świr napisał(a):Ale ten lekarz przyprawia mnie o mdłości jak mam się prosić rodziców ,żeby mnie tam wieźli ,bo sam przecież nie pójdę. Mam też takie wrażenie ,że jak do niego pójdę to "polegnę już na całej linii"....

świr napisał(a):@Chudy nie daję sobie rady w szkole. Nie gadam z nikim w ogóle siedzę sam, a na przerwach idę do kibla i się zamykam byle z daleko od ludzi (jeżeli wiem ,że tam nikogo nie ma). Jeżeli zostanę odpytany to mówię po prostu ,że nie umiem.. zazwyczaj wtedy serducho chce mi wyjść przez nos. Ciągle się przepisuję do innych liceów teraz to moje drugie liceum więc mówię ,że nie wiem gdzie się chodzi po gąbkę czy kredę....
A jeżeli chodzi o ustną to nie wiadomo czy dożyję... przy takim stresie...

Cytat:Ewidentnie z tego co piszesz powinieneś iść do psychiatry po leki. Masz bardzo silną fobię społeczną ale uwierz mi można to lekami zmniejszyć. Co do matury to ja zdawałem ją ... chyba z 7-8 lat temu ale pamiętam to do dzisiaj. Ja mam dysmorfofobię (moim zdaniem nie urojoną, bo widze jak ludzie zwracają uwagę na mój defekt) to wywołało fobię społeczną i szereg objawów somatycznych ja np. czerwienienie się (co jest chyba najgorsze). Wtedy jednak, na maturze postanowiłem o tym wszystkim nie myśleć. Pisemna to w sumie żaden stres, natomiast na ustnej byłem czerwony, spocony ale miałem to gdzieś, liczyła się wtedy tylko matura i jak najlepsza ocena. Czasami choć rzadko potrafię na chwilę zapomnieć o moim defekcie i fobii, kiedy są wyższe cele. Nie wiem jak u Ciebie wygląda problem. Nie wiem czy jesteś zakompleksiony, z kąd biorą się Twoje obawy przed ludźmi więc ciężko doradzać. Napisałem Ci w poście powyżej co o tym sądze. Jesteś za młody aby sobie marnować życie i nie dać szansy pomocy. Wpierw psychiatra, jak się lepiej poczujesz to na terapię. Zaczniesz brać leki to przestaniesz uciekać przed rodziną, zdasz maturę a uwierz mi jak ją zdasz z fajnymi ocenami to poczujesz się kimś.
Życzę powodzenia.

Cytat:no to mam podobnie ale ciut słabiej i reaguje na to inaczej a więc niestety bez leków, bez terapii a moze i bez pobytu w szpitalu sie nie obejdzie,taka prawda. chyba ze nie chcesz normalnie zyc w przyszlosci. to sa trudne i zle objawy. a jak rodzina nie rozumie to myslisz ze beda Cie takim trzymac? a do pracy? a moze sie kiedys wyprowadzić? samo nic nie minie.