dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):

BlankAvatar napisał(a):nerwica nie ma nic do dobroci. No, po prostu. Nie wiem co tu dodać.

Może tyle, że to tylko Twoja opinia, nie prawda objawiona.

masterblaster napisał(a):Jak telepatia nie da rady, to cóż ja mogę..

Fobiczny777 napisał(a):

dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):Ja uważam, że do leczenia nadaje się ten, kto uważa, że się nadaje.
Pozostali:
a) są OK tacy, jacy są, choćby bardzo odbiegali od "normy"
b) są na tyle zdegenerowani, że żadne leczenie im nie pomoże

Zgadzam się, choć może być jeszcze
c) osoba z poważnymi problemami, lecz na obecną chwilę niegotowa na podjęcie leczenia.

dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):Nie wiem, czy się zrozumieliśmy Być może trochę nieprecyzyjnie się wyraziłam. Chciałam powiedzieć, że myślenie w stylu "coś ze mną nie tak, potrzebuję, żeby mnie ktoś przerobił" jest jedynym problemem u większości takich osób.

Fobiczny777 napisał(a):nie do końca przeze mnie zrozumiałe.

Fobiczny777 napisał(a):Niby mamy uznać, że wszystko z nami OK? Albo, że jesteśmy po prostu inni

dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):BlankAvatar, ja to widzę w następujący sposób: jeśli doznajesz jakiejś krzywdy lub jesteś świadkiem wyrządzania jej innej osobie, to masz do wyboru utożsamienie się z ofiarą (i np. współczucie skierowane wobec niej, niesienie jej pomocy, obiecanie sobie, że nie postąpi się nigdy w taki sposób wobec drugiego człowieka), lub utożsamienie się ze sprawcą (i np. radość z wyrządzonej przez niego krzywdy, albo i przyłączenie się do kopania leżącego). Tak bym roboczo oddzieliła tych 'dobrych' od 'złych'. Przy czym ten drugi wyjdzie z sytuacji obronną ręką, a ten pierwszy z nerwicą.

Fobiczny777 napisał(a):No ale proste pytanie: Lepiej Ci się żyje z fobią, czy lepiej żyłoby Ci się bez fobii?

Fobiczny777 napisał(a):Aczkolwiek Twoje podejście może być w pewien sposób pomocne ponieważ akceptując siebie taką, jaką jesteś, automatycznie podwyższasz swoją samoocenę i pewność siebie, zmniejszając tym samym objawy fobii.

BlankAvatar napisał(a):idąc twoim tokiem rozumowania: ktoś kto nie doznał krzywdy ani nie był światkiem.. to.. ani nie ma nerwicy, ani nie stał się oprawcą i.. może być dobry i bez nerwicy

dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):

Fobiczny777 napisał(a):No ale proste pytanie: Lepiej Ci się żyje z fobią, czy lepiej żyłoby Ci się bez fobii?

Odpowiem, jak będę miała tę całą "fobię".

dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):Równie dobrze można by powiedzieć, że świat tworzą bogaci dla bogatych, albo dla ładnych itd. Czy to znaczy, że z niezamożnymi lub nieładnymi jest coś nie tak? Bynajmniej.

dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):Chyba, że sami w to uwierzą. A najlepsze jest to, że wtedy wiedzeni przemożną chęcią stania się "OK" sami będą umacniać mechanizm, który czyni ich "gorszymi". Tzn. bogacz jest bogaty dzięki temu, że biedak poświęca swoje zdrowie, czas czy inne wartości (np. dobre relacje z bliskimi), pracując ponad siły, by choć odrobinę upodobnić się do niego. (Tak mocno upraszczając.)

dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):Nie do końca rozumiem o co Ci tutaj chodzi. Akceptowanie siebie to przecież podstawowy i naturalny obowiązek człowieka, podobnie jak oddychanie czy sen, choć nie wymuszany przez organizm w tak bezpośredni sposób. Nie wiem czy jesteś osobą wierzącą, ale jeżeli ktoś mówi "nie jestem taki jakim być powinienem", to kwestionuje decyzję tzw. stwórcy, ew. natury. Innymi słowy bluźni.

dziewczyna z naprzeciwka napisał(a):U takiej osoby zabraknie zapalnika, który wznieciłby w niej chęć naprawiania świata. Ktoś taki nie będzie więc "dobry", ani "zły", tylko powiedzmy "letni".

Fobiczny777 napisał(a):A co wg Ciebie masz, jeśli nie fobię?

Fobiczny777 napisał(a):Możemy nie akceptować pewnych wad u siebie, inaczej co skłoniłoby nas do zmian na lepsze?

Fobiczny777 napisał(a):Inna sprawa, że natura również tworzy pewne anomalie, odchyły od normy, kalectwa fizyczne, psychiczne itp.

Fobiczny777 napisał(a):Zresztą co do samoakceptacji, to właśnie fobia (lęk) często sprawia, że nie możemy być tacy, jacy być chcemy. Nie mówimy tego, co chcielibyśmy powiedzieć i nie robimy tego, na co mamy ochotę. Trudno tu więc mówić o tym, iż miałby to być jakiś stan naturalny i normalny. Jest raczej odczuwany jako blokada w normalnym funkcjonowaniu.