(02 Mar 2021, Wto 19:24)Czereśnia napisał(a): Co sądzicie o utrzymywaniu relacji, które niby są ok, ale gdzieś tam głęboko w serduszku jest żal do tej drugiej osoby? Byli przyjaciele, byli partnerzy. Kiedyś było supi, a teraz jest hmm.
Ja wiem, że racjonalnie to bez sensu, ale co gdy jest się fobikiem bez innych znajomych, który albo będzie utrzymywać taką niesatysfakcjonującą relację, albo będzie zupełnie, zupełnie sam. Że nawet nikt nie zapyta jak minął dzień/tydzień.
Tak raczej mi chodzi o Wasze subiektywne odczucia, przemyślenia niż rady.

(02 Mar 2021, Wto 19:24)Czereśnia napisał(a): Co sądzicie o utrzymywaniu relacji, które niby są ok, ale gdzieś tam głęboko w serduszku jest żal do tej drugiej osoby? Byli przyjaciele, byli partnerzy. Kiedyś było supi, a teraz jest hmm.
Ja wiem, że racjonalnie to bez sensu, ale co gdy jest się fobikiem bez innych znajomych, który albo będzie utrzymywać taką niesatysfakcjonującą relację, albo będzie zupełnie, zupełnie sam. Że nawet nikt nie zapyta jak minął dzień/tydzień.
Tak raczej mi chodzi o Wasze subiektywne odczucia, przemyślenia niż rady.

(02 Mar 2021, Wto 23:57)Omul napisał(a): mi się wydaję że najlepszym rozwiązaniem nie jest ani zrywanie znajomości ani rozmawianie będąc pogrążonym w żalu itp. tylko zaakceptować rzeczywistość taką jaka jest, co się już stało to się nie odstanie można już tylko się z tym pogodzić i wyciągnąć wnioski nie angażować w taką znajomość już jakichś większych emocji i nie polegać jakoś na kimś takim i szukać dalej może bardziej wartościowych ludzi, zostawić to co tu dobre i się nie pogrążać. nie odwracać się na pięcie i uciekać, udawać że coś nie miało miejsca albo trawić to jeszcze latami.  tylko to najlepiej szczerze na spokojnie omówić między sobą co i jak i tyle nie wymagać od siebie na wzajem już nic wielkiego. ale dalej można się chyba jakoś lubić chyba w końcu przez długi czas za coś się ceniło taką osobę skoro ma się taki dylemat