+- PhobiaSocialis.pl (https://www.phobiasocialis.pl)
+-- Dział: Problemy i porady (https://www.phobiasocialis.pl/forum-14.html)
+--- Dział: Relacje międzyludzkie (https://www.phobiasocialis.pl/forum-19.html)
+---- Dział: RELACJE ROMANTYCZNE (https://www.phobiasocialis.pl/forum-61.html)
+---- Wątek: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... (/thread-2967.html)
"tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - joker - 30 Kwi 2009
...zostałem sam jak stoję"
nadeszła dla mnie wiekopomna chwila - chwila zwierzeń
.wszystko zaczęło się gdzieś tak w listopadzie/grudniu. uczęszczałem wtedy na kurs grafiki komputerowej. wracając z owego kursu w autobusie widywałem pewną dziewczynę, którą kilka razy spotkałem wcześniej na przestrzeni 2-3 lat, a która bardzo mi się podobała. w końcu się przemogłem i wysłałem jej wiadomość na naszej-klasie
. musze tu wspomnieć, że w tym okresie paliłem bardzo dużo zioła, praktycznie codziennie przez ok. 2 miesiące. otóż po wysłaniu jej wiadomości i spaleniu blanta miałem straszne wahania nastroju, bo z jednej strony chciałem z nią się spotkać a z drugiej mysli w stylu: "po co to zrobiłeś?", "nic z tego nie będzie" itd. nie dawały mi spokoju. ku mojej radości ewelina, bo tak ma na imię ta piękność, odpisała. zaczęliśmy wysyłać sobie smsy, czasmi gadałem z nią w autobusie, aż w końcu zaproponowałem spotkanie. zgodziła się wpaść do mnie 
. ja, jako dobry gospodarz po krótkiej rozmowie postanowiłem poczęstować ja marijuaną (passion#1, cannabis indica - kto palił, wie jak to potrafi przymulić ). ależ to był błąd! po skopceniu mj wpadłem w taki natłok myśli, który połączony z fobią nie pozwalał mi normalnie rozmawiać...zestresowałem się jak nie wiem co. po takim obrocie spraw, myślałem że wszystko s+
, więc zaproponowałem ewelinie, że ją odprowadze do domu. całą drogę starałem się skupić, by nie zamulić i prowadzić jakiś dialog. kiedy już się żegnaliśmy, byłem przkonany, że już na zawsze, jednak ona dalej chciała się spotykać 
. wpadała do mnie od czasu do czasu, piliśmy wino, graliśmy razem na konsoli, nawet kilka razy na noc została . to był chyba najszczęśliwszy okres w moim dotychczasowym życiu, miałem się do kogo przytulić, z kim porozmawiać, itd. jednak przed walentynkami wszystko się z+
. zrobiłem jej kartkę w photosopie, kupiłem kwiaty i poszedłem do niej dokładnie w piątek 13 lutego. już wtedy wiedziałem, że coś jest nie tak...mimo wszystko obiecała wpaść do mnie w sobote, tj. w walentynki. czekałem na to jak na zbawienie, jednak nie przyszła . nie odbierała telefonów, nic - zero kontaktu. to co wtedy przeżywałem (a częściowo jeszcze nawet dzisiaj) to była istna mordęga i katusze dla mojej i tak już zrytej psychiki. po pewnym czasie okazało się, że wyjechała sobie gdzieś na całe ferie, nic mi nie mówiąc...nie chce nawet myśleć co tam robiła, bo centralnie odechce mi się pisać. gdy wróciła, to jednka postanowiła mnie odwiedzić - zaproponowałem jej wyjście do kina na "maraton filmowy" - zgodziła się. w kinie wrócił mi dobry humor, trzymaliśmy się znowu za ręce, mogłem się przytulić...po seansie poszliśmy do mnie. nie wiem co mi wtedy się stało, ale zacząłęm na nią delikatnie najeżdżać, że zachowała się nie fair w stosunku do mnie, że tak się nie robi (mówię o jej tajemniczym zniknięciu w ferie). w końcu wzbiłem się na wyżyny mojej odwagi i powiedziałem co do niej czuje. jak już się pewnie domyślacie, moje starania nie zostały docenione. ewelina wkurzyła się i poszła do domu...od teggo czasu prawie jej nie widziałem, może ze 2 razy gadaliśmy przez telefon. chyba zbyt emocjonalnie podszedłem do całej tej sprawy, a pewnie nie o to jej chodziło. ale skąd ona może wiedzieć, jak człowiek z fobią społeczną może się bardzo zaangażować, kiedy już spotyka się z obiektem (sorry dziewczyny za to określenie ) swoich marzeń. najgorsze jest to, że przez długi czas nie mogłem spać, nie mogłem nic zrobić, ciągla o niej myślałem (nadal myślę)...teraz muszę się uczyć, bo na uczelni mam mały kocioł, a mam absolutny brak motywacji do czegokolwiek, a co dopiero do nauki. niedawno kupiłem sobie tablet graficzny, co zawsze było moim marzeniem, jednak teraz leży on w kartonie praktycznie nie używany...powoli staram się o niej zapomnieć, ale bardzo ciężko mi to idzie . ehh, a było tak fajnie... sam nie wiem, po co to piszę - chyba muszę się wyżalić...w poniedziałek idę do psychologa, bo nie mogę dalej tak żyć, a raczej egzystować...
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Alicja - 01 Maj 2009
<tuli>
trochę Cię rozumiem, tylko że mnie chłopak po prostu rzucił a teraz do mnie wpada, gadamy na gadu, mówi że mnie kocha i że mu zależy na mnie a i tak nic z tego nie wynika, a ja nie mogę zapomnieć ciagle myślę o tym co było o każdym wspólnie spędzonym wieczorze i dobija mnie to jeszcze bardziej, bo jak byłam z nim, tak jak Ty, wierzyłam, że znalazłam kogoś kto mnie rozumie, mogłam się pożalić, przytulić itd a teraz...teraz wegetuje z dnia na dzień chwytam się wszystkiego by nie myśleć, pół nocy przeryczę codziennie drugie pół śni mi się on i wstaje podłamana, i tak cały czas, nie mam chęci do życia nic mi się nie chce...
więc w pewien sposób Cię rozumiem, w pewien sposób podzielam Twój ból
nie powiem że Ci minie bo tak pewnie nie będzie
mogę Ci tylko życzyć żebyś spotkał kobietę, która Cię doceni i zrozumie, i pokocha bez warunkowo, i pozwoli zapomnieć o tym nieszczęściu
trzymaj się, i nie poddawaj się, ona nie była Ciebie warta
pozdrawiam i tulę ciepło
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Sugar - 01 Maj 2009
Bardzo nieładnie się zachowała, nie odzywając się, ani nawet nie mówiąc, że gdzieś wyjeżdża z całą pewnością nie kazałbyś jej przecież zostac w domu, a była by jasnośc. Nie rozumiem czemu więc nie chciała z Tobą o tym pogadac, to było rzeczywiście nieładne, i słusznie, że wyraziłeś swoje niezadowolenie. Myślę, że ona może bardzo lekko traktowała Wasz związek a może w ogóle nie uważała tego za związek.
Słusznie, że chcesz sobie z nią dac spokój bo takie sytuacje, jeśli wrócilibyście do siebie powtarzałyby się, wiadomo, że tęsknisz, ale to minie...
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - joker - 01 Maj 2009
najgorsze jest to, że ostatnio ewelinka wpadła do mnie pomóc mi z matmy...nie wiem dlaczego, ale próbowałem na chama się do niej przytulić pomimo jej wyraźnych oporów...po prostu myślałem, że może być tak jak dawniej, ale jednak tak nie będzie
. zdenerwowała się tym niezmiernie i zawinęła się do domu. co prawda książkę mi zostawiła (ja moje wszystkie sprzedałem po zakończeniu l.o.), ale przez tydzień w związku z powyższą sytuacją jej nie ruszałem...w końcu dałem ją mojemu bratu, który chodzi z jej bratem do jednej szkoły, aby tą knige jej zwrócił...nadal jak ją gdzieś przypadkowo spotkam, tzn. eweline, nie książke , to robi mi się gorąco, taki impuls przechodzi przez całe ciało i uderza do głowy . myślałem, żeby całkowicie zerwać z nią kontakt, ale jakoś nadal łudzę się, że mimo tego wszystkiego znowu będzie dobrze...nadzieja matką głupich. nie wiem, co mam robić...
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - krys840 - 09 Maj 2009
Wyrażam tęsknotę za spokojem wewnętrznym i nie chciałbym podzielać Twojego losu. Do tego stopnia byłem przezorny, że nigdy nie chciałem spotykać się z dziewczyną, bez zrozumienia zależności pomiędzy tęsknotą za wolnym krajem, a łonem natury - gdzie codzienne troski o działalność anarchistów, wymuszające postawę taką jak Twoja, nie niweczyłyby moich planów. Ograniczając przewidywania i planowanie, co do obaw związanych z zachowaniem innych, i uzależniając tak swoją realizację planów od tych czynników, musiałem walczyć o rodzinny kraj. Robiłem to, po to, by móc pozostać sobą - wrażliwym człowiekiem, dbającym swoją postawą o bezpieczeństwo innych. Dziś za poświęcenie mam stwierdzoną okresowa całkowitą niezdolność do pracy, brak wykształcenia oraz bolączki związane z zaściankowymi ludźmi. Nie potrafię znosić już policzkownia, więc jeśli nie okupię życiem do końca tego kraju - ginąc z rąk anarchistów ideologii CH.W.D.P - to potrzebuję zrozumienia i odwzajemnianego zaangażowania. Nie chcę, by nostalgia mnie dezorganizowała i niszczyła, powodując brak zaufania do samego siebie, a zatem także innych do mnie. Nie można znosić w nieskończoność, zatem tym bardziej, za wkład w trwałość naszych więzi, potrzebujemy odwzajemnionego trudu m.in. ze strony płci przeciwnej.
Powinieneś pomyśleć o kształcie otoczenia, a dopiero później planować swoje życie. Inaczej żaden z Ciebie człowiek z fs, a zwykły egoista, przejawiający nienawiść do dobra wspólnego.
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - glon - 16 Maj 2009
Jestem po ponad 3 letnim zwiazku... duzo sie wydarzylo, duzo zlego. I teraz mimo ze uplynelo prawie 6 miesiecy od rozstania, ciagle mysle o niej. Ciagle mam dola. Ciagle jej pragne.
Slowiem, wiem co znaczy nie moc spac, normalnie funkcjonowac z powodu kobiety : P.
Swoja droga, ona tez sie nazywa ewelina. Moze wszystkie eweliny sa takie same?
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - joker - 18 Maj 2009
glon napisał(a):Moze wszystkie eweliny sa takie same?
chyba jednak nie - mam kuzyna, którego żona właśnie ma na imię ewelina i są szczęśliwi wychowując swoją córkę
.tak czy inaczej, pomimo upływu czasu i praktycznie po całkowitym straceniu nadzieji ja nadal o niej myślę...jakoś nie mogę sobie uzmysłowić, że już nigdy się do niej nie przytule, nie pocałuje, nie poczuje zapachu jej włosów, gładkiej i aksamitnej skóry, nie ujrze swojego odbicia w jej oczach...i mimo tego, iż wiem, że ona już mnie całkowicie olała i pewnie bardzo szybciutko zapomniała o tej znajomości (w którą to na początku ona sama była bardziej zaangażowana, albo tylko mi się tak wydaje?), ja nadal tęsknię
. coż, mam nadzieje, że powiedzenie "czas leczy rany" jest rzeczywiście prawdziwe."...co mnie nie zabije wzmocni mnie, jutro też jest kolejny dzień i mogę paść w nim też, i możesz życ jak
albo żyć jak król, i możesz paść na glebe, żeby wstać z niej znów..." - jak zapuszcze sobie na full volume na głośnikach, to jakoś pomaga i zwiększa wolę walki o szczęście .
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Whisper - 18 Maj 2009
glon napisał(a):Swoja droga, ona tez sie nazywa ewelina. Moze wszystkie eweliny sa takie same?
Też jeszcze nie poznałem normalnej Eweliny
Imiona czasami świadczą o ludziach joker napisał(a):.i mimo tego, iż wiem, że ona już mnie całkowicie olała i pewnie bardzo szybciutko zapomniała o tej znajomości (w którą to na początku ona sama była bardziej zaangażowana, albo tylko mi się tak wydaje?), ja nadal tęsknię
Znasz takie powiedzenie, że prostytutka to zawód, a k...a to charakter? Jest taka kategoria właśnie kobiet, przeważnie w wieku 16-19 lat, które leczą kompleksy niszczeniem facetów. Robią to mniej więcej tak, że jak je poznajesz, to stopniowo zaczynają się z pozoru nakręcać, wiesz: piszą Ci eski o 6 rano przed pójściem do szkoły, udają onieśmielone jak coś powiesz, ciągle proszą Cię żebyś się z nimi umówił. I Ty wtedy myślisz sobie: jej chyba na prawdę zależy! I wtedy to Ty zaczynasz się nakręcać. I im więcej Tobie zaczyna zależeć, tym mniej zależy jej - zauważa, że się od niej uzależniłeś i rzuca Cię żeby się dowartościować. No wiesz... pewnie w podstawówce miała trądzik i chłopacy strzelali w nią żarciem z łyżki, albo ma trochę za gruby tyłek i chce sobie udowodnić, że może sobie pozwolić na niszczenie innych, w końcu leczy tym kompleksy.
Jeżeli jest fajna i chcesz sobie korzystać z jej ciała, to trzymaj ją na dystans, wtedy zniszczysz ją jej własną bronią, bo tak długo jak nie będzie mogła owinąć Cię wokół palca jej kompleksy będą rosły a nie malały. Jeżeli jednak podchodzisz do tego w sposób bardziej emocjonalny, to... przestań tak podchodzić
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - joker - 18 Maj 2009
Cytat:Jeżeli jest fajna i chcesz sobie korzystać z jej ciała, to trzymaj ją na dystans, wtedy zniszczysz ją jej własną bronią, bo tak długo jak nie będzie mogła owinąć Cię wokół palca jej kompleksy będą rosły a nie malały. Jeżeli jednak podchodzisz do tego w sposób bardziej emocjonalny, to... przestań tak podchodzić
no żeby przestać podchodzić do tego emocjonalnie, to na to raczej jest już za późno. dałem się chyba zmanipulować i ona poczuła, że ma nade mną przewagę. powoli, acz konsekwentnie zmierzam do zapomnienia, przy okazji też ją olewając i nie dając znaku życia...zobaczymy, kto dłuże j wytrzyma i pierwszy wymięknie
. choć podejrzewam, że mogła już przez ten czas załatwić tak ze 2 pechowców...
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Whisper - 18 Maj 2009
Kochaj to człowieku
Tak czy inaczej Ona jest kupą i brzydko pachnie Z kupą chcesz grać w gierki? Psssss. Kupę się omija szerokim łukiem Proszę o edycję postu pod kątem wulgaryzmów oraz o milszy dla oka styl wypowiedzi w przyszłości. Kultury trochę.
Hehe. Może być?
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - joker - 22 Maj 2009
wiesz, hektor, łatwo ci tak mówić, bo nie jesteś w mojej sytuacji
. oczywiście nie twierdze, że czegoś takiego nie przeżyłeś (jeśli nie - to sie ciesz , jeśli tak - wiesz o co chodzi ). staram sie o niej nie myśleć, nie karmić wspomnień emocjami i w sumie chyba idzie mi dośc dobrze. wiadomo, czasem nachodzi taka fala żalu i beznadziejności, najczęściej przed snem, no ale co zrobić .
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Whisper - 22 Maj 2009
Zdarzyło mi się z cztery lata temu poznać taką lachę na baletach. Na początku jej nie ufałem, ale była śliczna więc umawiałem się z nią a ta menda powoli mnie wyczuła i idealnie się do mnie dopasowała. Zachowywała się idealnie tak, jak chciałbym żeby zachowywała się moja kobieta i w końcu się w nią wkręciłem(w sensie zależało mi na niej, bo kochać nie potrafię). No i zrobiła mi mega wiksę, że aż nie powiem co konkretnie bo siara jak sku..... Ale nie bójta się - nie pozostałem jej dłużny. Przez dwa lata moi znajomi wrzucali jej martwe koty przez okno
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Tommy_1597 - 22 Maj 2009
Tak trzymać Joker, szkoda życia na zamartwianie się. I po każdym upadku można się podnieść.
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Qba - 22 Maj 2009
hmmm jestem w podobnej sytuacji (wątek "Pleć przeciwna po raz kojejny") tyle, że znajomość na troszke niższym poziomie zażylości ale mimo wszystko przechodzilem przez podobne kryzysy. Sluchaj nie chcę grac moralizatorskiego Wujka dobra Rada ale jednak 2 wskazowki aż sie prosza aby je tu umiescic:
1. Dobrze wiem z wlasnego doswiadczenia iż jest cos dzięki czemu mozesz o tym zapomnieć: uaktywnic swoje hobby.Ja na przyklad mam tak ze troche mnie przycisnęła moja "dobra kolezanka" ale z drugiej strony mam konferencje na ktorej bede mial referat wypadałoby sie do niej jakos przygotować ergo nie mam czasu na myślenie o zbędnych rzeczach Pasja poznawcza pozwala zapomniec o "niebieskich migdałach"
2. jesli juz poznasz jakąś wartą Ciebie dziewczynę która będzie do ciebie lgnąć to ok podejmij wyzwanie ale daj jej do zrozumienia że nie jesteś gotów na tak bliska (a więc częsta) znajomość Do tego dochodzi sie malymi kroczkami: kolezenstwo, przyjaźń no a jak dobrze pojdzie to wiadomo co potem
W tym kontekscie moja odpowiedx na pytanie czy wierze w milość od pierwszego wejrzenia jest chyba jasna Zreszta uważam że dla fobika (tudzież SADysty) taka wiara jest po prostu samobojstwemW każdym razie trzymaj sie i nie przesadzaj z psychologiem z powodu jakiejś dziewczyny...
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Whisper - 22 Maj 2009
Ja jednak myślę, że jeżeli wina leży po stronie lachy, szczególnie jeżeli próbuje skrzywdzić Cię specjalnie, to jedyna rzecz, która może Ci pomóc to uświadomienie sobie, że ona jest kupę warta. Bo ona jest kupą i tyle. Dla mnie kobieta, której nie zależy na mnie jest kupą, a kupy omijam szerokim łukiem. Jedyny problem to swego rodzaju szok w momencie, w którym okazuje się, że ktoś kogo ceniłeś jest w istocie właśnie tą kupą. Najlepiej więc ją spłukać żeby Ci nie 'przesmradzała" życia
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Qba - 22 Maj 2009
Hektor napisał(a):Ja jednak myślę, że jeżeli wina leży po stronie lachy, szczególnie jeżeli próbuje skrzywdzić Cię specjalnie, to jedyna rzecz, która może Ci pomóc to uświadomienie sobie, że ona jest kupę warta. Bo ona jest kupą i tyle. Dla mnie kobieta, której nie zależy na mnie jest kupą, a kupy omijam szerokim łukiem. Jedyny problem to swego rodzaju szok w momencie, w którym okazuje się, że ktoś kogo ceniłeś jest w istocie właśnie tą kupą. Najlepiej więc ją spłukać żeby Ci nie 'przesmradzała" życia
To zależy jak sie to przeżywa. bo jesli ma to być pojedyncze stwierdzenie sądu wartosciujacego "Ona jest do bani bo..." to powiedzenie sobie tego jasno i bez ogródek moze bardzo pomóc
ale jesli to ma sie przejawiać w "szprycowaniu" sie tą myslą to znaczy ni mniej ni wiecej że ci na niej po prostu dalej zależy i tyle
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Whisper - 22 Maj 2009
Qba napisał(a):jesli to ma sie przejawiać w "szprycowaniu" sie tą myslą to znaczy ni mniej ni wiecej że ci na niej po prostu dalej zależy i tyle
Owszem. Dlatego nie wolno powtarzać sobie tego jeżeli się w to nie wierzy. To nie ma polegać na udowadnianiu sobie czegokolwiek, bo taka kupa już sama udowodniła nam, że jest kupą. Teraz trzeba to sobie tylko uświadomić. Wtedy nie się nie żałuje, bo po prostu nie ma czego
Najgorsze jest to, że tego typu kupy często udają, że nie są kupami przez co faceci doszukują się winy u siebie. Dlatego tak ważne jest żeby zidentyfikować taką lachę jako kupę. Kiedy świadomość jej bezwartościowości do Ciebie dotrze - przestanie Ci na niej zależeć tak, jak nie zależy Ci na kupie w sedesie i nie masz skrupułów żeby ją spłukać
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Qba - 22 Maj 2009
Hektor napisał(a):Ja jednak myślę, że jeżeli wina leży po stronie lachy, szczególnie jeżeli próbuje skrzywdzić Cię specjalnie, to jedyna rzecz, która może Ci pomóc to uświadomienie sobie, że ona jest kupę warta. Bo ona jest kupą i tyle. Dla mnie kobieta, której nie zależy na mnie jest kupą, a kupy omijam szerokim łukiem. Jedyny problem to swego rodzaju szok w momencie, w którym okazuje się, że ktoś kogo ceniłeś jest w istocie właśnie tą kupą. Najlepiej więc ją spłukać żeby Ci nie 'przesmradzała" życia
Najcześciej wina leży po OBU stronach...
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Whisper - 22 Maj 2009
Najczęściej jak co?!? Bo o i ile dobrze pamiętam to mówimy tu o tym, że lacha z premedytacją bawi się kolesiem, więc nie wiem co masz na myśli.
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Qba - 22 Maj 2009
Hektor napisał(a):Najczęściej jak co?!? Bo o i ile dobrze pamiętam to mówimy tu o tym, że lacha z premedytacją bawi się kolesiem, więc nie wiem co masz na myśli.
Póki nie zmienisz języka nie dyskutuję z Tobą dalej....
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Whisper - 22 Maj 2009
Ale o co Ci chodzi?!? Człowieku! Wyjeżdżasz z jakimś tekstem zupełnie nie na temat, ja się pytam o co Ci chodzi, a Ty mi wyjeżdżasz z kolejnym tekstem, że mam zmienić język
O co kaman?!?
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - joker - 22 Maj 2009
panowie, dzięki za wasze wypowiedzi
, jednak dogadajcie sie jakoś, i wszystko będzie git. innymi słowy: spokój ma być! Qba napisał(a):W każdym razie trzymaj sie i nie przesadzaj z psychologiem z powodu jakiejś dziewczyny...
chciałbym, żeby to był jedyny powód moich wizyt u psychologa
. mam troszke więcej problemów .myślę, że nieszczęśliwa/nieodwzajemniona miłość w fobika uderza podwójnie, jak nie potrójnie. nie dość, że wzbiłem sie na szczyt swojej odwagi, by zaproponowac jej spotkanie, to jeszcze odrzucenie, jakie mnie spotkało obniżyło jeszcze bardziej moją i tak już niską samoocenę. jak to sie mówi (hektor, myślę, że spodoba ci się to powiedzenie
): "shit happens".
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - uno88 - 22 Maj 2009
Trzeba sobie obrzydzić obiekt westchnień (u mnie działa). Z charakteru jestem raczej płytki emocjonalnie. W tym sensie ,że nie głęboki hehe
Chodzi mi o to ,że takie zauroczenia u mnie były intensywne na początku ale szybko mijały. Powinno pomóc uświadomienie sobie wad tej osoby. Nie chodzi mi o żadne wymyślanie ich na siłę. Uważam ,że burzliwe zauroczenia to trochę brak dojrzałości emocjonalnej. Idealizujemy kogoś i dla tego tak bardzo zależy i boli, jakbyśmy tracili nie wiadomo kogo. Jakiegoś anioła czy anielice ,która zapewniłaby nam w życiu szczęście, które tak naprawdę powinniśmy znaleźć w sobie Dochodzi jeszcze sprawa ,że i mniej sytuacji tego typu tym mniej jesteśmy na nie uodpornieni. Trudno się spodziewać by lękowiec co miesiąc miał takie perypetie ale wiadomo o co chodzi. Podobno najbardziej boli strata czegoś na czym najbardziej zależy, a skoro zależało to mamy duże oczekiwania i nadzieje w związku z tym. Może za dużo?
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Whisper - 22 Maj 2009
Wracając do tej lachy, o której mówiłem, to w sumie powiem Wam, że też ciężko to zniosłem. Bo ogólnie to wyglądało tak, że poznałem ją na baletach i od razu widziałem, że ściemnia. Ale był to okres, w którym wolałem niektórych rzeczy po prostu nie zauważać. A ta menda była naprawdę dobra - ona tak się we mnie wczuła, że nadzieja na to, że poznałem dziewczynę, która doskonale mnie rozumie przeważyła nad zdrowym rozsądkiem i borderlinową paranoją.
Jedyne czego mogę żałować w
to że wtedy kiedy tak dbała o moje względy nie zerwałem z nią kontaktu. Bo powiem Wam szczerze, że na kontaktach z nią zbudowałem swoje poczucie wartości, nie było mowy o fobii! Chodziłem sobie z kumplem po korytarzu szkolnym i podrywałem najlepsze lachy w szkole, poznałem ich tyle, że mogłem nakichać na tę dziw... Dzięki niej wyzwoliłem swoje prawdziwe Ja. I co? - Zrobiła mnie w chu..I jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki świat stał się czarno-biały. W ułamku sekundy powróciło wszystko TO, co męczyło mnie przez całe życie. Lachy, które jeszcze kilka dni wcześniej miały mnie za maczo teraz nie mogły pojąć dlaczego omijam je szerokim łukiem. Myślały, że bawiłem się nimi a teraz udaję niedostępnego, a ja po prostu wróciłem do swojego świata.
A ta lacha? - Przestała dla mnie istnieć. Nigdy za nią nie tęskniłem Tęskniłem tylko za tym, co mi na pewien czas dała, a później odebrała.
Dlatego zadedykuje jej utwór, który odpowiada mojej opinii na jej temat:
Kocham Cię Karolinko, to mój dowód uczucia:
http://www.youtube.com/watch?v=R_ssA2X38HM
Re: "tęsknie, choć wiem - nie powinienem... - Ilsa - 23 Maj 2009
Hektor napisał(a):Jedyne czego mogę żałować w ch.. to że wtedy kiedy tak dbała o moje względy nie zerwałem z nią kontaktu. Bo powiem Wam szczerze, że na kontaktach z nią zbudowałem swoje poczucie wartości, nie było mowy o fobii! Chodziłem sobie z kumplem po korytarzu szkolnym i podrywałem najlepsze lachy w szkole, poznałem ich tyle, że mogłem nakichać na tę dziw... Dzięki niej wyzwoliłem swoje prawdziwe Ja. I co? - Zrobiła mnie w chu..
I Ty się dziwisz, że Cię w chu.. zrobiła, kiedy sam będąc z nią "podrywałeś lachy w szkole"?