+- PhobiaSocialis.pl (https://www.phobiasocialis.pl)
+-- Dział: Problemy i porady (https://www.phobiasocialis.pl/forum-14.html)
+--- Dział: Szkoła, studia, praca (https://www.phobiasocialis.pl/forum-20.html)
+--- Wątek: Sam nie wiem co i jak... :( (/thread-6768.html)
Sam nie wiem co i jak... :( - jezdziec - 23 Paź 2011
Będzie długie ale może ktoś dotrwa do końca.
Parę lat temu, a dokładnie 10 miałem objawy depresji. Stało się to po pierwszym moim dłuższym wyjeździe - 9 miesięcy, gdzie co miesiąc przyjeżdżałem na 3-4 dni do domu. Po tym bałem się wyjść z domu do pracy. Rozpoznano u mnie nerwicę i dostałem odpowiednie leki. Nie pamiętam teraz nazwy ale w każdym razie pomogły. Jednak co jakiś czas objawy powracały. Jakieś 3 lata temu stwierdziłem, że tak się nie da, i że muszę czymś zapełnić każdy mój dzień tak abym wieczorem jak to się mówi "padał na pysk". Zmotywowanie się było katorgą ! Ale wpadłem na to, że zwykłe bieganie wpływa na mnie wprost rewelacyjnie. Pozbyłem się wszystkich problemów. Zacząłem żyć i osiągać sukcesy. W niektórych tematach wyrosłem na prawdziwy autorytet i zacząłem być postrzegany jako "alfa i omega". Biegam pięć razy w tygodniu po 6-10 km i od roku dołożyłem do tego siłownię trzy razy tygodniowo. Po prostu wysiłek wpływa na mnie rewelacyjnie ale, no własnie pojawiło się pewne "ale".
Trafiłem do pracy w firmie międzynarodowej. Do tej, do której dostanie się nawet nie było w moich wyobrażeniach. Po prostu wygrany los na loterii, który może brzydko mówiąc ustawić mnie i rodzinę na dalsze życie. Tylko warunkiem jest dyspozycyjność. Zawsze bałem się wyjazdów. Właściwie to te wyjazdy wprowadziły mnie w tą depresję czy nerwicę. Teraz mam perspektywę wyjazdu. Jest to wyjazd nie 100, 200, 300 km, bo takie jakoś znoszę ale jest to podróż do Szanghaju na około 3 miesiące. Mimo wszystkich moich działań w zwalczaniu moich lęków zaczynam wpadać w panikę
Nawet nie potrafię ocenić czego się boję. Naprawdę ta praca jest czymś o czym marzyłem, a dająca mi możliwość rozwoju i dochody przy których każdy skakałby pod niebiosa. Mimo wszystko przychodzą mi myśli aby z niej zrezygnować. Zaczynam się załamywać i myśleć nieracjonalnie próbując uciec od sytuacji tworzącej problem. Nie potrafię się wyluzować i odgonić niepożądanych myśli, pełnych jakiegoś nieokreślonego lęku
Co mam zrobić ? Zwinąć się w kłębek i dać sobie z tym spokój ? Czy walczyć z tym. Iść do lekarza i poprosić o jakieś leki aby przetrwać kryzys ? Jeszcze mam kilka miesięcy do wyjazdu. Wiem, ze im bliżej tym będzie gorzej, a już nie jest najlepiej.Kurcze, to wszystko jest jak wygrać szóstkę w kumulacji lotto i nie móc jej odebrać
Czytając wasze forum widzę, że macie niesamowite doświadczenie w walce z tego typu lękami. Może coś doradzicie.
P.S. Nie wiem czy to co zostało zdiagnozowane u mnie jako nerwica czy depresja jest faktycznie tym. Ja uważam, że to jest jakiś jeden problem, którym jest tylko lęk przed wyjazdem, a może bardziej pobytem. Bo jechać mogę nawet na koniec świata ale własnym samochodem i aby nie zostać gdzieś na dłużej. Wszystko jest ok, jak jestem cały czas w ruchu. Może dla tego, że wiem, że to jest tylko trasa i zaraz wrócę ?
Czy to nie jest aby fobia której skutkiem jest nerwica, depresja ?
Re: Sam nie wiem co i jak... :( - masterblaster - 23 Paź 2011
Wow, gratuluję pracy. Wyjazd w tak egzotyczne miejsce na 3 miechy brzmi jak perspektywa super wakacji :-D Zamiast wymyślania, czego by się tu obawiać może dało by się zająć przygotowaniem się do tej ekspedycji. Ja na długo przed zaplanowanym wyjazdem, szykuję wszystko co mi będzie potrzebne, zbieram informacje itd. To pomaga skupić się na rzeczach praktycznych i zmniejsza stres. Dodatkowo można zabrać ze sobą jakiś talizman/maskotkę (jakiś szczególny przedmiot, albo nawet ulubioną muzykę), który można mieć zawsze przy sobie. Kiedyś całkiem nieświadomie stosowałem coś takiego przez pewien czas (klasówki w szkole, egzaminy, wyjazd na drugi koniec polski na studia). Łatwo pewnie nie będzie ale jak chcesz to dasz sobie rade. Powodzenia i czekam na Twoje posty z Szanghaju. :-D
Re: Sam nie wiem co i jak... :( - soulja - 23 Paź 2011
Wszystko się świetnie ułoży, nie martw się.
Udało ci się tak wiele osiągnąć , gdybyś teraz się poddał zrobiłbyś najgłupszą rzecz w życiu.
Sytuacja jest w pewnym sensie nowa i dlatego te lęki się potęgują a Tobie wydaje się ,że sobie z tym nie poradzisz.
Jak już tam będziesz to stwierdzisz ,że wcale nie jest źle. Nowe otoczenie może nawet sprawić ,że będziesz się czuł lepiej.
Najgorszy będzie okres oczekiwania i wyjazd. Jak będziesz na miejscu to już wszystko się ułoży
Teraz musisz walczyć z tymi chorymi myślami które wywołują lęki.
Jak to zrobić? Najlepiej nie myśleć o tym a jak myślisz to pozytywnie.
Czeka Cię świetna przygoda, realizuj marzenia. Życzę powodzenia i mam nadzieje ,że napiszesz nam z dalekiego świata
Re: Sam nie wiem co i jak... :( - jezdziec - 23 Paź 2011
masterblaster napisał(a):Wow, gratuluję pracy. Wyjazd w tak egzotyczne miejsce na 3 miechy brzmi jak perspektywa super wakacji :-D Zamiast wymyślania, czego by się tu obawiać może dało by się zająć przygotowaniem się do tej ekspedycji.
Tak właśnie staram się robić. Oglądam miasto na zdjęciach i zachwycam się nim. Ale chwile po tym przychodzi myśl, że to 3 miesiące, że to daleko itp. Do wyjazdu muszę przetrwać parę miesięcy. Dokładnie cztery, a to szmat czasu, który muszę właśnie jakoś przetrwać
Nawet zmuszam się do wyjścia aby pobiegać, mimo, że to bardzo lubię, a to tak samo jak powoli się poddawać
masterblaster napisał(a):Wow, gratuluję pracy. Wyjazd w tak egzotyczne miejsce na 3 miechy brzmi jak perspektywa super wakacji :-D Zamiast wymyślania, czego by się tu obawiać może dało by się zająć przygotowaniem się do tej ekspedycji.
Tak właśnie staram się robić. Oglądam miasto na zdjęciach i zachwycam się nim. Ale chwile po tym przychodzi myśl, że to 3 miesiące, że to daleko itp. Do wyjazdu muszę przetrwać parę miesięcy. Dokładnie cztery, a to szmat czasu, który muszę przetrwać
Nawet zmuszam się do wyjścia aby pobiegać, a to tak samo jak powoli się poddawać
Re: Sam nie wiem co i jak... :( - masterblaster - 23 Paź 2011
jezdziec napisał(a):..zmuszam się do wyjścia aby pobiegać, mimo, że to bardzo lubię, a to tak samo jak powoli się poddawaćNic podobnego, to znaczy, że mimo stresu nie podajesz się.
Wiem, że nie jest łatwo (pokusa żeby się poddać) ale kto powiedział, że powinno być łatwo? Działaj, nie myśl o tym czego nie robisz i czego nie chcesz. Bądź dla siebie wyrozumiały (jakiś czas pewnie zajmie oswojenie się z tą nową perspektywą/sytuacją) ale pracuj dalej. Pomyśl o tym tak, jak byś już tam był i jechał kolejny raz..
Re: Sam nie wiem co i jak... :( - mehow - 25 Paź 2011
Szanghaj - wooow
sam bym tam chciał pojechać. 3 miechy, szkoda że nie 6... ale wszystko przede mną. a w Szanghaju nie możesz biegać? czy chodzić na siłownie? wyobrażasz sobie jakie oni mają ścieżki do biegania wypasione? może poznasz jakąś azjatkę... 
masz do wyboru dwie drogi - albo
poczucie winy, nienawiść do siebie za bycie tchórzem, chwilowa ulga, i ból związany z marnowaniem życia
albo
stres, piękne miasto i Azjatki, lęk przed nieznanym, zyskiwanie szacunku do siebie, może czasem upokorzenie, rozwój zawodowy.
także wybór należy do Ciebie, każdy przyniesie ból. wybierz, który Ci bardziej odpowiada.
P.S. i tak kiedyś umrzesz