Ilość Waszych kole(żanek/gów), przyjaciół.

[Nanami]

. . .

[Neira]

Moja obecna znajomość z dziewczyną którą znam od 11 lat, polega głównie na tym, że razem się wychowywałyśmy i dorastałyśmy. Kiedyś, gdy mieszkałyśmy blisko siebie, chodziłyśmy do tej samej szkoły, znałyśmy tych samych ludzi itp. to miałyśmy mnóstwo tematów do rozmowy. Od paru lat, w sumie nic nas nie łączy, a spotykamy się głównie z jej powodu, bo to zawsze ona inicjuje nasze spotkania. Teraz spotykamy się chyba raz na kilka miesięcy, a kontaktujemy sie ze sobą tylko przez maile. Skrzętnie przed nią ukrywałam alkoholizm mojego ojca, a teraz gdy mogę nazwać po imieniu moją chorobę, to nasze spotkania naprawdę mnie męczą, bo nie ufam jej na tyle, żeby powiedzieć jej o sobie prawdę. Nasze rozmowy głównie wyglądają tak, że to ona mówi a ja słucham. Niedawno zwróciłam uwagę na to, że jej to przeszkadza.

[Margot]

Aż 1

[Mysza]

A ja uważam, że nie o ilość ale o jakość powinno chodzić w przyjaźni!
Ludzie uważani za towarzyskich często mają ogromną liczbę kumpli, ale nie mają z kim pogadać na poważnie lub liczyć na pomoc w trudnych sytauacjach!
Zresztą, wydaje mi się, że prawdziwa przyjaźń zdarza się dziś rzadko, a pojęcie "przyjaźni" straciło bardzo na wartości...

[Victor Mancini]

kolegow mam kilka i kolezanek tez. Mimo wszystko to tylko znajomi...

[Jim]

Kurczę, ja mam bardzo dużo znajomych, dużo koleżanek i kolegów i do tego kilka bliższych... Mam też przyjaciela i przyjaciółkę.

[ZgarbionyFred]

Kurczę, ja mam bardzo dużo znajomych, dużo koleżanek i kolegów i do tego kilka bliższych... Mam też przyjaciela i przyjaciółkę.

Farciarz z Ciebie, wiesz?

Znajomych mam doslownie kilka i tak nie utrzymuje lub sporadycznie z nimi kontaktu, a o przyjaciolach lepiej nie wspominac. Zreszta sam nie jestem dobrym materialem na przyjaciela wiec nie dziwne ze ich nie mam...w koncu nic za darmo

[SpawnLQX]

Jim, ciesze sie, ze znalazles prawdziwych ludzi i to na wyciagniecie reki...
Piekna rzecz, zostaje tylko Ci pogratulowac i cieszyc sie, ze jednak jest troche wartosciowych postaci na tej ziemi czy wodzie... nie wiem gdzie tam ich masz.
Ale ogolnie super.

Ja tam tez zawsze mialem od groma tych znajomych, tylko co to za znajomi ktorzy Cie oddadza za garsc dolarow... baaa mysle, ze wyzekli by sie mnie nawet za kopiejki w bilonie....

[Niered]

a tam ilosć ważna jest jakość!


mam ze dwóch, ale z żadnym nie utrzymuje kontaktu codziennie, ale moge na nich polegać oni na mnie, po cholere mi sto znajomych z których dla każdego równie dobrze mógł bym nie istnieć

nie przypominam sobie w ciągu kilkuletniej znajomości, aby z ust ktorwgoś z nich padły pod moim adresem jakies niemiłe słowa, przezwiska czy co tam , wygadałem się im o fobii, (tłumaczyłem, że jestem powalony, byłem u psychiatry) i co i nic, usłyszałem od nich że jeśli e mną jest coś nie w porządku to zdecydowana większość mieszkańców tego miasta musi być zdrowo popier*olona miłe, chyba nie dostrzegli, nic niepokojacego u mnie, jedynie może to, ze niektórych sytuacji unikam i to też nie do konca, bo wierzyli, że faktycznie mi się nie chce np, albo z innych powodów, podanyc na poczekaniu przeze mnie jak np. trzeba jechać na impreze czy gdzieś. Powiedziałem im że wolę jednak spokojne miejsca, jak blokowa ławka o zmroku gdzie mogę przynajmniej bezstresowo wypić piwo itd.
nie było smiechu z ich strony ale niedowierzanie własnie

[aneczka36]

jeden przyjaciel płci męskiej (nie chłopak), jesteśmy jak brat i siostra, znamy się od ok 15 lat, jak idziemy razem w jakieś obce miejsce, to obcy zwracają się do nas: ,,słucham państwa" albo ,,niech pani powie mężowi, że ma iść do tego gabinetu" albo ,,ładny naszyjnik, pan kupi dla żony", te teksty są tak częste, że tylko wywołują nasz uśmiech

[Nitka]

Ja nie mam co narzekać, znajomych mam ful, ale z domu nie chce mi się wychodzić heh fobia i te sprawy

[Ktoś]

Hmm... ja mam 2 przyjaciół, z którymi spotykam się nieregularnie, nie często, ale i nie rzadko( w sumie można uznać że często). W sumie mogę powiedzieć że 3 ale z tym trzecim to się widziałem tylko w klasie, poza szkołą to nie, ale dobry był/jest z niego kumpel. Teraz idę do nowej szkoły, zaponałem się już z klasą, potem były rozmowy na gg. Sam sobie teraz nie wierze ale kiedy byłem na granicy załamania nerwowego wyżaliłem się jednej koleżance ze swojej choroby. Oprócz niej nie wie o mojej socjofobii NIKT, a jej nawet nie widziałem na oczy, ale wydaje się godna zaufania i obiecała nikomu nie powiedzieć. Do niedawna miałem też dziewczynę, ale to jeszcze chyba jest za świerze żeby o tym rozmawiać szczerze to właśnie z jej powodu postanowiłem się zarejestrować na tym forum i poszukać wsparcia.

[nocomments]

Prawdziwych kolegów mam w sumie 1, nie licząc siostry - nie zwierzam się jej całkowicie. Do tego "koledzy z ławki", z którymi kontakt się urywa od ostatniej do pierwszej godziny lekcyjnej. Z tym 1 kolegą spotykam się rzadko, ale bardzo go cenię za pomoc w trudnych chwilach, za wsparcie psychiczne (szczególnie przy mojej pierwszej i ostatniej miłości - byłej). I oczywiście za to, że można z nim pogadać. Jednak ostatnio wszyscy nabrali dynamiki, wszyscy coś robią, nie mają czasu, a ja mam czas zawsze. Inni pomyślą - fajnie, z drugiej strony dla mnie to gehenna...

[Ktoś]

Znam ten ból, ja tak mam praktycznie non stop.

[magda87]

Ja bym bardzo chciała mieć jedną taką osobę, którą mogłabym nazwać przyjacielem. Niestety działam na zasadzie "wszystko albo nic" i nie toleruję "mniejszych" znajomości. Poza tym sukcesywnie odpycham ludzi po bliższym, według mnie zbyt bliskim, poznaniu. Pisałam gdzieś o tym w temacie o płci przeciwnej

Mam na studiach jedną koleżankę, którą odpychałam w ten sposób wielokrotnie, nie odzywałam się wogóle przez tydzień, chociaż ona się do mnie "dobijała", ale nigdy jeszcze się ode mnie nie odwróciła i wytrzymała to wszystko, co jej zafundowałam. Mimo to nie jestem w stanie powierzyć jej którejś z moich tajemnic, i nie podzielę się np. muzyką (o, to u mnie drażliwy temat - jestem samolubna bardzo jeśli chodzi o Placebo), dlatego nie uważam jej za przyjaciółkę. Wogóle nie ufam kobietom, złe doświadczenia.

I to tyle z rachunku bliskich i dalszych znajomych. Bilans wyszedł na 1 koleżankę z uczelni. Słabiutko, bez fobii mogło być lepiej...

[Ktoś]

Sądzę że powinnaś dać jej dostęp do siebie, w końcu nic nie tracisz

[magda87]

I chyba na tym polega mój problem, żeby uświadomić sobie, że nic nie tracę. Bo odczuwam wręcz przeciwnie.

[Ktoś]

Skoro już zrozumiałaś gdzie leży problem to tylko wystarczy ten jeden raz się przełamać to pierwszy krok, a każdy następny będzie dzięki temu łatwiejszy napewno Ci się uda, trzymam za Ciebie kciuki

[magda87]

nie chcę się nad sobą użalać, ale po każdym takim przełamaniu miałam tęgiego kaca. łatwiej i bezpieczniej jest nic nie zmieniać pozdrawiam

[Ktoś]

Wiesz, ja powiedziałem dziewczynie której jeszcze na oczy nie widziałem po prostu jakoś instynktownie budziła zaufanie, no i nie żałuje często ze sobą piszemy, pomogło mi to bardzo

[lunia155]

hmmm trochę ich jest.
przyjaciółkę i bliższego kolegę mam. parę koleżanek i kolegów.
trochę znajomych

[Ktoś]

W sumie to znajomi się nie liczą, bo to każdy człowiek którego znasz, nie ważne czy wróg czy przyjaciel

[agnieszka1970]

Ja już nie mam żadnego nawet koleżanek nie mam

[michal86]

...

[Wykastruj_Kocika]

Ja mam dwie dosyć bliskie przyjaciółki no i wiadomo jakiśtam "znajomych" choćby ze szkoly.