Toksyczni rodzice

[Słaby]

Ja jestem ciekawym przypadkiem. Prawdopodobnie jestem dzieckiem fobików. Odkąd pamiętam zarówno ojciec jak i matka nie utrzymywali z nikim bliższych kontaktów. Poza pracą spędzają czas przed telewizorem w oddzielnych pokojach. Poznali się w wieku 26 lat i był to ich pierwszy związek. Ojciec jest introwertykiem, abstynentem alkoholowym, potrafi się cały dzień nie odezwać słowem! Matka bardziej wygadana ale  naiwna, konfliktowa, umiarkowanie religijna. Od dziecka próbowała chronić mnie przed złem tego świata. Nawet namiętny pocałunek w filmie kończył się przełączaniem kanału z obrzydzeniem. Wybierała z kim mam się bawić, jak się ubierać, praktycznie przez całe dzieciństwo. Niestety widząc taki obraz rodziców od kołyski nauczyłem się takiego życia, siedząc samemu przed telewizorem, później komputerem. Niedługo stuknie mi 30 a nawet się za rękę z dziewczyną nie trzymałem - Problem mojej fobii jest trochę bardziej złożony. W grę wchodzą problemy zdrowotne które dostałem w spadku po rodzicach. Problemy te zawsze mnie ograniczały i doprowadziły do kompleksów. Oczywiście to mnie nie usprawiedliwia. Przecież są ludzie w gorszej sytuacji np niewidomi, na wózku którzy mają mnóstwo znajomych, są w związkach. Na koniec dodam że, mam młodszego brata który też z natury jest samotnikiem ale ma trochę więcej pewności siebie. Boję się żeby nie poszedł w moje ślady.

[Szary]

Ale zauważyłem, że to niewiele zmienia. Rodzice mają swoją własną rzeczywistość i nie potrafią zrozumieć moich racji, wyobrażenie sobie zdrowej relacji zwyczajnie leży poza ich możliwościami.

Podobnie jest u mnie. Dlatego jakoś nie wiem, jak to wszystko ruszyć, by się nie pokaleczyć. Moi rodzice też nie są patologiczni. Z grubsza najnormalniejsi w świecie. Czasami się zastanawiam, czy w pewnych sytuacjach nie demonizuje ich za bardzo, by jedynie nagiąć ten cały obraz do swojej teorii świata. Trudno mi zrozumieć, w czym tak naprawdę tkwi problem, bo to wcale nie jest takie jasne. Masz może linka do tej książki? Jest dostępna online?

[Żółwik]

Moje problemy są ciągłą psychoedukacją dla mojego taty. Jestem dla niego jak Szekspir mówiący o rzeczach, o których filozofom się nie śniło. Osiąga to z czasem efekt, tata stał się mniej nerwowy, rzucił palenie, przyjemniej nam się spędza czas.

Tylko czy zawsze opłaca nam się podejmować trudy "terapii" naszych rodziców?

[nika32]

Czytałam książkę "Toksyczni rodzice" Susan Forward i nawet nie wiedziałam, że nadopiekuńczy rodzice też mogą być toksyczni, w moim przypadku matka była nadopiekuńcza i wyręczała mnie we wszystkim, cała jej miłość skupiona była na mnie, mówiła mi jak mam się ubierać, jakich kosmetyków używać, jak często myć włosy, to, że kobieta powinna umieć gotować i sprzątać a to wszystko po to, aby uzależnić mnie od siebie i żebym na starość się nią opiekowała, bo to jest obowiązek każdego dorosłego dziecka, tak mi powtarzała. Najbardziej chciała, żebym wyszła za mąż i urodziła dzieci, ale ja tego nie chciałam i stanowczo odmówiłam, więc będę starą panną bez dzieci, rodzice będą mogli wyśmiewać się ze mnie do woli.

[Nowy555]

Nadopiekuńczy rodzice... znam to,
Moi rodzice to już rekord świata. Mam ciągłą inwigilacje (gdzie idziesz, z kim, co , jak, z kim rozmawiałeś , o czym itp, można mnożyć i dzielić)
pamiętam ze przez to wszystko zmarnowałem całe 5 lat studiów
Najlepszy czas to moje ostatnie 2 lata kiedy poszedłem na drugie studia poza miasto. Wtedy poczułem że żyje , robiłem to co chciałem, nikt mnie nie kontrolował itp.
Niestety to wszystko się już skończyło. Znowu wróciłem do swojego rodzinnego miasta i historia się powtarza
Marze o znalezieniu dobrej roboty aby być CAŁKOWICIE niezależny, nawet jestem gotowy wyjechać na drugi koniec Polski.

Wiem rodzice kochają swoje dzieci ale to już jest przesada.

[paranormal987]

Ja się cieszyłem z nadopiekuńczości matki. W sumie cieszyć się dopiero przestałem, gdy dowiedziałem się o konsekwencjach nadopiekuńczości. Ale i tak samodzielne życie dla osoby z wrodzoną niepełnosprawnością neuropsychiczną będzie tysiąc razy bardziej toksyczne i nie spieszy mi się do tej toksyczności.