02 Wrz 2009, Śro 17:54, PID: 173420
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 02 Wrz 2009, Śro 20:05 przez Sosen.)
Trochę najnowszej teorii. Tłumaczenie z "The American Psychiatric Publishing textbook of psychiatry". Wydanie: 5 - 2008r.
OSOBOWOŚĆ UNIKAJĄCA
Osoby z osobowością unikającą doświadczają nadmiernego i wszechobecnego lęku i dyskomfortu w sytuacjach
społecznych oraz bliskich kontaktach. Chociaż silnie pragną tych relacji, unikają ich w obawie przed
ośmieszeniem, krytyką, odrzuceniem bądź upokorzeniem. Te lęki odzwierciedlają niskie poczucie własnej
wartości oraz olbrzymią wrażliwość na negatywną ocenę ze strony innych. Kiedy znajdą się w sytuacji
społecznej albo w relacji z drugim człowiekiem, czują się niezdarnie, niezręcznie, stają się
samoświadome(swoich wewnętrznych doznań, emocji, zachowania), są nieśmiałe oraz wyczulone na wszelkie oznaki
krytyki czy odrzucenia. Ich życie jest ograniczone przez tendencje do unikania nie tylko relacji
międzyludzkich, ale wszelkich nowych aktywności, ponieważ boją boją się że zostaną zawstydzone bądź
upokorzone. Pacjenci z osobowością unikającą mogą uciekać się do celowego robienia sobie krzywdy
oraz doświadczają niemocy w sferze społecznej, edukacyjnej i fizycznej(materialnej?).
Rozpoznanie różnicowe
Osobowość schizoidalna także obejmuje społeczne izolowanie się, ale osoba schizoidalna nie ma na nie ochoty,
natomiast osoba unikająca chciałaby spotykać się z ludźmi, ale unika takich sytuacji z powodu lęku oraz obawy
przed upokorzeniem czy odrzuceniem. Podczas gdy dla osobowości unikające charakterystyczne jest unikanie
sytuacji oraz relacji międzyludzkich związanych z możliwością odrzucenia, rozczarowania, ośmieszenia czy
przyniesieniem sobie wstydu, w fobii społecznej zwykle składają się na to specyficzne obawy związane z
sytuacją społeczną(np. obawa, że powie się coś nieodpowiedniego, czy nie będzie się w stanie odpowiedzieć na
pytanie przy innych ludziach). Ponadto, wzorzec unikania u osób z osobowością unikającą często rozciąga się
poza sytuacje społeczne, włączając unikanie emocjonalne oraz nowości(novelty). Niektóre osoby unikające są
właściwie podatnymi podtypami do osobowości narcystycznej.
Kryteria diagnostyczne dla osobowości unikającej DSM-IV-TR.
U osoby takiej występuje dominujący wzorzec społecznego wycofania, uczucia nieadekwatności, oraz bardzo
silna(hyper) wrażliwość na negatywną ocenę, zaczynające się we wczesnym okresie dojrzewania i obecne w
rozmaitych kontekstach, jak co najmniej 4(albo więcej) spośród wskazanych niżej:
Jest jeszcze rozdział o etiologii i leczeniu, do których tłumaczenia się zabieram. W tym co zdążyłem przetłumaczyć wiele rzeczy się powtarza z tekstu z wikipedii(niestety zauważyłem to już po przetłumaczeniu).
OSOBOWOŚĆ UNIKAJĄCA
Osoby z osobowością unikającą doświadczają nadmiernego i wszechobecnego lęku i dyskomfortu w sytuacjach
społecznych oraz bliskich kontaktach. Chociaż silnie pragną tych relacji, unikają ich w obawie przed
ośmieszeniem, krytyką, odrzuceniem bądź upokorzeniem. Te lęki odzwierciedlają niskie poczucie własnej
wartości oraz olbrzymią wrażliwość na negatywną ocenę ze strony innych. Kiedy znajdą się w sytuacji
społecznej albo w relacji z drugim człowiekiem, czują się niezdarnie, niezręcznie, stają się
samoświadome(swoich wewnętrznych doznań, emocji, zachowania), są nieśmiałe oraz wyczulone na wszelkie oznaki
krytyki czy odrzucenia. Ich życie jest ograniczone przez tendencje do unikania nie tylko relacji
międzyludzkich, ale wszelkich nowych aktywności, ponieważ boją boją się że zostaną zawstydzone bądź
upokorzone. Pacjenci z osobowością unikającą mogą uciekać się do celowego robienia sobie krzywdy
oraz doświadczają niemocy w sferze społecznej, edukacyjnej i fizycznej(materialnej?).
Rozpoznanie różnicowe
Osobowość schizoidalna także obejmuje społeczne izolowanie się, ale osoba schizoidalna nie ma na nie ochoty,
natomiast osoba unikająca chciałaby spotykać się z ludźmi, ale unika takich sytuacji z powodu lęku oraz obawy
przed upokorzeniem czy odrzuceniem. Podczas gdy dla osobowości unikające charakterystyczne jest unikanie
sytuacji oraz relacji międzyludzkich związanych z możliwością odrzucenia, rozczarowania, ośmieszenia czy
przyniesieniem sobie wstydu, w fobii społecznej zwykle składają się na to specyficzne obawy związane z
sytuacją społeczną(np. obawa, że powie się coś nieodpowiedniego, czy nie będzie się w stanie odpowiedzieć na
pytanie przy innych ludziach). Ponadto, wzorzec unikania u osób z osobowością unikającą często rozciąga się
poza sytuacje społeczne, włączając unikanie emocjonalne oraz nowości(novelty). Niektóre osoby unikające są
właściwie podatnymi podtypami do osobowości narcystycznej.
Kryteria diagnostyczne dla osobowości unikającej DSM-IV-TR.
U osoby takiej występuje dominujący wzorzec społecznego wycofania, uczucia nieadekwatności, oraz bardzo
silna(hyper) wrażliwość na negatywną ocenę, zaczynające się we wczesnym okresie dojrzewania i obecne w
rozmaitych kontekstach, jak co najmniej 4(albo więcej) spośród wskazanych niżej:
- unika aktywności zawodowych dotyczących ważnych interpersonalnych kontaktów, z powodu obawy przed
krytyką, dezaprobatą, albo odrzuceniem.
- niechętnie angażuje się w kontakty z ludźmi, chyba że ma pewność, że będzie lubiana.
- zachowuje powściągliwość w bliskich relacjach z powodu obawy bycia ośmieszonym bądź zawstydzonym.
- jest zaabsorbowana oznakami, jakoby miała być krytykowana bądź odrzucona w sytuacji społecznej.
- jest wycofana w nowej sytuacji interpersonalnej z powodu uczucia nieadekwatności.
- widzi siebie jako osobę społecznie niezdarną, nie nadającą się, personalnie nieatrakcyjną, gorszą od
innych.
- jest zwykle niechętna do podejmowania osobistego ryzyka albo angażować się w nowe aktywności, ponieważ
mogą one dostarczyć jej wstydu.
Jest jeszcze rozdział o etiologii i leczeniu, do których tłumaczenia się zabieram. W tym co zdążyłem przetłumaczyć wiele rzeczy się powtarza z tekstu z wikipedii(niestety zauważyłem to już po przetłumaczeniu).