Od dłuższego czasu unikam ludzi. Nie chce mi się wychodzić z domu, ani chodzić na imprezy, czy też spotykać się ze znajomymi.
Czy po jakimś czasie zażywania antydepresantów będę mniej aspołeczna? Cy będę się chociaż starać być milsza dla innych i przestać wszystkich unikać ? Dodam, że nigdy nie byłam typem imprezowiczki, ale byłam o wiele bardziej towarzyska i życzliwa dla innych.

Jest na to szansa. Tym bardziej, że dawniej byłaś towarzyska.
Zmieniłbym tylko akcenty, to nie antydepresanty sprawią, tylko Ty sama, gdy antydepresanty zabiorą Ci część objawów, czego życzę.

(07 Kwi 2019, Nie 18:22)Żółwik napisał(a): Jest na to szansa. Tym bardziej, że dawniej byłaś towarzyska.
Zmieniłbym tylko akcenty, to nie antydepresanty sprawią, tylko Ty sama, gdy antydepresanty zabiorą Ci część objawów, czego życzę.

a jakbym taka nie była?

Wszystko da się zmienić na lepsze. Mózg jest na tyle plastyczny, że jak będziesz mocno chciała i dążyła do tego to zmienisz się na lepsze

Znajdź wsparcie u psychiatry czy kimś pokrewnym i on Ci ułoży dietę lekową jak Chodakowska

Poza lekami zmiana nawyków żywieniowych i aktywność fizyczna lub umysłowa powinna pomóc.

(07 Kwi 2019, Nie 18:44)CienkaLinia napisał(a):

(07 Kwi 2019, Nie 18:22)Żółwik napisał(a): Jest na to szansa. Tym bardziej, że dawniej byłaś towarzyska.
Zmieniłbym tylko akcenty, to nie antydepresanty sprawią, tylko Ty sama, gdy antydepresanty zabiorą Ci część objawów, czego życzę.

a jakbym taka nie była?

Gdy się ma problemy od początku dzieciństwa, to jest trudniej.
Antydepresanty zabierają negatywy, dzięki czemu można przypomnieć sobie swoje pozytywne przyzwyczajenia. Jeśli ich nigdy nie było (aspołeczność od dziecka), same leki nie wytworzą nowych relacji, przyjaźni, koleżeństw itp. Będzie to wymagać czasem długiej pracy i terapii.
Ale nawet wtedy antydepresanty na ogół będą wspierać odbudowę mózgu, jeśli dobrze dobrane i odpowiednio dawkowane.