(16 Lis 2019, Sob 17:16)away napisał(a): też szukałem, ale nigdy nie byłem na rozmowie. Może wolą dziewczyny. Oczywiście biblioteka lepsza jak dla mnie, ale księgarnia pod warunkiem, że mała (nie np. Empik gdzie już mydło i powidło jest i duży obrót ) byłaby spoko. Albo antykwariat.

(16 Lis 2019, Sob 12:48)damiandamianfb napisał(a):

(16 Lis 2019, Sob 12:32)Dana napisał(a): A co dokładnie rozwala u Ciebie praca? I dlaczego tak się dzieje? Jaka to praca?

Cały nastrój mi siada, nie bardzo potrafię zająć się czymś innym, tylko większość czasu mam z tyłu głowy, że znowu będzie trzeba tam iść i że nie dam rady, że tak się nie da żyć, że ja tak nie chce żyć, codziennie się bojąc i przejmując. Nie wiem dlaczego się tak dzieję, po prostu myśli i uczucia mi się wtedy zmieniają, marzę tylko żeby zrezygnować, uciec, najbardziej to chyba żeby już nie żyć. Wyobrażam sobie, że za miesiąc na przykład umrę i wtedy czuję ulgę.
Z każdą pracą tak jest, tak samo było gdy chodziłem do szkoły. Nie wiem co mam z tym zrobić. Dziękuję bardzo za zainteresowanie, że mogłem się 'wypisać'

(17 Lis 2019, Nie 1:17)Dana napisał(a): Rozumiem. Ja nigdzie tak naprawdę w życiu na poważnie nie pracowałam, same prace na czarno, albo dorywcze, za najniższą stawkę. Celowo nie szukam odpowiedzialnych stanowisk, bo mam bardzo niską odporność na stres. Myśli samobójcze mam od dawna codziennie i przynoszą chwilową ulgę. Nie jestem w stanie pracować z ludźmi. Osoby, które chcą mi pomóc wmawiają mi, że człowiek to istota społeczna i muszę wyjść do ludzi, jeśli chcę się lepiej czuć. A mi się nie chce im tłumaczyć, że są zdrowi i może u nich to działa.

(17 Lis 2019, Nie 9:17)damiandamianfb napisał(a):

(17 Lis 2019, Nie 1:17)Dana napisał(a): Rozumiem. Ja nigdzie tak naprawdę w życiu na poważnie nie pracowałam, same prace na czarno, albo dorywcze, za najniższą stawkę. Celowo nie szukam odpowiedzialnych stanowisk, bo mam bardzo niską odporność na stres. Myśli samobójcze mam od dawna codziennie i przynoszą chwilową ulgę. Nie jestem w stanie pracować z ludźmi. Osoby, które chcą mi pomóc wmawiają mi, że człowiek to istota społeczna i muszę wyjść do ludzi, jeśli chcę się lepiej czuć. A mi się nie chce im tłumaczyć, że są zdrowi i może u nich to działa.

Mam podobnie, większość takich prac dorywczych, w tym też na czarno, różnych takich właśnie mało ambitnych, ale przede wszystkim docelowo mało stresujących. Tylko tak naprawdę pod tym kątem wybieram pracę, żeby się jak najmniej bać i mieć jak najmniejszy kontakt ze współpracownikami.
Nie chciałbym żeby przez odpowiedzialność już całkowicie zjadł mnie stres. Przykre, że też tak masz, że te myśli dają ukojenie.
To jest trudne z tym wyjściem do ludzi. Może jest etap kiedy to się zaczyna zmieniać jeśli się rzeczywiście do nich wyjdzie, ale trudno do tego etapu dotrwać.

(20 Lis 2019, Śro 13:14)Karol1991 napisał(a): Napisali do mnie sms tacy posrednicy pracy o ktorych juz zapomnialem ze sie zarejestrowalem u nich. Zapytali czy chce pracowac ok 4 dni w sprzataniu gdzies w miescie. Mocno zesrany odpisalem ze tak : O Teraz boje sie patrzec w strone telefonu : P

(21 Lis 2019, Czw 17:20)Karol1991 napisał(a): To byl dzien pelen wrazen. Od rana gdy wstalem pomyslalem, zadzwonie w sprawie pracy, wszedlem na ogloszenia i patrze ze kogos do sprzatania chca, wiec zadzwonilem, niestety nikt nie odbieral po 3 razach dostalem sms ze oddzwonia do mnie. Oddzwonili po ok 2 godzinach i dowiedzialem sie ze nie dzwonic w sprawie pracy tylko wysylac mail. Pozniej od innej firmy dostalem sms czy chce pracowac 2 dni, napisalem ze chce, pozniej odpisali ze dzieki ale jednak nie. Pozniej bylem w urzadzie pracy i jeszcze pozniej wyslalem kilka cv : ) To byl dzien odwagi.

(22 Lis 2019, Pią 10:34)Karol1991 napisał(a): Zadzwonila do mnie babka w sprawie tamtej roboty na produkcji i wyjasnila ze byla chora i nie miala kontaktu z frima. Poprosila o rozmiar ubran i powiedziala ze beda chcieli mnie wyprobowac. Boje sie tego i tez mam nadzieje ze mnie beda chcieli i ze nie bedzie to az taka kiepska robota jak sobie wyobrazam.

(22 Lis 2019, Pią 11:10)Nowy555 napisał(a):

(22 Lis 2019, Pią 10:34)Karol1991 napisał(a): Zadzwonila do mnie babka w sprawie tamtej roboty na produkcji i wyjasnila ze byla chora i nie miala kontaktu z frima. Poprosila o rozmiar ubran i powiedziala ze beda chcieli mnie wyprobowac. Boje sie tego i tez mam nadzieje ze mnie beda chcieli i ze nie bedzie to az taka kiepska robota jak sobie wyobrazam.

No i spoko, bez nerwow, to na pewno zalapiesz  Kiedy zaczynasz?

(22 Lis 2019, Pią 11:11)Karol1991 napisał(a): Tez mam problem z brakiem snu gdy mam cos nietypowego do zrobienia. To jest duzy problem ktorego opisac nie potrafie w slowach, dziwne uczucia mam jak cos mnie wybije z codziennosci. Chce sie wybic z tej codziennosci zeby reazlizowac swoje marzenia, ale jednak nie jest to takie latwe jak sie wielu wydaje : )

---

(22 Lis 2019, Pią 11:10)Nowy555 napisał(a):

(22 Lis 2019, Pią 10:34)Karol1991 napisał(a): Zadzwonila do mnie babka w sprawie tamtej roboty na produkcji i wyjasnila ze byla chora i nie miala kontaktu z frima. Poprosila o rozmiar ubran i powiedziala ze beda chcieli mnie wyprobowac. Boje sie tego i tez mam nadzieje ze mnie beda chcieli i ze nie bedzie to az taka kiepska robota jak sobie wyobrazam.

No i spoko, bez nerwow, to na pewno zalapiesz  Kiedy zaczynasz?

To jeszcze jest niewiadoma. Powiedziala mi ze mam wyslac rozmiar ubran i jak dostana ubrania to wtedy beda wiedzieli kiedy moge zaczynac. Bede musial jeszcze przejsc jakies szkolenie i test z bhp.

(22 Lis 2019, Pią 11:04)czerczesow napisał(a): Ja niekiedy mając iść do nowej pracy kompletnie nie mogłem się skupić, a nawet spać. Miałem problemy z bezsennością z trochę innych powodów niż typowy lęk, ale kiedy przeszłości się wybierałem do nowej pracy zdarzyło mi się spać godzinę lub dwie, albo nie mogłem zasnąć wcale.

(22 Lis 2019, Pią 11:21)kartofel napisał(a):

(22 Lis 2019, Pią 11:04)czerczesow napisał(a): Ja niekiedy mając iść do nowej pracy kompletnie nie mogłem się skupić, a nawet spać. Miałem problemy z bezsennością z trochę innych powodów niż typowy lęk, ale kiedy przeszłości się wybierałem do nowej pracy zdarzyło mi się spać godzinę lub dwie, albo nie mogłem zasnąć wcale.

Tez tak miałam przed rozmową kwalifikacyjną i pójściem do pracy, tylko dla mnie to była pierwsza "prawdziwa" (niedorywcza) praca. W dodatku duża korporacja i przytłaczający wielkością zakład przemysłowy.
Przez pierwsze dwa miesiące bardzo źle spałam, mało jadłam, miałam ataki paniki i zdarzało mi się ze stresu płakać w toalecie w biurze.
W końcu jednak nauczyłam się (przynajmniej w niewielkim stopniu) niezmiernie ważnej rzeczy - a mianowicie olewactwa. Bardzo wyzwalające uczucie.