(22 Kwi 2021, Czw 11:08)U5iebie napisał(a):

(22 Kwi 2021, Czw 11:03)Ciasteczko napisał(a): zalezy jak ktos sam siebie odbiera,

Niekoniecznie, czasem niektórym po prostu bliżej do ofiary, i to jak samemu siebie odbierasz nie ma większego znaczenia.

(21 Kwi 2021, Śro 11:00)Salva napisał(a): Jak ludzie reagują, kiedy dowiadują się, że nie macie przyjaciół (jeśli nie macie)? Ostatnio właśnie zerwała mi się znajomość i myślę, że to miało z tym do czynienia. Przypomniałam sobie, jak mój dawny "znajomy przez neta" mówił jak brak przyjaciół w jego przypadku odstrasza innych ludzi. Wydaje mi się, że doświadczyłam czegoś podobnego, chociaż nie powiedziano mi tego wprost. I ciężko mi jest wejść w stan umysłu kogoś, kto źle to postrzega. Mam już za sobą odczuwanie wstydu z tego powodu, bo wzbudzano go we mnie, kiedy byłam nastolatką. Nie wiem, czy normalni ludzie boją się, że będą w jakiś sposób zawłaszczeni przez kogoś, kto nie ma znajomych? Czy to jest żałosne w ich oczach i aż tak chore? Przecież sama też podejmuję decyzje o zrywaniu znajomości, bo mężczyźni zazwyczaj chcą czegoś więcej, a ja nie zawsze. Zresztą zawsze uważałam, że dwójkę osób musi łączyć jakiś wspólny cel. Płytkie relacje słabo mnie interesują, a koleżanki zastępuje mi kuzynka, której zawsze mogę się zwierzyć i zna mnie na wylot. Jakiś czas temu poznałam typa z fobią społeczną i nawet on stwierdził, że muszę częściej wychodzić do ludzi. Takie zdania zawsze mnie triggerują. Przecież na tym polega moja osobowość unikająca, że chcę unikać ludzi. To tak jakby oczekiwać od psychopaty, że będzie miał wyrzuty sumienia. A kiedy już chcę nawiązać z kimś kontakt, to mój brak kontaktów okazuje się barierą nie do przejścia :c

(21 Kwi 2021, Śro 12:20)vesanya napisał(a): Ja nie przyznaję się normalsom z pracy, studiów, rodziny itd., że nie mam w realu znajomych i przyjaciół. Od lat nie weszłam z niefobikami w bliższy kontakt wymagający szczerości w tych kwestiach. Może jakimś sposobem jest wyjawianie prawdy dopiero po pewnym czasie, kiedy druga osoba przekona się, że jesteśmy w porządku i zacznie trochę nas lubić. Na starcie takie info może zrazić, bo jednak jest to dość dziwne i podejrzane dla ludzi bez większych problemów w kontaktach społecznych.

(22 Kwi 2021, Czw 17:05)Nonnaa napisał(a): Częściej niż o spotkaniach ze znajomymi, słyszę o spotkaniach z przyjaciółmi.

(22 Kwi 2021, Czw 19:19)Nonnaa napisał(a): Możliwe, że to trochę nadużywane słowo, czasem ludzie tak określają ludzi, których długo znają, np. od liceum ale może niekoniecznie mogą im zaufać czy na nich polegać.
 
W ogóle to nie doczytałam trochę tematu bo w tytule było o przyjaciołach, nie znajomych. Myślę, że nieposiadanie przyjaciela jest łatwiejsze do wytłumaczenia bo panuje właśnie takie przeświadczenie, że przyjaźń to rzadkość. 
@Salva -możesz mówić ludziom, że kuzynka jest twoją przyjaciółką bo tak chyba jest.

Co do braku znajomych to jeszcze dodam, że rzeczywiście taki brak znajomych we mnie budzi trochę niepokój jak ktoś jest jednocześnie pewny siebie, ekstrawertyczny i otwarty. Bo wtedy zastanawiam się czy z tą osobą jest coś nie tak, czy ma jakieś złe cechy charakteru jak np. skrajny egoizm skoro nie ma znajomych. Zdaję sobie sprawę, że jest to trochę krzywdzące myślenie.

Na przykład teraz miałam wrażenie, że jedna moja koleżanka z pracy chce się ze mną zaprzyjaźnić. Ona jest bardzo pewna siebie, i oprócz różnych fobicznych myśli zaczęło mi się właczać myślenie, że jest coś z nią nie tak, że może nie ma znajomych mimo, że jest pewna siebie. I zaczęłam się zastanawiać czemu pisze akurat do mnie, i że może widzi w znajomości ze mną jakąś korzyść. Choć nie pracujemy do końca razem. Raczej tylko w tej samej firmie i trudno mi powiedzieć na czym taka korzyść miałaby polegać. Może inni ludzie myślą trochę podobnie i brak znajomych jest sygnałem ostrzegawczym, jeśli za tym nie idzie jakieś wytłumaczenie typu przeprowadzka, posiadanie rodziny itd.

(22 Kwi 2021, Czw 19:19)Nonnaa napisał(a): Na przykład teraz miałam wrażenie, że jedna moja koleżanka z pracy chce się ze mną zaprzyjaźnić. Ona jest bardzo pewna siebie, i oprócz różnych fobicznych myśli zaczęło mi się właczać myślenie, że jest coś z nią nie tak, że może nie ma znajomych mimo, że jest pewna siebie. I zaczęłam się zastanawiać czemu pisze akurat do mnie, i że może widzi w znajomości ze mną jakąś korzyść. Choć nie pracujemy do końca razem. Raczej tylko w tej samej firmie i trudno mi powiedzieć na czym taka korzyść miałaby polegać. .

(23 Kwi 2021, Pią 9:30)gosc123 napisał(a):

(22 Kwi 2021, Czw 19:19)Nonnaa napisał(a): Na przykład teraz miałam wrażenie, że jedna moja koleżanka z pracy chce się ze mną zaprzyjaźnić. Ona jest bardzo pewna siebie, i oprócz różnych fobicznych myśli zaczęło mi się właczać myślenie, że jest coś z nią nie tak, że może nie ma znajomych mimo, że jest pewna siebie. I zaczęłam się zastanawiać czemu pisze akurat do mnie, i że może widzi w znajomości ze mną jakąś korzyść. Choć nie pracujemy do końca razem. Raczej tylko w tej samej firmie i trudno mi powiedzieć na czym taka korzyść miałaby polegać. .

Może po prostu Cię lubi/ wydajesz się jej interesująca? Czasami ekstrawertyków ciągnie do osób introwertycznych i może nie ma sensu doszukiwać się tu drugiego dna/ złych intencji u innych?

(23 Kwi 2021, Pią 9:30)gosc123 napisał(a):

(22 Kwi 2021, Czw 19:19)Nonnaa napisał(a): Na przykład teraz miałam wrażenie, że jedna moja koleżanka z pracy chce się ze mną zaprzyjaźnić. Ona jest bardzo pewna siebie, i oprócz różnych fobicznych myśli zaczęło mi się właczać myślenie, że jest coś z nią nie tak, że może nie ma znajomych mimo, że jest pewna siebie. I zaczęłam się zastanawiać czemu pisze akurat do mnie, i że może widzi w znajomości ze mną jakąś korzyść. Choć nie pracujemy do końca razem. Raczej tylko w tej samej firmie i trudno mi powiedzieć na czym taka korzyść miałaby polegać. .

Może po prostu Cię lubi/ wydajesz się jej interesująca? Czasami ekstrawertyków ciągnie do osób introwertycznych i może nie ma sensu doszukiwać się tu drugiego dna/ złych intencji u innych?