+- PhobiaSocialis.pl (https://www.phobiasocialis.pl)
+-- Dział: Problemy i porady (https://www.phobiasocialis.pl/forum-14.html)
+--- Dział: Inne życiowe problemy i sytuacje (https://www.phobiasocialis.pl/forum-22.html)
+--- Wątek: rozmawianie ze sobą w myślach (/thread-10490.html)
rozmawianie ze sobą w myślach - vintage - 17 Maj 2014
Witajcie
Jestem tu nowa i nie do końca zdążyłam się zapoznać z forum i przejrzeć wszystkich tematów, więc jeśli takowy, który założyłam już istnieje to prosiłabym o przeniesienie go do odpowiedniego działu.
A więc do rzeczy.Chciałabym się was zapytać czy wam też zdarza się rozmawiać ze sobą w myślach? Prowadzić wewnętrzny monolog? Bo mnie się to zdarza często, zwłaszcza, kiedy jestem sama np. Z psem na spacerze czy tuż przed zaśnięciem. Czy to jest normalne? Muszę tu zaznaczyć, że jestem osobą samotną nie mam żadnych znajomych nie licząc dwóch osób, z którymi pracuje?
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - PMCL - 17 Maj 2014
Mam tak czasem.Wydaje mi się że to jest normalne
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - Pan Foka - 17 Maj 2014
Normalne, dopóki jesteś świadoma, że to monolog, a nie dialog z jakąś odszczepioną osobowością. W ten sposób stwarzamy sobie substytut cudzej opinii, upewniamy się we własnych działaniach. Dla kogoś myślenie jest wygodniejsze w formie monologu, ktoś inny woli bezosobową prozę, a innego rajcuje myślenie wierszem. Z takich samych przczyn bierze się gadanie na głos (gdy nie ma nikogo albo ktosie mają nas w nosie).
Prawda, Danielu?
Dokładnie, Danielu.
Ale skoro przyczyną jest samotność, to może być znak, że jednak pożądasz kontaktu z ludźmi.
Słuszna uwaga, Danielu.
Dziękuję, Danielu.
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - Gość - 17 Maj 2014
To całkiem normalne, też sama stale ze sobą gadam, oczywiście w myślach. To się chyba wiąże z samotnością bo mi też brakuje zawsze kogoś komu się mogę wygadać. Człowiek zastępuje sobie tym inną osobę. Przez to czujemy się mniej samotni.
Podobno to sprawia, że człowiek się staje bardziej inteligentny. Ale nie wiem, w internetach piszą różne rzeczy.
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - stelka - 18 Maj 2014
tez tak miałam. Pani psycholog stwierdziła ze to są te myśli ( słowa) które chciałabym powiedzieć na głos ale tego nie robie z różnych powodów ( np . ze boje się co powiedzieliby ludzie , gdyby to uslyszeli z moich ust).
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - patryk112 - 31 Maj 2014
Robię to codziennie podczas spacerów z psem, gdy akurat nie staram się podziwiać krajobrazu. Dotycz to planów na przyszłość, wspomnień, wiedzy. Tak jakbym coś komuś opowiadał, ale nikomu konkretnemu. Nie mówię nic na głos, ale zawsze ruszam ustami. W sumie z czyjejś perspektywy może to wyglądać zabawnie
. Natomiast w domu, gdy jestem sam lubię czasem dosłownie chodzić w kółko po pokoju i na głos analizować różne rzeczy.
Zauważyłem też, że czasami mówię do siebie w myślach w liczbie mnogiej typu ,,co robimy?", ,,gdzie idziemy?", ,,zróbmy to, tamto"
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - aleksandra0619 - 02 Cze 2014
Ja tak mam cały czas, a jak jestem sama to gadam głośno. Muszę się pilnować, żeby przy kimś tak nie gadać, bo parę razy mi się zdarzyło, na szczęście nikt nie słyszał.
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - Zniszczę Fobię - 02 Cze 2014
...
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - Powerfulka - 03 Cze 2014
Praktycznie cały czas gadam do siebie. Zazwyczaj tylko w myślach, chociaż zdarza mi się też mówić nagłos, jeśli wiem, że jestem sama w domu. Czasem lubię do siebie gadać w innych językach, ale sama nie wiem dlaczego... Oczywiście jestem świadoma, że to tylko monolog
.
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - Jim-Moriarty - 22 Lip 2014
Też tak mam, zwłaszcza przed snem, gdy sobie słucham muzyki i w myślach gdzieś odpływam
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - WinterShadow - 22 Lip 2014
Mi się zawsze wydawało, że wszystkie myśli słyszy się w formie "głosu" więc wtedy tak teoretycznie cały czas sie ze sobą rozmawia.
Re: rozmawianie ze sobą w myślach - Radykalny - 29 Lip 2014
Bardzo ciekawy temat. U mnie takie mówienie/myślenie czy monologi to nieodłączny element codzienności. Wiele razy na przykład myślę sobie, co mógłbym odpowiedzieć, ale w końcu dochodzę do wniosku, że lepiej nic nie mówić i lepiej zostawić to dla siebie, bo i tak nikt nie chce mnie słuchać.