(10 Sie 2021, Wto 17:14)kartofel napisał(a): Co absolutnie nie znaczy, że autorka ma żyć pod moje dyktando. Ot, wyrażam swoje zdanie. Nieprzychylne, to fakt. Zwyczajnie taka postawa mnie triggeruje, choć zapewne nie powinna, bo to przecież nie wpływa na moje życie. Nie da się afirmować absolutnie każdej postawy i nie ma co udawać, że wszystkie są tak samo dobre. Wiadomo, kwestia tego, co jest dla kogoś ważniejsze, ale z mojego punktu widzenia gnuśność nic dobrego na dłuższą metę nie przyniesie.

(10 Sie 2021, Wto 18:24)kartofel napisał(a): @Ciasteczko ja jestem "fanką" pracy, bo dla mnie okazała się schodami (fakt, że stromymi), do innego, lepszego, "normalnego" życia. Co nie zmienia faktu, że nie mam żadnej "kariery" i raczej szału na rynku pracy nie zrobię, ale dla mnie moja obecna pozycja i potencjalne możliwości są "good enough". Tak długo brakowało mi pieniędzy (przez przemoc ekonomiczną, nie ubóstwo, bo mój ojciec zarabiał całkiem nieźle), że stały się dla mnie ważne. Nie superważne, ale jednak są poważną sprawą i jednym z filarów poczucia bezpieczeństwa. Powiedzmy, że ułożyłam sobie w głowie historię, gdzie wzięcie się za pracę na etacie dało mi wymarzoną wolność. Dlatego też polecam spróbowanie tej drogi.

Odnośnie trudnej sytuacji po zniknięciu partnera - historia całkiem świeża: pisałam na forumku, że zmarł kolega z pracy. Zostawił żonę, dwójkę dzieci i niespłacony kredyt. Jego żona nie pracowała zawodowo. W zakładzie była zbiórka na pomoc dla niej (ponoć nie od razu dostaje się kasę z ubezpieczenia) i na psychologa. Takie tragiczne historie się zdarzają, nawet jeśli częściej dochodzi zwyczajnie do zdrady, rozwodu albo przemocy.

Inny przykład: z moją mamą przez jakiś czas pracowała kobieta, która po rozwodzie została na lodzie. Owszem, eks płacił alimenty, ale ona pomimo wyższego wykształcenia bez żadnego doświadczenia w cv wylądowała na produkcji. To musiał być dla niej szok. Co gorsza nie bardzo sobie radziła z budżetowaniem i trudno było jej porzucić dawne przyzwyczajenia np. kupowanie drogich perfum.

(10 Sie 2021, Wto 19:00)Ciasteczko napisał(a): Powiedz takim osobom, ze praca to przyjemnośc i daje wolność, gdy część z nich pracuje przez większość dnia, a nawet na podstawowe opłaty ich nie stać i leczenie chorób wywolanych właśnie przez prace xd

(10 Sie 2021, Wto 19:00)Ciasteczko napisał(a): zapieprz, problemy z urlopem, nadogdziny, 2 lub 3 zmiany, toksyczni ludzie, ciężka tyra fizyczna, chroniczne bóle i niskie stawki

(10 Sie 2021, Wto 21:26)Shirohebi napisał(a):

(10 Sie 2021, Wto 19:00)Ciasteczko napisał(a): Powiedz takim osobom, ze praca to przyjemnośc i daje wolność, gdy część z nich pracuje przez większość dnia, a nawet na podstawowe opłaty ich nie stać i leczenie chorób wywolanych właśnie przez prace xd

A kto im kazał? Jeszcze nie słyszałem, żeby ktoś urodził się kierowcą śmieciarki, pracownikiem produkcji czy szambonurkiem. Każdy sam dokonuje wyboru i decyduje się na taką, a nie inną pracę. Może to zabrzmi brutalnie, ale jak ktoś nie ma większych ambicji i nie chce się rozwijać, to musi się liczyć z konsekwencjami takimi jak:

(10 Sie 2021, Wto 19:00)Ciasteczko napisał(a): zapieprz, problemy z urlopem, nadogdziny, 2 lub 3 zmiany, toksyczni ludzie, ciężka tyra fizyczna, chroniczne bóle i niskie stawki

Oczywiście nie mam zamiaru tutaj nikogo oceniać czy krytykować, ze względu na WYBÓR ścieżki kariery, bo jeśli komuś  takie życie odpowiada i np. zamiatanie ulic na osiedlu o 4 rano jest jego pasją, to życzę mu jak najlepiej.

(10 Sie 2021, Wto 21:57)Danna napisał(a): Możesz wszystko, wystarczy tylko chcieć xDDD

(10 Sie 2021, Wto 21:26)Shirohebi napisał(a):

(10 Sie 2021, Wto 19:00)Ciasteczko napisał(a): Powiedz takim osobom, ze praca to przyjemnośc i daje wolność, gdy część z nich pracuje przez większość dnia, a nawet na podstawowe opłaty ich nie stać i leczenie chorób wywolanych właśnie przez prace xd

A kto im kazał? Jeszcze nie słyszałem, żeby ktoś urodził się kierowcą śmieciarki, pracownikiem produkcji czy szambonurkiem. Każdy sam dokonuje wyboru i decyduje się na taką, a nie inną pracę. Może to zabrzmi brutalnie, ale jak ktoś nie ma większych ambicji i nie chce się rozwijać, to musi się liczyć z konsekwencjami takimi jak:

(10 Sie 2021, Wto 19:00)Ciasteczko napisał(a): zapieprz, problemy z urlopem, nadogdziny, 2 lub 3 zmiany, toksyczni ludzie, ciężka tyra fizyczna, chroniczne bóle i niskie stawki

Oczywiście nie mam zamiaru tutaj nikogo oceniać czy krytykować, ze względu na WYBÓR ścieżki kariery, bo jeśli komuś  takie życie odpowiada i np. zamiatanie ulic na osiedlu o 4 rano jest jego pasją, to życzę mu jak najlepiej.

(10 Sie 2021, Wto 23:21)Luka napisał(a): Napisałem to dlatego, ponieważ  mega wnerwiają mnie ludzie, którzy nie znając czyjeś sytuacji zawsze są pierwsi do oceniania innych, głoszenia swoich mądrości i przy okazji dowartościowania się cudzym kosztem. Dziękuję.

(11 Sie 2021, Śro 0:23)Shirohebi napisał(a):

(10 Sie 2021, Wto 23:21)Luka napisał(a): Napisałem to dlatego, ponieważ  mega wnerwiają mnie ludzie, którzy nie znając czyjeś sytuacji zawsze są pierwsi do oceniania innych, głoszenia swoich mądrości i przy okazji dowartościowania się cudzym kosztem. Dziękuję.

Szkoda, że nie potrafisz czytać ze zrozumieniem, i błędnie zinterpretowałeś mój komentarz jako próbę ataku czy ocenienia kogokolwiek, ale jeśli dzięki swojemu wpisowi poczułeś się lepiej, to spoko. Już się nie odzywam bo zaraz wyjdzie z tego kolejna niepotrzebna .

Fakt może i mój komentarz były trochę za mocny, ale tak już mam jako ten bez ambicji. W każdym razie sorry i bez spiny 👋

(10 Sie 2021, Wto 21:26)Shirohebi napisał(a): A kto im kazał? Jeszcze nie słyszałem, żeby ktoś urodził się kierowcą śmieciarki, pracownikiem produkcji czy szambonurkiem. Każdy sam dokonuje wyboru i decyduje się na taką, a nie inną pracę. Może to zabrzmi brutalnie, ale jak ktoś nie ma większych ambicji i nie chce się rozwijać, to musi się liczyć z konsekwencjami takimi jak:

(11 Sie 2021, Śro 3:50)Ciasteczko napisał(a): Twoj komentarz jest nie tylko nue na miejsu ale rowniez brakuje mu logiki. Masz typowe poglady gimbo kapitalisty xd
Zdajesz sobie sprawe, ze te zawodu sa potrzebne, a nawet wrecz koniecznie tak? Ze bez smieciarza miasto nie moze normalnie funkcjonowac, bez sprzataczek wszystko zarosloby brudem, a bez kierowcow i ludzi wykladajacucj towar musialbys zapier*alac na jakies zadupoe do magazynu, zeby kupoc sobie batona?? Sorry, jakie kupic jak nei byloby kasjeeek? Kiedy wy sie nauczycir w koncu, ze miejsc pracy umyslowej jest MNIEJ niz ludzi aktywnuch zawodowo i sila rzeczy, nawet jesli wszyscu szambiarze, wszyecy kasjerzt czy zamiatacze ulic by sie zmobilizowali do nauki, podnoszenia kwalifikacji to ktos I TAK musialby wykonuwqc takie prace? Najwyzej wymagania.na umyslowych stalyby sie tak kosmiczne, ze czesx ludzi by odpadla i tak musiala kartony na magazynie przerzuxsc. Moze bylbys to ty i w sumie szkoda, ze tak nj3 jest bo nauczylbys sie pokory i tego jak naprawde dziala.swiat, a nie tylko w twoich mrzonkach, gdzie kazdy moze byc kim chce xdd

(11 Sie 2021, Śro 4:33)Shirohebi napisał(a):

(11 Sie 2021, Śro 3:50)Ciasteczko napisał(a): Twoj komentarz jest nie tylko nue na miejsu ale rowniez brakuje mu logiki. Masz typowe poglady gimbo kapitalisty xd
Zdajesz sobie sprawe, ze te zawodu sa potrzebne, a nawet wrecz koniecznie tak? Ze bez smieciarza miasto nie moze normalnie funkcjonowac, bez sprzataczek wszystko zarosloby brudem, a bez kierowcow i ludzi wykladajacucj towar musialbys zapier*alac na jakies zadupoe do magazynu, zeby kupoc sobie batona?? Sorry, jakie kupic jak nei byloby kasjeeek? Kiedy wy sie nauczycir w koncu, ze miejsc pracy umyslowej jest MNIEJ niz ludzi aktywnuch zawodowo i sila rzeczy, nawet jesli wszyscu szambiarze, wszyecy kasjerzt czy zamiatacze ulic by sie zmobilizowali do nauki, podnoszenia kwalifikacji to ktos I TAK musialby wykonuwqc takie prace? Najwyzej wymagania.na umyslowych stalyby sie tak kosmiczne, ze czesx ludzi by odpadla i tak musiala kartony na magazynie przerzuxsc. Moze bylbys to ty i w sumie szkoda, ze tak nj3 jest bo nauczylbys sie pokory i tego jak naprawde dziala.swiat, a nie tylko w twoich mrzonkach, gdzie kazdy moze byc kim chce xdd

To może uściślę żebym nie został źle zrozumiany. Zdaję sobie sprawę z tego, że każdy jest inny i każdy oczekuje od życia zupełnie czegoś innego. Przykładowo czytałem kiedyś o kolesiu, który mimo innych lepszych zarobkowo opcji postanowił zostać kierowcą autobusu, bo zawsze się nimi pasjonował i ich prowadzenie sprawiało mu niesamowitą przyjemność. Uważam, że to naprawdę fajna sprawa, jeśli ktoś robi zawodowo to co kocha, niezależnie od tego jaka to praca i ile zarabia.
To co mnie razi to fakt, że wiele osób ciągle narzeka na swoje życie i swoją pracę, a mimo to nie robią absolutnie nic, żeby zmienić swoją sytuację. Nawet nie podejmują próby.
Być może jestem jakiś dziwny, ale jeśli coś nie pasuje mi w moim życiu, to za wszelką cenę dążę do tego, żeby to zmienić i od razu zaznaczam, że nie jestem ekstrawertycznym "normalsem", któremu takie rzeczy przychodzą łatwo i tak samo jak inni phobicy mam swoje problemy. Ścisłym umysłem też nie jestem.
Jeśli chodzi o ciężką pracę fizyczną to sam jej doświadczyłem na początku swojej drogi, żeby sobie dorobić i właśnie to mnie niesamowicie motywuje do działania i rozwoju, bo nie wyobrażam sobie, żebym miał tak pracować kilkadziesiąt lat. Zaznaczam, że mowie tylko i wyłącznie za siebie, bo jeśli komuś taka praca odpowiada, to w żadnym stopniu go nie krytykuję ani nie oceniam.

(11 Sie 2021, Śro 7:00)kartofel napisał(a): Wobec nieubłaganie nadchodzącej "rewolucji" Industry 4.0 część zawodów będzie wygasać - choćby kasjerzy, czy pracownicy produkcji. W moim zakładzie nie ma już właściwie typowych "ludzi z taśmy" - są tylko operatorzy, którzy przez większość czasu siedzą w sterowni i oglądają jutuba Także praca fizyczna pracy fizycznej nierówna. A wymagania w rekrutacji to posiadanie wszystkich kończyn i więcej niż dwóch szarych komórek, a i tak nie ma chętnych.
Oczywiście część operatorów to ludzie z naprawdę dużą wiedzą, od których można się sporo nauczyć. W zasadzie są poniekąd mądrzejsi od inżynierów, bo przynajmniej się nie narobią za bardzo

Dla mnie to ciekawa sprawa, że ilekroć pojawia się kwestia rozwoju zawodowego/osobistego, to zaraz pojawiają się drwiny i przytaczanie różnych wyświechtanych tekstów kołczingowych. Jedni rzeźbią w marmurze, a inni w błocie, nie każdy ma takie same możliwości, tutaj na forumku dodatkowo dochodzą ograniczenia związane z fobią społeczną i często również depresją... Ale generalnie żeby coś zrobić ze swoim życiem na ogół trzeba podjąć jakiś wysiłek. I myślę, że to tutaj jest większy problem - no bo po co robić rzeczy? Po co szukać sobie praktyk i staży na studiach, skoro można tego nie robić i potem być zdziwionym, że się pracuje poniżej kwalifikacji. Tak właśnie ma większość mojej dawnej grupy ze studiów. A to nie byli fobicy. Ba, pewien znajomy sądził, że sam dyplom AGH otworzy mu drogę do kariery... No, powiedzmy tylko, że tak się nie stało. Po co już w pracy robić jakieś projekty i starać się wykazać, skoro można nie i potem narzekać, że się nie dostało awansu od 10 lat. 

Krótko mówiąc: narzekanie na obecną sytuację łatwo wchodzi w nawyk i wymaga znacznie mniejszych nakładów energetycznych niż próby zmiany położenia. Co gorsza, łatwo jest uwierzyć w to, że się przegrało życie, że ma się jakieś czarne fatum itd i zwyczajnie przestać próbować. Albo w ogóle nie zacząć. 

Mogłabym teraz siedzieć w mieszkaniu rodziców, bez pracy w zawodzie albo i bez pracy w ogóle. Ba, pewnie bym dołączyła do chóru sceptyków. Podjęłam świadomą decyzję, że muszę coś zrobić ze swoim życiem. No i "but it's been no bed of roses; no pleasure cruise", nie było łatwo, nie było przyjemnie. Ale było warto. Teraz już bym się nie zdecydowała na pracę 160h w miesiącu, dzienne studia i jeszcze pisanie pracy dyplomowej i robienie do niej badań. Zarówno znajomi ze studiów, wykładowcy, jak i ludzie z pracy nie wróżyli mi sukcesu, a jednak... Co nie zmienia faktu, że tutaj może działać błąd przeżywalności i mogłam faktycznie mieć farta.

(11 Sie 2021, Śro 6:54)Ciasteczko napisał(a): Skad wiesz, ze tylko narzekaja? Sa tutaj osoby, ktore z tego co same pisza (a nie zakladam, ze ktos klamie) probowaly juz praktycznie wszyztkiego. @Danna chodzi na terapie, bierze leki i x.tego co kojarze nie unika kompletnie pracy zawodowej, bo pracowala zarowno w korpo jak i fizycznie i co? I pstro. Wszedzie zle. Inne osoby nie wiem,  bo nie znam tu wszystkich hisotorii ale nie zamierzam tez komukolw8ek zarzucac, ze sie uzala i nic nie robi. 

(11 Sie 2021, Śro 7:00)kartofel napisał(a): Wobec nieubłaganie nadchodzącej "rewolucji" Industry 4.0 część zawodów będzie wygasać - choćby kasjerzy, czy pracownicy produkcji. W moim zakładzie nie ma już właściwie typowych "ludzi z taśmy" - są tylko operatorzy, którzy przez większość czasu siedzą w sterowni i oglądają jutuba Także praca fizyczna pracy fizycznej nierówna. A wymagania w rekrutacji to posiadanie wszystkich kończyn i więcej niż dwóch szarych komórek, a i tak nie ma chętnych.
Oczywiście część operatorów to ludzie z naprawdę dużą wiedzą, od których można się sporo nauczyć. W zasadzie są poniekąd mądrzejsi od inżynierów, bo przynajmniej się nie narobią za bardzo

Dla mnie to ciekawa sprawa, że ilekroć pojawia się kwestia rozwoju zawodowego/osobistego, to zaraz pojawiają się drwiny i przytaczanie różnych wyświechtanych tekstów kołczingowych. Jedni rzeźbią w marmurze, a inni w błocie, nie każdy ma takie same możliwości, tutaj na forumku dodatkowo dochodzą ograniczenia związane z fobią społeczną i często również depresją... Ale generalnie żeby coś zrobić ze swoim życiem na ogół trzeba podjąć jakiś wysiłek. I myślę, że to tutaj jest większy problem - no bo po co robić rzeczy? Po co szukać sobie praktyk i staży na studiach, skoro można tego nie robić i potem być zdziwionym, że się pracuje poniżej kwalifikacji. Tak właśnie ma większość mojej dawnej grupy ze studiów. A to nie byli fobicy. Ba, pewien znajomy sądził, że sam dyplom AGH otworzy mu drogę do kariery... No, powiedzmy tylko, że tak się nie stało. Po co już w pracy robić jakieś projekty i starać się wykazać, skoro można nie i potem narzekać, że się nie dostało awansu od 10 lat. 

Krótko mówiąc: narzekanie na obecną sytuację łatwo wchodzi w nawyk i wymaga znacznie mniejszych nakładów energetycznych niż próby zmiany położenia. Co gorsza, łatwo jest uwierzyć w to, że się przegrało życie, że ma się jakieś czarne fatum itd i zwyczajnie przestać próbować. Albo w ogóle nie zacząć. 

Mogłabym teraz siedzieć w mieszkaniu rodziców, bez pracy w zawodzie albo i bez pracy w ogóle. Ba, pewnie bym dołączyła do chóru sceptyków. Podjęłam świadomą decyzję, że muszę coś zrobić ze swoim życiem. No i "but it's been no bed of roses; no pleasure cruise", nie było łatwo, nie było przyjemnie. Ale było warto. Teraz już bym się nie zdecydowała na pracę 160h w miesiącu, dzienne studia i jeszcze pisanie pracy dyplomowej i robienie do niej badań. Zarówno znajomi ze studiów, wykładowcy, jak i ludzie z pracy nie wróżyli mi sukcesu, a jednak... Co nie zmienia faktu, że tutaj może działać błąd przeżywalności i mogłam faktycznie mieć farta.

(11 Sie 2021, Śro 13:23)kartofel napisał(a): Ta rozmowa nie ma sensu z zupełnie innego powodu
Ja o wysiłku, o pracy, o tym, że nie jest łatwo i trzeba mieć tego świadomość, a część dyskutantów odnosi się do słów, które tu nawet nie padły.

To jest clou - gadanie o "pstrykaniu palcem".

Gdyby ktoś napisał, że w leczeniu depresji bardzo pomogła mu wenlafaksyna i poleca spróbowanie tego leku, to czy wywołałoby to równie duże kontrowersje? Aj dont fink soł. Ale mimo wszystko presja sukcesu dotyczy niemal wszystkich członków społeczeństwa (choć w różnym stopniu) - stąd moim zdaniem taka "delikatność" tego tekstu i łatwość wzbudzania emocji.

Czasem warto jest wzbudzić w sobie pewien dyskomfort, jakiś dysonans i tak dalej. Przecież nawet terapia to nie jest zrywanie kwiatków na łące, tylko mierzenie się z trudnymi sprawami. Nie można ciągle poklepywać wszystkich (i samego siebie) po pleckach.

(11 Sie 2021, Śro 17:14)Alexander Guard napisał(a): A przecież @kartofel tylko podzieliła się swoją historią w pierwszym poście w wątku, nikogo nie pouczając. I od tego się zaczęło. Bo ktoś dostrzegł szansę na horyzoncie ziem jałowych, do tego jeszcze się mu udało! Czy jakby napisała to w dziele Pozytywne historie w temacie Nasze sukcesy z fobią też zostałaby tak pojechana? A tymczasem w innym wątku te same osoby, które tutaj czują się dotknięte, same otwarcie przyznają, że sabotują swe szanse, że gdyby ktoś zaproponował dwie opcje pracy, to wybraliby dla siebie tę gorszą, nie czując się godnymi czegoś lepszego. To niech przynajmniej innym pozwolą się cieszyć udanym życiem.