Boję się iść do pracy

[agrest]

Trzeba przyznać, że żyję pod kloszem. Często zastanawiam się jakby mi się na charakterze odbił brak pomocy od innych.

[Acj]

@agrest Pamiętam jak te wszystkie wymagane umiejętności miękkie mnie odstraszały przez wysłaniem CV. Albo wymagane doświadczenie w zawodzie rok minimum. A to straszne głupoty są, byle zapchać czymś ofertę.
Teraz pracuję rok w zawodzie w wykonawstwie, a wcześniej przez 3 miesiące w projektowaniu. Wiem, wiem, nadal sporo to nie jest. ;p
Gdybym teraz mógł spotkać siebie sprzed 6 lat, to chyba bym nim potrząsnął i powiedział "Nie bój się popełniać błędy. Po prostu się na nich ucz. Przyjmuj tylko konstruktywne opinie, inne puszczaj mimo uszu. Nie ma nic złego w popełnianiu błędów, bo każdy je popełnia czy to osoba doświadczona, co to niby zjadła zęby w danej dziedzinie, a tym bardziej zupełny świeżak. Kluczem tutaj jest nauka, a reszta jest mało ważna."
Za bardzo wszystko bierzemy do siebie i łatwo jest nas zranić. Chcemy też często od razu być nie wiadomo jacy och i ach (ja na pewno taki jestem, bo widzę tylko początek i koniec - nie widzę celów pośrednich, co mnie dołuje bardzo często ; p), a tacy na początku (może później tak ;p) nie będziemy.
Ergo, po prostu wyślij CV i spróbuj czegoś nowego. Im dłużej czekasz tym więcej tracisz, a przed tym nie uciekniesz. Jak bardzo byśmy tego chcieli, to przed życiem nie uciekniemy. ;p
Pozdrawiam. Życzę powodzenia w poszukiwaniach i szczęścia w życiu.

[agaa22]

Ja ogólnie boję się podjąć pracy najbardziej ze względu innych współpracowników. Nie wiem na kogo trafię i to mnie przeraża.
Niestety ostatnia moja praca to bym dla mnie dramat. Byłam w pokoju z 3 innymi kobitkami i one cały czas mówiły do mnie - " Aga, co nic nie mówisz", "żyjesz?", "no mów coś"... Ja jestem naprawdę małomówna i wolę coś robić niż gadać, a one ciągle gadały (jak to baby).
Wiem, że jak wychodziłam z pracy to nawet zostawały dłużej żeby mnie obgadywać. Generalnie czułam się jak .

Brrr to jest okropne. Nie rozumiem po co zmuszać kogoś do mówienia. Czy ludzie nie zauważyli jeszcze, że przynosi to odwrotny skutek.
U mnie to jest tak, że jeśli mam ochotę to mówię, a jeśli nie to nie. Jeżeli czuję się w rozmowie z kimś niekomfortowo to odzywam się uprzejmie, ale na tematy związane z pracą. Nie lubię z obcymi osobami gadek typu co tam, jak tam, lub obsmarujmy koleżankę. 
W sumie teraz w pracy jak zwykle jestem takim odszczepieńcem. Nie zawsze z chłopakiem pracujemy na tej samej hali, lub robiąc to samo. Trochę głupio kiedy akurat jest jakaś sytuacja, w której trzeba na coś poczekać i reszta zbiera się w grupki, a ja stoję sama, ale nie czuję jakiejś wielkiej rozpaczy z tego powodu. Bardziej zdaję sobie sprawę z tego, że z boku to wygląda trochę dziwnie.

Niestety "normalni" ludzie tego nie zrozumieją. Chcą gadać mino, że nie ma o czym. Byle by gadać.
Wiem co czujesz. To straszne uczucie.

[Mizantrop]

W jakichś korpo jest znośnie jeśli już się trochę tam pobędzie. Niektórzy ludzie przychodzą, wyklepią swoje w 8 godzin przy komputerze ograniczając kontakt z innymi do minimum i wracają do domu. Nie są to osobniki jakoś strasznie często występujące, ale w kilku różnych obszarach w których miałem okazję być, zawsze kilkoro takich się znajdywało. Na początku sam zawsze tę grupę reprezentuję Wiadomo, dłużej schodzi innym z akceptacją takiej osoby bo nie do końca wiadomo czego się po niej spodziewać jeśli rzadko kiedy daje jakiekolwiek znaki życia, ale ostatecznie zawsze jakoś to wychodziło. Ludzie przyzwyczajają się, że "ten akurat tak ma" i nie atakują. W końcu to już nie szkoła, tylko raczej ludzie dorośli.

Wiadomo, że to duże uproszczenie ale poza wąskim gronem osób z którymi bezpośrednio się współpracuje czasem prosząc o pomoc, można przez kilka lat nie poznać nazwiska osoby siedzącej 1-2 metry dalej, bo zwyczajnie nikt nie ma takiej potrzeby.

No ale to też nie praca dla każdego. Mnie na dłuższą metę to męczy.

[agrest]

@Acj , ja to wszystko wiem wbrew pozorom tylko jakoś mi ta wiedza póki co nie chciała pomóc. To wszystko sztuczne bariery, no, w każdym razie dzięki za życzenia - przydadzą się, Tobie też wszystkiego dobrego.

[wallizka]

@agaa22‍ mam tak samo. Też boję się tego, na kogo trafię w pracy. A gadanie byle tylko coś mówić to już w ogóle jakiś dramat.

[agaa22]

@agaa22‍ mam tak samo. Też boję się tego, na kogo trafię w pracy. A gadanie byle tylko coś mówić to już w ogóle jakiś dramat.

Dokładnie. Strasznie mnie to męczy. A pracowałaś gdzieś już?

[luke_cyku]

Mi się wydaje, że najlepszym rozwiązaniem byłaby praca zdalna, z domu. W strefie komfortu potrafimy chyba wydobyć z siebie więcej.
Tylko jakie są możliwości na rynku ?

[anxiousness]

@lvs wg mnie praca jako kierowca autobusu nie jest aż tak przerażająca. Dużo straszniejsza wydaje mi się praca np w sklepie. Tam to dopiero jest wystawienie się na ocenę, w dodatku najczęściej chamskich ludzi. Jako kierowca siedzisz sobie w swojej kabinie, nikt ci nie patrzy na ręce, czasem tylko ktoś podejdzie po bilet i tyle. Fakt, jesteś odpowiedzialny za bezpieczeństwo, a nawet i życie ludzi, ale jeśli jesteś dobrym kierowcą to raczej nie masz się czego obawiać. Jeśli coś ma się stać to i tak się stanie, pewnych rzeczy się nie przewidzi.

@agrest mnie w dużym stopniu pomogła terapia. Dzięki niej zmieniłam trochę swoje myślenie i postrzeganie pewnych rzeczy, ale koniec końców musiałam skonfrontować lęki z rzeczywistością. No bo teoria teorią, ale pewne rzeczy trzeba przerobić w praktyce. Pomogło mi też podejście do pracy na zasadzie "jeśli będzie bardzo źle to zawsze mogę zrezygnować", ale niestety zdaję sobie sprawę, że nie każdy ma taką możliwość. Prawda jest taka, że dopóki nie spróbujesz pójść do pracy chociaż na jeden dzień to ciągle będziesz się bać, a z każdym dniem będzie coraz trudniej. Zacznij małymi kroczkami, od wysyłania CV. Nie oczekuj od siebie nie wiadomo czego i pamiętaj, że każde wysłane CV to twój mały-wielki sukces.

[wallizka]

@agaa22‍ mam tak samo. Też boję się tego, na kogo trafię w pracy. A gadanie byle tylko coś mówić to już w ogóle jakiś dramat.

Dokładnie. Strasznie mnie to męczy. A pracowałaś gdzieś już?

Pracowałam w kilku miejscach ale nigdzie nie zostałam na dłużej bo nie potrafiłam się odnaleźć w gadatliwym towarzystwie.

[Venom]

Jestem po pierwszym dniu i niestety raczej nie dam rady. To brzmi raczej śmiesznie dla większości, ale niestety taki jestem. To moja druga praca gdgbym mógł nazwać tak w ogóle moje pierwsze zatrudnienie. Mówię tak, ponieważ w obu przypadkach najpewniej odejdę po dniu. I w obu przypadkach była to praca na magazynie. Moja fobia społeczna za bardzo daje mi się we znaki. Trzęsienie rąk, jestem bliski do płaczu, atmosfera i ludzie mnie przytłaczają. Czuję się winny. Dużo ludzi, szybkie tempo i po prostu nie radzę sobie ze stresem. Boję się także reakcji rodziców, gdyż wróciłem tak późno jak mogłem, ponieważ bałem się ich reakcji. Podjąłem się tej pracy gdyż miałem znajomego z okolicy i miałem nadzieje, że będzie mi trochę raźniej, ale On także planuje już odejść. Jestem zażenowany sobą i brakiem determinacji i siły. Za kilka godzin mam zacząć pracę ale najpewniej popędzę do kierowniczki i będę próbował wyjaśnić co jest nie tak. Naprawdę chciałem żeby to zadziałało, widocznie nie tym razem. Nie wiem kiedy będzie następna okazja i jak się na nią przygotować. Jestem zawiedziony samym sobą. Przepraszam za długi wywód, nie mam się bardzo komu wyżalić także piszę cokolwiek siedzi mi w głowie. Pozdrawiam.

[Marcinzg]

@Venom Zdarza się, może ci warunki nie odpowiadały. Też tak miałem parę razy. Ważne, żeby dalej szukać nowej pracy.

[Wrzos]

Jestem po pierwszym dniu i niestety raczej nie dam rady. To brzmi raczej śmiesznie dla większości, ale niestety taki jestem. To moja druga praca gdgbym mógł nazwać tak w ogóle moje pierwsze zatrudnienie. Mówię tak, ponieważ w obu przypadkach najpewniej odejdę po dniu. I w obu przypadkach była to praca na magazynie. Moja fobia społeczna za bardzo daje mi się we znaki. Trzęsienie rąk, jestem bliski do płaczu, atmosfera i ludzie mnie przytłaczają. Czuję się winny. Dużo ludzi, szybkie tempo i po prostu nie radzę sobie ze stresem. Boję się także reakcji rodziców, gdyż wróciłem tak późno jak mogłem, ponieważ bałem się ich reakcji. Podjąłem się tej pracy gdyż miałem znajomego z okolicy i miałem nadzieje, że będzie mi trochę raźniej, ale On także planuje już odejść. Jestem zażenowany sobą i brakiem determinacji i siły. Za kilka godzin mam zacząć pracę ale najpewniej popędzę do kierowniczki i będę próbował wyjaśnić co jest nie tak. Naprawdę chciałem żeby to zadziałało, widocznie nie tym razem. Nie wiem kiedy będzie następna okazja i jak się na nią przygotować. Jestem zawiedziony samym sobą. Przepraszam za długi wywód, nie mam się bardzo komu wyżalić także piszę cokolwiek siedzi mi w głowie. Pozdrawiam.

Może magazyny nie są poprostu dla Ciebie i warto szukać pracy, ale w czymś spokojniejszym, może z mniejszą ilością osób wokół. 
Z drugiej strony też tego nie lubię, chociaż nauczyłam się w miarę możliwości wyłączać i robić swoje. Pierwsze dni są zawsze dla mnie okropne i dopiero po jakimś czasie, kiedy największy stres opadnie, oceniam czy jest znośnie. 
Pozdrawiam i życzę znalezienia czegoś w czym poczujesz się bardziej komfortowo 

[agrest]

@anxiousness też chciałabym pójść na terapię ale nie mam teraz takiej możliwości. Żałuję, że wcześniej gdy chodziłam nie trafiłam do kogoś innego, babka niewiele mi pomogła. Do pracy trochę chodziłam, kiedyś i mało ale próbowałam. Mam taki problem (ogólny, nie tylko z pracą), że im dłużej gdzieś jestem tym bardziej lęk narasta. No i przyznaję, że teraz to też działa jakaś forma zniechęcenia, ciężko mi się za cokolwiek zabrać. Wiem, że masz rację. Odkładanie karmi lęk a małe kroki oswajają, zdaję sobie z tego sprawę.

[luke_cyku]

Hej. Czy praca w calling centre to dla fobika to strzał w kolano? Jak myślicie?

[MamMokrePranie]

Hej. Czy praca w calling centre to dla fobika to strzał w kolano? Jak myślicie?

Zdecydowanie lepsze to niż bezpośrednia praca face to face z klientem. Zawsze możesz się wyciszyć, przedrzeźniać go w tym czasie, potem włączyć i z pełnym profesjonalizmem prowadzić dalej rozmowę Najlepiej wkręcić się do działu zajmującego się przedłużaniem umów lub do połączeń przychodzących. Zrobisz swój target i masz luzik, a hajsy się zgadzają.

[luke_cyku]

Hej. Czy praca w calling centre to dla fobika to strzał w kolano? Jak myślicie?

Zdecydowanie lepsze to niż bezpośrednia praca face to face z klientem. Zawsze możesz się wyciszyć, przedrzeźniać go w tym czasie, potem włączyć i z pełnym profesjonalizmem prowadzić dalej rozmowę Najlepiej wkręcić się do działu zajmującego się przedłużaniem umów lub do połączeń przychodzących. Zrobisz swój target i masz luzik, a hajsy się zgadzają.

Pocieszyłaś mnie : jednakże jedną z moich objaw odnośnie fb jest obawa przed rozmową telefoniczną. Calling centre = tysiąc biurek jedno na drugim, pełno ludzi w otwartej powierzchni biurowej... mam nadzieję że będą raczej zaangażowani w pracę :
Dla porównania: czy praca w niedużej, samodzielnej recepcji hotelowej nie byłaby bezpieczniejsza?

[evergreen]

Dla mnie praca w call center w dziale z nękaniem ludzi telefonami to poniżej wszelkiego rozumu i godności człowieka.

[Pan Foka]

Ładna dziś pogoda, słońce świeci - idealny dzień na zwrot pożyczki!

W mojej przebogatej i błyskotliwej karierze praca na słuchawce to ta najlepsza pod fobicznym względem (a dzwonić i odbierać "cywilnych" telefonów o dziwo nadal bardzo nie lubię).

Dla mnie praca w call center w dziale z nękaniem ludzi telefonami to poniżej wszelkiego rozumu i godności człowieka.

Przecież zaznaczyli zgody marketingowe.
Jeżu, mam telefony od 15 lat i nie miałem dotąd ANI JEDNEGO telemarketera albo czegoś w tym rodzaju. Aż mi smutno, że dzwoni do mnie tylko mama i konkubina.

[luke_cyku]

Dla mnie praca w call center w dziale z nękaniem ludzi telefonami to poniżej wszelkiego rozumu i godności człowieka.

A co z tą na dziale połączeń przychodzących? Tam nic innego jak tylko służysz pomocą

---

Aż mi smutno, że dzwoni do mnie tylko mama i konkubina.

Clickbait i w pierwszą lepszą ankietę wpisz swój numer. Gwarantuję że wkrótce poprawią Ci humor

[Pan Foka]

W sumie to mnie korci...poodmawiać weryfikacji, bo RODO...rozłączyć się tuż przed końcem 15-minutowego czytania regulaminu...poudawać debila...tyle historii, tyle charakterów, niezapomnianycb postaci i cytatów...

[evergreen]

Odbieranie telefonów jak najbardziej, ale to już chyba wymaga większych umiejętności niż dzwonienie i w+ czytaniem formułki.

@Pan Foka
no nie wiem, do mnie od roku dzwonią te same firmy, a to, że wygrałam radio albo że mam zaproszenie na darmowy pokaz garnków i za każdym razem mówię, proszę do cholery wykasować mój numer z bazy, nie życzę sobie takich telefonów. nie wiem, czy mój bulwers ma jakąś wartość prawną, ale mam meganegatywne doświadczenia jeśli chodzi o ten szeroko pojęty . dlatego gardzę taką robotą, nie przysłuża się społeczeństwu w żaden sposób.

[MamMokrePranie]

Odbieranie telefonów jak najbardziej, ale to już chyba wymaga większych umiejętności niż dzwonienie i w+ czytaniem formułki.

@Pan Foka
no nie wiem, do mnie od roku dzwonią te same firmy, a to, że wygrałam radio albo że mam zaproszenie na darmowy pokaz garnków i za każdym razem mówię, proszę do cholery wykasować mój numer z bazy, nie życzę sobie takich telefonów.  nie wiem, czy mój bulwers ma jakąś wartość prawną, ale mam meganegatywne doświadczenia jeśli chodzi o ten szeroko pojęty . dlatego gardzę taką robotą, nie przysłuża się społeczeństwu w żaden sposób.

Bardzo często, gdy bierzesz umowę na abonament, to żeby płacić mniej wyrażasz zgodę na udostępnienie numeru telefonu w celach marketingowych. Przyjanuszysz 3 czy 5 złotych, a potem olaboga dzwonio i w+... Ja nie wyraziłam i nikt nie dzwoni, polecam MMP.

[Niered]

Jakby dzwonił jakis miły damski głosik, to bym zapytał czy mi ugotuje pyszny rosołek, bo dawno nie jadłem albo pierożki.
Do mnie dzwonio tylko sami kolesie z banku. Ostatnio nawet chciałem posłuchać co tam chcą wcisnąć ale jak zapytał o nazwisko panieńskie matki, to mnie zdenerwował i mówię, panie ja nie mam ochoty się przed nikim spowiadać.

[Pan Foka]

A może by tak...zapytać się co konkretnie zrobić w celu usunięcia danych? Bo tak abstrahując od niezbędnej w tym zawodzie u+ to słowa "proszę nie dzwonić" mają taką samą moc prawną co "panie gazowniku, proszę mi liczyć mniej za gaz".