Każdy kogoś takiego potrzebuje. Tak sobie ostatnio myślałem i doszedłem do wniosku że moim najlepszym przyjacielem jest lustro. Nienawidzę w nie patrzeć, ale gdy płaczę to przynajmniej się ze mnie nie śmieje.

Tylko czy przyjaciel w czasach covida chciałby się przyjacielsko przytulić?

Chyba z większością z "nas" tak jest.

(21 Sty 2021, Czw 14:09)Kra_Kra napisał(a): Tylko czy przyjaciel w czasach covida chciałby się przyjacielsko przytulić?

Chciałby, lepszy taki kontakt niż brak jakiegokolwiek. xP

Faceci też mają potrzebę najzwyczajniejszego w świecie przytulenia się do kogoś czasem.

Właśnie sobie uświadomiłem ze od roku najbliższy kontakt fizyczny z drugim człowiekiem miałem jak się do fryzjera wybralem ostatnioXD

Bardzo mi brakuje. Uwielbiam się przytulać. Ale mam kota.

(22 Sty 2021, Pią 15:24)kanli napisał(a): Ale mam kota.

I pozwala Ci się przytulać?

Jak się go zwiąże
Co ja tam wyżej napisałem że poleciało?

Ja nigdy w życiu nie przytuliłem nikogo tak naprawdę. Kilka uścisków obcych osób przy składaniu życzeń na przestrzeni 15 lat trudno nazwać przytulaniem...

(22 Sty 2021, Pią 15:37)U5iebie napisał(a):

(22 Sty 2021, Pią 15:24)kanli napisał(a): Ale mam kota.

I pozwala Ci się przytulać?

No pewnie! Czarek jest bardzo grzeczny

(22 Sty 2021, Pią 15:56)kanli napisał(a):

(22 Sty 2021, Pią 15:37)U5iebie napisał(a):

(22 Sty 2021, Pią 15:24)kanli napisał(a): Ale mam kota.

I pozwala Ci się przytulać?

No pewnie! Czarek jest bardzo grzeczny

Mój jest trochę toksyczny, czasami pozwoli, a czasami gryzie, czasami sam nie może zdecydować co robić. xP

Ale do koteła to i tak nie to samo co do człowiekeła.

(22 Sty 2021, Pią 15:49)Zasió napisał(a): Jak się go zwiąże
Co ja tam wyżej napisałem że poleciało?

Ja nigdy w życiu nie przytuliłem nikogo tak naprawdę. Kilka uścisków obcych osób przy składaniu życzeń na przestrzeni 15 lat trudno nazwać przytulaniem...

No właśnie, przyznawać mi się tam chłopaki co żeście takiego nabazgrali pod moim postem, że aż trzeba było usunąć Wasze odpowiedzi?   Nieładnie 

---

(22 Sty 2021, Pią 17:10)U5iebie napisał(a):

(22 Sty 2021, Pią 15:56)kanli napisał(a):

(22 Sty 2021, Pią 15:37)U5iebie napisał(a):

(22 Sty 2021, Pią 15:24)kanli napisał(a): Ale mam kota.

I pozwala Ci się przytulać?

No pewnie! Czarek jest bardzo grzeczny

Mój jest trochę toksyczny, czasami pozwoli, a czasami gryzie, czasami sam nie może zdecydować co robić. xP

Ale do koteła to i tak nie to samo co do człowiekeła.

 Koteł nie zastąpi człowieka (nawet Czarek 🐈🐱), ale lepiej przytulić sierściucha, niż nie przytulać nikogo 

Oczywiście że kot nie zastąpi, ale pjesek już tak.

W sumie to akurat prawda, pjeski mają bardziej "dziecięcą" inteligencję i osoby propjeskowe w Badanich™ okazują się bardziej predestynowane do macierzyństwa, poza tym psy od zarania były szkolone w tych celach, a koty tylko do łapania gryzoni. Psy wykorzystywane są do kynoterapii, a koty do gattoooo?terapii już nie, bo to sierściuchy bezużyteczne.

Formy zajęć zostały po raz pierwszy zdefiniowane przez amerykańskie Towarzystwo Delta jako:

AAA (animal-assisted activity) dostarcza możliwości motywacyjnych, edukacyjnych i rekreacyjnych lub terapeutycznych korzyści podnoszących jakość życia.
AAT (animal-assisted therapy) to działanie terapeutyczne mające określony cel, w którym zwierzę spełniające określone kryteria jest integralną częścią procesu leczenia. AAT jest planowane, aby spowodować poprawę w fizycznym, społecznym, emocjonalnym i poznawczym funkcjonowaniu człowieka. AAT przeprowadza się grupowo, indywidualnie lub naprzemiennie.
AAE (animal-assisted education) jest celowym zabiegiem, w którym zespół zwierzę–opiekun, spełniający specyficzne kryteria, stanowi integralny element programu opracowanego w celu polepszenia funkcji poznawczych człowieka. AAE winna być kierowana lub prowadzona przez profesjonalnego wychowawcę odpowiedniej specjalności, w ramach jego/jej praktyki zawodowej. AAE może być stosowana w różnych miejscach, może być grupowa, lub indywidualna i może być stosowana do osób w różnym wieku. Proces ten winien być dokumentowany i oceniany.

Jednak felinoterapia istnieje, ale patrzcie na ten opis z Biedapedii:

Felinoterapia (łac. felis – kot, gr. therapeia – opieka, leczenie) – jedna z metod zooterapii polegająca na kontakcie osoby poddawanej terapii z kotem[1]. Działanie terapeutyczne ma nie tylko kontakt fizyczny z kotem, ale nawet sama jego obserwacja lub przebywanie w jego towarzystwie. Zauważane są takie korzyści jak poprawienie samopoczucia, obniżenie poziomu lęku, zmniejszenie poczucia samotności, mobilizacja do działania, zwiększenie wydzielania endorfin, stymulacja układu odpornościowego, obniżenie ciśnienia krwi, poziomu cholesterolu i triacylogliceroli we krwi[1][2]. Felinoterapię wykorzystuje się do usprawniania osób starszych, niepełnosprawnych i niedołężnych, a także niepełnosprawnych fizycznie i psychicznie dzieci[2]. Nie może jednak zastępować konwencjonalnego leczenia i rehabilitacji, jest jedynie ich uzupełnieniem[1].

Miałem rację, bezużyteczne

Prosz zdjęcie pjeska, żadna posiadająca emocje jednostka ludzka nie odmówiłaby przytulenia takiego misia

(22 Sty 2021, Pią 17:10)U5iebie napisał(a): Ale do koteła to i tak nie to samo co do człowiekeła.

No pewnie. Człowiek tak pięknie nie mruczy gdy się go przytula.

Takiego misia to bym poczęstował ołowiem... Fuuuj....
A człowiek ponoć umie inne rzeczy, gdy się go przytula. Czasem ponoć i mruczy.

(23 Sty 2021, Sob 2:08)Zasió napisał(a): Takiego misia to bym poczęstował ołowiem... Fuuuj....

WTF?? 
Czy ja to serio przeczytałem, czy mi się k..a wydaje?!

Odpowiadając na pytanie - koszmarnie brakuje mi bliskości. Powiedziałbym nawet, że jestem na granicy wytrzymałości psychicznej, a za tą granicą jest już kompletne ześwirowanie. Coraz gorzej sypiam, coraz mniej jem, coraz częściej gadam sam do siebie itd. Tak bardzo pragnę mieć w końcu dziewczynę, mieć do kogo się przytulić, kogo pocałować, komu się zwierzyć, ale wiem że moje cechy są tak wybitnie niemęskie, że prawdopodobnie 99% kobiet gdyby miało wybór - zabić się czy być ze mną - wybrałoby śmierć. Nie mam pojęcia co mam zrobić, co zmienić, gdzie iść, nie potrafię wykazywać inicjatywy w żadnej sytuacji, moja odwaga, pewność siebie, samoocena są na poziomie ujemnym.

Kiedyś myślałem, że dam radę obejść się bez, ale z wiekiem chyba coraz bardziej tego łaknę.

Pewnie że tak.

Bliskości nie tylko fizycznej, ale i emocjonalnej.. 
Przy czym mam na myśli nie tyle ogólną samotność, co obecność pewnej kobiety, dla której niestety nic nie znaczę. 

Życie jest okrutne. 
Można się schować w piwnicy na kolejny samotny wieczór i wsłuchać w klasykę black metalu, który ostatnio jest u mnie na ogromnym propsie.

Brakuje mi bliskości, ale w dość niestandardowy sposób. Chciałabym, żeby społeczeństwo było mniej podzielone, nie takie obce. Żeby nie było pojęcia obcości, żeby wszyscy byli jak rodzina, żeby było mniej dystansu społecznego. Nie wiem w sumie jak to wytłumaczyć, ale boli mnie, że w większości jesteśmy dla siebie obcymi ludźmi. Gdyby społeczeństwo nie było tak zamknięte i podzielone to może nawet nie istniałoby coś takiego jak fobia, fobia wynika z tego oddzielenia.
Chciałabym też czuć obecność Boga, że jest ze mną, we mnie i przy mnie.
Standardowo brakuje mi też oczywiście chłopaka.
Brakuje mi moich wymyślonych przyjaciół, chcę, żeby istnieli naprawdę.
Jeśli chodzi o przytulanie itp. to nie zawsze jest takie bliskie, można się do kogoś przytulić a nadal czuć się obco i samotnie i to jest jeszcze bardziej przytłaczające. Ja tak miałam. Nie wiem nawet jak to określić. To dziwne uczucie.
Dlatego jak dla mnie to np. seks ma wynikać z miłości, bo w przeciwnym razie, gdyby tak doszło do tego z niewłaściwą osobą, to podejrzewam, że poczucie pustki i samotności przytłoczyłoby mnie jeszcze bardziej, że niby jestem z kimś tak blisko, a nadal daleko, bo to nie ta osoba..no nie wiem jak to wytłumaczyć, to skomplikowane, ale chyba mnie zrozumiecie
Brakuje mi moich 2 przyjaciół, którzy zmarli.
Ciągle mam poczucie tęsknoty za czymś nieokreślonym, za innym światem.

(26 Sty 2021, Wto 0:16)Rosanna napisał(a): Chciałabym też czuć obecność Boga, że jest ze mną, we mnie i przy mnie.

Niestety Bóg i wyznania przyczyniają się do podziałów na tym świecie.

Religie owszem, w tym celu powstały, żeby ludzi podzielić a nie połączyć, ale nie ma to wiele wspólnego z prawdziwym Bogiem
prawdziwy Bóg ja wiem, że jest, ale chciałabym namacalnie czuć jego obecność

Niestety nie wiem jak "to" działa

(26 Sty 2021, Wto 0:16)Rosanna napisał(a): boli mnie, że w większości jesteśmy dla siebie obcymi ludźmi

Jesteśmy obcymi, bo się nie znamy. Pytanie, jak poznać te miliardy (albo chociaż tysiące) ludzi, żeby z całym społeczeństwem być jak rodzina, co byłoby warunkiem koniecznym do wyeliminowania fobii (a przynajmniej w moim przypadku do tego by się to sprowadzało). Może za parędziesiąt tysięcy lat człowiek wyewoluuje i coś się w tej kwestii zmieni, tylko że to wcale nie tędy droga. Przecież większość ludzi nie ma fobii, mimo że nic ich nie łączy z przypadkowo spotykanymi ludźmi, bo problem nie leży w owej naturalnej obcości jednego do drugiego, tylko w głowie fobika i nie wątpię, że zdajesz sobie z tego sprawę.

(26 Sty 2021, Wto 1:15)Rosanna napisał(a): Religie owszem, w tym celu powstały, żeby ludzi podzielić a nie połączyć

Aha. Czy istotą rodziny też jest dzielenie (pomiędzy różne rodziny), czy może jednak łączenie (jej członków)? Wszędzie, gdzie będzie łączenie, jednocześnie wystąpi podział, bo nie każdy się przyłączy.

Ehehehehehe, a dowody na tezę?

"Aaaaaa bo Rydzyk mąci"