|
14 Wrz 2009, Pon 19:40, PID: 175849
Mam problem, otóż jestem rozmowny i z poczuciem humoru, ale tylko gdy osoby, z którymi rozmawiam darze zaufaniem i wiem, że mnie nie wyśmieją itd. Gdy pośród nas zjawi się osoba, za którą nie przepadam, to zamykam się w sobie, jakoś się blokuję. Po prostu normalnie jest ok, lecz kiedy zjawiają się osoby lub są one w pobliżu, których nie lubię, bądź nie mam do nich zaufania, to jakoś nie mogę być sobą.
14 Wrz 2009, Pon 20:09, PID: 175861
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 14 Wrz 2009, Pon 20:09 przez stap!inesekend.)
Też mam tak (trochę). Chyba nie umiem grać, że kogoś lubię...
14 Wrz 2009, Pon 20:53, PID: 175867
Też tak mam .... tylko że jeszcze do tego dochodzą osoby na których opinii mi zależy.
Nagle pustka w głowie ...i nawet nie wiem o czym rozmawiać .
14 Wrz 2009, Pon 20:54, PID: 175868
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 14 Wrz 2009, Pon 20:58 przez eric.)
Dla mnie to właściwie naturalne, nie walczę z tym. W końcu nie mam obowiązku z nikim rozmawiać, a że lubię rozmawiać tylko z najbliższymi znajomymi to moja sprawa. Po prostu z ludźmi których nie darze sympatią nie rozmawiam i tyle, a że jestem samotnikiem z natury to mi to nie przeszkadza.
Wynika to z tego, że będąc w podstawówce byłem bardzo otwarty i częstowałem wszystkich swoim poczuciem humoru i spowodowało to baty na łeb. Stałem się pośmiewiskiem klasy przez 9 lat podstawówki i gimnazjum. Więc teraz przed nieznajomymi czy osobami które mogą się śmiać zamykam się.
14 Wrz 2009, Pon 22:21, PID: 175892
Cytat:Wynika to z tego, że będąc w podstawówce byłem bardzo otwarty i częstowałem wszystkich swoim poczuciem humoru i spowodowało to baty na łeb.Serio?! :-o Ja byłem otwarty dosyć (głównie w liceum), ale BARDZO otwarty i z wielkim poczuciem huimoru nie byłem. Myślałem, że takie cechy gwarantują sukces...
14 Wrz 2009, Pon 23:26, PID: 175906
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 14 Wrz 2009, Pon 23:29 przez eric.)
Dokładnie. Miałem "specyficzne" poczucie humoru które się wielu nie podobało i obrywałem. Inna sprawa to że nie biłem się często kiedy lano mnie dla zabawy, być może trochę dlatego że bałem się przeholowania i uwagi bądź wizyty u dyrektora. Wtedy w domu miałbym prawdziwe piekło ze starymi... No więc przyjmowałem większość na klatę i stałem się jaki się stałem. Poczucia humoru używam tylko przy osobach które je akceptują, a przy innych jestem sztywny jak kołek.
15 Wrz 2009, Wto 22:19, PID: 176135
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 15 Wrz 2009, Wto 22:20 przez stap!inesekend.)
moje żarty były uznawane przez część za głupie chyba. po prostu tak mam, że jak otworzę się, to czasem (albo i częściej niż czasem) mam głupawkę i gadam trochę bez sensu. ale jednak inaczej bez sensu niż większość...
gosh, ta cała układanka społeczna jest trudniejsza niż grenlandzki
15 Wrz 2009, Wto 22:23, PID: 176136
stap!inesekend napisał(a):gosh, ta cała układanka społeczna jest trudniejsza niż grenlandzkiDlatego ja mam w głębokim poważaniu całe społeczeństwo. Dla mnie istnieje kilka osób, a reszta to jest inny świat w który ja się nie zamierzam angażować. Tak zostałem potratowany przez społeczeństwo - to pozostaje mi się na nie wypiąć i tak jest dobrze.
15 Wrz 2009, Wto 22:46, PID: 176143
Fajnie by było...
|
|
|
PhS
