deep_rest napisał(a):

deep_rest napisał(a):szczery, wierny, czuły, zrównoważony, szczupły i/lub wysportowany, zaradny, wikingowaty, zakochany we mnie, pałający uwielbieniem (do mnie oczywiście), lubiący koty, umiejący gotować i upiec sernik

przypomniała mi się bardzo istotna umiejętność, której zabrakło na liście cech: umiejętność przytulania :hamster_idea: i jednak niekoniecznie wikingowaty

ucieczka napisał(a):Ananas, gdzieś ty się podziewał? :-)

ananas filozoficzny napisał(a):

ucieczka napisał(a):Ananas, gdzieś ty się podziewał? :-)

Ananas pracuje. Na początku bardzo długo, a potem jakoś...Ale się stęskniłem. :-D

Kaktus napisał(a):Mam sraczkę intelektualną, więć dużo myślę. I sobie ostatnio wymyśliłem ideał kobiety.

Otóż wymyśliłem, że ideał partnerki to powinna być dla mnie taka osoba płci żeńskiej, dla której, gdybym już ją spotkał, natychmiast wyrzuciłbym wszystkie wcześniejsze ideały, marzenia i wyobrażenia do kosza i poleciał w ogień, z jednej prostej przyczyny: bo ona jest. Tyle. Niby mało, ale w gruncie rzeczy bardzo dużo i wcale nie jest to proste takie mętne wymaganie spełnić. Ale sądze że się da, bo raz taką spotkałem. Nic z tego ostatecznie nie wyszło chociaż przez pewien czas wydawało się, że wszystko jest na bardzo dobrej drodze do "... i żyli długo i szczęsliwie". Nie mieściła się w żadnym ideale jaki sobie mglliście roiłem w głowie, a mimo to nie potrafiłem sobie wyobrazić, że mogłaby być dla mnie jeszcze bardziej odpowiednia i idealna. I wszystkie wcześniejsze wyobrażenia poszły do kosza, straciły znaczenie i przestały totalnie istnieć. I chyba o to w tym wszystkim tak naprawdę chodzi. Sprawa jest dawno zamknięta, ale skoro dało się raz, to być może da się i drugi.

Oczywiście mam w głowie pewne mniej lub bardziej konkretne wyobrażenie odnośnie tego, jak powinna wyglądać i jaka powinna być, ale już wiem, że jeśli przyjdzie co do czego, to może nie mieć z tym wyobrażeiem nic wspólnego. Mam takiego kolegę, który wymarzył sobie na najzupełniej poważnie wysoką, cycatą blondynę o sukowatym wyrazie twarzy, która lubi bić i niewolić seksualnie, a od dwóch lat jest w nadzwyczaj szczęśliwym związku z bardzo cichą, drobniutką brunetką pozbawioną zupełnie piersi i wrednego charakteru. Zdarza się. Doświadczenie zdaje się sprzyjac mojemu ideałowi.

Na razie nie widzę nic ciekawego na horyzoncie, ale zauważyłem, że ludzie którzy zostają parami na ogól poznają się przypadkiem, w jakichś strasznie głupich i przypadkowych okolicznościach. Dzisiaj to już nie ma szans, ale może jutro? Nie, zaraz, jest po północy, to może jednak dzisiaj?

W uproszczeniu i streszczeniu: nie wiem, jaki jest mój ideał partnerki, ale jak ją spotkam, to wtedy będę wiedział.

Jak siebie czytam to mam wrażenie, że jestem strasznie naiwnym człowiekiem.

Kamikaze napisał(a):Jest na świecie osoba,która jest nam "przeznaczona"...

Kamikaze napisał(a):Niestety mało takich osób jest,najczęściej są wyżarci przez innych,nie są sobą...

Kaktus napisał(a):Życie jest dziwne, nie? I dziwaczne też, ale ludzie jednak się jakoś odnajdują. Nie wszyscy, to jasne, ale każdy ma szansę. To już niezły punkt wyjścia.

Oceniamy to co było przez to, co jest teraz. Praktyka wskazuje, że chyba tak właśnie jest. O ile się coś nie z+, to jest "ta jedyna". I jest taką naprawdę. A jeśli się schrzaniło, no to może ktoś inny będzie odpowiedniejszy. Dopóki się nie odpuści, to chyba nie można powiedzieć, że "o, Zocha to była ta jedyna, nic mnie już lepszego nie spotka, polej mi no Andrzej, bo mi na żale zebrało". prawda. Ale ludzie często odpuszczają, a wtedy to w co wierzą, staje się rzeczywiste - nie będzie już nikogo lepszego.
Z tym odpuszczaniem to w ogóle szerszy temat jest, nie tylko w kwestii związków.

Tak to sobie wyobrażam z grubsza.

A co do bycia tym "pisanym" to rzucę cytat, żeby się podeprzeć autorytetem kogoś mądrzejszego życiowo niż ja. Moja była powiedziała kiedyś coś, co mi bardzo zapadło w pamięć. Nieco sparafrazuję na potrzebby tego wątku, żeby było bardziej w temacie: nie ma idealnych partnerów, ale są partnerzy idealnie dobrani. To chyba jest klucz do wszystkiego, z czego chyba nie wszyscy sobie zdają sprawę, bo patrzą na osobę, ale nie widzą wzajemnej relacji.

edit: poza tym jest jeszcze ta ważna sprawa, że wielu ludziom się nie udaje, albo utrwalają się w jakichś "martwych" związkach które pędzą głównie siła rozpędu, a dowcip w tym, że znaleźć to jedno, a podtrzymać, żeby wytrzymało pięćdziesiąt lat, żeby się nie rozsypało (jesli naprawdę nam zależy, a przecież bywa tak, że obojgu zależy a jednak się sypie), o, to zupełnie co innego. I znowu wracamy do tematu odpuszczania sobie.

iLLusory napisał(a):Chyba jeszcze bardziej niż elektrony ma tutaj znaczenie pole elektromagnetyczne.