Osobowość schizoidalna

[nico]

Tak wszytko jest takie proste, wystarczy pomyśleć że jest się zdrowym. A wini są oczywiście chorzy.
Nie przyszło ci do głowy że ja przez 18 lat zanim się zainteresowałem co mi jest nie wiedziałem że jestem chory? Wiedziałem tylko że coś ze mną nie tak.
Nie wiem jak śmiesz sugerować że ktoś „nie próbował żyć normalnie”. Tylko co to ma właściwie znaczyć? Próbowałem nie da się. Nie wiesz jakie mam problemy, nie są największe. Ale jakbyś od dzisiaj takie miała to nie wiem czy byś się nie zabiła.
Nie wiesz w ogóle co to jest zaburzenie osobowości wiec po co tutaj piszesz? Powinnaś dostać % za takie porady. Ja nie rejestruje się na forum nowotwór.pl i nie pisze ludziom żeby zaczęli żyć normalnie.
Choroba psychiczna to wciąż choroba ale tacy ludzie jak ty nigdy tego nie zrozumieją.

[dziewczyna z naprzeciwka]

Też wierzyłam kiedyś w to, co tu wypisujesz. Ale na szczęście ogarnęłam, że tak nie jest. Może miałam farta, trafiłam na właściwe książki, artykuły czy wypowiedzi różnych osób, a może coś we mnie jednak po cichu mówiło mi, że tak przecież nie może być, życie nie może być tak trudne, nie wiem.
"przez 18 lat zanim się zainteresowałem" - no właśnie, dlaczego się nie interesowałeś? Czy "zdrowy" nie musi się interesować swoją psychiką? Nonsens. Wiesz, wielu ludzi po przejściu nowotworu mówi, że dzięki temu przykremu doświadczeniu zaczęli wreszcie o siebie dbać, żyć inaczej, zdrowiej, że to było im niejako "potrzebne", żeby zrozumieć że tak trzeba, czego nie pojmowali dopóki organizm nie zastrajkował. Moim zdaniem podobnie jest z tzw. chorobami psychicznymi.

[Ksenomorf]

Już nawet się trochę podnieciłem, że mam tę całą osobowość schizoidalną i będę wielkim artystą, ale nie, jednak nie, bo chyba nie spełniam warunku mistycznej obojętności. Nie tylko dlatego, że się podnieciłem, ale jeszcze pół godziny temu jakaś dziewczynka na ulicy pokazała mi jęzor, a ja do teraz nie mogę się pozbierać po tym akcie chuligaństwa.

[dziewczyna z naprzeciwka]

Lol, za próbę pomocy dostałam ostrzeżenie. Ciekawe, że ludzie, którym pomogły tabletki, reklamują bez przeszkód tabletki, ci którym pomogła terapia promują terapię, ale jak ja próbuję polecić metodę która mnie pomogła, to dostaję po głowie. Doprawdy żałosne zachowanie, cthululu.

[nico]

Proponuje przeczytać regulamin. Nic nie zaproponowałaś tylko jakieś frazesy typu "żyć normalnie". Nie wiesz nawet co to jest zaburzenie osobowości a wypisujesz wielkie porady. Ignorowanie problemu w tym przypadku nie zadziała. Nie porównuj twoich problemów typu dorastanie do takiego zaburzenia. Przy większym zaburzeniu taki człowiek porostu nie jest wstanie prowadzić normalnego życia. Chce żyć normalnie i dlatego często popada w jeszcze większe problemy alkohol, narkotyki czy lekomania.

[cthulhu]

Myślą, że są chorzy, zamiast zdać sobie sprawę, że to po prostu etap. Który u większości mija, o ile nie uczepią się go z całych sił i nie uczynią istotą swojej tożsamości. Myślą, że to co ich różni od "zdrowych" to ich "choroba", z której muszą się "wyleczyć" zamiast: że jedynie są jeszcze na wcześniejszym etapie rozwoju i mają po prostu więcej do zrobienia.

Wybacz, ale w tym momencie deprecjonujesz istnienie większości zaburzeń. Fobia i inne zaburzenia nie biorą się znikąd. W dużej części są efektem mniej lub bardziej traumatycznych doświadczeń. Nie da się ich zwalczyć przechodząc pewne etapy w życiu. Z tych problemów nie wyjdziesz stwierdzając, że coś takiego jak FS czy zaburzenia osobowości nie istnieją. A samo stwierdzenie na czym polega problem jest tak naprawdę pierwszym krokiem aby sobie z nim poradzić. Dopiero wtedy jesteśmy w stanie stwierdzić jak powinniśmy do danego problemu podejść. To co napisałaś nie jest pomocą tylko wątpieniem w istnienie chorób, które istnieją. Podchodzi to pod punkt regulaminu i dlatego właśnie otrzymałaś ostrzeżenie.

[MamMokrePranie]

Schizoidalność. Czyli jesteś autystycznym odludkiem, ale za mało, żeby nazwać autystą. Żyjesz sobie z boku i obserwujesz świat. Nie interesują cię interakcje międzyludzkie, myślisz po swojemu. Ubierasz się schludnie i chodzisz przeważnie w tym samym. Masz potrzeby emocjonalne, których nie potrafisz okazywać, więc od nich uciekasz. Chcesz bliskości, ale się jej boisz i uciekasz. Gdy ktoś cię jakimś cudem pokocha, to zniszczysz to, żeby ta osoba cię nie pochłonęła, żeby nie wymagała od ciebie czułości, której nie potrafisz, nie wiesz jak wyrazić. Żyjesz sobie jak pędrak w świecie, ale w swoich fantazjach marzysz ciągle o innym, lepszym. Nie wiesz jak się zachować, gdy ktoś obok ciebie płacze, próbujesz improwizować, ale wychodzi to sztucznie. Nigdy nie wybuchasz zaraźliwym śmiechem. Z pozoru jesteś chłodnym, wycofanym człowiekiem, ale tylko ty wiesz co dzieje się w twoim środku, jak próbujesz stłamsić uczucia, których nie rozumiesz i nie potrafisz wyrażać. Ale nie przejmuj się. Da się z tym żyć. Można nauczyć się wyrażać emocje tak, żeby nie wydawały się nieadekwatne. Da się stworzyć związek, ponoć...

---

I błagam, rozgraniczcie oba zaburzenia, bo to totalnie co innego...

[Żółwik]

@MamMokrePranie, bardzo literacko to opisałaś.

I błagam, rozgraniczcie oba zaburzenia, bo to totalnie co innego...

Zmieniałem kiedyś tytuł z jeszcze bardzie mylącego. Może jeszcze spójnik w temacie zmienimy z "i" na "a"...
Wątki o zaburzeniu schizoidalnym są dość rozproszone i podziurawione, trudno to uporządkować.

[Tomek_z_SUR]

Schizoidalność. Czyli jesteś autystycznym odludkiem, ale za mało, żeby nazwać autystą. Żyjesz sobie z boku i obserwujesz świat. Nie interesują cię interakcje międzyludzkie, myślisz po swojemu. Ubierasz się schludnie i chodzisz przeważnie w tym samym. Masz potrzeby emocjonalne, których nie potrafisz okazywać, więc od nich uciekasz. Chcesz bliskości, ale się jej boisz i uciekasz. Gdy ktoś cię jakimś cudem pokocha, to zniszczysz to, żeby ta osoba cię nie pochłonęła, żeby nie wymagała od ciebie czułości, której nie potrafisz, nie wiesz jak wyrazić. Żyjesz sobie jak pędrak w świecie, ale w swoich fantazjach marzysz ciągle o innym, lepszym. Nie wiesz jak się zachować, gdy ktoś obok ciebie płacze, próbujesz improwizować, ale wychodzi to sztucznie. Nigdy nie wybuchasz zaraźliwym śmiechem. Z pozoru jesteś chłodnym, wycofanym człowiekiem, ale tylko ty wiesz co dzieje się w twoim środku, jak próbujesz stłamsić uczucia, których nie rozumiesz i nie potrafisz wyrażać. Ale nie przejmuj się. Da się z tym żyć. Można nauczyć się wyrażać emocje tak, żeby nie wydawały się nieadekwatne. Da się stworzyć związek, ponoć...

,urwał! Muszę o tym poczytać!

[Mor]

Chcesz bliskości, ale się jej boisz i uciekasz.

Wikipedia: "wycofywania się z kontaktów emocjonalnych i społecznych, uznawania ich za niepotrzebne".

To chcesz czy uznajesz za coś niepotrzebnego? Wydawało mi się, że właśnie ta kwestia ma zasadnicze znaczenie w rozpoznawaniu zaburzenia.

[MamMokrePranie]

Nie czujesz potrzeby posiadania relacji. Masz jedną, ewentualnie dwie osoby, które traktujesz jako przyjaciół, ale kontaktujecie się sporadycznie. Właściwie dopóki czegoś nie potrzebujesz to tak jakby nie zauważasz innych ludzi. 
Co do bliskości... Cóż, tutaj jest ogromny problem. To tak jakbyś podchodził do ogniska i jak będziesz już blisko, to uciekasz, bo nie wiesz co to, nie wiesz jak to się z czym je, bo ognisko może sparzyć i wiele innych tego typu. 
Absurd schizo: chce jak każdy być kochanym, ale równocześnie nie chce, żeby ktoś od niego wymagał, żeby to on kochał.
Samotniczek mający swoje potrzeby. Jeśli chce seksu, to znajduje sobie partnera takiego, co będzie chłodny i oziębły, zrobi co trzeba i do widzenia. 
Człowiek, który nie lubi bliskości, a jej pragnie, ale nie potrafi zaspokoić tej potrzeby, bo to wszystko jest ze sobą sprzeczne.
Taki autsajder, mający swoje poglądy na sprawy, różniące się od poglądów innych, nie zważający na konwenanse, prawa czy inne tego typu.

---

Wnoszę o rozdzielenie wątków na osobowość schizoidalną oraz osobowość schizotypową

[away]

weźcie się nie diagnozujcie i nie podpierajcie wikipedią. Miałem pełno badań, testów, diagnozowany byłem też dwukrotnie w szpitalu przez zespół psychiatrów. Mam m.in. stwierdzone zaburzenia osobowości schizotypowe z dużą dawką schizoidalnej. Rozgraniczenie nie jest takie hop siup.

co więcej: mając tego typu zaburzenie nie mam wielu cech charakterystycznych podanych przez wikipedię.

[MamMokrePranie]

Co twój post wniósł?

[away]

może ktoś zamiast diagnozować samego siebie albo innych i szukać dziury w całym, nie będzie się sugerował ani wkręcał sobie chorób? A co twój post wniósł?

[moc.awruk]

Wydaje mi się, że @MamMokrePranie nikogo nie diagnozuje, tylko tworzy uogólniony opis w taki sposób, żeby laik zrozumiał, na czym polega schizoidalność. Tym bardziej, że taktyki czy cechy schizoidalne przejawiają się w różnych zaburzeniach.

[MamMokrePranie]

Wydaje mi się, że pokazał mniej więcej jak wygląda życie osoby schizoidalnej.

[MamMokrePranie]

Schizoidalność idzie bardziej w autyzm. Schizotypowa bardziej w paranoiczną oraz schizofrenię. To są dwa różne zaburzenia. Każde zaburzenie osobowości rzadko występuje w stu procentach, dlatego masz cechy takie i takie.

@away

[MamMokrePranie]

Ło kurde, ale kiedyś miałam mózg