+- PhobiaSocialis.pl (https://www.phobiasocialis.pl)
+-- Dział: Pomoc (https://www.phobiasocialis.pl/forum-3.html)
+--- Dział: Leki i suplementy (https://www.phobiasocialis.pl/forum-7.html)
+---- Dział: LEKI (https://www.phobiasocialis.pl/forum-73.html)
+---- Wątek: OKSKARBAZEPINA (Trileptal, Oxepilax, Karbagen) [przeciwpadaczkowy, stabilizator nastroju] (/thread-32808.html)
OKSKARBAZEPINA (Trileptal, Oxepilax, Karbagen) [przeciwpadaczkowy, stabilizator nastroju] - Strachliwy - 11 Lis 2019
Mechanizm działania, farmakokinetyka, metabolizm
Okskarbazepina jest lekiem przeciwpadaczkowym, analogiem ketonowym karbamazepiny. Jest prolekiem, czyli sama nie wykazuje aktywności farmakologicznej, natomiast w organizmie niemal natychmiast ulega przekształceniu do aktywnego metabolitu, odpowiedzialnego za efekt leczniczy. Mechanizm działania jest podobny do działania karbamazepiny i polega na hamowaniu powtarzających się wzbudzeń potencjałów czynnościowych w neuronach oraz zmniejszaniu przekazywania bodźców pobudzających przez synapsy. Dzieje się to m.in. poprzez zmniejszanie zdolności kanałów sodowych do powrotu ze stanu inaktywacji (czyli przez przedłużenie stanu refrakcji, w czasie którego nie ma możliwości wyzwolenia ponownego potencjału czynnościowego) i co za tym idzie, stabilizowanie błon komórkowych nadmiernie pobudzonych komórek nerwowych, ale mechanizm ten nie został jak dotąd dokładnie poznany. Przypuszcza się, że wzmożone przewodnictwo potasowe i modulacja zależnych od napięcia kanałów wapniowych również mogą się przyczyniać do działania przeciwdrgawkowego.
Po podaniu doustnym okskarbazepina wchłania się całkowicie z przewodu pokarmowego i ulega metabolizmowi do czynnego metabolitu – MHD; pokarm nie wpływa na wchłanianie leku. Maksymalne stężenie w surowicy krwi osiąga po około 4,5 h. MHD wiąże się z białkami osocza w ok. 40%. MHD ulega metabolizmowi głównie poprzez sprzęganie z kwasem glukuronowym. Biologiczny okres półtrwania okskarbazepiny wynosi 1,3–2,3 h, natomiast biologiczny okres półtrwania MHD – ok. 9,3 h. Stan stacjonarny(czyli stan, w którym szybkość wprowadzania leku do organizmu jest równa szybkości jego eliminacji) dla MHD występuje po 2–3 dniach stosowania okskarbazepiny 2 ×/d. Okskarbazepina i MHD przenikają przez barierę łożyska. Wydalanie głównie w postaci metabolitów przez nerki (95% dawki) i z kałem (<4% dawki). U chorych z niewydolnością nerek (klirensem kreatyniny
0 ml/min) biologiczny okres półtrwania MHD wydłuża się o 60–90%, a dostępność biologiczna zwiększa się. U dzieci lek jest eliminowany szybciej, średnio o 40% w przeliczeniu na masę ciała.Okskarbazepina jest słabszym induktorem enzymatycznym (czyli substancją zwiększającą aktywność enzymów wątrobowych, metabolizujących różne substancje, m.in. leki) niż karbamazepina, ale również może wpływać na farmakokinetykę różnych leków.
Wskazania
- leczenie napadów padaczkowych o różnej etiologii: napady częściowe, wtórne napady uogólnione, napady mioniczno-kloniczne, padaczka lekooporna, obserwowano dobre efekty w zapobieganiu napadom w tzw. padaczce poudarowej
- choroba afektywna dwubiegunowa – jako stabilizator nastroju w leczeniu typu I i II (również w połączeniu z solami litu), obserwowano dobrą odpowiedź terapeutyczną w leczeniu epizodów rapid cycling
- zaburzenie osobowości typu Borderline, w towarzyszących zaburzeniach nastroju, impulsywności, wybuchach gniewu.
- leczenie zaburzeń schizoafektywnych
- neuralgia nerwu trójdzielnego
- pomocniczo w zaburzeniach dysforycznych, stanach podniecenia i niepokoju
Okskarbazepina w chorobie afektywnej dwubiegunowej:
http://www.fpn.ipin.edu.pl/archiwum/2018-zeszyt-2/okskarbazepina-w-chorobie-afektywnej-dwubiegunowej.html
Skutki uboczne
Bardzo często: senność, ból głowy, nieukładowe zawroty głowy, podwójne widzenie, nudności, wymioty, zmęczenie. Często: wzrost wagi, hiponatremia, pobudzenie (np. nerwowość), chwiejność emocjonalna, stan splątania, depresja, apatia, ataksja, drżenie, oczopląs, zaburzenia uwagi, amnezja, zaburzenia widzenia, nieostre widzenie, układowe zawroty głowy, biegunka, ból brzucha, zaparcie, wysypka, łysienie, trądzik, osłabienie. Niezbyt często: leukopenia, pokrzywka, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i fosfatazy zasadowej we krwi. Bardzo rzadko: trombocytopenia, nadwrażliwość przejawiając się wysypką, gorączką, w tym nadwrażliwość wielonarządowa (dotycząca krwi, układu limfatycznego - np. eozynofilia, trombocytopenia, leukopenia, powiększenie węzłów chłonnych, powiększenie śledziony; wątroby - np. nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby, zapalenie wątroby; mięśni i stawów - np. obrzęk stawów, ból mięśni i stawów; układu nerwowego - np. encefalopatia wątrobowa; nerek - np. białkomocz, śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek; płuc - np. duszność, obrzęk płuc, astma, skurcz oskrzeli, śródmiąższowa choroba płuc; obrzęk naczynioruchowy), blok przedsionkowo-komorowy, niemiarowość serca, zapalenie trzustki i (lub) zwiększenie aktywności lipazy i (lub) amylazy, zapalenie wątroby, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, obrzęk naczynioruchowy, rumień wielopostaciowy, toczeń rumieniowaty układowy. Częstość nieznana: hamowanie czynności szpiku kostnego, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza, pancytopenia, neutropenia, reakcje anafilaktyczne, niedoczynność tarczycy, zespół przypominający zespół nieprawidłowego wydzielania wazopresyny, przebiegający z takimi objawami przedmiotowymi i podmiotowymi jak letarg, nudności, zawroty głowy, zmniejszenie osmolalności surowicy (krwi), wymioty, bóle głowy, stany splątania lub inne neurologiczne objawy przedmiotowe i podmiotowe; zaburzenia mowy (w tym dyzartria) częstsze podczas zwiększania dawki; nadciśnienie, osutka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS), ostra uogólniona osutka krostkowa (AGEP), zmniejszona gęstość mineralna kości, osteopenia, osteoporoza i złamania u pacjentów poddanych przewlekłemu leczeniu; zmniejszenie stężenia T4 (o niejasnym znaczeniu klinicznym), upadki. Podczas leczenia, w bardzo rzadkich przypadkach może dojść do klinicznie istotnej hipanatremii (stężenie sodu <125 mmol/l); zasadniczo, występuje ona podczas pierwszych 3 mies. terapii, jednak znane są przypadki pacjentów, u których stężenie sodu uległo po raz pierwszy zmniejszeniu poniżej wartości 125 mmol/l po ponad 1 roku od rozpoczęcia terapii. Donoszono o występowaniu myśli i zachowań samobójczych u pacjentów przyjmujących leki przeciwpadaczkowe z różnych wskazań.
Interakcje
Wysokie dawki okskarbazepiny zwiększają stężenie fenobarbitalu i fenytoiny we krwi. Jednoczesne stosowanie okskarbazepiny i doustnej antykoncepcji może spowodować spadek stężenia etynyloestradiolu i lewonorgestrelu, obniżając tym samym ich skuteczność. Badania przeprowadzone na zwierzętach pokazują iż okskarabamazepina może nasilać działanie przeciwbólowe morfiny, dłuższe stosowanie prowadzi do wzrostu jej tolerancji, metamizolu i paracetamolu.
Żródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Okskarbazepina
https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=623
https://www.medme.pl/leki/trileptal,2941.html