(16 Sie 2017, Śro 21:02)Pietter napisał(a): Wg mnie problem jest tego typu, że ci ludzie w większości nie są świadomi, że takie mówienie wyrządza przykrość. Jeśli ktoś ma fobię to będzie bardziej skłonny do przekonania, że ktoś coś robi celowo, w złej intencji, a nie żeby np. jakoś zagadać, znaleźć kontakt.

(18 Sie 2017, Pią 11:19)Pietter napisał(a): Jeśli chodzi o przyjaciół czy nawet znajomych to ciężko mi uwierzyć, żeby ktoś celowo wprowadzał w zły nastrój, bo jeśli ktoś kogoś nie lubi to raczej nie utrzymuje z nim kontaktu, więc nie jest znajomym, przyjacielem itd. Każdy stara się postępować jak najlepiej, więc na pewno osoby, o których mowa w swoim mniemaniu czynią dobrze.

Też czasem słyszałem tego typu zdania pod moim adresem: "od kiedy taki jesteś", "nie w twoim stylu" itd., jednak ja je odbierałem właśnie pozytywnie, że ktoś dostrzega moją zmianę na lepsze. Są też takie zdania / pytania, których nikt nie lubi słuchać: "kiedy znajdziesz dziewczynę / chłopaka?", "masz dziewczynę / chłopaka?" (niby niewinne pytanie, ale może kogoś wprowadzić w smutny nastrój). Można się z tym pogodzić, po którymś tam razie nie robi to już wrażenia, a można też wytłumaczyć danej osobie, że tego typu rzeczy nikt nie lubi słuchać i żeby więcej już tego nie robiła w stosunku do Was, ale też i do innych.

Możemy też założyć, że ktoś niekoniecznie znajomy, tylko obca osoba, świadomie i dobrowolnie mówi coś, żeby nam poszło w pięty i żebyśmy mieli stracony dzień. Nie zawsze da się uniknąć takich sytuacji i jednak warto by było znaleźć sposób / obronę na tego typu zdarzenia, więc trzeba się jakoś uodpornić na przykre słowa wypowiedziane od innych osób, oraz umieć też zaatakować taką osobę. Oczywiście nie jest to łatwe, szczególnie dla nas, ale w dłuższej perspektywie na pewno bardziej korzystne niż unikanie. Chyba, że znacie jakieś inne sposoby na radzenie sobie z wrogo nastawionymi do Was ludźmi?

(18 Sie 2017, Pią 18:47)Pietter napisał(a): To już zależy od towarzystwa. Jeśli inne osoby nie reagują to znaczy, że też nie mają dobrego mniemania o nas.

Te wypowiedzi, które przytoczyłeś w pierwszym poście:
"jej od kiedy ty jesteś taki"/"skąd Ci się to wzięło przecież to w nie Twoim stylu"/ "w końcu mu się buzia rozwiązała (po tym alko/lub bez)" etc. itd.
nie są wcale takie tragiczne i też podobne słyszałem. Zależy od tonu wypowiedzi.

EasyPeasy napisał(a):"jej od kiedy jesteś taki"/"skąd Ci się to wzięlo" to nie moje przytoczone wypowiedzi

EasyPeasy napisał(a):Albo świadomie bądź nieświadomie nie pozwalali Wam się zmienić gdy np. staraliście się więcej gadać, być pewniejsi siebie, weselsi/z większym poczuciem humoru, podcinali Wam skrzydła mówiąc "jej od kiedy ty jesteś taki"/"skąd Ci się to wzięło przecież to w nie Twoim stylu"/ "w końcu mu się buzia rozwiązała (po tym alko/lub bez)" etc. itd.

(19 Sie 2017, Sob 21:38)Pietter napisał(a):

EasyPeasy napisał(a):"jej od kiedy jesteś taki"/"skąd Ci się to wzięlo" to nie moje przytoczone wypowiedzi

Jak to nie Twoje?

EasyPeasy napisał(a):Albo świadomie bądź nieświadomie nie pozwalali Wam się zmienić gdy np. staraliście się więcej gadać, być pewniejsi siebie, weselsi/z większym poczuciem humoru, podcinali Wam skrzydła mówiąc "jej od kiedy ty jesteś taki"/"skąd Ci się to wzięło przecież to w nie Twoim stylu"/ "w końcu mu się buzia rozwiązała (po tym alko/lub bez)" etc. itd.

(15 Paź 2017, Nie 20:50)Dziwna napisał(a): Mój ojciec. Ten który pomógł mi wyhodować piękną, bujną, dojrzałą fobię. Owocki zbieram aż do dzisiaj. Z wszystkich dzieci to mnie sobie upatrzył do dogadywania, wyśmiewania i ogólnego wyładowywania życiowych frustracji. Najpierw odbijał to tylko na matce, później wyczuł, że ma w domu jeszcze słabszego przeciwnika. Swoimi tekstami i mądrościami niszczył mnie w okresie dojrzewania. Powrót ze szkoły gdzie było się ofiarą, do domu gdzie było się traktowaną nie lepiej, był koszmarem. Nasze kontakty, bo niestety mieszkamy nadal razem, ograniczają się na chwilę obecną do powiedzenia dzień dobry. Jakakolwiek inna rozmowa to płytkie zdania, prześlizgnięcie się bez żadnych odczuć, emocji po temacie - kilka słów, a są dni kiedy w ogóle do siebie nie mówimy. Tak to będzie trwało aż umrze, pierwszy on albo ja, patrząc na jego zdrowie to opcja mojego szybszego opuszczenia tego padołu jest nawet bardziej realna, bo miewam różne plany z tym związane. Człowiek który narzeka na wszystko, człowiek który wszystko widzi w złych barwach,  człowiek który choćby nie wiem jak dzień był miły, potrafi jednym głupim zdaniem zniszczyć cały. Osoba uważająca się za człowieka bez wad, nieomylnego. Jego obraz po za rodziną, to czysty kryształ.

Czytając to czuję się trochę jakbym czytał o swoim ojcu. Mieszkamy ze sobą na co dzień, ale właściwie ze sobą nie rozmawiamy. Rozmowa ogranicza do wydawania przez niego poleceń np. „Choć pomóż mi w …”, zrób to i tamto itp. Mój ojciec też uważa się za wszechwiedzącego. Zachowuje się czasami na zasadzie nie znam się, ale się wypowiem. Przez niego całe dzieciństwo przesiedziałem w domu. Żal mu było dać pieniędzy żebym mógł jechać gdzieś na kolonię, zobaczyć trochę świata. Czepia się że nigdzie nie mogę trafić, ale jak byłem dzieckiem wolał abym całe życie siedział w domu i dzięki niemu do dziś w nim siedzę. Mówi że zginę w życiu, ale całe życie robił tak abym w tym życiu zginął. Nigdy nie ukształtował mnie tak abym był dziś bardziej samodzielny.