(22 Sty 2019, Wto 20:30)Piesek napisał(a): Wszyscy ludzie, pięknie stali gęsiego, nikt się nie pchał. Dziewczyny rozdawały ubrania, ludzie brali je i odchodzili.

(17 Sty 2019, Czw 9:59)Sparkle napisał(a):

(16 Sty 2019, Śro 17:35)inferno napisał(a): ... Poza tym trzeba mieć jakieś środki na rozkręcenie takiej działalności.

Chyba można dostać środki z urzędu pracy, ale firma musi rok przetrwać.

(25 Mar 2019, Pon 22:25)Kristen napisał(a): Dostałam się do marketu budowlanego i zastanawiam się z czym to się dla mnie wiąże? Na rozmowie mówili o obsłudze na kasie i wykładaniu towaru itp. - brzmi banalnie... niby. Czy ktoś tu pracował w takim miejscu i może coś opowiedzieć? Co jeśli klient będzie szukał czegoś tam, a ja nie mam w ogóle wiedzy z branży budowlanej i nie będę umiała doradzić? Każą mi się tego wszystkiego uczyć? Istnieją jakieś materiały dla takich pracowników do obkucia na pamięć? Serio pytam. 
Mam mieszane odczucia, jak zawsze, ogólnie zmieniam zdanie co 5 minut i nie wiem czy rzeczywiście chce tam iść. Myślę, że warto jedynie po to by się przekonać czy spodoba mi się. 
Czy są tu osoby, które nie wiedzą jaką pracę chcieliby mieć i strzelają na oślep?

(05 Sty 2020, Nie 17:21)Żółwik napisał(a): @Danna, może terapia na oddziale dziennym, żeby nie siedzieć w domu i jednocześnie nabywać umiejętności radzenia sobie w społeczności?
Miałaś styczność z psychiatrą, psychoterapią?

(06 Sty 2020, Pon 8:29)Żółwik napisał(a): Co to były za "nurty terapii"?

(06 Sty 2020, Pon 13:09)Żółwik napisał(a): Teraz mam szczęście próbować poznawczo-behawioralnej na funduszowym oddziale dziennym. Zapowiada się nieźle.
Wieloletnia psychodynamika spektakularnych zmian nie przyniosła, choć trochę mnie przez życie prowadziła i czasem kroki do przodu były.

(20 Sty 2020, Pon 21:00)Loner napisał(a): Dzięki między innymi OU jestem na etapie być albo nie być. Mam prawie 30 lat, szukanie pracy zajmuje mi zbyt dużo czasu, zanim się zdecyduję na niezbędny krok mijają kolejne dni i miesiące. Z wiekiem jest tylko gorzej niestety, kiedyś po utracie pracy potrafiłem następną znaleźć nawet na drugi dzień. Oczywiście z wykształceniem średnim bez umiejętności nigdy nie miałem żadnej, którą bym lubił, wybierałem takie gdzie biorą prawie każdego kto jest sprawny fizycznie, tylko że zawsze w jakimś momencie panikowałem i przestawałem chodzić do pracy. Najdłużej na umowie o pracę byłem niecały rok, jak na mnie i tak długo, bo w reszcie prac na umowie zlecenie nie przekraczałem trzech-czterech miesięcy.

Kompletnie straciłem chęci do działania i pracowania, a jednocześnie nienawidzę swojego życia, a raczej mojego biernego postępowania. Jakiekolwiek działanie to jedyne co mi pozostało. W tej chwili nie potrafię się nawet utrzymać i zapewnić chociaż podstawowych potrzeb. Nie mogę uwierzyć, że doprowadziłem się do sytuacji gdzie nie mam pieniędzy na nic, czynsz niezapłacony, długi cały czas niespłacone i windykacja dobija się ze wszystkich stron. A ja k***@ dalej leżę i nie wiem co ze sobą zrobić. Dno. I wiem, że teraz jedynym wyjściem będzie pójście znowu do roboty, którą od początku będę nienawidzić, ale to nieważne (już mam jedną upatrzoną, tylko muszę się zebrać i iść). Muszę skierować myśli na to, że muszę się utrzymać i chcę jednak jeszcze trochę pożyć i coś zrobić z tym życiem. A niestety bez pieniędzy sobie nie pomogę. To co piszę to truizmy, ale z osobowością unikającą zwykłe problemy czasem urastają do ekstremum. W moim przypadku to przynajmniej kilka zmarnowanych lat, a jak o tym głębiej pomyślę to już dekada.



Cześć.Przede wszystkim nie można myśleć o straconym czasie. Jeszcze bardziej się tym pogrążysz w niemocy, a nie o to tutaj chodzi
Myślałeś o psychiatrze/ terapeucie? Farmakologii?

(20 Sty 2020, Pon 21:00)Loner napisał(a): Dzięki między innymi OU jestem na etapie być albo nie być. Mam prawie 30 lat, szukanie pracy zajmuje mi zbyt dużo czasu, zanim się zdecyduję na niezbędny krok mijają kolejne dni i miesiące. Z wiekiem jest tylko gorzej niestety, kiedyś po utracie pracy potrafiłem następną znaleźć nawet na drugi dzień. Oczywiście z wykształceniem średnim bez umiejętności nigdy nie miałem żadnej, którą bym lubił, wybierałem takie gdzie biorą prawie każdego kto jest sprawny fizycznie, tylko że zawsze w jakimś momencie panikowałem i przestawałem chodzić do pracy. Najdłużej na umowie o pracę byłem niecały rok, jak na mnie i tak długo, bo w reszcie prac na umowie zlecenie nie przekraczałem trzech-czterech miesięcy.

Kompletnie straciłem chęci do działania i pracowania, a jednocześnie nienawidzę swojego życia, a raczej mojego biernego postępowania. Jakiekolwiek działanie to jedyne co mi pozostało. W tej chwili nie potrafię się nawet utrzymać i zapewnić chociaż podstawowych potrzeb. Nie mogę uwierzyć, że doprowadziłem się do sytuacji gdzie nie mam pieniędzy na nic, czynsz niezapłacony, długi cały czas niespłacone i windykacja dobija się ze wszystkich stron. A ja k***@ dalej leżę i nie wiem co ze sobą zrobić. Dno. I wiem, że teraz jedynym wyjściem będzie pójście znowu do roboty, którą od początku będę nienawidzić, ale to nieważne (już mam jedną upatrzoną, tylko muszę się zebrać i iść). Muszę skierować myśli na to, że muszę się utrzymać i chcę jednak jeszcze trochę pożyć i coś zrobić z tym życiem. A niestety bez pieniędzy sobie nie pomogę. To co piszę to truizmy, ale z osobowością unikającą zwykłe problemy czasem urastają do ekstremum. W moim przypadku to przynajmniej kilka zmarnowanych lat, a jak o tym głębiej pomyślę to już dekada.

(25 Sty 2020, Sob 1:09)Bramborka90 napisał(a):

(20 Sty 2020, Pon 21:00)Loner napisał(a): Dzięki między innymi OU jestem na etapie być albo nie być. Mam prawie 30 lat, szukanie pracy zajmuje mi zbyt dużo czasu, zanim się zdecyduję na niezbędny krok mijają kolejne dni i miesiące. Z wiekiem jest tylko gorzej niestety, kiedyś po utracie pracy potrafiłem następną znaleźć nawet na drugi dzień. Oczywiście z wykształceniem średnim bez umiejętności nigdy nie miałem żadnej, którą bym lubił, wybierałem takie gdzie biorą prawie każdego kto jest sprawny fizycznie, tylko że zawsze w jakimś momencie panikowałem i przestawałem chodzić do pracy. Najdłużej na umowie o pracę byłem niecały rok, jak na mnie i tak długo, bo w reszcie prac na umowie zlecenie nie przekraczałem trzech-czterech miesięcy.

Kompletnie straciłem chęci do działania i pracowania, a jednocześnie nienawidzę swojego życia, a raczej mojego biernego postępowania. Jakiekolwiek działanie to jedyne co mi pozostało. W tej chwili nie potrafię się nawet utrzymać i zapewnić chociaż podstawowych potrzeb. Nie mogę uwierzyć, że doprowadziłem się do sytuacji gdzie nie mam pieniędzy na nic, czynsz niezapłacony, długi cały czas niespłacone i windykacja dobija się ze wszystkich stron. A ja k***@ dalej leżę i nie wiem co ze sobą zrobić. Dno. I wiem, że teraz jedynym wyjściem będzie pójście znowu do roboty, którą od początku będę nienawidzić, ale to nieważne (już mam jedną upatrzoną, tylko muszę się zebrać i iść). Muszę skierować myśli na to, że muszę się utrzymać i chcę jednak jeszcze trochę pożyć i coś zrobić z tym życiem. A niestety bez pieniędzy sobie nie pomogę. To co piszę to truizmy, ale z osobowością unikającą zwykłe problemy czasem urastają do ekstremum. W moim przypadku to przynajmniej kilka zmarnowanych lat, a jak o tym głębiej pomyślę to już dekada.



Cześć.Przede wszystkim nie można myśleć o straconym czasie. Jeszcze bardziej się tym pogrążysz w niemocy, a nie o to tutaj chodzi
Myślałeś o psychiatrze/ terapeucie? Farmakologii?

(25 Sty 2020, Sob 8:30)Marcin1991x napisał(a): Jeżeli chodzi o pracę dla osoby z OU to akurat można powiedzieć że wygrałem na loterii
Pracuje jako elektronik, serwisuje autobusy i tramwaje. W praktyce wygląda to tak że 90%czasu siedzę na warsztacie i robię co chcę (np. oglądam jakiś film)bo nie ma roboty, a najbliższa żywa istota znajduje się ode mnie jakieś 100m xD

(25 Sty 2020, Sob 8:30)Marcin1991x napisał(a): Jeżeli chodzi o pracę dla osoby z OU to akurat można powiedzieć że wygrałem na loterii
Pracuje jako elektronik, serwisuje autobusy i tramwaje. W praktyce wygląda to tak że 90%czasu siedzę na warsztacie i robię co chcę (np. oglądam jakiś film)bo nie ma roboty, a najbliższa żywa istota znajduje się ode mnie jakieś 100m xD