28 Lip 2012, Sob 0:41, PID: 310565
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 28 Lip 2012, Sob 1:04 przez BlankAvatar.)
Paroksetyna:
Według modelu biologicznego objawy depresji mogą być spowodowane obniżeniem poziomu monoamin biogenicznych (głównie noradrenaliny) lub zmianą czułości receptorów noradrenaliny i serotoniny. Paroksetyna jest jednym z najsilniejszych i najbardziej wybiórczych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (5-hydroksytryptaminy). Wydłuża ona czas działania serotoniny w szczelinie synaptycznej, nasila i przedłuża efekty pobudzenia przez nią postsynaptycznych receptorów serotoninergicznych typu 5-HT2A, 5-HT2C, 5-HT3 i 5-HT4. Efektem zwiększenia pobudliwości w układzie serotoninergicznym jest ogólna poprawa nastroju, która pojawia się po kilkunastu dniach stosowania leku.
-------------
Sertralina:
Sertralina, jako jedyny SSRI, nie powoduje normalnie wzrostu poziomu prolaktyny we krwi[potrzebne źródło] (najprawdopodobniej ze względu na swe dodatkowe działanie dopaminergiczne), co ma swoje znaczenie kliniczne (znikome ryzyko zaburzeń hormonalnych, zdarzających się niekiedy podczas leczenia lekami SSRI, spowodowanych wzrostem poziomu serotoniny wobec poziomu dopaminy - dopamina hamuje wydzielanie prolaktyny).
Sertralina silnie hamuje zwrotny wychwyt serotoniny (stężenie Ki = 3,4 nM). Dawka zaledwie 9 mg wystarcza, aby zahamować zwrotny wychwyt serotoniny w 50%[4]. W przypadku dawek stosowanych zazwyczaj, sertralina blokuje około 85% transportera serotoniny.
Sertralina hamuje także zwrotny wychwyt dopaminy (stężenie Ki = 260 nM).
Lek ten wykazuje powinowactwo do receptora sigma-1 szacowane na około 5% powinowactwa do transportera serotoniny (jak dotąd nie wiadomo, czy działa na ten receptor jako agonista czy antagonista). Sertralina blokuje także receptor adrenergiczny alfa-1, kilkadziesiąt razy słabiej niż hamuje zwrotny wychwyt serotoniny.
Czas biologicznego półtrwania leku jest porównywalny z długością doby, co umożliwia stosowanie jednej dawki dziennie. Sertralina jest metabolizowana w wątrobie do demetylosertraliny (norsertraliny), która także wykazuje minimalne działanie przeciwdepresyjne; pomimo, że jest około 50-krotnie słabszym SSRI niż sertralina, to - ze względu na fakt kumulowania się w organizmie (ma dłuższy okres półtrwania niż sertralina) - wkład do efektu leczniczego może być niebagatelny.
-----------
Mirtazapina:
Specyfik ten jest przede wszystkim antagonistą receptorów:
serotoninowych 5-HT2 oraz 5-HT3
histaminowego H1 (charakterystyczny bardzo silny odwrotny agonizm)
adrenergicznego α2.
Mirtazapina nie jest lekiem z rodziny SSRI, razem z mianseryną tworzy unikalną grupę antydepresantówów NaSSA. Jej enancjomer S(+) blokuje receptory α2 i 5-HT2, natomiast enancjomer R(-) blokuje receptory 5-HT3. Silne działanie uspokajająco-nasenne mirtazapiny jest skutkiem antagonizmu receptora H1.
Antagonizm receptora 5-HT3 powoduje że mirtazapina posiada pewne właściwości przeciwwymiotne, pomocne np. w leczeniu zespołu IBS.
Według modelu biologicznego objawy depresji mogą być spowodowane obniżeniem poziomu monoamin biogenicznych (głównie noradrenaliny) lub zmianą czułości receptorów noradrenaliny i serotoniny. Paroksetyna jest jednym z najsilniejszych i najbardziej wybiórczych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (5-hydroksytryptaminy). Wydłuża ona czas działania serotoniny w szczelinie synaptycznej, nasila i przedłuża efekty pobudzenia przez nią postsynaptycznych receptorów serotoninergicznych typu 5-HT2A, 5-HT2C, 5-HT3 i 5-HT4. Efektem zwiększenia pobudliwości w układzie serotoninergicznym jest ogólna poprawa nastroju, która pojawia się po kilkunastu dniach stosowania leku.
-------------
Sertralina:
Sertralina, jako jedyny SSRI, nie powoduje normalnie wzrostu poziomu prolaktyny we krwi[potrzebne źródło] (najprawdopodobniej ze względu na swe dodatkowe działanie dopaminergiczne), co ma swoje znaczenie kliniczne (znikome ryzyko zaburzeń hormonalnych, zdarzających się niekiedy podczas leczenia lekami SSRI, spowodowanych wzrostem poziomu serotoniny wobec poziomu dopaminy - dopamina hamuje wydzielanie prolaktyny).
Sertralina silnie hamuje zwrotny wychwyt serotoniny (stężenie Ki = 3,4 nM). Dawka zaledwie 9 mg wystarcza, aby zahamować zwrotny wychwyt serotoniny w 50%[4]. W przypadku dawek stosowanych zazwyczaj, sertralina blokuje około 85% transportera serotoniny.
Sertralina hamuje także zwrotny wychwyt dopaminy (stężenie Ki = 260 nM).
Lek ten wykazuje powinowactwo do receptora sigma-1 szacowane na około 5% powinowactwa do transportera serotoniny (jak dotąd nie wiadomo, czy działa na ten receptor jako agonista czy antagonista). Sertralina blokuje także receptor adrenergiczny alfa-1, kilkadziesiąt razy słabiej niż hamuje zwrotny wychwyt serotoniny.
Czas biologicznego półtrwania leku jest porównywalny z długością doby, co umożliwia stosowanie jednej dawki dziennie. Sertralina jest metabolizowana w wątrobie do demetylosertraliny (norsertraliny), która także wykazuje minimalne działanie przeciwdepresyjne; pomimo, że jest około 50-krotnie słabszym SSRI niż sertralina, to - ze względu na fakt kumulowania się w organizmie (ma dłuższy okres półtrwania niż sertralina) - wkład do efektu leczniczego może być niebagatelny.
-----------
Mirtazapina:
Specyfik ten jest przede wszystkim antagonistą receptorów:
serotoninowych 5-HT2 oraz 5-HT3
histaminowego H1 (charakterystyczny bardzo silny odwrotny agonizm)
adrenergicznego α2.
Mirtazapina nie jest lekiem z rodziny SSRI, razem z mianseryną tworzy unikalną grupę antydepresantówów NaSSA. Jej enancjomer S(+) blokuje receptory α2 i 5-HT2, natomiast enancjomer R(-) blokuje receptory 5-HT3. Silne działanie uspokajająco-nasenne mirtazapiny jest skutkiem antagonizmu receptora H1.
Antagonizm receptora 5-HT3 powoduje że mirtazapina posiada pewne właściwości przeciwwymiotne, pomocne np. w leczeniu zespołu IBS.