Lęk wysokości

[Mżawka]

Czy ktoś ma? Ktoś pokonał?
Ciekawiła mnie też zawsze jedna sprawa - czy też odczuwacie obsesyjną chęć skoku podczas przebywania na dużych wysokościach? Takie wrażenie, że ciało chce skakać, ale świadomość już nie? Zawsze irytowały mnie zapewnienia, że barierki są dobrze skonstruowane i nic się nie może stać, ponieważ bardziej lękałam się tego, że sama przez nie przeskoczę. Mam wrażenie, że każdy otwór, każda szpara z brzegu mnie wciąga, dlatego najbezpieczniej czuję się przyciśnięta do ziemi. Moja mama też tak to odczuwa, dlatego zastanawiałam się, czy jest to charakterystyczne dla osób znerwicowanych, czy wszyscy odczuwają lęk wysokości w ten sam sposób.
W dzieciństwie bałam się nawet schodów z przerwami pomiędzy stopniami, nie umiałam przejść przez kładkę nad torami. Obecnie nadal mam problem z drabinami, kolejkami linowymi, wieżami, latarniami, parkami linowymi, szklanymi podłogami. Odczuwam dyskomfort podczas jazdy przeszkloną windą, ale staram się właśnie takie wybierać, żeby oswoić lęk. Jak wjeżdżam kolejką linową na górę, jest okropnie, ale zjeżdżając z powrotem na dół jestem już spokojna i nawet mi się podoba. Niestety, wystarczy dłuższa przerwa i lęk powraca.

W przypadku szkła, trzymanie się podłogi niewiele pomaga:
https://www.youtube.com/watch?v=rWVriShkwkc

Ja wyglądałabym dokładnie tak samo.

[L1sek]

Jakoś dziwnym mi się wydaje, żeby lęk wysokości miał jakiś związek z nerwicą. Ja z chodzeniem po stromych graniach Tatr nie mam problemu

[Mżawka]

Jakoś dziwnym mi się wydaje, żeby lęk wysokości miał jakiś związek z nerwicą.

No właśnie też mi się tak wydawało. Pytałam jednak kilku osób i nikt nie miał takich schiz, więc pomyślałam, że może tylko ja mam tak nawalone pod czaszką.
Jak przez dłuższy czas tego nie robię, to nawet po wejściu na szafkę mam zawroty głowy. To na szczęście mija w ciągu kilku minut. Na strychu w swoim domu jednak nigdy nie byłam, bo trzeba użyć drabiny.

[Belzuz]

U mnie występuje ta "częstsza" odmiana lęku, czyli poprostu boję się, że wiatr dmuchnie lub się potknę i polecę w przepaść. Uwielbiam chodzić po naszych Tatrach, ale lęk odbiera dużo przyjemności. Giewont był dla mnie koszmarem.

[miedziana]

Reakcje kobiet nawet słodkie   
Ja czuję się komfortowo na wysokościach, lubię popatrzeć sobie w dół, ale może brakuje mi wyobraźni. Chciałabym być tam gdzie ci wystraszeni ludzie.

[L1sek]

Na strychu w swoim domu jednak nigdy nie byłam, bo trzeba użyć drabiny.

U mnie występuje ta "częstsza" odmiana lęku, czyli poprostu boję się, że wiatr dmuchnie lub się potknę i polecę w przepaść. Uwielbiam chodzić po naszych Tatrach, ale lęk odbiera dużo przyjemności. Giewont był dla mnie koszmarem.

Co do drabin, przepaści i Tatr:

[Obrazek: kozi17.jpg][Obrazek: drabinka.jpg]

[orzeszkowa_wdowa]

Gdy byłam dzieckiem to biegałam po górach jak koza(no może trochę przesadziłam). Wraz z wiekiem i fobią właściwie,(chociaż to raczej nie ma nic do rzeczy) uaktywnił mi się takowy lęk wysokości,może nie jest bardzo ciężki,ale na widok przepaści i wyobrażenia,że spadam,a moje ciało
roztrzaskuje się o skały doznaje zawrotów głowy.

[dziewczyna z naprzeciwka]

Orzeszkowa, może z wiekiem bardziej cenisz życie?

[Użytkownik 9842]

Miałam kiedyś lęk wysokości, szczególnie kiedy przechodziłam przez most, musiałam się trzymać jak najdalej barierki i nie patrzeć w dół, to była trauma, potem jakoś samo mi przeszło.

[orzeszkowa_wdowa]

Orzeszkowa, może z wiekiem bardziej cenisz życie?

Najwyraźniej , chociaż powinnam docenić życie jeszcze bardziej i przestać marnować je na strach.

[paranormal987]

U mnie lęk wysokości miał nagły idiopatyczny początek, jak większość moich patologii psychicznych. Do 7-go roku życia nie bałem się skarp górskich, potem w 1 dzień zacząłem się bać nawet małych pagórków, mostów itp, o górach to już w ogóle nie było mowy. Potem z biegiem lat lęk trochę osłabł, ale nigdy nie wrócił stan sprzed zmian pierwotnych.

[Onigirinori]

Ja się w sumie nie boję ale jak patrzę w dół to mam wrażenie że spadam, takie dziwne uczucie. Czy straszne trochę, bo nawet kręci mi się trochę wtedy w głowie. Co nie zmienia faktu że mogę wleźć na najwyższy budynek i patrzeć w dół.

[Ash]

Raczej nie mam lęku wysokości, nie lubię wchodzić po wąskich schodach w góre na wieże widokowe ale nawet się nie boję tylko po prostu nie lubię.

[Noele]

Nie mam chyba lęku wysokości, a mogę nawet pokusić się o stwierdzenie, że na wyższych wysokościach czuję się bezpieczniej.
Szczególnie kiedy chodzi o mieszkanie gdzieś. Bardzo źle mi się mieszkało na parterze czy pierwszym - drugim piętrze. Najlepiej się czuję od siódmego w górę.

Chociaż w górach nigdy nie byłam, więc do tego to się nie odniosę.

[Ash]

Mam tak samo z tymi mieszkaniami, lepiej się czuję na 3-4 piętrze niż na 1-2, a mieszkanie na parterze to już w ogóle była męczarnia.