Cóż ...jest jak jest. lecz trzeba zacząć działać

[Tomek F.]

Hej, to w którym siedzę lekarze określili osobowością lękliwą(F 60.6) i zaburzenia depresyjne nawracające F 33 które właśnie trwają.Zwał jak zwał. W tym momencie jest mi b.ciężko(pewnie jak wielu na tym forum)Czuje się trochę wypalony i te cholerne myśli samobójcze.I że sobie nie poradzę. Na szczęście jest jeszcze inny poziom tzn.wiedza że już przecież dawniej udało mi się wyjść z tego i przez b.długi okres czuć dobrze(nie idealnie), są też krótkie ale intensywne przebłyski dobrego samopoczucia. Teraz siedzę w swoim lęku, egoiźmie,(poza wyjątkami)skupiony na sobie. Lecz podjąłem w końcu decyżję o kolejnej terapii. może pomoże.Jak nie to przestanę upierać się przy swojej awersji do leków i znowu podejmę próbę pracy.Cóż trzeba próbować bo czas płynie a ja nie młodnieję Podobno lepiej zrobić byle co niż nic i nadal tkwić w tym samym.A jeśli nam się nawet nie uda to przynajmiej nauczymy się czegoś nowego.Ta wiadomość to próba dalszego przełamania się i zachęcenia siebie i wszystkich do prób...(które niełatwo przychodzą) pozdrówki

[BlankAvatar]

skoro kiedys bylo juz lepiej, to mozna by zalozyc, ze twoje zaburzenia lekowe silnie koreluja z depresja, gdy ta powraca, to sciaga cie w dol. moze przede wszystkim skup sie na pozbyciu sie depresji?

powodzenia

[Tomek F.]

Dzięki BlankAvatar to całkiem mądre co piszesz.Spróbuje się skupić nad depresją też(i próby przelamywania lęków). To niewątpliwie oddziałuje na siebie. Postaram się w pełni skupić na najbliższej terapii.jak to nie pomoże(a wierzę że jest szansa) to lekami deprechę. Cieszę się że ostatnio pojawiły się pewne impulsy i chęci(pewnie wiesz sam że z tym jest ciężko w ciemnościach). Postaram się to wykorzystać. Cieszę się że jest to forum to jakby trochę zmniejszyło moje poczucie izolacji. Wiem też że muszę sam w sobie próbować zmienić wydobyć się.Terapia, leki mogą pomóc.