(28 Sie 2020, Pią 18:10)vesanya napisał(a): Może być lepiej, może być gorzej, może być tak samo. Nie ma reguły. Wszystko zależy od tego, czy zrobisz coś w kierunku tego, by było lepiej. Nie wiem, z czym konkretnie masz problem. Ja miałam w liceum koleżanki i przyjaciółkę, a na studiach nie poznałam bliżej nikogo. Ale ja akurat nie szukałam znajomości, nie zależało mi na tym za bardzo.

(28 Sie 2020, Pią 17:42)Anastazja napisał(a): Jak się na to zapatrujecie? Było lepiej?

(28 Sie 2020, Pią 19:57)Żółwik napisał(a):

(28 Sie 2020, Pią 17:42)Anastazja napisał(a): Jak się na to zapatrujecie? Było lepiej?

U mnie było lepiej. Był to dla mnie najlepszy okres uspołeczniania się. Wynikało to pewnie z kilku czynników. Trafiłem na grupę fajnych, wrażliwych ludzi, inaczej niż w szkole średniej.

(28 Sie 2020, Pią 23:31)Kiwi napisał(a): U mnie na studiach było lepiej. Nie weszłam w żadną "głęboką" relację, z nikim konkretnym nie gadałam jakoś szczególnie dużo, ale za to gadałam z ludźmi w grupkach. W sensie jak razem czekaliśmy na zajęcia, to rozmawialiśmy wszyscy razem, nie czułam od innych żadnej niechęci wobec siebie. Byłam zapraszana na wyjścia na piwo czy burgery.
Ale ja miałam studia po kilkadziesiąt godzin tygodniowo, jeszcze z okienkami, więc nieraz siedzieliśmy razem od 7 do 20 danego dnia, zawsze 5 razy w tygodniu.

Ogólnie rzecz biorąc ludzi będę wspominać miło.

Też podobnie jak @Żółwik byłam dobrym studentem i dużo osób do mnie zagadywało w sprawach studiów i wiedzy ze studiów. Rozwiązywałam ludziom testy z zeszłych lat, co mi gwarantowało, że zawsze też je dostawałam, konsultowałam sprawozdania itd. Ale nawet gdybym tego nie robiła, to myślę, że i tak mieliśmy jakąś koleżeńską relację z ludźmi ze studiów, a nie że to było wykorzystywanie.

(29 Sie 2020, Sob 6:05)Anastazja napisał(a):

(28 Sie 2020, Pią 23:31)Kiwi napisał(a): U mnie na studiach było lepiej. Nie weszłam w żadną "głęboką" relację, z nikim konkretnym nie gadałam jakoś szczególnie dużo, ale za to gadałam z ludźmi w grupkach. W sensie jak razem czekaliśmy na zajęcia, to rozmawialiśmy wszyscy razem, nie czułam od innych żadnej niechęci wobec siebie. Byłam zapraszana na wyjścia na piwo czy burgery.
Ale ja miałam studia po kilkadziesiąt godzin tygodniowo, jeszcze z okienkami, więc nieraz siedzieliśmy razem od 7 do 20 danego dnia, zawsze 5 razy w tygodniu.

Ogólnie rzecz biorąc ludzi będę wspominać miło.

Też podobnie jak @Żółwik byłam dobrym studentem i dużo osób do mnie zagadywało w sprawach studiów i wiedzy ze studiów. Rozwiązywałam ludziom testy z zeszłych lat, co mi gwarantowało, że zawsze też je dostawałam, konsultowałam sprawozdania itd. Ale nawet gdybym tego nie robiła, to myślę, że i tak mieliśmy jakąś koleżeńską relację z ludźmi ze studiów, a nie że to było wykorzystywanie.

Brr...nie znoszę płytkich kontaktów. Mi tylko potrzeba jednej bardzo bliskiej, kochanej osoby  a nie small-talki i inne takie.

(29 Sie 2020, Sob 10:58)Anastazja napisał(a): No dobra. Zwróć uwagę na poddział

(01 Wrz 2020, Wto 19:54)melancolie napisał(a): Zależy jaki kierunek, studiowałam filologię i często miałam różne osoby na zajęciach, przez co dużo osób musiałam poznać bo np na gramatyce zadania się robiło w parach. Filologie i myślę też wiele podobnych kierunków mają to do siebie, że trzeba sobie pomagać bo się nie zajdzie za daleko. Zawsze lepiej kogoś znać chociaż troszeczkę. Miałam wiele prowadzących mega stresujących, zwłaszcza z tych ważniejszych zajęć jak gramatyka, gdzie nikt nie chciał być wybranym do przykładu. I wtedy przydawały się kontakty osób z boku, bo pomogli, albo wsparli w bólu nie wiedzy.

Ogólnie nie miałam na roku żadnych nieprzyjemnych sytuacji, obmawiania, kłótni. Raczej otwarci, mili ludzie.

Było dużo zajęć z konwersacji, więc nawet nie zamieniając z kimś ani słowa się wiedziało jakie ktoś ma poglądy, jaki jest mniej więcej. To było fajne.
Mam ze studiów dobre znajomości, chociaż nie te co na prawdę chciałam mieć. Trochę żałuje, że niektórych nie pociągnęłam. Bo osoby odpadały, czasami już po 1 roku albo po licencjacie, no i jakoś kontakt się urywał.

Ale muszę też dodać, że filologie nie są łatwe dla fobika. Na wykładach to każdy się jakoś tam ukryje, przesiedzi, ale już na ćwiczeniach było ciężko. Na konwersacjach to już w ogóle. Czasami przeżywałam mocno moje ''wypowiedzi'' albo jak nie znałam odpowiedzi na pytania, albo moje błędy. Bo jednak zawsze towarzyszył wstyd przed innymi, lepszymi. Albo wymagało coś współpracy.

Da się przeżyć, w pierwszym dniu trzeba wyhaczyć kogoś, najlepiej też samotnie stojącą osobę i wtedy z górki. Na każdym etapie edukacji się trzymałam tej zasady i było o wiele łatwiej przez te etapy przechodzić.