29 Mar 2010, Pon 16:59, PID: 200119
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 29 Mar 2010, Pon 17:00 przez Moonlight.)
W porządku. Poproszę cię teraz, abyś wykonała serię ćwiczeń; są to bardzo krótkie ćwiczenia i zrobisz je bardzo szybko we własnej głowie. A wtedy twój lęk już nigdy nie wróci.
Dam ci najpierw wskazówki do każdego zadania, a potem ty szybciutko wykonasz je w swoim wnętrzu i skiniesz głową jak tylko skończysz, dobrze?
Chciałbym, abyś wyobraziła sobie, że siedzisz w kinie na widowni, a na ekranie wyświetlany jest czarno-biały slajd, przedstawiający ciebie tuż przed odczuciem lęku w sytuacji, która go zwykle budzi... Następnie uniesiesz się ponad swoje ciało i zatrzymasz w połowie odległości pomiędzy podłogą a sufitem, skąd będziesz mogła obserwować siebie siedzącą na widowni, jak również siebie na ekranie...
Chciałbym teraz, aby nieruchomy slajd na ekranie zaczął się poruszać i stał się czarno-białym filmem; obejrzyj film od początku aż do zakończenia przedstawionego na nim nieprzyjemnego doznania. Gdy film dobiegnie końca, chciałbym, abyś zatrzymała ostatnią klatkę na ekranie tak, by ostatnia scena filmu znowu była slajdem. A teraz wskocz w środek obrazu i puść film od końca. Wszyscy ludzie będą chodzili do tyłu i wszystko będzie się działo w odwrotnej kolejności — tak, jakbyś przewijała od końca do początku film na video tylko, że ty będziesz teraz brała udział w tym filmie. Film puszczony od końca będzie kolorowy i potrwa zaledwie jedną, dwie sekundy — tak szybko będziesz go przewijać... Pomyśl teraz o przedmiocie swojego lęku. Zobacz to, co
widziałabyś, gdybyś się znalazła z nim „oko w oko"...
Dodam, że warto to przeczytać, gdyż zauważyłem zupełnie inne zachowanie wśród ludzi. Stałem się bardzo rozmowny, właściwie potrafiłem rozmawiać jak normalny człowiek, nie miałęm żadnych oporów by do kogoś zagadać, po prostu super
Nie zaszkodzi, a pomoże, prawda że super?
Fragment pochodzi z książki Richarda Bandlera.
Dam ci najpierw wskazówki do każdego zadania, a potem ty szybciutko wykonasz je w swoim wnętrzu i skiniesz głową jak tylko skończysz, dobrze?
Chciałbym, abyś wyobraziła sobie, że siedzisz w kinie na widowni, a na ekranie wyświetlany jest czarno-biały slajd, przedstawiający ciebie tuż przed odczuciem lęku w sytuacji, która go zwykle budzi... Następnie uniesiesz się ponad swoje ciało i zatrzymasz w połowie odległości pomiędzy podłogą a sufitem, skąd będziesz mogła obserwować siebie siedzącą na widowni, jak również siebie na ekranie...
Chciałbym teraz, aby nieruchomy slajd na ekranie zaczął się poruszać i stał się czarno-białym filmem; obejrzyj film od początku aż do zakończenia przedstawionego na nim nieprzyjemnego doznania. Gdy film dobiegnie końca, chciałbym, abyś zatrzymała ostatnią klatkę na ekranie tak, by ostatnia scena filmu znowu była slajdem. A teraz wskocz w środek obrazu i puść film od końca. Wszyscy ludzie będą chodzili do tyłu i wszystko będzie się działo w odwrotnej kolejności — tak, jakbyś przewijała od końca do początku film na video tylko, że ty będziesz teraz brała udział w tym filmie. Film puszczony od końca będzie kolorowy i potrwa zaledwie jedną, dwie sekundy — tak szybko będziesz go przewijać... Pomyśl teraz o przedmiocie swojego lęku. Zobacz to, co
widziałabyś, gdybyś się znalazła z nim „oko w oko"...
Dodam, że warto to przeczytać, gdyż zauważyłem zupełnie inne zachowanie wśród ludzi. Stałem się bardzo rozmowny, właściwie potrafiłem rozmawiać jak normalny człowiek, nie miałęm żadnych oporów by do kogoś zagadać, po prostu super
Nie zaszkodzi, a pomoże, prawda że super?
Fragment pochodzi z książki Richarda Bandlera.