(15 Lip 2017, Sob 22:51)soulmates napisał(a): To przykre, niektórzy ludzie naprawdę nie powinni mieć dzieci.
Chyba nigdy nie dojrzeli do tej odpowiedzialności, największej jaka może być, bo za czyjeś życie.
Wspaniale, że masz wsparcie ze strony swojego chłopaka, tym bardziej powinnaś go doceniać.
To ważniejsze i cenniejsze, niż umiejętność majsterkowania (;
Chcesz założyć szczęśliwą rodzinę, zapewne taką jakiej sama nie miałaś. Tego Ci szczerze życzę, ale musisz mieć świadomość, że z Twoim bagażem będzie to trudne i będzie wymagało dużo pracy nad sobą i ze sobą. Dobrze, że chcesz kontynuować terapię, imo to w tym przypadku niezbędne, by stworzyć normalny i zdrowy związek, bez ryzyka powielania patologicznych zachowań.

(16 Lip 2017, Nie 0:27)CzarnyKotR napisał(a): Przy okazji może ktoś z Was zna jeszcze jakaś stronkę na jakiej mogę zwrócić się z moim problemem? Ta tutaj bardzo mi odpowiada, ale nie zaszkodzi poradzić się większej ilości osób.

(19 Lip 2017, Śro 0:24)damiandamianfb napisał(a):

(16 Lip 2017, Nie 0:27)CzarnyKotR napisał(a): Przy okazji może ktoś z Was zna jeszcze jakaś stronkę na jakiej mogę zwrócić się z moim problemem? Ta tutaj bardzo mi odpowiada, ale nie zaszkodzi poradzić się większej ilości osób.

Mozzesz sprobowac na introwertyzm.pl tam duzo ludzi na pooczatku odkrywania swojego prroblemu laduje -  takie mam wrazenie..


Mysle, ze nna poczatek potrzebuujesz zaczac cos robic. Myslenie i lezenie jest bardzo zle, potrrzebujeesz rrobic cos dlaa siebie, dla wlasnej przyjemnosci, wyrazac siebie, spelniac sie w czyms bo bez tego nie uwierzysz w zzdania, ze tez jjestes wartosciowa, a nawet na poczatek bedziesz miala problem z nniewierzeniem w te bzdury od ojca

(04 Cze 2018, Pon 9:29)forac napisał(a): mówi że chciałaby żebym używał droższych perfum, ubierał się ładnie itp.

(05 Lip 2017, Śro 23:29)CzarnyKotR napisał(a): Cześć.
Mam na imię Roksana. Mam pewien problem i chciałabym się Was poradzić i poznać Wasze zdanie na ten temat. 
Mam chłopaka, z którym jestem prawie 3 lata. Na wstępie powiem, że to najwspanialszy mężczyzna na świecie. Marzyłam o nim. Jest przystojny, mądry, inteligentny, z poczuciem humoru, błyskotliwy... mogę tak wymieniać i wymieniać. Jest też bardzo dojrzały. Jednym słowem - jest wyjątkowy. Teraz troszkę zejdziemy z tematu. Mam brata. Jest on rok starszy. W moim mniemaniu zawsze był lepiej traktowany przez rodziców, bardziej doceniany, chwalony. Ja zawsze czułam się gorsza, byłam poniżana (on też, ale to swoją drogą) i porównywana do niego. Zna się on bardzo dobrze na komputerach i umie, według mnie, wręcz do podziwu język angielski (ja jestem słaba w językach, nie umiem żadnego, on ma do nich smykałkę). Jestem nauczona, że jak mam problem idę do brata, którego mam pod ręką, który "wszystko" wie i umie. Nieraz pokazał mi, że faktycznie umie, więc nie mam problemu dać mu tablet czy aparat do naprawy. Z drugiej strony jest mój chłopak: nie wiem, ile on umie, w jakim stopniu. Nie miał szansy nauczyć się wielu rzeczy, które umie mój brat, gdyż nie miał autorytetu (taty), który pokazuje synowi co i jak. To, co umie mój brat jest dla mnie oczywiste - dla mnie płeć męska jest od naprawiania, majsterkowania i poprawiania. Może stereotypowe, ale dla mnie wydaje się to naturalne. Czuję, że nie doceniam mojego chłopaka.. Nie wiem, czy uważam, że on jest gorszy.. Możliwe, że trochę tak chociaż absolutnie nie mam ku temu podstaw. Mój skarb w siebie nie wierzy a i ja nie wierzę w niego tak bardzo jakbym chciała. On pokonał długą i ciężką drogę, by być w miejscu, w którym jest obecnie. Ma on fobię społeczną albo coś w tym rodzaju, a ja widzę wielką poprawę przez te trzy lata. Byłam przy nim w lepszych i gorszych momentach. I jestem z niego cholernie dumna i bardzo uszczęśliwia mnie to na jakim jest etapie. Wracając: Mój chłopak zrobi wiele rzeczy, z którymi ja mam problem (więc teoretycznie ja powinnam być gorsza). Ma trochę gorszy język angielski niż mój brat. Wie mniej o komputerach (aż tak go to nie ciekawi a brat uczy się na programistę). Czuję, że przewartościowuję mojego brata nad chłopaka choć tak w głębi serca wiem, że mój ukochany nie jest gorszy, ba, w niejednej rzeczy jest lepszy. Ale tak bardzo mi przykro, że nie jestem przekonana w stu procentach o tym, że nie jest gorszy.. Niedawno coś zauważył: że może przypisuję jemu swoją "gorszość", umniejszając tym jego, bym ja nie czuła się gorsza (by znowu nie czuć się "niżej"). Przerzucam na niego swoje negatywne zachowania przez co twierdzę, że może być gorszy. To w psychologii nazywa się projekcją. Moja psycholog mówi, że to może być to. Boli mnie to, nie chce by tak było, chciałabym to zmienić.. Jak dla Was wygląda to z boku? Co Wy uważacie? Co powinnam zrobić? Z otwartym sercem przyjmę każdą pomoc.

(04 Cze 2018, Pon 9:49)Shiro napisał(a): Też się czuję gorszy, jeśli miałbym się porównywać z innymi.
Wszystkie moje zainteresowania i jakieś mocne strony wydają mi się bardzo nieprzydatne w codziennym życiu a nawet w tych dziedzinach są ludzie o lepszym oczytaniu.

Z mojego pokolenia w mojej rodzinie i z drugiej strony mocno odstaję inteligencją i zaradnością.

(04 Cze 2018, Pon 10:37)Mar napisał(a): Żadne zainteresowanie nie jest nieprzydatne, wiesz dlaczego? : ponieważ rozwijają Twój charakter a co za tym idzie, pewność siebie : a chyba to jest w życiu najważniejsze prawda? W końcu inni ludzie nie przeżyją Twojego życia, tylko Ty : to ważne, że robisz to co kochasz, bo ma być przydatne dla Ciebie, nie dla innych

Czy o inteligencji czy zaradności powiedziała Ci rodzina, czy to Twoja własna myśl? Rodzina często lubi porównywać gdy nie robisz tego co chcą, zapominając że żyjesz dla siebie, nie dla innych

(04 Cze 2018, Pon 10:37)Mar napisał(a): Cześć Shiro, Twoje zainteresowania wydają się Tobie nieprzydatne, czy ludziom z Twojego otoczenia?
Żadne zainteresowanie nie jest nieprzydatne, wiesz dlaczego? : ponieważ rozwijają Twój charakter a co za tym idzie, pewność siebie : a chyba to jest w życiu najważniejsze prawda? W końcu inni ludzie nie przeżyją Twojego życia, tylko Ty : to ważne, że robisz to co kochasz, bo ma być przydatne dla Ciebie, nie dla innych

Czy o inteligencji czy zaradności powiedziała Ci rodzina, czy to Twoja własna myśl? Rodzina często lubi porównywać gdy nie robisz tego co chcą, zapominając że żyjesz dla siebie, nie dla innych

(04 Cze 2018, Pon 13:57)Shiro napisał(a): Czuję, że dopóki nie zrobię przynajmniej próby do doktora z moich aktualnych studiów (nauki polityczne) i magisterki z jakiegoś drugiego przedmiotu to będę mocno zaniżał w fachowości w stosunku do moich najbliższych

(04 Cze 2018, Pon 13:57)Shiro napisał(a): Moja siostra robi doktorat. Mój szwagier robi coś tam w komputerach bardzo dobrze.
Czuję, że dopóki nie zrobię przynajmniej próby do doktora z moich aktualnych studiów (nauki polityczne) i magisterki z jakiegoś drugiego przedmiotu to będę mocno zaniżał w fachowości w stosunku do moich najbliższych

(04 Cze 2018, Pon 10:37)Mar napisał(a): Zobacz jak wiele cierpisz przez dwa słowa "lepszy" i "gorszy". A co jeśli wszyscy jesteśmy równi? : w końcu czy ktoś ładny, brzydki, bogaty, biedny, gruby, chudy, niski, wysoki, nieważne jaki, każdy z nas podlega tym samym prawom prawda? :