Czy macie znajomych lub przyjaciół?

[Koleżanka Szklanka]

Co do zawierania nowych znajomości, mam ten problem, że ogromny wpływ ma na mnie otoczenie. Zachowuję się jak kameleon jeśli chodzi o relacje z ludźmi, jak widzę z czyjejś strony chęć do rozmowy to jestem bardzo rozmowna i otwarta. Gdy tej chęci nie widzę to chowam się jak ślimak do muszli. .

Ja tak samo. Kiedyś mi się wydawało, że to dobrze, że to o to chodzi, że wtedy można zachować się odpowiednio i poprawnie, nic nie popsuć i wtedy ludzie mnie będą lubić. No ale nie, to nie tak, szkoda, że mi nikt wcześniej nie powiedział :-P

Co do tematu: ja nie mam przyjaciół. Nie umiem, trochę próbowałam, ale zawsze się w końcu okazywało, że mnie z nimi nic nie łączy, albo, tak jak piszecie, że nie mają dla mnie czasu, bo mają swoje fajne życie gdzie indziej, beze mnie, albo nic nie rozumieją, a jak odkrywam kawałek prawdziwej, smutnej siebie, to milczą, albo odchodzą i nigdy już nie wracają do tematu. Takie doświadczenia.

A znajomych mam sporo. Takich co to mogą być, albo ich może nie być i w zasadzie nie ma to za bardzo znaczenia.

[PanZagubiony]

Ja miałem przyjaciela w czasach wczesnej podstawówki, jakieś 15 lat temu. Aktualnie, gdyby nie dziewczyna to nie miałbym nawet do kogo gęby otworzyć. Mam samych znajomych "fejsbukowych", czyli takich którzy prowadzą sobie własne fajne życie a ja mogę to sobie tylko oglądać w monitorze i zazdrościć.

[Koleżanka Szklanka]

Hmm... bardzo ciekawe, część z Was pisze, że nie ma żadnych znajomych, ani przyjaciół, ale jesteście w związkach, jak to możliwe? :-P u mnie sytuacja jest dokładnie odwrotna i bardzo trudno mi to sobie wyobrazić... a z kolei bliska relacja i związek to jest coś, za czym bardzo tęsknię.

[Lloyd]

Tak to już jest w życiu, że rzadko mamy to, czego aktualnie nam potrzeba a kiedy już to będziemy mieli, to nie będzie nam na tym zależało

[Caveman27]

Kiedyś miałem przyjaciela, ale jak skończył podstawówkę, znalazł sobie nowych przyjaciół, a o mnie zapomniał. Na dodatek był i jest moim sąsiadem...
Gdy pokończyłem szkoły wszystkie znajomości się urwały. Został tylko jeden kolega, z którym łączyły mnie tylko wspólne problemy. On możliwe, że za niedługo rodzinę założy, a mimo to znajduje czas, by podjechać do mnie ze 2 razy w roku. Mimo, że nie mamy żadnego kontaktu, nawet przez internet. Kiedyś go zbywałem, teraz nie daję się tylko nigdzie wyciągnąć. Fajnie jest pogadać z kimś o pierdołach.
Obecnie mam kontakt z 2 osobami poznanymi w internecie. Jedną z nich jest moja przyjaciółka, która jest o ponad 4 godziny drogi ode mnie. Ale i tak do niej pojadę, tak jak już raz pojechałem. Bardzo mi pomogła pokazując to forum i wspierając mnie przed wyjściem z domu i udaniem się na terapię. Gdyby nie ona, nadal uciekałbym od życia grając z wirtualnymi znajomymi, których imion nawet nie znam.

[Koleżanka Szklanka]

Tak to już jest w życiu, że rzadko mamy to, czego aktualnie nam potrzeba a kiedy już to będziemy mieli, to nie będzie nam na tym zależało

oj, może będzie zależało :-P

[123user]

Hmm... bardzo ciekawe, część z Was pisze, że nie ma żadnych znajomych, ani przyjaciół, ale jesteście w związkach, jak to możliwe? :-P

Heh, też mnie to ciekawi.

[Zasió]

Na to pytanie nie ma odpowiedzi, lepiej go nie zadawać, bo zaraz banda frustratów zacznie mówić cos o wyglądzie albo o tym, że nimi nigdy sie nikt nie interesował, nie ułatwiał kontaktu itp.

[moth]

Hmm... bardzo ciekawe, część z Was pisze, że nie ma żadnych znajomych, ani przyjaciół, ale jesteście w związkach, jak to możliwe? :-P

Heh, też mnie to ciekawi.

A mnie to nie dziwi jakoś szczególnie, z fobią trudno o znajomych, bo tu sie liczy otwartość i tego typu cechy, a w związkach dużą rolę odgrywa wygląd. Czyli jak ktoś jest atrakcyjny, to będzie po prostu przyciągał płeć przeciwną i łatwiej znajdzie partnera nic nie robiąc w tym kierunku niż przyjaciela. Chociaż to się tyczy głównie kobiet, jeśli chodzi o facetów to rzeczywiście ciekawa sprawa.

[Lloyd]

A jeśli nikt, nigdy i nikogo nie przyciąga, nawet gejów, to co? Do bani są te wszystkie teorie. No tak, bo jak sobie pomyślę, że nawet gej mnie nie chce, to smutam strasznie

[Zasió]

no, a oni ponoć stukają sie jak króliki, każdy z każdym... może po prostu trzeba wreszcie pójść do jakiegoś gejowskiego klubu?...

[Promyk]

Na dzień dzisiejszy nie mam żadnej przyjaciółki. Znajomych w moim mieście też żadnych nie mam. Została mi jedna koleżanka, która nigdy nie może się spotkać, więc to tyle, co i nic. Wcześniej miałam jeszcze dwie koleżanki, z którymi też widywałam się raz na rok, jednak porozjeżdżały się do innych miast. To już trzeba mieć takiego pecha, nie dość, że miałam znikomą liczbę znajomych, to jeszcze Ci znajomi wyjechali
Z internetową "przyjaciółką" już nie rozmawiam, no bo po co mam do niej pisać, skoro znowu będę musiała tygodniami czekać na odpowiedz.
Moim zdaniem znajomość psuje się w momencie, w którym ktoś zaczyna się tłumaczyć, dlaczego nie mógł odpisać. Wtedy już wiadomo, że to nie to. Gdy komuś zależy na kontakcie, to zawsze tę chwilę na odpisanie znajdzie, choćby w weekend.
Na razie wiem, że ta przyjaciółka gdzieś tam jest, że w razie czego mogę do niej napisać, jednak na ten moment nie chcę tego robić, bo nie chcę być przez nią tak traktowana. Gdybym miała innych przyjaciół czy znajomych, to może nie przywiązywałabym do tego takiej wagi, ale nie mam.

[Koleżanka Szklanka]

Na to pytanie nie ma odpowiedzi, lepiej go nie zadawać, bo zaraz banda frustratów zacznie mówić cos o wyglądzie albo o tym, że nimi nigdy sie nikt nie interesował, nie ułatwiał kontaktu itp.

zadziałało jak hokus pokus...

ja nie uważam, żeby w ogóle chodziło o wygląd. każda potwora znajdzie swojego amatora, podobno. pytanie, jakim się jest w relacji, jak się zachowujemy... ciekawe jest dla mnie, że ktoś potrafi nawiązać bliską, głęboką, partnerską relację, a nie potrafi tych płytszych, zwyczajniejszych, wydawałoby się - prostszych.

[PanZagubiony]

ciekawe jest dla mnie, że ktoś potrafi nawiązać bliską, głęboką, partnerską relację, a nie potrafi tych płytszych, zwyczajniejszych, wydawałoby się - prostszych.

Bo zakochać się jest łatwiej, a przynajmniej zauroczyć. Żeby mieć przyjaciela trzeba czasu, braku jakichś oporów i zrozumienia. Zresztą, ja na ten temat wiem tyle co nic

[Promyk]

ciekawe jest dla mnie, że ktoś potrafi nawiązać bliską, głęboką, partnerską relację, a nie potrafi tych płytszych, zwyczajniejszych, wydawałoby się - prostszych.

Bo zakochać się jest łatwiej, a przynajmniej zauroczyć. Żeby mieć przyjaciela trzeba czasu, braku jakichś oporów i zrozumienia. Zresztą, ja na ten temat wiem tyle co nic

"Żeby mieć przyjaciela trzeba braku jakichś oporów", ale w przypadku partnera już to nie obowiązuje? Przecież to się kupy nie trzyma...

[123user]

Znajomych w moim mieście też żadnych nie mam. [...] Wcześniej miałam jeszcze dwie koleżanki, z którymi też widywałam się raz na rok, jednak porozjeżdżały się do innych miast.

Znam ten ból.
To jest chyba obecnie dla mnie najgorsze, że nie mam (w swojej miejscowości) za bardzo z kim spontanicznie wyjść, np. posiedzieć sobie nad rzeką lub pogadać/porobić cokolwiek na mieście.
W weekend siostra zabrała mnie na spotkanie ze swoimi znajomymi. Czułem się jak piąte koło u wozu. Wszyscy oni byli radośni, ekstrawertyczni, wygadani. A ja praktycznie cały czas siedziałem i milczałem jak ta d*pa. W takich chwilach człowiek zdaje sobie sprawę jak bardzo jest zacofany społecznie. :-(

[Zahhovak]

Zero znajomych i przyjaciół w "realu", kilku zaufanych ludzi w internecie.

[eden1]

Ja jakiś czas temu byłem bardzo samotny. Jednak teraz tak nie jest .Mam wielu znajomych. Jednak czasem nie mam siły i ochoty z nimi rozmawiać.

Jednego kolegę zapytałem się czy nie chce ze mną pobiegać. I tak biegamy prawię od roku. Spotykamy się razem potrenować. Przy bieganiu nie rozmawia się zbyt wiele. Z innym zazwyczaj tylko gramy, a z jeszcze innym mamy podobne zainteresowania.
Też modliłem się o to długo... by mieć wielu przyjaciół, to nie przyszło od razu. Teraz traktuję modlitwę jako dodatek do mojej pracy. Trwało to kilka lat. Taki może proces.

[Caveman27]

Zero znajomych i przyjaciół w "realu", kilku zaufanych ludzi w internecie.

Może spróbuj w Legii. Oni teraz potrzebują ciepła, bliskości i kogoś do przytulenia.

[Promyk]

Jak już kiedyś tutaj wspominałam - odpisałam niedawno tej internetowej przyjaciółce na esa, w którym wspominała o jakichś problemach rodzinnych. W odpowiedzi napisała, że to jest tak złożona historia, iż musiałaby przysiąść i to wszystko opisać. Oczywiście tego opisu do dzisiaj nie poczyniła, pewnie "z braku czasu". Postanowiłam jej coś odpisać, niestety nie miałam ostatnio najlepszego okresu, więc jest to wiadomość z lekką nutką dekadencji. Napisałam jej, że "z chęcią" przeczytałabym ten opis, ale już teraz może sobie darować, bo z pewnością "nie znajdzie na niego czasu". Z jednej strony to takie głupie przepychanki, ale z drugiej - niech wie, co sądzę o tym jej pajacowaniu. No i to by było tyle w związku z moimi przyjaciółmi.

To jest chyba obecnie dla mnie najgorsze, że nie mam (w swojej miejscowości) za bardzo z kim spontanicznie wyjść, np. posiedzieć sobie nad rzeką lub pogadać/porobić cokolwiek na mieście.
W weekend siostra zabrała mnie na spotkanie ze swoimi znajomymi. Czułem się jak piąte koło u wozu. Wszyscy oni byli radośni, ekstrawertyczni, wygadani. A ja praktycznie cały czas siedziałem i milczałem jak ta d*pa. W takich chwilach człowiek zdaje sobie sprawę jak bardzo jest zacofany społecznie. :-(

Tak, to jest okropne

[niki11]

Ja się najlepiej czuję z ludźmi z tzw. "marginesu", nie boję się odrzucenia, nie muszę starać się być "fajna" w ich towarzystwie, jestem sobą, nie mam blokad, ogólnie dobrze się przy nich czuję, przyjaciółmi nie są, ale znajomymi do wypicia owszem, w poniedziałek planuję iść do tej menelowni (pubu), przysiądę się i tyle, nikt nic nie powie, moja mama oczywiście nie jest zadowolona, że trzymam się z takimi ludźmi haha, ale to moja sprawa oprócz nich mam też dwie 'normalne' koleżanki o których już jakiś czas temu pisalam Także nie narzekam na swoje życie towarzyskie, jest ok.

[nieszczęśliwa]

Zaczęłam niedawno kolejną szkołę policealną i pierwszy raz w życiu mogę przebierać w znajomych.Nie jestem skazana na jedną, konkretną osobę.Tzn.jedna koleżanka jest dość małomówna, więc wybieram towarzystwo bardziej rozgadanych osób.I udzielam się w rozmowach.I już nie mam problemu, jak kiedyś, kiedy koleżanki nie było zostawałam sama, teraz jednej nie ma, to idę rozmawiać z inną.Normalnie nie poznaję siebie.
Te znajomości nie przetrwają raczej po szkole, ale ważne, żeby w szkole czuć się dobrze.

[eden1]

nieszczęśliwa
Cieszy mnie że Ci się w tym aspekcie powodzi. :-)

niki11

Ja się najlepiej czuję z ludźmi z tzw. "marginesu"

Mam podobne odczucia :-) .

[KonradM]

Ja się najlepiej czuję z ludźmi z tzw. "marginesu"

Gorzej jest jak trzyma się z takimi ludźmi od lat ( jak ja ) to potem jakby się chciało poznać kogoś normalnego to wstyd się przyznać że spędza się czas z takimi osobami.Ja nie raz byłem besztany za to z kim przesiaduje.

[moniaaa5511]

Niestety nie mam przyjaciół, znajomych w sumie też nie za bardzo. Wydaje mi się, że nie lubią ze mną spędzać czasu. Jestem zbyt nieśmiała i nie potrafię się otworzyć na innych. Brakuje mi takich wyjść, rozmów. Najgorsze jest gdy chłopak spotyka swoich znajomych gdziekolwiek razem wyjdziemy, ja tak nigdy nie mam Przytłacza mnie to...