(18 Lis 2017, Sob 20:01)nico napisał(a): Przemyślałem to dokładnie i wychodzi na to że mam ADD. To te problemy były bezpośrednia przyczyna powstania zaburzenia osobowości u mnie. Warto dogłębniej o tym przeczytać bo ogólnie problem przekłada się nie tylko na uczenie ale również na relacje z innymi.
Przyjmowanie leków na to chyba średni pomysł, wątpię że to w czymś pomaga. To zaburzenie jest nie uleczalne, całe życie nie można brać dragów. Ja w przyszłym roku spróbuje terapii biofeedback zobaczę co to da. A tak to to chyba tylko dyscyplina, praca o jednakowej porze i porządek na biurku.

(18 Lis 2017, Sob 20:25)nico napisał(a): Tak można sobie tak wybierać i tak gdybać, gdyby leki były takie skuteczne to by były chyba w szerszym użyciu a są chyba tylko w skrajnych przypadkach.

(18 Lis 2017, Sob 22:54)verti napisał(a): W moim przypadku nie wiem, czy mam ADD czy po prostu nerwicę lękową. Ale fakty są następujące:

Studiuję kierunek związany z informatyką. Mam tam dużo zajęć z językami PROGRAMOWANIA. Na tych zajęć moje rozkojarzenie i wolne myślenie jest tak widoczne jak nigdy. Nie nadążam za poleceniami, zbyt wolno je interpretuję. Koledzy są dawno z przodu, a ja oczywiście z tyłu. W zeszłym piątek mieliśmy pierwsze zajęcia z programowania JAVA. Nie dość, że nie miałem pojęcia co facet do mnie mówi, to jeszcze nie mogłem nadążyć z rozwiązywaniem przykładów. A to przecież dopiero początek... Na zaliczenie jest jakiś projekt. Jak zawsze pewnie znajdę jakiegoś gościa w internecie, który mi to zrobi i tyle. Ja się do takich rzeczy kompletnie nie nadaje. Ja muszę mieć czas na zastanowienie się nad problemem. Szybkie kojarzenie i interpretowanie nie jest dla mnie. Dlatego ADD podejrzewam u siebie od 2009 roku. Niestety nie wiem w jaki sposób mogłbym się zdiagnozować. Może kiedyś mi się uda.

(19 Lis 2017, Nie 2:47)dziewczyna z naprzeciwka napisał(a): A tak z ciekawości, czy Wasze problemy z koncentracją występują przez cały dzień? Ja na przykład do około godz. 13 jestem przymulona i nie kontaktuję, ale już później coraz lepiej ze mną. Dawniej o tym nie wiedziałam i wkurzałam się na siebie, że tak ciężko mi myśleć, a wystarczyło przestawić sobie tryb życia na taki, w którym o 13 dopiero wstaję i w ten sposób przesypiam swoje słabe godziny.

(13 Lis 2017, Pon 14:11)nico napisał(a): A ćwiczysz umysł? Ja jak przez wakacje niczego nie robię to później, myślenie też sprawia mi problemy. Sposoby takie jak w wykładzie powyżej powinny pomóc.

(19 Lis 2017, Nie 10:24)nico napisał(a):

(18 Lis 2017, Sob 22:54)verti napisał(a): W moim przypadku nie wiem, czy mam ADD czy po prostu nerwicę lękową. Ale fakty są następujące:

Studiuję kierunek związany z informatyką. Mam tam dużo zajęć z językami PROGRAMOWANIA. Na tych zajęć moje rozkojarzenie i wolne myślenie jest tak widoczne jak nigdy. Nie nadążam za poleceniami, zbyt wolno je interpretuję. Koledzy są dawno z przodu, a ja oczywiście z tyłu. W zeszłym piątek mieliśmy pierwsze zajęcia z programowania JAVA. Nie dość, że nie miałem pojęcia co facet do mnie mówi, to jeszcze nie mogłem nadążyć z rozwiązywaniem przykładów. A to przecież dopiero początek... Na zaliczenie jest jakiś projekt. Jak zawsze pewnie znajdę jakiegoś gościa w internecie, który mi to zrobi i tyle. Ja się do takich rzeczy kompletnie nie nadaje. Ja muszę mieć czas na zastanowienie się nad problemem. Szybkie kojarzenie i interpretowanie nie jest dla mnie. Dlatego ADD podejrzewam u siebie od 2009 roku. Niestety nie wiem w jaki sposób mogłbym się zdiagnozować. Może kiedyś mi się uda.

Mam podobnie na początku 1 semestru miałem zajęcia z programowania, wolno wszystko ogarniałem. Później jakoś to nadrobiłem i miałem z tego przedmiotu piątkę. Ale teraz przyszedł trzeci semestr, i najtrudniejszy przedmiot algorytmy i chyba to będzie koniec na tych studiach.
A jak masz z czytaniem książek? Ja np. potrafię się rozproszyć nagle i okazuje się że z ostatniej strony w ogóle nie pamiętam.

(19 Lis 2017, Nie 10:24)nico napisał(a): To wygląda na niewyspanie. U mnie jest zupełnie inaczej najlepiej mi uczyć z rana, kiedy umysł jest najbardziej wypoczęty, kiedy zajmę się czymś innym to później dużo trudniej skoncentrować na pracy.

(20 Lis 2017, Pon 10:57)paranormal987 napisał(a): Ja muszę zawsze bez względu na ilość przespanych godzin czekać do popołudniowych godzin, żeby mi się umysł obudził.
No chyba, że muszę wstawać bardzo wcześnie, bo np. odbywam staż, to umysł się nie obudzi, cały dzień jestem "niekontaktujący", działam można powiedzieć w półśnie, przysypiam (nawet podczas pracy) i miewam zaburzenia równowagi. Natura nie przystosowała mojego organizmu do wczesnego wstawania.

(20 Lis 2017, Pon 21:52)dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):

(20 Lis 2017, Pon 10:57)paranormal987 napisał(a): Ja muszę zawsze bez względu na ilość przespanych godzin czekać do popołudniowych godzin, żeby mi się umysł obudził.
No chyba, że muszę wstawać bardzo wcześnie, bo np. odbywam staż, to umysł się nie obudzi, cały dzień jestem "niekontaktujący", działam można powiedzieć w półśnie, przysypiam (nawet podczas pracy) i miewam zaburzenia równowagi. Natura nie przystosowała mojego organizmu do wczesnego wstawania.

To masz dokładnie tak samo jak ja. Jedynym rozwiązaniem jest przejście na popołudniowo-wieczorny tryb życia. Zgadzam się co do tego, że urzędy powinny być czynne również popołudniami. Z wczesnym wstawaniem większość młodych ludzi ma problem, wiec nie rozumiem dlaczego nie można by tego zmienić, zamiast bezmyślnie akceptować, że tak już musi być.

(23 Lis 2017, Czw 12:26)paranormal987 napisał(a): Chętnie bym przeszedł na popołudniowo-wieczorny tryb, gdyby tylko rzeczywistość to umożliwiała.