina, praca o jednakowej porze i porządek na biurku.

Nie wiem, dzwonilem do druida i ma mnie jeszcze po swojemu diagnozowac. Ale jak bym mial wybierac 2 lata na dragach a 30 lat wegetacji to dla mnie wybor jest tylko jeden.

Tak można sobie tak wybierać i tak gdybać, gdyby leki były takie skuteczne to by były chyba w szerszym użyciu a są chyba tylko w skrajnych przypadkach.

Stosował ktoś kiedyś kwasy omega?

W moim przypadku nie wiem, czy mam ADD czy po prostu nerwicę lękową. Ale fakty są następujące:

Studiuję kierunek związany z informatyką. Mam tam dużo zajęć z językami PROGRAMOWANIA. Na tych zajęć moje rozkojarzenie i wolne myślenie jest tak widoczne jak nigdy. Nie nadążam za poleceniami, zbyt wolno je interpretuję. Koledzy są dawno z przodu, a ja oczywiście z tyłu. W zeszłym piątek mieliśmy pierwsze zajęcia z programowania JAVA. Nie dość, że nie miałem pojęcia co facet do mnie mówi, to jeszcze nie mogłem nadążyć z rozwiązywaniem przykładów. A to przecież dopiero początek... Na zaliczenie jest jakiś projekt. Jak zawsze pewnie znajdę jakiegoś gościa w internecie, który mi to zrobi i tyle. Ja się do takich rzeczy kompletnie nie nadaje. Ja muszę mieć czas na zastanowienie się nad problemem. Szybkie kojarzenie i interpretowanie nie jest dla mnie. Dlatego ADD podejrzewam u siebie od 2009 roku. Niestety nie wiem w jaki sposób mogłbym się zdiagnozować. Może kiedyś mi się uda.

A tak z ciekawości, czy Wasze problemy z koncentracją występują przez cały dzień? Ja na przykład do około godz. 13 jestem przymulona i nie kontaktuję, ale już później coraz lepiej ze mną. Dawniej o tym nie wiedziałam i wkurzałam się na siebie, że tak ciężko mi myśleć, a wystarczyło przestawić sobie tryb życia na taki, w którym o 13 dopiero wstaję i w ten sposób przesypiam swoje słabe godziny.

(18 Lis 2017, Sob 20:25)nico napisał(a): Tak można sobie tak wybierać i tak gdybać, gdyby leki były takie skuteczne to by były chyba w szerszym użyciu a są chyba tylko w skrajnych przypadkach.

Nie mozna sobie gdybac, tylko mozna sprobowac. Inna sprawa czy ta proba bedzie legalna.

(18 Lis 2017, Sob 22:54)verti napisał(a): W moim przypadku nie wiem, czy mam ADD czy po prostu nerwicę lękową. Ale fakty są następujące:

Studiuję kierunek związany z informatyką. Mam tam dużo zajęć z językami PROGRAMOWANIA. Na tych zajęć moje rozkojarzenie i wolne myślenie jest tak widoczne jak nigdy. Nie nadążam za poleceniami, zbyt wolno je interpretuję. Koledzy są dawno z przodu, a ja oczywiście z tyłu. W zeszłym piątek mieliśmy pierwsze zajęcia z programowania JAVA. Nie dość, że nie miałem pojęcia co facet do mnie mówi, to jeszcze nie mogłem nadążyć z rozwiązywaniem przykładów. A to przecież dopiero początek... Na zaliczenie jest jakiś projekt. Jak zawsze pewnie znajdę jakiegoś gościa w internecie, który mi to zrobi i tyle. Ja się do takich rzeczy kompletnie nie nadaje. Ja muszę mieć czas na zastanowienie się nad problemem. Szybkie kojarzenie i interpretowanie nie jest dla mnie. Dlatego ADD podejrzewam u siebie od 2009 roku. Niestety nie wiem w jaki sposób mogłbym się zdiagnozować. Może kiedyś mi się uda.

Mam podobnie na początku 1 semestru miałem zajęcia z programowania, wolno wszystko ogarniałem. Później jakoś to nadrobiłem i miałem z tego przedmiotu piątkę. Ale teraz przyszedł trzeci semestr, i najtrudniejszy przedmiot algorytmy i chyba to będzie koniec na tych studiach.
A jak masz z czytaniem książek? Ja np. potrafię się rozproszyć nagle i okazuje się że z ostatniej strony w ogóle nie pamiętam.

(19 Lis 2017, Nie 2:47)dziewczyna z naprzeciwka napisał(a): A tak z ciekawości, czy Wasze problemy z koncentracją występują przez cały dzień? Ja na przykład do około godz. 13 jestem przymulona i nie kontaktuję, ale już później coraz lepiej ze mną. Dawniej o tym nie wiedziałam i wkurzałam się na siebie, że tak ciężko mi myśleć, a wystarczyło przestawić sobie tryb życia na taki, w którym o 13 dopiero wstaję i w ten sposób przesypiam swoje słabe godziny.

To wygląda na niewyspanie. U mnie jest zupełnie inaczej najlepiej mi uczyć z rana, kiedy umysł jest najbardziej wypoczęty, kiedy zajmę się czymś innym to później dużo trudniej skoncentrować na pracy.

Cześć!
Problemy z pisaniem sprawdzianów na czas jest zazwyczaj taki, że myśli się za długo nad jednym pytaniem, albo za bardzo się czaruje? Raczej nie jestem zwolennikiem czarowania i zazwyczaj piszę to, co wiem, albo co mogę sensownego napisać i oddaję kartkę - i nara. Siedzę w ławce z dziewczyną, która najpierw kilkanaście minut patrzy się tępo w kartkę, wolno czyta teksty źródłowe i musi jeszcze raz je przeczytać, żeby cokolwiek napisać. A pytania z reguły skonstruowane są tak, że są proste i czasami głupie.
Uczenie się dzień przed sprawdzianem, przynajmniej w moim przypadku, to jest wkuwanie na ocenę, żeby zdać i nara, bo wtedy uruchamiam pamięć krótkotrwałą, która bez powtórki zdecydowanie nie znajdzie się w szufladce długotrwałej, czyli takiej, którą możesz zapamiętać na miesiące, a nawet lata. Takie dzień przed sprawdzianem to wkuwanie, nie uczenie się. Robienie na ocenę, nie dla długotrwałych korzyści. Zazwyczaj zaleca się powtórzenie na drugi dzień, po tygodniu i po miesiącu, żebyśmy mogli korzystać z informacji dłużej.
Problemy z jakąkolwiek interpretacją wierszy wiąże się z kiepskim myśleniem abstrakcyjnym. Ale tak szczerze, możemy jedynie domyślać się, co tam myśleli i brali przy okazji, gdy pisali wierszyk.
Większość problemy, które mamy z mózgiem, wynikają ze zwykłego roztargnienia.
Moim zdaniem, warto zdrowo, regularnie jeść, a dla tych bardziej ambitnych, poczytać, jakie produkty najlepiej wpływają na nasze procesy myślowe, jak orzechy (najbardziej włoskie), szpinak, gorzka czekolada, brokuły, jabłka, zielona herbata i itp. I dbać o nawodnienie organizmu!
Dobre są też medytacje uważności, które znaleźć możemy na YT, darmowe. Regularny trening, najlepiej aerobowy, który dotlenia mózg. Częste spacery, najlepiej po parku.
Zalecane są również - koniecznie 15-20 min! - drzemki o godzinie 13-15, bo mniej więcej wtedy spada nasza koncentracja i pokazują się pierwsze objawy zmęczenia. No i regularny sen też jest istotny!
Głęboko wierzę też w to, że problemem mogą być także nasze emocje. 

Ogólnie, jestem tylko skromnym hobbistą i to, co napisałam, może zawierać jakieś błędy i należy zweryfikować i dopasować pod siebie, bo każdy z nas jest indywidualnym przypadkiem. Mnie powyższe sposoby pomogły. No i neuro-gry. Jest mnóstwo tego w internecie, nawet darmowe. 

Ja też kiedyś miałam problemy z myśleniem, zapamiętywaniem i koncentracją. Pomogło mi to, co napisałam powyżej. 
Pozdrawiam i miejcie dobry dzień!

(13 Lis 2017, Pon 14:11)nico napisał(a): A ćwiczysz umysł? Ja jak przez wakacje niczego nie robię to później, myślenie też sprawia mi problemy. Sposoby takie jak w wykładzie powyżej powinny pomóc.

Nie bardzo mogę ćwiczyć umysł, gdy poziom motywacji, by to robić, wynosi zero. Poza tym, kiedyś i bez znacznego ćwiczenia umysłu, miałem sprawne myślenie.

Same chodzenie do szkoły a później studiowanie pewnie wystarczało.

Chodzenie do szkoły zaczęło przestawać wystarczać od 2 klasy szkoły średniej. A studia to już tylko zakuć, zdać, zapomnieć.

Mi najlepiej sie funkcjonuje w godz. 23-3. Najgorzej mnie denerwuje ze ktos mi cos tlumaczy a ja nie rozumiem co do mnie mowiXD potrafie w momencie jak ktos do mnie mowi zapomniec co mowi, np daty liczby imiona. Zawsze musze sobie sam nad problemem posiedziec i pokombinowac, problem jest ze nikt potem prawie tego nie rozumieXD

(19 Lis 2017, Nie 10:24)nico napisał(a):

(18 Lis 2017, Sob 22:54)verti napisał(a): W moim przypadku nie wiem, czy mam ADD czy po prostu nerwicę lękową. Ale fakty są następujące:

Studiuję kierunek związany z informatyką. Mam tam dużo zajęć z językami PROGRAMOWANIA. Na tych zajęć moje rozkojarzenie i wolne myślenie jest tak widoczne jak nigdy. Nie nadążam za poleceniami, zbyt wolno je interpretuję. Koledzy są dawno z przodu, a ja oczywiście z tyłu. W zeszłym piątek mieliśmy pierwsze zajęcia z programowania JAVA. Nie dość, że nie miałem pojęcia co facet do mnie mówi, to jeszcze nie mogłem nadążyć z rozwiązywaniem przykładów. A to przecież dopiero początek... Na zaliczenie jest jakiś projekt. Jak zawsze pewnie znajdę jakiegoś gościa w internecie, który mi to zrobi i tyle. Ja się do takich rzeczy kompletnie nie nadaje. Ja muszę mieć czas na zastanowienie się nad problemem. Szybkie kojarzenie i interpretowanie nie jest dla mnie. Dlatego ADD podejrzewam u siebie od 2009 roku. Niestety nie wiem w jaki sposób mogłbym się zdiagnozować. Może kiedyś mi się uda.

Mam podobnie na początku 1 semestru miałem zajęcia z programowania, wolno wszystko ogarniałem. Później jakoś to nadrobiłem i miałem z tego przedmiotu piątkę. Ale teraz przyszedł trzeci semestr, i najtrudniejszy przedmiot algorytmy i chyba to będzie koniec na tych studiach.
A jak masz z czytaniem książek? Ja np. potrafię się rozproszyć nagle i okazuje się że z ostatniej strony w ogóle nie pamiętam.

To zależy od stopnia zainteresowania książką. Interesujące mnie rzeczy czytam z pełnym skupieniem. Resztę muszę czytać niekiedy kilka razy, żeby coś zrozumieć.

Widzisz to by się zgadzało, ja mam tak samo nad czymś interesującym mogę się długo skupiać.

https://www.google.pl/url?sa=t&source=we...QUMDDB7FcY
Tu macie kryteria diagnostyczne.

Czytałem kryteria u mnie sprawdzają się w jakiś 80-90%, mam tylko problemy z gubieniem kluczy  

To ja rozne rzeczy gubie, od kluczy i telefonu po ksiazki i ubraniaXD

Jeśli chodzi o mnie to koncentracji mi zazwyczaj brak, to widać gdy piszę sprawdziany, głównie z matematyki. Zawszę gubię minus albo coś źle przepiszę. Nie podoba mi się to, zwłaszcza, że jeśli mam jeździć samochodem to moja koncentracja powinna być ponad skalę

(19 Lis 2017, Nie 10:24)nico napisał(a): To wygląda na niewyspanie. U mnie jest zupełnie inaczej najlepiej mi uczyć z rana, kiedy umysł jest najbardziej wypoczęty, kiedy zajmę się czymś innym to później dużo trudniej skoncentrować na pracy.

Nie. To nie jest niewyspanie. Jeśli wstanę o 7 czy o 8, nawet po 8 godzinach snu, nie rozumiem co się do mnie mówi, nie potrafię wykonać prostych czynności. Dopiero po południu włącza mi się myślenie, ale jestem już zmęczona dniem, więc ostatecznie niewiele zrobię. Natomiast gdy wstanę o 13, to bez względu na liczbę przespanych godzin (nawet 5 wystarczy), już wkrótce jestem w formie i ten stan utrzymuje się do ok. 2-3 w nocy.

Po prostu ludzie mają różne organizmy i trzeba znaleźć dla siebie najbardziej odpowiedni rytm, odrzucając zalecane wszystkim na jedno kopyto rady.

Ja muszę zawsze bez względu na ilość przespanych godzin czekać do popołudniowych godzin, żeby mi się umysł obudził.
No chyba, że muszę wstawać bardzo wcześnie, bo np. odbywam staż, to umysł się nie obudzi, cały dzień jestem "niekontaktujący", działam można powiedzieć w półśnie, przysypiam (nawet podczas pracy) i miewam zaburzenia równowagi. Natura nie przystosowała mojego organizmu do wczesnego wstawania.
Wkurza mnie, że świat dyskryminuje "popołudniowych ludzi", jest mnie możliwości pracy na popołudniu i nie da się popołudniu niektórych spraw załatwić. Powinno być tyle samo miejsc pracy na pierwszą i drugą zmianę. Wszelakie biura, urzędy powinny być standardowo otwarte 16h.

#2178

(20 Lis 2017, Pon 10:57)paranormal987 napisał(a): Ja muszę zawsze bez względu na ilość przespanych godzin czekać do popołudniowych godzin, żeby mi się umysł obudził.
No chyba, że muszę wstawać bardzo wcześnie, bo np. odbywam staż, to umysł się nie obudzi, cały dzień jestem "niekontaktujący", działam można powiedzieć w półśnie, przysypiam (nawet podczas pracy) i miewam zaburzenia równowagi. Natura nie przystosowała mojego organizmu do wczesnego wstawania.

To masz dokładnie tak samo jak ja. Jedynym rozwiązaniem jest przejście na popołudniowo-wieczorny tryb życia. Zgadzam się co do tego, że urzędy powinny być czynne również popołudniami. Z wczesnym wstawaniem większość młodych ludzi ma problem, wiec nie rozumiem dlaczego nie można by tego zmienić, zamiast bezmyślnie akceptować, że tak już musi być.

(20 Lis 2017, Pon 21:52)dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):

(20 Lis 2017, Pon 10:57)paranormal987 napisał(a): Ja muszę zawsze bez względu na ilość przespanych godzin czekać do popołudniowych godzin, żeby mi się umysł obudził.
No chyba, że muszę wstawać bardzo wcześnie, bo np. odbywam staż, to umysł się nie obudzi, cały dzień jestem "niekontaktujący", działam można powiedzieć w półśnie, przysypiam (nawet podczas pracy) i miewam zaburzenia równowagi. Natura nie przystosowała mojego organizmu do wczesnego wstawania.

To masz dokładnie tak samo jak ja. Jedynym rozwiązaniem jest przejście na popołudniowo-wieczorny tryb życia. Zgadzam się co do tego, że urzędy powinny być czynne również popołudniami. Z wczesnym wstawaniem większość młodych ludzi ma problem, wiec nie rozumiem dlaczego nie można by tego zmienić, zamiast bezmyślnie akceptować, że tak już musi być.

Chętnie bym przeszedł na popołudniowo-wieczorny tryb, gdyby tylko rzeczywistość to umożliwiała.

(23 Lis 2017, Czw 12:26)paranormal987 napisał(a): Chętnie bym przeszedł na popołudniowo-wieczorny tryb, gdyby tylko rzeczywistość to umożliwiała.

Jesteś obecnie w trakcie szukania pracy jeśli dobrze pamiętam? Może mógłbyś brać pod uwagę tylko te, w których istnieje opcja pracy na popołudniówkę? Pytać w trakcie rozmowy, jeśli nie było o tym wspomniane w ogłoszeniu. Albo nawet w liście motywacyjnym od razu napomknąć o takiej preferencji.

Z tego co się orientuję, to pracę na popołudniową zmianę to przeważnie prace fizyczne, jestem perfekcyjnym antytalentem do prac fizycznych. Druga sprawa to dresiarze itp, ryzyko napadnięcia późnym wieczorem jest bardzo duże, bo większość ludzi już dawno po pracy, sporo sklepów już zamkniętych i ludzie w domach i grasują dresiarze. Z napadnięciem nie poradziłbym sobie w żaden sposób, ryzyko zabicia duże. Trzecia sprawa to utrudniona komunikacja w godzinach późnowieczornych, nie mogę mieć prawa jazdy, więc pozostaje komunikacja miejska, albo nawet wydawanie pieniędzy na taksówki, bo po 22:30 w miastach w moim regionie już bardzo ciężko o autobus.
Dlatego obecna rzeczywistość uniemożliwia mi przejście na popołudniowo-wieczorny tryb życia.