01 Wrz 2009, Wto 1:32, PID: 173187
Ja bym się nie diagnozowała z taką pewnością na podstawie kryteriów w Wikipedii.
Po pierwsze przytoczone kryteria są niekompletne, jeśli sięgniecie do podręcznika DSM bądź ICD, to na temat rozpoznania zaburzenia osobowości znajdziecie znacznie więcej niż 6 czy 7 wersów, raczej kilka stron. Te główne punkty to jest pewien skrót, który ułatwia zachowanie jedności oceny wśród klinicystów, ale przy każdym z tych punktów trzeba uwzględnić jeszcze wiele kryteriów. Diagnoza nie polega na prostym przyłożeniu się do wypisanych objawów.
W tym artykule z Wikipedii nie ma podanych ogólnych kryteriów diagnostycznych zaburzeń osobowości, poza tym objawy lęku/unikania muszą się pojawić w określonym czasie, trwać odpowiednio długo.
Mówi się, że zaburzenia osobowości są egosyntoniczne - tzn. osoba postrzega zaburzoną część swojej osobowości jako coś integralnego dla ego, naturalnego i normalnego.
Więc osoba, która zdaje sobie sprawę z nieracjonalności swojego lęku, będzie go postrzegała jako coś przeszkadzającego, nielogicznego, czego chce się pozbyć, nie będzie cierpiała na zaburzenie osobowości, lęk będzie postrzegany jako coś obcego względem ego.
Po pierwsze przytoczone kryteria są niekompletne, jeśli sięgniecie do podręcznika DSM bądź ICD, to na temat rozpoznania zaburzenia osobowości znajdziecie znacznie więcej niż 6 czy 7 wersów, raczej kilka stron. Te główne punkty to jest pewien skrót, który ułatwia zachowanie jedności oceny wśród klinicystów, ale przy każdym z tych punktów trzeba uwzględnić jeszcze wiele kryteriów. Diagnoza nie polega na prostym przyłożeniu się do wypisanych objawów.
W tym artykule z Wikipedii nie ma podanych ogólnych kryteriów diagnostycznych zaburzeń osobowości, poza tym objawy lęku/unikania muszą się pojawić w określonym czasie, trwać odpowiednio długo.
Mówi się, że zaburzenia osobowości są egosyntoniczne - tzn. osoba postrzega zaburzoną część swojej osobowości jako coś integralnego dla ego, naturalnego i normalnego.
Więc osoba, która zdaje sobie sprawę z nieracjonalności swojego lęku, będzie go postrzegała jako coś przeszkadzającego, nielogicznego, czego chce się pozbyć, nie będzie cierpiała na zaburzenie osobowości, lęk będzie postrzegany jako coś obcego względem ego.