+- PhobiaSocialis.pl (https://www.phobiasocialis.pl)
+-- Dział: Problemy i porady (https://www.phobiasocialis.pl/forum-14.html)
+--- Dział: Inne życiowe problemy i sytuacje (https://www.phobiasocialis.pl/forum-22.html)
+--- Wątek: smutna choroba (/thread-16071.html)
smutna choroba - nikt123 - 03 Lis 2016
Cześć! Witam wszystkich. Chcialbym dzisiaj trochę popsuć humor, ale nie z powodu tego, że lubię komuś psuć humor tylko poprostu to wszystko jest bezsensu. Co z tego, że mam dużo umiejętnośći jak nie umiem wykorzystać ich przed ludźmi. Powiem wam, że mam bardzo dobre oceny jeśli chodzi o rzeczy pisemne, ale już ustna odpowiedź to katastrofa (nie będe tutaj wyjaśniaj dlaczego ustna napewno każdy wie). Mam urodę ponad przeciętną i jestem dość wysportowany, ale nie umiem tego wszystkiego wykorzystać od kilku lat się z tym męczę i nie mogę sobie poradzić, a czym bardziej próbuję jakoś z tego wyjść tym bardziej się pogrążam. Nawet jak do psychologa poszedłem to po kilku spotkaniach z pewnych powodów psycholog musiał się zwolnć (a chcę powiedzieć że dobrze mi się z nim rozmiawiało) i musiałem isć do innego do którego po kilku spotkaniach nie chciało już mi się iść gdyż mi nie odpowiadał i męczyłem się na tych spotkaniach (i tyle było leczenie w moim przypadku). to jest taka dziwna choroba, w której choćbyś tysięczny raz się starał zmienić myślenie, nawyki to i tak za tysięcznym pierwszym razem choroba tak cię zdołuje, że nie będzie i się chciało żyć. Chodzenie do szkoły to udręka około 10 ataków paniki na dzień i w niedziele w kościele z 5, a tak to jedynie sobote mam wolną od tego to znowu się zamartwiam, że nie mam z kim wyjść nigdzie bo nie mam znajomych. To wszystko to jest jakieś kur** nieporozumienie. Mam myśli samobójcze, ale wiem, że nigdy samobójstwa nie popełnie bo mam za mało odwagi. Tak, że dziękuję, że mogłem choć trochę z siebie tych emocji wydusić i wracam do mojego wegetowania jak roślina i do ataków paniki z roztrzęsionym życiem.
Re: smutna choroba - Zasió - 03 Lis 2016
a nie pracuje gdzieś indziej, ten sam?...
Re: smutna choroba - Promyk - 04 Lis 2016
Te słowa są rzeczywiście trafne. Ja tak miałam choćby niedawno z pisaniem prac. Pierwszą napisałam z wielkim trudem i przebojami, więc przysięgłam sobie, że w przypadku tej drugiej już się tak nie będę przejmować, że siądę i napiszę jak leci, ale gdzie tam...
Znowu było to samo, czyli przejmowanie się, stres, kilkugodzinne przerabianie jednego zdania, poczucie, że nie ogarniam, no i nie udało się tym razem wcale 
Nie pomogły wcześniejsze doświadczenia W takiej sytuacji myślę o tym, że coś się nie udało "jak zawsze" i jestem podwójnie przybita Nie udaje mi się wyrwać z tego zaklętego koła
Re: smutna choroba - nikt123 - 04 Lis 2016
Zas napisał(a):a nie pracuje gdzieś indziej, ten sam?...
No niestety nie