To sie dzieje naprawde - fobia społeczna czy coś innego ?

[Fobika]

Ostatnio rozpoczelam terapie Richardsa 8)
Przesluchalam sobie pierwsza kasete - takie jakby wprowadzenie i juz mam wątpliwości ;]
Nie do samej terapii bo tu akurat jestem optymistycznie nastawiona ale do tego co lektor powiedzial na temat fobii społecznej.
Nie zacytuję dokładnie ale sens zdania byl mniej wiecej taki ze wydaje nam sie ze ludzie nas krytykują, że sie nieprzyjaźnie patrzą, że biorą nas za dziwne osoby, osmieszamy sie, ogólnie że coś jest nie tak i na pewno pomyslą coś złego o tym że palniemy głupotę czy zachowamy sie 'specyficznie' ... tyle że tak NIE jest.
To nasza wyobaznia panikuje i jak juz jestesmy spokojniejsi to widzimy dane sytuacje w korzystniejszym swietle i nie koniecznie juz myslimy ze zrobilismy z siebie wała
czyli wychodzi na to ze wydaje sie nam a oni patrza na nas jak na innych i nie jestemy wcale 'podejrzani'

Problem polega na tym że u mnie niestety tak nie jest. I nie wiem co o tym myslec ... Ja mam opinie osoby dziwnej, ktorą sie komentuje i której generalnie ludzie unikają, nie wiedzą jak sie zachowac kiedy przychodzi co do czego i rozmowa sie nie klei i jak z innymi mimo ze staram sie zachowywac naturalnie i byc miłą po prostu, ot bardziej spokojną ale mase takich osób jest przecież.
I kompletnie nie wiem o co chodzi. Co ja takiego robie ze to co sobie wyobrazam jako fobik nie jest tylko moim wymysłem tylko po pewnym czasie staje sie prawdą
W mojej grupie juz nie raz slyszalam podszepty nt mojej osoby jak przechodzilam, widze tez czasem ze np ktos sie spojrzy, cos powie do innych i po kolei reszta dysktetnie obraca sie w moja strone ... to nie jest przypadek i takich sytuacji bylo zbyt duzo zeby uznac to za moj wymysl albo cos w stylu 'kazdego skomentuja od czasu do czasu'.

Czyli co mi jest skoro to co niby ma sie dziac TYLKO w mojej glowie dzieje sie naprawde ?
Zastanawia mnie co robie ze wydaje mi sie ze jest w maire ok a nie jest ops:
Jak sie pytam w domu np dobrze wygladam ? dziwnie jakos ? jak sie ze mna gada ? to patrza na mnie i mowia normlanie o co ci chodzi
Co wiecej, nie mialam jakiegos cisnienia na to co sobie pomysla bo kierowałam sie zasadą że to moja wyobraznia i jest ok ... ale ZAWSZE po jakims czasie ludzie zaczynaja miec do mnie dziwny stosunek
Nie wiem co zmienic i co to wszystko znaczy

Sorry ze takie długie ale strasznie mnie to wkurza i musialam Wam o tym napisac

[Niedźwiadek]

To by się mniej więcej zgadzało.

Fobia wyolbrzymia te wszystkie odczucia i nawet jeżeli już mają one miejsce (a mają bo na pewno każdy z nas też znalazł się w sytuacji w której ktoś kogoś obgadywał) to zbytnio bierzemy to do siebie i zwracamy na takie rzeczy uwagę. A to prowadzi do tych innych, dziwnych zachowań o których piszesz; zaczynamy się izolować itd.

A te zachowania powodują, że ludzie nie mają dla nas więcej litości i chęci pomocy czy coś tylko wręcz zaczynają być negatywnie nastawieni i robi się faktycznie nie fajnie. Krótko mówiąc moim zdaniem faktycznie robimy się dziwniejsi i że dostrzegamy jak inni na nas inaczej reagują też dzieje się naprawdę. A z nami co raz gorzej

[masterblaster]

Mz. chyba nie ma sensu z góry zakładać, że z innymi ludźmi dokoła nas jest zupełnie wszystko w porządku, oni też nie są ideałami i chyba rozsądnie jest brać to pod uwagę.

[Kris.]

Ja mam opinie osoby dziwnej, ktorą sie komentuje i której generalnie ludzie unikają, rozmowa sie nie klei, ZAWSZE po jakims czasie ludzie zaczynaja miec do mnie dziwny stosunek

To "ludzie mnie unikają" i "rozmowa się nie klei" zwróciło najbardziej moją uwagę.

Słyszałaś o Zespole Aspergera?

A może inaczej... pytania pomocnicze:

1) Umiesz rozmawiać o niczym?
2) Nie wiesz czasami jak się zachować w konkretnej sytuacji, co powiedzieć?
3) Ilu masz przyjaciół, kolegów, znajomych?

Jak sie pytam w domu np dobrze wygladam ? dziwnie jakos ? jak sie ze mna gada ? to patrza na mnie i mowia normlanie o co ci chodzi

Mi też tak mówią, ale ja wiem, że jednak jestem nietypowy :-)

[Fobika]

Ja mam opinie osoby dziwnej, ktorą sie komentuje i której generalnie ludzie unikają, rozmowa sie nie klei, ZAWSZE po jakims czasie ludzie zaczynaja miec do mnie dziwny stosunek

To "ludzie mnie unikają" i "rozmowa się nie klei" zwróciło najbardziej moją uwagę.

Słyszałaś o Zespole Aspergera?

A może inaczej... pytania pomocnicze:

1) Umiesz rozmawiać o niczym?
2) Nie wiesz czasami jak się zachować w konkretnej sytuacji, co powiedzieć?
3) Ilu masz przyjaciół, kolegów, znajomych?

Jak sie pytam w domu np dobrze wygladam ? dziwnie jakos ? jak sie ze mna gada ? to patrza na mnie i mowia normlanie o co ci chodzi

Mi też tak mówią, ale ja wiem, że jednak jestem nietypowy :-)

Wiesz, nie sądze zeby to byl Asperger bo o ile jak jestem zdenerwowana (a w sytuacjach spolecznych jestem) to wystepuja problemy typu nie wychodzi mi luźna gadka o niczym, nie wiem jak sie zachowac, co powiedziec ... ale kiedy sie nie denerwuje np w domu, lub przy osobach ktore dobrze znam czy kiedy mam dobry humor to i gadka sie klei i moge nawijac o bzdetach bez problemu, wiem co powiedziec itd po prostu samo wychodzi

[Kris.]

kiedy sie nie denerwuje np w domu, lub przy osobach ktore dobrze znam czy kiedy mam dobry humor to i gadka sie klei i moge nawijac o bzdetach bez problemu, wiem co powiedziec itd po prostu samo wychodzi

Moim zdaniem granica między Zespołem Aspergra (czy autyzmem wysokofunkcjonującym) a neurotypowością jest bardzo rozmyta. To znaczy, że możesz mieć niewiele cech ZA i w niewielkim stopniu. Ale oczywiście ja się nie upieram, bo nie wiem jak jest.
Jeśli nie masz w sobie nic autystycznego to super :-)