(04 Lis 2020, Śro 19:36)Kasyijanka napisał(a): Też miałam podobne przygody do tych tu opisywanych przez was. Psycholog chciała bym znalazła sobie pracę ,bo mówiła że bez niej nie możemy zacząć leczenia. I moje szukanie pracy wyglądało tak ,że umawiałam się na dzień próbny,już wiadomo było że mnie przyjmą a ja albo uciekałam po pierwszym dniu albo nie przychodziłam wcale bo bałam się że nie ogarnę,że sobie nie poradzę,( mam kłopoty z liczeniem w pamięci i z zapamiętywaniem różnych rzeczy)  Teraz jestem rok po tych doświadczeniach gdzie z każdej pracy rezygnowałam i nadal nie mam pracy! Nadal się boje,że sobie nie poradzę albo że ktoś mi podziekuje co też bardzo często się zdarzało i boje się że to się powtórzy. Czuję się kompletnie beznadzieją osobą, która nie ma w niczym talentu. Ze studiów też rezygnowałam trzy razy bo balam się mówić na forum, nie umiałam rozmawiać z ludźmi. Teraz sprawa wygląda tak że dali mi rentę na rok z powodu nerwicy natręctw, depresji i moich fobi ale już wariuje od tego siedzenia w domu. Boje się że skończę tak jak nie chcę, czyli siedząc w domu i będę żerować na mężu.

(04 Lis 2020, Śro 19:41)Matatjahu napisał(a): Fajnie że chociaż rentę masz. Sam rzucałem studia dwa razy i chyba już nie będę się podejmował więcej

(04 Lis 2020, Śro 20:21)Matatjahu napisał(a): No zacząłem, trzy dni pochodziłem i uciekłem

(04 Lis 2020, Śro 20:44)Matatjahu napisał(a): Ja już tracę nadzieję powoli, były takie ambicje za młodu, miałem być lekarzem a przez psychikę jestem przegrywem. Nawet zamiatanie ulic wydaje mi się, że mnie przerasta... No ale do marca 2022 mam rentę więc mogę wegetować

(04 Lis 2020, Śro 20:59)Danna napisał(a): Jaką masz rentę i jak udało Ci się ją zdobyć?

(04 Lis 2020, Śro 20:14)Danna napisał(a):

(04 Lis 2020, Śro 19:36)Kasyijanka napisał(a): Też miałam podobne przygody do tych tu opisywanych przez was. Psycholog chciała bym znalazła sobie pracę ,bo mówiła że bez niej nie możemy zacząć leczenia. I moje szukanie pracy wyglądało tak ,że umawiałam się na dzień próbny,już wiadomo było że mnie przyjmą a ja albo uciekałam po pierwszym dniu albo nie przychodziłam wcale bo bałam się że nie ogarnę,że sobie nie poradzę,( mam kłopoty z liczeniem w pamięci i z zapamiętywaniem różnych rzeczy)  Teraz jestem rok po tych doświadczeniach gdzie z każdej pracy rezygnowałam i nadal nie mam pracy! Nadal się boje,że sobie nie poradzę albo że ktoś mi podziekuje co też bardzo często się zdarzało i boje się że to się powtórzy. Czuję się kompletnie beznadzieją osobą, która nie ma w niczym talentu. Ze studiów też rezygnowałam trzy razy bo balam się mówić na forum, nie umiałam rozmawiać z ludźmi. Teraz sprawa wygląda tak że dali mi rentę na rok z powodu nerwicy natręctw, depresji i moich fobi ale już wariuje od tego siedzenia w domu. Boje się że skończę tak jak nie chcę, czyli siedząc w domu i będę żerować na mężu.

Z ciekawości, jaką rentę dostałaś? Czy masz jakiś staż pracy? Obiło mi się o uszy, że otrzymanie renty na wymienione zaburzenia graniczy z cudem.

---

(04 Lis 2020, Śro 19:41)Matatjahu napisał(a): Fajnie że chociaż rentę masz. Sam rzucałem studia dwa razy i chyba już nie będę się podejmował więcej

A Ty nie miałeś zacząć czegoś w tym roku?

(05 Lis 2020, Czw 9:43)Matatjahu napisał(a): Staraj się myśleć o tym, że już masz tę pracę i odpada Ci etap poszukiwania. A pracujesz gdzieś gdzie musisz rozmawiać z ludźmi często czy może cos mniej komunikatywnego jak produkcja itp?

(04 Lis 2020, Śro 23:36)Clint Ruin napisał(a): Ja to mam ka zgryz z tą nową pracą. Domyślałem się, że po poprzedniej każda będzie gorsza, bo mieć tak zą kompilację lekkości roboty, luzu, świetnych ludzi, śmiechu i wynagrodzenia w stosunku do umiejętności i wykształcenia to ze świecą szukać. Teraz jednak jeszcze bardziej tęsknię, ka. Doceniamy coś w pełni dopiero, gdy to stracimy, jak pisał poeta Taco Hy. Nowa praca gorsza pod każdym względem - czasami mocno, czasami lekko. Czasem ją prawie lubię/toleruję, a czasami ka marzy mi się bezrobocie. Do tego przy szacownych plusach pracy zdalnej brakuje mi ludzi. Ale takich wyjątkowych. Tutaj chyba takich brak, a przynajmniej nie zauważyłem tej i(s)kry do tej pory. Taka zwyczajna robota, korpozapieprz, słodkie py o miłości i przyjaźni, ale haruj jak jy wół, a żeby nie było ci za dobrze to jeszcze rzucimy ci systemowe kłody pod nogi. Może nie stresuję się jak w pierwsze dni, ale nie jest to luz. Nie jest to przyjemność. To tylko obowiązek. Niefajnie.

kaaaaaaaaaaaaaaa

(05 Lis 2020, Czw 12:25)Karol1991 napisał(a):

(05 Lis 2020, Czw 9:43)Matatjahu napisał(a): Staraj się myśleć o tym, że już masz tę pracę i odpada Ci etap poszukiwania. A pracujesz gdzieś gdzie musisz rozmawiać z ludźmi często czy może cos mniej komunikatywnego jak produkcja itp?

Produkcja, niby nie trzeba rozmawiać, ale i tak za dużo ludzi. Ja ledwo stoję a oni się wygłupiają, gonią się 😋 chciałbym posiadać tyle mocy... Jakby to powiedział Vegeta oceniający ich moc "it's over 9000!!" Xd

(05 Lis 2020, Czw 17:24)Matatjahu napisał(a): Ufff ekspedientka to ciężko. Ja bym się bał. Dzisiaj pojawiła się na olx oferta pracy przy produkcji opakowań plastikowych w firmie która mieści się 300 metrów od mojego bloku, myślę sobie super, patrzę a tam już 14 tyś wyświetleń oferty... Czyli wychodzi na to, że połowa mojego miasteczka obejrzała tę ofertę w jeden dzień xD