Tośka napisał(a):

approx napisał(a):tacy ludzie nigdy nie zrozumieją innych, karierowicze i nowobogacze to już inna baja

Tak, tylko należy też zauważyć, że to w naszym pokoleniu nastała szczególna moda na wyścig szczurów, bogacenie się, robienie kariery, szpanowanie przed innymi, przechwalanie się walorami fizycznymi bądź zawartością portfela. Rozwinęły się media społecznościowe, wszyscy wszystko o wszystkich wiedzą, coraz trudniej nam się ukryć ze swoją odmiennością. Osoby starsze, których mniej się lękamy, dorastały w innych czasach, mają inne wartości, inaczej postrzegają drugiego człowieka.

Może nie tyle jesteśmy niedojrzali, co niedostosowani do współczesnych realiów?

Sugar napisał(a):Chyba nie sądzisz, że obcy ludzie tak się tobą przejmują, że non stop cię obsesyjnie obserwują?

Ertix napisał(a):Wszystko przyjmuję z powagą, i może w tym też tkwi rzecz?

Tośka napisał(a):Tak, tylko należy też zauważyć, że to w naszym pokoleniu nastała szczególna moda na wyścig szczurów, bogacenie się, robienie kariery, szpanowanie przed innymi, przechwalanie się walorami fizycznymi bądź zawartością portfela.

Sugar napisał(a):Dzieci na każdym kroku się strofuje, nie rusz, źle to robisz, daj ci pokażę, albo zrobię za ciebie. Mało kto pozwala dzieciom na jakąś samodzielność, bo za dużo bałaganu, za dużo roboty... lepiej i szybciej samemu to zrobić a dziecko odesłać. Potem ten wzorzec zostaje w człowieku.

Sugar napisał(a):Ostatnio doszłam do ciekawych przemyśleń, mianowicie, wcale nie musi być idealnie. To znaczy niby to oczywiste. Ale za każdym razem gdy miałam jakieś wyzwanie przed sobą, to spinałam się w sobie, pociłam się jak świnia bo zależało mi na tym, by zrobić to prefekt. Nie da się, wtedy człowiek popełnia wiele błędów i ma do siebie żal, że mu się znów nie udało. A to po prostu taki powielany wzorzec, chce zrobić coś najlepiej, bo inni patrzą i oceniają. Ale prawda jest taka, że nie muszę, szczególnie jak coś robię pierwszy raz nie musi to być ze wszech miar idealne! Ponadto nie istnieje osoba, która robiąc coś pierwszy raz nie popełni choć minimalnego błędu. Dlatego po prostu dzielić wszystko na etapy i spróbować zrobić to na luzie. Jeśli ktoś czegoś cię uczy albo pokazuje to doskonale wie, że to twój pierwszy raz. Na pewno nie będzie cię wyśmiewał.

Cytat:Tylko, że nikt o tym nie mówi dzieciom, nikt ich nie ostrzega, że człowiek jest ostatecznie zdany na siebie samego.

Cytat:Hmm, a czy ktoś z was ma wrażenie, że czuł się bardziej dorośle w latach szkolnych niż obecnie?

USiebie napisał(a):To, dokładnie to.

vesanya napisał(a):Widzę, że panuje zgodność co do faktu, że towarzystwo młodej osoby jest bardziej stresujące niż kogoś starszego. A ja zupełnie tak nie mam. Np. przysiadające się do mnie w komunikacji miejskiej starsze panie, którym się zachciało pogawędki z obcą osobą, zawsze bardzo mnie krępowały. Chyba nawet własna babcia trochę mnie krępuje. Mam zakodowane, że starszych ludzi trzeba szanować i uważać, żeby mówić przy nich same właściwe rzeczy. Kontakt jest bardziej sztywny i oficjalny. Nie czuję się swobodnie. Przy młodych też nie czuję się super, ale nie mam poczucia, że muszę się aż tak pilnować.

Cytat: jak mnie bił taki chłopak na podwórku i się poskarżyłem, to kazali mi oddać. Oddałem miałem spokój. Mało razy się później w podstawówce tłukłem z dzieciakami, często z powodzeniem, a potem w gimnazjum nagle nawet oddać nie potrafiłem.

Cytat:Dokładnie tak, mało razy mnie mówiono, że taki poważny i w ogóle. Stary młody był, a teraz dzieciuch, jak to matka mówi.

Cytat:Byłam spokojniejsza i poważniejsza od rówieśników, ale nie dostrzegałam wtedy, że się od nich różnię jakoś bardzo. Wolałam bawić się sama, ale nie widziałam w tym problemu. Kiedy byłam poniżana i prześladowana przez rówieśników, zaczęłam czuć, że nie są dla mnie odpowiednim towarzystwem. Starałam się od nich odcinać, ale mimo to nie czułam strachu. Paradoksalnie lęk uderzył mnie wiele lat później, bo ani w podstawówce ani w gimnazjum ani w początkowych klasach liceum nie miałam fobii (pewnie była w fazie rozwoju).

Alikene napisał(a):I ulegamy iluzji, że bycie "poza" to nasz własny wybór - niestety to wynik fobii, nie nasz własny wybór.

Alikene napisał(a):A teraz już w dorosłym życiu czuję się mniej zaradna od nich i nieprzystosowana. Ot taki paradoks.

Alikene napisał(a):Bo niby czujemy się stłamszeni i zamknięci w sobie, trochę jak dzieci, ale wewnętrznie jesteśmy pewnie o wiele dojrzalsi od osób w naszym wieku, mamy złożone przemyślenia itp.

dangerous napisał(a):to w środku czułem się beznadziejnie

Cytat:Placebo, osoby z fobią społeczną nie lubią jak ktoś na nich patrzy, bo boją się oceniania. Dzieci na każdym kroku się strofuje, nie rusz, źle to robisz, daj ci pokażę, albo zrobię za ciebie. Mało kto pozwala dzieciom na jakąś samodzielność, bo za dużo bałaganu, za dużo roboty... lepiej i szybciej samemu to zrobić a dziecko odesłać. Potem ten wzorzec zostaje w człowieku.

Cytat:Jeśli ktoś nie załapał w porę tych prostych zasad, to ma przekichane. Na tym polega dorosłość. Na braniu odpowiedzialności za siebie. Nie można oczekiwać, że ktoś coś, sądząc że mają taki obowiązek. Nie, nikt nie ma względem ciebie żadnych zobowiązań, o ile nie jesteś chory i niedołężny i sam możesz sobie radzić, to będziesz musiał jakoś to zrobić. Nie licz na to, że znajdą się osoby, które cię wyręczą. Nie jesteś już dzieckiem.

Tośka napisał(a):Z tego, co słyszałam od rodziny, faktycznie było inaczej. Ludzie darzyli się większym szacunkiem i zaufaniem, zawierali wieloletnie przyjaźnie. Nie byli tak przerażająco próżni jak dzisiejsza młodzież. Odznaczali się większą kulturą. Podobno nie było takiego zamiłowania do bezwartościowych imprez, stawiano bardziej na rozmowy, wspólne rozwijanie pasji itp.

Placebo napisał(a):Za to fobicy chcą ale boją się podejmować jakieś działania. To nie jest tak, a przynajmniej ja tak nie mam, że nie chcę żeby ktoś mówił mi co i jak mam robić. Chcę decydować za siebie bo moi bliscy wystarczająco dużo już w moim życiu zepsuli i nie wiedzą co dla mnie dobre.

Placebo napisał(a):Tu lęk tylko jest przeszkodą a to nie ma wiele wspólnego z dojrzałością.

Niered napisał(a):Ludzie z niskim/ niepozwalającym cieszyć się życiem poczuciem własnej wartości przyjmują takie krzywdzące i niekorzystne teorie na swój temat bez walki, że głowa mała.