Witam.  
Mam zdiagnozowaną depresję  ( o krok niemal od psychozy) i dysmorfofobię (15 listopada miałam wizytę u psychiatry). Leki które muszę zażywać to Seronil i Fluanxol ;
dawka Seronilu - 20mg na dobę , dawka Fluanxolu w tej chwili to 1,5 mg na dobę (w 3 dawkach).
 Mam pytanie : po jakim czasie miną skutki uboczne? Przypuszczam że źle reaguję na Fluanxol - dziwny niepokój, akatyzja ( przymus poruszania nogami) itp , źle sypiam - nie mogę usnąć,a jeśli się uda budzę się minimum 4 razy w ciągu nocy....Kiedy powinnam powiadomić lekarza o złej tolarancji leków? 
Miał może ktoś z forumowiczów styczność z tymi lekami?Są one skuteczne?

Seronil to #179

a ten drugi, atypowy - nie znam

(21 Lis 2017, Wto 13:16)Claudia napisał(a):  Mam pytanie : po jakim czasie miną skutki uboczne? Przypuszczam że źle reaguję na Fluanxol - dziwny niepokój, akatyzja ( przymus poruszania nogami) itp , źle sypiam - nie mogę usnąć,a jeśli się uda budzę się minimum 4 razy w ciągu nocy....Kiedy powinnam powiadomić lekarza o złej tolarancji leków? 
Miał może ktoś z forumowiczów styczność z tymi lekami?Są one skuteczne?

ja wcinałem podobny neuroleptyk ale zamiast akatyzacji mnie zamulał i mi się spać chciało, ja to dziwny jestem, ale ponoć akatyzacja przemija po jakimś czasie, mi polepszył nastrój i jakby wytłumił emocje

Klaudia 'depresja o krok od psychozy' ? co ma jedno z drugim wspólnego ? nie nadużywaj słów, które akurat tutaj mogą mieć zasadnicze znaczenie. Rozumiem ze masz zdiagnozowaną depresję i dysmorfofobię tak ? czy jeszcze coś ?

(21 Lis 2017, Wto 13:43)trash napisał(a): Klaudia 'depresja o krok od psychozy' ? co ma jedno z drugim wspólnego ? nie nadużywaj słów, które akurat tutaj mogą mieć zasadnicze znaczenie. Rozumiem ze masz zdiagnozowaną depresję i dysmorfofobię tak ? czy jeszcze coś ?

Lekarz w trakcie rozmowy ze mną po moich objawach stwierdził że to są ciężkie objawy i o krok od psychozy...Nie nadużywam słów....Mam głęboką depresję i dysmorfofobię

---

(21 Lis 2017, Wto 13:23)forac napisał(a):

(21 Lis 2017, Wto 13:16)Claudia napisał(a):  Mam pytanie : po jakim czasie miną skutki uboczne? Przypuszczam że źle reaguję na Fluanxol - dziwny niepokój, akatyzja ( przymus poruszania nogami) itp , źle sypiam - nie mogę usnąć,a jeśli się uda budzę się minimum 4 razy w ciągu nocy....Kiedy powinnam powiadomić lekarza o złej tolarancji leków? 
Miał może ktoś z forumowiczów styczność z tymi lekami?Są one skuteczne?

ja wcinałem podobny neuroleptyk ale zamiast akatyzacji mnie zamulał i mi się spać chciało, ja to dziwny jestem, ale ponoć akatyzacja przemija po jakimś czasie, mi polepszył nastrój i jakby wytłumił emocje

Ja czuję pobudzenie,w nocy nie śpię i teraz  to ciągłe pobudzenie i te nogi mnie męczą...ale chyba wytrzymam skoro mówisz że to minie po czasie 

Ja bym to zglosił lekarzowi i zasugerował mu odstawienie neuroleptyku/zmniejszenie dawki ewentualnie.

Claudia, na te nogi spróbuj brać magnez przed snem. Magnez jest dobry i na depresję i na skurcze mięśni i na problemy z zasypianiem. Możesz też brać bona fide melatoninę.

Na jakiej podstawie ten lekarz stwierdził Ci psychozę? Na ile rozmawiałem z Tobą na forum, to wydawało mi się, że masz dobry kontakt z rzeczywistością. (A wskazałbym nawet parę osób na forum, które mają gorszy.)

Magnez, sragnez... to wygląda jak nieciekawy efekt uboczny neuroleptyku (a takie coś może się utrzymywać nawet długo po zaprzestaniu brania). Takrze pierwsza rzecz - zgloś lekarzowi, tak żeby tego nie zbagatelizował.

Zgłosiłam lekarzowi i stwierdził że to  efekt uboczny,zmniejszył dawkę leku ale nadal czuję pobudzenie...ale jest znośne w obecnej chwili  ;3
Nie wiem co będzie jeśli nadal nie będę mogła spać.... już w tajemnicy wzięłam na uspokojenie tabletkę (Alprox) żeby przespać choć tę jedną noc...

---

(22 Lis 2017, Śro 16:17)klocek napisał(a): Claudia, na te nogi spróbuj brać magnez przed snem. Magnez jest dobry i na depresję i na skurcze mięśni i na problemy z zasypianiem. Możesz też brać bona fide melatoninę.

Na jakiej podstawie ten lekarz stwierdził Ci psychozę? Na ile rozmawiałem z Tobą na forum, to wydawało mi się, że masz dobry kontakt z rzeczywistością. (A wskazałbym nawet parę osób na forum, które mają gorszy.)

Nie stwierdził psychozy ale jestem już dość blisko... Nie słyszę głosów,nie mam paranoi że jestem śledzona lub że ktoś czyta w moich myślach  <

Po jakim czasie leki zaczną działać?Mam dość tej męczarni ze sobą ...
Lekarz jest bardzo OK,przejmuje się i jest możliwość kontaktu telefonicznego (oddzwonił nawet,gdy go nie zastałam w gabinecie).

(23 Lis 2017, Czw 14:43)Claudia napisał(a): Nie stwierdził psychozy ale jestem już dość blisko... Nie słyszę głosów,nie mam paranoi że jestem śledzona lub że ktoś czyta w moich myślach  <

No właśnie chciałbym wiedzieć, po czym stwierdził, że jesteś blisko? Po nasileniu objawów dysmorfofobii?

Cytat:Po jakim czasie leki zaczną działać?Mam dość tej męczarni ze sobą ...
Lekarz jest bardzo OK,przejmuje się i jest możliwość kontaktu telefonicznego (oddzwonił nawet,gdy go nie zastałam w gabinecie).

Antydepresanty zwykle zaczynają działać po kilku tygodniach.

Robisz coś ze sobą, tzn. zmieniasz coś w swoim życiu albo jesteś na psychoterapii? Leki same w sobie nie rozwiązują problemu. Co jest przyczyną tego, że czujesz się, jak się czujesz?

(23 Lis 2017, Czw 15:56)klocek napisał(a):

(23 Lis 2017, Czw 14:43)Claudia napisał(a): Nie stwierdził psychozy ale jestem już dość blisko... Nie słyszę głosów,nie mam paranoi że jestem śledzona lub że ktoś czyta w moich myślach  <

No właśnie chciałbym wiedzieć, po czym stwierdził, że jesteś blisko? Po nasileniu objawów dysmorfofobii?

Cytat:Po jakim czasie leki zaczną działać?Mam dość tej męczarni ze sobą ...
Lekarz jest bardzo OK,przejmuje się i jest możliwość kontaktu telefonicznego (oddzwonił nawet,gdy go nie zastałam w gabinecie).

Antydepresanty zwykle zaczynają działać po kilku tygodniach.

Robisz coś ze sobą, tzn. zmieniasz coś w swoim życiu albo jesteś na psychoterapii? Leki same w sobie nie rozwiązują problemu. Co jest przyczyną tego, że czujesz się, jak się czujesz?

Nie wiem, chyba przez nasilone objawy dysmorfofobii - szczerze mówiąc nie mówił czemu jestem w takim stanie i czemu o krok od psychozy (ale psychozy nie mam) .
Nie chodzę na psychoterapię,myślałam że leki pomogą....  
Nie mam pojęcia jaki jest powód tego,że czuję się tak, jak się czuję....  Miałam nadzieję,że psychiatra mi pomoże....

(23 Lis 2017, Czw 16:11)Claudia napisał(a): Nie wiem, chyba przez nasilone objawy dysmorfofobii - szczerze mówiąc nie mówił czemu jestem w takim stanie i czemu o krok od psychozy (ale psychozy nie mam) .
Nie chodzę na psychoterapię,myślałam że leki pomogą....  
Nie mam pojęcia jaki jest powód tego,że czuję się tak, jak się czuję....  Miałam nadzieję,że psychiatra mi pomoże....

Leki nie pomagają same w sobie. One tylko znieczulają. Ale są niezbędne, jeżeli musisz wykonać zmianę, która przynosi za dużo bólu. Niektórych zmian bez leków nie da się przeprowadzić.

Jeżeli będziesz brać tylko leki bez żadnej zmiany w życiu, to one po jakimś czasie przestaną działać. Niektórzy tak robią, co parę lat zmieniając mieszankę do łykania, ale Ty tak nie rób.

Skąd się wzięło Twoje dysmo? Kiedy Ci się to zaczęło? Od zawsze tak miałaś?

Jeżeli chcesz, to możesz też napisać, w jaki sposób ten ktoś Cię kiedyś skrzywdził. Może są inne osoby, które miały tak samo i wiedzą, co z tym robić.
A propos, Twojemu mężowi opowiedziałaś o tej rzeczy? Coś Ci pomógł w związku z tym?

(23 Lis 2017, Czw 16:25)klocek napisał(a):

(23 Lis 2017, Czw 16:11)Claudia napisał(a): Nie wiem, chyba przez nasilone objawy dysmorfofobii - szczerze mówiąc nie mówił czemu jestem w takim stanie i czemu o krok od psychozy (ale psychozy nie mam) .
Nie chodzę na psychoterapię,myślałam że leki pomogą....  
Nie mam pojęcia jaki jest powód tego,że czuję się tak, jak się czuję....  Miałam nadzieję,że psychiatra mi pomoże....

Leki nie pomagają same w sobie. One tylko znieczulają. Ale są niezbędne, jeżeli musisz wykonać zmianę, która przynosi za dużo bólu. Niektórych zmian bez leków nie da się przeprowadzić.

Jeżeli będziesz brać tylko leki bez żadnej zmiany w życiu, to one po jakimś czasie przestaną działać. Niektórzy tak robią, co parę lat zmieniając mieszankę do łykania, ale Ty tak nie rób.

Skąd się wzięło Twoje dysmo? Kiedy Ci się to zaczęło? Od zawsze tak miałaś?

Jeżeli chcesz, to możesz też napisać, w jaki sposób ten ktoś Cię kiedyś skrzywdził. Może są inne osoby, które miały tak samo i wiedzą, co z tym robić.
A propos, Twojemu mężowi opowiedziałaś o tej rzeczy? Coś Ci pomógł w związku z tym?

Nikt nie rozumie przez co przechodzę,mój mąż nie reaguje na to co mówię...Potrzebuję usłyszeć coś miłego od kogoś, no ale niestety ....
    Przypuszczam że wszystko ma początek w dzieciństwie - zawsze byłam tą najbrzydszą,chłopcy mi dokuczali a dziewczyny uważały za tą najgorszą....Później wszystko się zmieniło gdy poszłam do liceum - nagle stałam się niby ''piękna'' -jak już wspominałam Tobie- nagle dziewczyny mi zazdrościły urody,a faceci za mną się oglądali i na tym etapie wyrobił mi się paniczny niemal lęk przed powrotem do tego jak byłam tą brzydką...Późniejsze zdarzenia (gdy skończyłam liceum) zrujnowały moją psychikę doszczętnie....Nie potrafię  o tym mówić,to już za mną ...Chcę się pozbierać tylko....I nikt mi nie pomoże...

(23 Lis 2017, Czw 16:38)Claudia napisał(a): Nikt nie rozumie przez co przechodzę,mój mąż nie reaguje na to co mówię...Potrzebuję usłyszeć coś miłego od kogoś, no ale niestety ....
    Przypuszczam że wszystko ma początek w dzieciństwie - zawsze byłam tą najbrzydszą,chłopcy mi dokuczali a dziewczyny uważały za tą najgorszą....Później wszystko się zmieniło gdy poszłam do liceum - nagle stałam się niby ''piękna'' -jak już wspominałam Tobie- nagle dziewczyny mi zazdrościły urody,a faceci za mną się oglądali i na tym etapie wyrobił mi się paniczny niemal lęk przed powrotem do tego jak byłam tą brzydką...Późniejsze zdarzenia (gdy skończyłam liceum) zrujnowały moją psychikę doszczętnie....Nie potrafię  o tym mówić,to już za mną ...Chcę się pozbierać tylko....I nikt mi nie pomoże...

Pomoże, pomoże, tylko musi wiedzieć, o co właściwie chodzi .

Mężowi powiedziałaś, ale nic nie powiedział, tak? No ale dobrze, że jednak powiedziałaś.

Czyli przed podstawówką jeszcze nie miałaś dysmo?

(23 Lis 2017, Czw 16:43)klocek napisał(a):

(23 Lis 2017, Czw 16:38)Claudia napisał(a): Nikt nie rozumie przez co przechodzę,mój mąż nie reaguje na to co mówię...Potrzebuję usłyszeć coś miłego od kogoś, no ale niestety ....
    Przypuszczam że wszystko ma początek w dzieciństwie - zawsze byłam tą najbrzydszą,chłopcy mi dokuczali a dziewczyny uważały za tą najgorszą....Później wszystko się zmieniło gdy poszłam do liceum - nagle stałam się niby ''piękna'' -jak już wspominałam Tobie- nagle dziewczyny mi zazdrościły urody,a faceci za mną się oglądali i na tym etapie wyrobił mi się paniczny niemal lęk przed powrotem do tego jak byłam tą brzydką...Późniejsze zdarzenia (gdy skończyłam liceum) zrujnowały moją psychikę doszczętnie....Nie potrafię  o tym mówić,to już za mną ...Chcę się pozbierać tylko....I nikt mi nie pomoże...

Pomoże, pomoże, tylko musi wiedzieć, o co właściwie chodzi .

Mężowi powiedziałaś, ale nic nie powiedział, tak? No ale dobrze, że jednak powiedziałaś.

Czyli przed podstawówką jeszcze nie miałaś dysmo?

Mój mąż twierdził że wymyślam,że jak ktoś taki jak ja może mieć kompleksy... A później już tylko słyszałam,że -cytuję-'' ma dość słuchania mojego ''....
Nie wiem kto mi pomoże...   Radzę sobie jakoś...w sumie Dysmo to walka samego ze sobą...
Początki Dysmo określam na liceum ....Ale nasilenie poważne to już 4 lata temu i jest tylko gorzej...

(23 Lis 2017, Czw 17:02)Claudia napisał(a): Mój mąż twierdził że wymyślam,że jak ktoś taki jak ja może mieć kompleksy... A później już tylko słyszałam,że -cytuję-'' ma dość słuchania mojego ''....
Nie wiem kto mi pomoże...   Radzę sobie jakoś...w sumie Dysmo to walka samego ze sobą...
Początki Dysmo określam na liceum ....Ale nasilenie poważne to już 4 lata temu i jest tylko gorzej...

Brzmi to tak, jakbyś mówiła mu o dysmo właśnie.

Ale o tym zdarzeniu mu mówiłaś?

Czyli w przed liceum, dopóki uważali Cię za brzydką, nie miałaś dysmo. A w liceum, gdzie było odwrotnie, zaczęłaś mieć. Tak?

(23 Lis 2017, Czw 17:08)klocek napisał(a):

(23 Lis 2017, Czw 17:02)Claudia napisał(a): Mój mąż twierdził że wymyślam,że jak ktoś taki jak ja może mieć kompleksy... A później już tylko słyszałam,że -cytuję-'' ma dość słuchania mojego ''....
Nie wiem kto mi pomoże...   Radzę sobie jakoś...w sumie Dysmo to walka samego ze sobą...
Początki Dysmo określam na liceum ....Ale nasilenie poważne to już 4 lata temu i jest tylko gorzej...

Brzmi to tak, jakbyś mówiła mu o dysmo właśnie.

Ale o tym zdarzeniu mu mówiłaś?

Czyli w przed liceum, dopóki uważali Cię za brzydką, nie miałaś dysmo. A w liceum, gdzie było odwrotnie, zaczęłaś mieć. Tak?

Dokładnie tak - w liceum zaczęłam się bać tego co było kiedyś....
O tych zdarzeniach doskonale wie....domyśl się....

(23 Lis 2017, Czw 17:14)Claudia napisał(a): Dokładnie tak - w liceum zaczęłam się bać tego co było kiedyś....
O tych zdarzeniach doskonale wie....domyśl się....

No nie wiem. On sam to zrobił, albo był świadkiem, albo już mu powiedziałaś. Którakolwiek z tych opcji?

(23 Lis 2017, Czw 17:22)klocek napisał(a):

(23 Lis 2017, Czw 17:14)Claudia napisał(a): Dokładnie tak - w liceum zaczęłam się bać tego co było kiedyś....
O tych zdarzeniach doskonale wie....domyśl się....

No nie wiem. On sam to zrobił, albo był świadkiem, albo już mu powiedziałaś. Którakolwiek z tych opcji?

Tak....

---

Nie chcę nikogo winić za to,co mam z głową.... -

(23 Lis 2017, Czw 17:23)Claudia napisał(a): Tak....

No powiedz. Umiem czytać w myślach, ale tylko na odległość 2m.

(23 Lis 2017, Czw 17:24)klocek napisał(a):

(23 Lis 2017, Czw 17:23)Claudia napisał(a): Tak....

No powiedz. Umiem czytać w myślach, ale tylko na odległość 2m.

Napiszę numer opcji,a później skasuję....OK?

---

Potrafisz czytać w myślach????

(23 Lis 2017, Czw 17:26)Claudia napisał(a): Napiszę numer opcji,a później skasuję....OK?

OK, pisz. Ale moim zdaniem powinnaś o tym powiedzieć innym. Ktoś będzie wiedział, co z tym zrobić.

Ważniejsze jest przy tym: co to było?

Jeżeli chcesz skasować odpowiedź, to nie będę się już mógł także dopytywać, co to było.

Zdecyduj się i napisz. Na tym forum da się znaleźć zrozumienie dla takich rzeczy.

Cytat:Potrafisz czytać w myślach????

To tylko jedna z moich super-mocy .

(23 Lis 2017, Czw 17:42)klocek napisał(a):

(23 Lis 2017, Czw 17:26)Claudia napisał(a): Napiszę numer opcji,a później skasuję....OK?

OK, pisz. Ale moim zdaniem powinnaś o tym powiedzieć innym. Ktoś będzie wiedział, co z tym zrobić.

Ważniejsze jest przy tym: co to było?

Jeżeli chcesz skasować odpowiedź, to nie będę się już mógł także dopytywać, co to było.

Zdecyduj się i napisz. Na tym forum da się znaleźć zrozumienie dla takich rzeczy.

Cytat:Potrafisz czytać w myślach????

To tylko jedna z moich super-mocy .

Ahhh to zostawmy ten temat....
Jakie masz jeszcze supermoce???    Serio,jestem ciekawa 

(23 Lis 2017, Czw 17:53)Claudia napisał(a): Ahhh to zostawmy ten temat....
Jakie masz jeszcze supermoce???    Serio,jestem ciekawa 

Potrafię połaskotać sam siebie siłą woli.

Zdecyduj się jednak to komuś powiedzieć. Nie musi być na forum. To właśnie od tego Ci się poprawi. Leki to tylko taki smar, żeby przeszło gładziej.

(23 Lis 2017, Czw 18:04)klocek napisał(a):

(23 Lis 2017, Czw 17:53)Claudia napisał(a): Ahhh to zostawmy ten temat....
Jakie masz jeszcze supermoce???    Serio,jestem ciekawa 

Potrafię połaskotać sam siebie siłą woli.

Zdecyduj się jednak to komuś powiedzieć. Nie musi być na forum. To właśnie od tego Ci się poprawi. Leki to tylko taki smar, żeby przeszło gładziej.

Nie no to już sobie żarty ze mnie robisz
Mówiłam kiedyś psychologowi i nie pomogło....