Boję się sam/a spać

[wala]

O! Pomysł z tą lampką jest cudowny! Chyba skorzystam!

+ Ja nie mogę zasypiać z zamkniętymi drzwiami. Boję się, że za nimi, ktoś będzie szedł... Lub, że nagle się otworzą. Gdyby się tak stało to zawał na miejscu! brr!

[monika0020]

Również mam ten problem od roku bodajże. Mieszkam w jednoosobowym pokoju w akademiku. Horrorów nie oglądam. Kiedyś tak. Do tego mam fobie społeczną, lęki. Też muszę spać z zapaloną lampką, ale jak jest właśnie cisza, i słysze nagle jakieś dziwne dźwięki to odrazu zaczyna mi serce nawalać. Wczoraj właśnie tak miałam, więc wiecie co zrobiłam puściłam sobie ciszej muzyczkę z lapa przez głośniki i zasnęłam automatycznie i spokojnie) więc jeśli nie płacicie za prąd, to śmiało spróbujcie puścić przyjemną muzyczkę na całą noc

[DinoziauR]

Ja tam śpie ze swoim ulubionym misiem hehe to od zawsze mi pomaga :-)

Ps. Witam Cie Monika0020 chyba nie było okazji jeszcze sie poznać ...

Pozdrawiam

[kwiecien2012]

Też mam ten problem.. pierwszy raz zdarzyło mi się to kiedy byłam małym dzieckiem, miałam wtedy może z 5-6 lat, obudziłam się cała zdyszana, bałam się że umrę.. przez pewien czas się to uspokoiło, ale już od tamtej pory kiedy zasypiałam musiałam być cała zakryta kołdrą, bałam się, że coś mnie dotknie.. w dodatku musiałam mieć pewność, że ktoś w domu nie śpi, bo jeśli było inaczej nie zasnęłabym, kiedy wszyscy spali to krzyczałam na cały dom żeby ktokolwiek się obudził i nie spał, wtedy czułam się bezpieczniej.. w tym roku będę miała 20 lat i wciąż mnie to dręczy.. czasem wskakuję do siostry do łóżka.. boję się spać przy zamkniętych drzwiach, boję się, że coś się ukaże w pokoju a ja nie będę mogła z niego wyjść wiem, że to chore, w końcu jestem już kobietą ale boję się zasnąć, łapie mnie wtedy paraliżujący strach, każdy szmer jest udręką... wczoraj miałam straszne lęki , bałam się , że coś jest w pokoju..

[poppe]

cześć, przeczytałem wypowiedź i powiem tyle - mój problem jest podobny. Na moje nocne lęki pomogła mi jednak aktywność fizyczna. Najlepiej bieganie - i to nie takie 'a pobiegam sobie 10 minut wieczorkiem' tylko bieganie do upadłego. Tak żebyś nie miała siły już myśleć o niczym więcej potem. Poza tym polepsza samopoczucie a i figury pewnie ci będą zazdrościć zaraz naprawdę polecam

[Aniriti]

Madonna, musisz przyzwyczajać sie stopniowo. Nic w ciągu jednej nocy.

[Ello]

Witam, niedlugo stuknie mi 20, a mam podobny problem, co jest dla mnie niezlym obciachem.
Co jest dziwne, gdy spalem sam w akademiku( byl to pokoj 2 os.), kiedy kolega wracal do domu, to zasypialem normalnie, natomiast jak mam spac u siebie sam w domu( duze, 5- pokojowe mieszkanie), to nie da rady zebym zasnal, zaraz bym mial rozkminy, ze cos chodzi po domu, albo przebywa w innym pomieszczeniu.
Na dzien dzisiejszy, jakbym mial mieszkac sam, to tylku w kawalerce

[Płomyk.nadziei]

Ello - rozumiem Cię - generalnie nie mam kłopotów z zaśnięciem, ale kiedy jestem sama w swoim dużym domu to fiksuję. Wydaje mi się że coś stuka, ktoś chodzi po sąsiednim pokoju, mimo że wiem iż jestem sama. Kiedy wracają rodzice nie ma problemu. Inaczej jest w wynajmowanym mieszkaniu, jest małe, i kiedy nie ma współlokatora raczej nie mam problemu. Chyba że wcześniej obejrzę jakiś horror, wtedy mam gigantyczne problemy ze spaniem sama.

[kotełxD]

Witam, mam 11 lat. Pewnego razu przyśnił mi się koszmar. Gdy obudziłam się w nocy nagle zobaczyłam jakiegoś pajaca. Szedł z pokoju mojego brata do tego w którym spałam (spałam z mamą). Ostatnio koleżanka pokazała mi filmik na którym nagle pojawiła się jakaś straszna dziewczyna z białymi oczami. Teraz boję się iść w nocy do łazienki bo obok jest ciemny pokój mojego drugiego brata. Co mam robić?

[trash]

Teraz boję się iść w nocy do łazienki bo obok jest ciemny pokój mojego drugiego brata. Co mam robić?

Spać z misiem i chodzić z nim do kibla. A tak na poważnie - mózg w czasie snu i jakiś czas przed snem/po przebudzeniu działa trochę inaczej niż zwykle. Musisz znaleźć jakiś sposób żeby ten fakt przekazać twojemu zaspanemu mózgowi. Pamiętaj że to tylko wyobraźnia.

[karmazynowy książę]

Mam tak codziennie od kilku dni. Boje się wszystkiego naokoło, przypominają mi się wszystkie sceny z horrorów których oglądałem widzę kątem oka różne ruchy i cienie. Nigdy jeszcze nie spałem będąc sam w domu i nie wyobrażam tego sobie, musiałbym pozapalac wszystkie lampy w domu. Taki ciągły strach nocami jest ma dłuższą metę nie do wytrzymania. Jest patologiczny.

[Kamelia]

Nie wyobrażam sobie spania przy świetle Ja to muszę mieć na maxa wszystko pozasłaniane (im ciemniej, tym lepiej ). Ogólnie od zawsze bardzo lubię, jak jest ciemno. Mieszkałam przez jakiś czas sama u wujka w domu (i nawet poszłam w nocy na strych, bo mnie korciło ), także sama w domku kempingowym nad morzem... było super

Światła zapalam jedynie jak mam atak paniki (ale to z zupełnie innego powodu).

Fakt, horrorów nie oglądam. Bo po co?

[karmazynowy książę]

Fakt, horrorów nie oglądam. Bo po co?

No i bardzo dobrze robisz, ja się naoglądałem w gimnazjum i liceum, do tego dołożyłem książki o tematyce zabójstw- tortur- gwałtu i tym podobnych i ta mieszanka teraz nie daje mi spokoju.
Za to podziwiam ludzi, którzy oglądają horrory będąc samemu w domu, dla mnie to jest najbardziej nierealna do spełniania czynność na świecie (oprócz bycia śmiałym).

[Grzegorz303]

Miałem tak przez całe dziecinstwo, bałem się spać i musiałem spać z rodzicami.
Zakrywałem się kołdrą, bałem się ciemnnosci.
Ze cos czycha w drzwiach albo za oknem, ze zaraz poczuje powiew chłodu na plecach, wiec przykrywałem się kołdrą i jakoś było.
Jakoś naturalnie mi przeszło wiem że nie istnieje cos takiego jak duchy i inne potwory, nigdy nie widziałem żadnych zjaw i nigdy nic sie nie stało, przestałem w to wierzyć i przestałem wierzyć w Boga i inne nadprzyrodzone zjawiska od tamtej pory nie boje sie spac
Także nia ma sie czego bac nic was nie złapie i nie zje

W sumie cos takiego moze tez dzialac w innych lękach, jeżeli przestaniemy wierzyć że nikt nas nie lubi i każdy czycha zeby nam cos wytknac czy wysmiac moze i ten lek odejdzie


Co do horrorów to po co ktos kto czuje lęk idąc po ulicy ma je oglądać?
Albo po co ktoś komu skacze adrenalina jak odbiera telefon ma skakać na spadochronie.... nie rozumiem tych uzależnionych od adrenaliny nic przyjemnego sie bac... eh

[Sambor]

Też miałem czas, że cholernie bałem się spać sam. :-P Pamiętam, jak to było w dzieciństwie - zazwyczaj spała ze mną mama, ewentualnie spałem z babcią i dziadkiem, a jak (z własnej inicjatywy!) chciałem spróbować sam, to po lewej i prawej na całej długości łóżka leżały pluszaki, dla każdego wymyślałem, jaką ma moc w odstraszaniu potworów. Jak byłem trochę starszy i spałem już sam na co dzień, to zdarzało mi się mieć różne schizy, że kosmici wejdą mi do pokoju i mnie porwą, pamiętam, jak cały się przykrywałem (wiadomo - kołdra to najlepsza zapora antypotworowa), trwałem nieruchomo i tylko kombinowałem, jak tu zrobić, by łatwiej było mi oddychać. A ci kosmici wzięli się z tego, że jak miałem 10-12 lat, to piekielnie dużo czytałem na temat spotkań trzeciego stopnia i relacji ''świadków'', chociaż bałem się patrzeć na domniemane zdjęcia. Nawet znalazłem kilka książek na ten temat w domowej bibliotece (zresztą czego tam nie ma). Po takich lekturach zawsze czułem się, jakby mnie ktoś obserwował. Zresztą też w wieku 12 lat po raz pierwszy sięgnąłem po Kinga. Nie wiem, czy to był dobry krok wychowawczy, by mi na to pozwolić, chociaż mnie się bardzo podobało, ale po niektórych jego książkach nie otwierałem nocą okna, by mi coś nie wlazło.

Ale na szczęście mi przeszło.

Co do horrorów - ile się tego za dzieciaka naoglądałem. Głównie były to jakieś kiczowate filmy kategorii ciężko stwierdzić której (i mi chyba po części zostało, bo dalej czasem oglądam), choć i klasyki lubiłem. Pamiętam też, że bardzo podobała mi się Klątwa, a ta, co ich wszystkich zabijała razem z tym swoim dzieciakiem, stała się jednym z moich wymyślonych przyjaciół. Podobnie jak lalka Chucky. Byłem chyba psychiczny.

[Placebo]

Ja właśnie gorzej zasypiam jak nie jestem sama. Na dodatek muszę mieć cicho i ciemno. Każde, nawet małe światełko mi przeszkadza, a tv to już wogóle.

[USiebie]

Miałem tak przez całe dziecinstwo, bałem się spać i musiałem spać z rodzicami.

Też cykałem, większość dzieciństwa, aczkolwiek rodzicom się nigdy nie przyznałem, że się boję po ciemku.

to po lewej i prawej na całej długości łóżka leżały pluszaki, dla każdego wymyślałem, jaką ma moc w odstraszaniu potworów.

Ja tam tworzyłem bariery ochronne, z pozaginanych krawędzi pościeli. Nie będę wnikał na czym dokładnie to polegało. No i oczywiście cały łeb pod kołdrę i tylko dziurka do oddychania.

[M.Fobik]

Co do horrorów - ile się tego za dzieciaka naoglądałem. Głównie były to jakieś kiczowate filmy kategorii ciężko stwierdzić której (i mi chyba po części zostało, bo dalej czasem oglądam), choć i klasyki lubiłem. Pamiętam też, że bardzo podobała mi się Klątwa, a ta, co ich wszystkich zabijała razem z tym swoim dzieciakiem, stała się jednym z moich wymyślonych przyjaciół. Podobnie jak lalka Chucky. Byłem chyba psychiczny.

Ja tez mialem swira na punkcie horrorow, tylko takie filmy ogladalem jako dzieciak. Do dzis leza gdzies w szafce nagrane na plycie : D
A klatwa to byl najbardziej schizowy film jaki wtedy widzialem. Pamietam, ze dlugo po tym filmie nie moglem sam spac w pokoju. Na szczescie przeszlo. Te japonskie horrory maja cos w sobie

[karmazynowy książę]

Ja klątwę oglądałem tylko przez kilka minut w telewizji, a potem to klekotanie i tak mnie prześladowało przez kilka tygodni.
Najgorszy był Rec (fuck, po tym bałem się wchodzić na klatkę schodową wieczorem, do dziś panicznie boję się, że jak będę wchodził po schodach to zgaśnie światło. Ostatnio jak widziałem, ze na klatce pali się światło, to czekałem z wejściem aż zgaśnie, by znowu je zapalić. Bo pali się około 5 minut, więc gdyby ktoś je zapalił np 4 minuty temu i wszedłbym do bloku, to by zgasło). Pamiętacie tą dziewczynę, która chodziła po suficie? Do dziś jak idę w nocy do łazienki, to sprawdzam sufit w łazience zanim spokojnie odetchnę.

[ty]

Osobiście nie mam fobi społeczne chyba, trafiłam tu z powodu tej rozmowy.
Mam 14 lat boje się spać sama ale nie typowo jak tu czytałam sama w łóżku ale sama w domu mam tak od zawsze ale coraz bardziej się pogłębia .
Na wstępie wyjaśnię że oglądam od czasu do czasu horrory ale rzadko wole psychologiczne bądź fantasy głownię z powodu że większość wydaje mi się nudna bądź głupia a rzeczy wiście straszne to te typu lśnienie . Nie boje się być sama w domu boje się bo pod świadomie jestem pewna że ktoś lub coś tu jest .
przynajmniej tak było na początku teraz budzę się codziennie jak tata przechodzi rano po korytarzu. Śpię z nożem pod poduszkom i dwoma misiami zawsze przy ścianie . Ostatnio zauważyłam że zaczynam się trząść jak jestem sama pokoju nie zależnie w którym nie mam też za to uwielbiam na normalnie sama. Boję jak przychodzę do domu wieczorem nie boje się świadomie bo lęk jak rodzice wychodzą zaczyna się dopiero jak dochodzi to do mojej podświadomości czyli ok po godzinie .Nie zasnę z światłem poza tym dla mnie to żadna różnica czy ktoś coś zrobi mi krzywdę jak mam zapalone czy zgaszone światło. Nie mogę spać w żadnym łóżku prócz moim.
Ogółem nici z herbatek mleka czy kąpieli. Mam wrażenie że ktoś coś jest cały czas w domu nawet jak sprawdzę każdy kąt a nawet jeśli nie ma to bez problemu się dostanie .Ostatnio przestało mi wystarczać w domu teraz musi być ktoś w pokoju który dziele z bratem . Nie mam koszmarów.

[Amcio]

no zesz damn nie dam rady dzis spac, niechce sie, niezla bezsennosc ; /

[nika32]

Ja boję się ciemności, nie wiem jak nazywa się ten strach, od wielu lat śpię przy zapalonej lampce nocnej, kiedyś coś mnie wystraszyło, myślałam że widziałam ducha, ale okazało się, że to była biała lampka nocna, w ogóle boję się też duchów i demonów, jak jest godzina 3 w nocy, godzina demonów nigdzie nie ruszam się z łóżka, nawet jak chce mi się pić, nie zejdę do kuchni, bo to godzina demonów, które kpią sobie z Boga, mówili o tym w filmie "Egzorcyzmy Emily Rose", swoją drogą straszny film, jeden z lepszych jakie widziałam dzięki temu, że straszny i mroczny.

[Rin]

Ja boję się ciemności, nie wiem jak nazywa się ten strach

Chyba nyktofobia.

[Lonely Boy]

Kiedyś się bałem,ale kiedy przestałem wierzyć w świat nadprzyrodzony przeszło mi.Przecież ciemność to tylko brak światła które pozwala nam dokonać obserwacji.Pokój w nocy i pokój w dzień to jedno i to samo.W nocy kiedy jest ciemno słabo widzimy,a reszta pozostaje bez zmian.W ciemności nic się nie pojawia,to tylko zjawisko.

[paranormal987]

Ja miałem paniczny lęk przed spaniem samemu od 7-go do 13-go roku życia. Musiałem albo spać z rodzicami, albo nie spać przez znaczną część nocy. Wcześniej lubiłem ciemność. Obecnie został lęk przed ciemnością, ale jest on lekki. Zdarzają się noce silnego lęku, gdy wstawanie nocy do toalety to droga "pełna niebezpieczeństw" i muszę biegnąć, ale rzadko.