(02 Lip 2018, Pon 0:18)Placebo napisał(a): Mnie tam sie wydaje, ze problem nie lezy w postrzeganiu facetow, a w postrzeganiu siebie. Moze z leku, ze nie masz do zaoferowania niz wiecej niz cialo albo z wpojonego przekonania, ze facetom zalezy glownie na jedym. Moze to miec zwiazek z tym, ze za wiele nasluchalas sie komentarzy i krytyki na temat swojego ciala zamiast tego jaka osoba faktycznie jestes albo co osiagnelas. To calkiem czeste u dziewczyn i mysle, ze wynika z tego, ze wartosc kobiety jest bardziej sprowadzana do wygladu, niz w przypadku facetow. Moze byc przez to faktycznie ciezko uwierzyc, ze ma sie do zaoferowania cos wiecej niz ta powierzchownosc i moze sie wydawac, ze nic wiecej nie jest wazne. Jesli jako dziecko ktos nasluchal sie komplementow czy komentarzy tylko na temat wygladu to zakorzeni sie u takiej osoby przekonanie, ze to jest najwazniejsze i ze dla facetow tez bedzie ale takie myslenie to pulapka bo wlasnie cos takiego czesto skazuje na odrzucenie przez przecietnego dzisiejszego faceta dla ktorego czesto najbardziej wartosciowa kobieta, to taka ktora jest trudna i niedostepna, o ktora bedzie musial sie starac, zwlaszcza jesli chodzi o cialo. W kazdym razie wydaje mi sie, ze bardziej niz o to jak widzisz facetow moze chodzic o twoja wlasna samoocene nad ktora trzebaby popracowac, zeby zdac sobie sprawe, ze masz do zaoferowania o wiele wiecej i ze faceci to docenia, a przynajmniej ci bardziej wartosciowi. Jesli powierzchownie bedziesz postrzegac siebie sama, podobnie przez to moga postrzegac cie inni i ty tez innych inaczej mozesz przez to postrzeac.

(02 Lip 2018, Pon 12:24)Placebo napisał(a): Gdzie sie konczy ta fajna niesmialosc a zaczyna mentalna piwnica?

(02 Lip 2018, Pon 13:32)BlankAvatar napisał(a):

(02 Lip 2018, Pon 12:24)Placebo napisał(a): Gdzie sie konczy ta fajna niesmialosc a zaczyna mentalna piwnica?

pewnie dla każdego ta granica jest w innym miejscu. ale myślę sobie, że jak ktoś trzyma się zupełnie na boku i z kilku(nastu?) prób nawiązania kontaktu nic nie wychodzi, to grupa (tak, bo koledzy z pracy czy studiów należą do grupy współpracowników/rówieśniczej) zacznie ktosia ignorować. Piłeczka przechodzi wtedy już na stronę piwniczaka i do niego należy kolejny ruch. Zresztą pewnie stąd przekonanie niektórych fobików o zabetonowaniu się grupek znajomych, jeśli nie złapie się kontaktu na początku w danym środowisku. Nie rozumiejo, że po czasie inicjatywa jest już głównie po ichniej stronie?

Pomijam trochę kwestię odpychających sygnałów niewerbalnych, które stosują czasem fobicy w wyniku skrępowania (generalnie: "nie podchodź!"). Ja często miałem (mam?) spięta, poważną twarz i zawsze dziwowały mnie historie o tym, że obcy ludzie się zagadują, albo -o zgrozo- uśmiechają do siebie na ulicy.

(02 Lip 2018, Pon 13:32)BlankAvatar napisał(a):

(02 Lip 2018, Pon 12:24)Placebo napisał(a): Gdzie sie konczy ta fajna niesmialosc a zaczyna mentalna piwnica?

pewnie dla każdego ta granica jest w innym miejscu. ale myślę sobie, że jak ktoś trzyma się zupełnie na boku i z kilku(nastu?) prób nawiązania kontaktu nic nie wychodzi, to grupa (tak, bo koledzy z pracy czy studiów należą do grupy współpracowników/rówieśniczej) zacznie ktosia ignorować. Piłeczka przechodzi wtedy już na stronę piwniczaka i do niego należy kolejny ruch. Zresztą pewnie stąd przekonanie niektórych fobików o zabetonowaniu się grupek znajomych, jeśli nie złapie się kontaktu na początku w danym środowisku. Nie rozumiejo, że po czasie inicjatywa jest już głównie po ichniej stronie?

Pomijam trochę kwestię odpychających sygnałów niewerbalnych, które stosują czasem fobicy w wyniku skrępowania (generalnie: "nie podchodź!"). Ja często miałem (mam?) spięta, poważną twarz i zawsze dziwowały mnie historie o tym, że obcy ludzie się zagadują, albo -o zgrozo- uśmiechają do siebie na ulicy.