Cytat:Nie tyle z ukrywaniem uczuć, bo pewnie spora część tak robi. Ale wręcz z brakiem umiejętności wyrażania czegokolwiek.

niepotrzebny napisał(a):Wiele razy słyszałem, że to co mówię nie brzmi szczerze, nawet koleżanka się kiedyś śmiała, że nie wyobraża sobie, jak mówię "Kocham Cię" do dziewczyny. Nawet słyszałem, że brzmię, jakbym się z kogoś wyśmiewał, chociaż nic takiego nie robiłem. Tak samo było z wyrażaniem uczuć. Zawsze byłem uważany za osobę nieczułą, która się niczym nie przejmuje. Problem w tym, że dość dużo się dzieje u mnie w środku, jestem nawet dość wrażliwy, chociaż chyba nikt kto mnie zna nie określiłby mnie jako takiego. Czy ktoś z Was ma podobne doświadczenia. Nie tyle z ukrywaniem uczuć, bo pewnie spora część tak robi. Ale wręcz z brakiem umiejętności wyrażania czegokolwiek.

niepotrzebny napisał(a):W sumie zweryfikowałem trochę ostatnio u siebie ten brak uczuć, okazało się, ze w ostatnim tygodniu byłem notorycznie w+ na ludzi. Przede wszystkim w pracy, nie tylko na współpracowników, ale też i na klientów i naprawdę trudno było mi się powstrzymywać przed okazywaniem tego na zewnątrz. 8 godzin ciągłego w+ z krótkimi przerwami. Oczywiście na zewnątrz tego nie okazuje, tylko tłamszę to w sobie.
W domu jest to samo, na mamę również się w+, za to, że nie potrafi ze mną porozmawiać, za to, że przerywa jak coś mówię i za to, że bez przerwy snuje jakieś idiotyczne domysły.
Składam się ostatnio z w+ i fobii.

Fearless napisał(a):Ja mam raczej na odwrót, tzn. nie mam problemów z wyrażaniem uczuć , natomiast tak rzadko czuję cokolwiek, że sprawiam wrażenie bycia "zimną" osobą. W istocie tak jest, bo na ogół mam wrażenie wewnętrznej pustki emocjonalnej i niczym się nie przejmuję.

Flopy28 napisał(a):Im bardziej będziesz tłumić złość tym ona bardziej będzie narastać. Nie chodzi o to, by teraz wywalić emocje na innych, ale żeby w jakiś sposób wyrzucić te negatywne emocje.

Kamelia napisał(a):To słabo, szczerze powiedziawszy... Masz pomysł, skąd u Ciecie teraz takie nagromadzenie negatywnych uczuć? Jest jakiś konkretny powód?

Flopy28 napisał(a):A może to ma jakiś związek z Twoja mamą? Piszesz o tym, że nie potrafisz się z nią porozumieć. Może po prostu czujesz się już któryś raz niewysłuchany, nierozumiany? To jest strasznie w+. Można walić głową w mur a i tak ktoś nie zrozumie, a najgorzej jak taka osoba sprawia wrażenie, jakby wcale nie starała się zrozumieć. To przecież szlak człowieka trafia. Może chodzi w dużej mierze o to, a może jeszcze o coś?

Cytat:"A właściwie to czemu rozstałeś się ze swoją dziewczyną? Pewnie to była jej decyzja, tak? Poznała kogoś?"

Flopy28 napisał(a):Też miałem ten problem, ale któregoś dnia przyszedłem na sesję i po prostu nie wytrzymałem, zacząłem wyć jak małe dziecko. Potem lepiej się poczułem. Nikt mnie nie wyśmiał a ja nie czułem się źle, że nie opanowałem się.

niepotrzebny napisał(a):Tak właśnie chyba jest. Nie potrafimy ze sobą rozmawiać, ani ja z nią, ani ona ze mną. nie potrafię nawet wyrazić w jej stronę żadnych pozytywnych uczuć, odwzajemnić nawet najprostszych słów w stylu "kocham Cię".

Szary Cezary napisał(a):Ja znowu mam pełną świadomość tego, że moje słowa brzmią sztucznie. Sam to słyszę w chwili, gdy to wypowiadam. To jest nie do opanowania. Skutkuje to tym, że każdą swoją wypowiedź kontroluję (ton, intonację), aby brzmieć jak najbardziej naturalnie, a w dodatku mam kompleks zbyt wysokiego i dziecinnego głosu, więc staram się również go obniżać i "udoraślać". Efektem jest to, że czuję się jakbym przechodził dojrzewanie. Wracając, wszystko, co powiem brzmi nienaturalnie zarówno dla mnie i rozmówcy. Jak żyć?!