(21 Kwi 2020, Wto 17:05)Szinuja napisał(a): Ja bym na Twoim miejscu na postawiła terapię, bo jak się troche ,,wyprostujesz,, emocjonalnie tzn uporasz z pewnymi rzeczami to potem moze sie okazac ze i prace szybciej znajdziesz i dłuzej utrzymasz. Jak jesteś rozwalona psychicznie i emocjonalnie to to na pewno utrudnia funkcjonowanie.

(27 Kwi 2020, Pon 10:06)Zorua66 napisał(a): Nieraz mi jest przykro gdy słyszę jak ktoś komuś coś po znajomości pomaga lub załatwia. Nikt mi nie powiedział jak sobie takie znajomości wyrobić. Nie radzę sobie z tym wszystkim. Tak samo jak matce tłumaczę, że nie podejmę się czegoś takiego jak kredyt na mieszkanie (w założeniu że bym pracowała i prace utrzymała). W awantury się z nią już wdaje na ten temat. Takie zobowiązanie jest zbyt duże dla mnie i się takiego boje. Wymagany wkład własny od tak się nie zbierze to jest kilka lat gdzieś zbierania nie wiem.  Słabo znam te realia skoro wiem, że własne mieszkanie jest poza zasięgiem w moim wypadku.

(19 Kwi 2020, Nie 16:22)Zorua66 napisał(a): Na depresje choruje od kilku miesięcy. Żyje z poczuciem, że nic mi nie wychodzi i że potrafie niszczyć innym życie. Nie potrafie utrzymać pracy, nikt mnie nie rozumie. Trudno mi pozytywnie myśleć patrząc na to co przeszłam. Biore leki ale w małym stopniu mi już pomagają. Byłam u notariusza sporządzić testament. Nieco mi to pomogło uporządkować moje sprawy. Czuje się samotna. W domu mi sie zdarza płakać i nawet w drodze dokądkolwiek czy do pracy.