WinterWolf napisał(a):Nienawidzę jak mi śpiewają 100 lat. Co robić, śpiewać z nimi, czy nie, śmiać się czy tylko uśmiechać i ostatecznie stoję sobie kołyszę się na boki i gapię się po ścianach z miną gościa który walnął w mały palec u nogi ale udaje że jest ok. Co do pochwał hmm... "o jak ty wyrosłeś, już mężczyzna, za niedługo ślub a pewnie wszystkie panny obok takiego kawalera się kręcą, jak ty wyładniałeś no no no". Ogólnie nie lubię

Ajka napisał(a):Ja pochwały przyjmuję mechanicznym "dziękuję", czasem sztucznym uśmiechem i w ogóle jakbym była wyprana z emocji. Ale to tylko z zewnątrz, bo w środku bardzo się tym przejmuję, cieszę, myślę o tym...komplementy mnie peszą, ale je lubię
A życzenia to osobny temat, tych akurat nienawidzę. Przypomniało mi się, że za 2 miesiące czeka mnie wigilia szkolna, na szczęście już ostatnia. Jest tam taki paskudny zwyczaj dzielenia się opłatkiem z całą klasą (!) i zastanawiam się co zrobić, żeby tego uniknąć. Szczególnie, że ostatni raz nieodłącznym elementem życzeń kierowanych do mnie było "i bądź bardziej otwarta i się do nas odzywaj!" Ludzie...nie pomagacie...