+- PhobiaSocialis.pl (https://www.phobiasocialis.pl)
+-- Dział: Pomoc (https://www.phobiasocialis.pl/forum-3.html)
+--- Dział: Inne wątki związane z wychodzeniem z nieśmiałości i leczeniem fobii (https://www.phobiasocialis.pl/forum-47.html)
+--- Wątek: Medytacja. (/thread-369.html)
Re: Medytacja. - mc - 10 Gru 2013
Heh, no spokojnie można to podpiąć co gość mówi pod medytację zen, zresztą Benedyktyni znani są z inspirowania się buddyzmem
Zresztą to nie jest nawet medytacja, to jest normalność, to samo robili indianie i nie nazywali tego medytacją. To samo robił Thoreau co rano, po prostu żył.
Ale komentarz pod spodem tylko potwierdza to co mówiłem, haha
Kiedyś dałem podobne instrukcje co ten gość jednej dziewczynie, właśnie katoliczce, i przemedytowałem z nią jakiś czas, a później powiedziałem jak medytować podczas chodzenia, żeby być normalnie uwaznym, etc. A ona po jakimś czasie się pyta: czy to jest zgodne z chrześcijaństwem i czy to nie jest grzech co ona robi... Tak, btw to ja tez się zareklamuje z tego co ostatnio słucham
http://www.arshavidya.org.uk/login.php
Narazie jestem na stage 1, Introductory Talks, l. 15.
A tutaj ciekawa rozkmnina o rzeczywistości, polecam od początku: https://www.youtube.com/watch?v=Ac1qX1UIFm4
Ciekawe cyt. wyjaśnienie czym jest kontemplacja:
Cytat:15. A balanced mind contributes towards a contemplative disposition. Contemplation requires focus on only
one doubt-free fact: I, the Self, am pure Consciousness, the all-pervasive, secondless Reality. (Waves
are water; water is all-pervasive, filling every wave and the entire ocean, and is secondless; waves may be
many but water is one. Here ‘wave’ stands for ‘individual’, ‘ocean’ for ‘cosmos’, and ‘water’ for
‘consciousness’.)
16. Before being ready for contemplation one may hold the view that the Lord or Brahman or Íśvara is the all-
pervasive, secondless, Reality. But after understanding the truth of one’s own nature, one replaces the
words ‘Lord’ or ‘Brahman’ or ‘Íśvara’ by ‘I’. The statement for contemplation is that I am (i)
Consciousness, (ii) all-pervasive, (iii) secondless. To focus on anything other than this truth of myself is
not contemplation. And contemplation on this is the only means for ascertaining the truth of myself, which
is the happiness I seek.
Re: Medytacja. - haraczu - 11 Gru 2013
@mc
Bardzo mi się podobają te cytaty, bardzo mi się podoba tubka, ale co z tego? Nie jestem tutaj, żeby mówić komuś, czy interpretuje Biblię właściwie, czy nie; nie jestem tutaj, żeby robić rewolucję w Kościele; nie jestem tutaj... w jakimkolwiek celu, który można nazwać słowami.
Re: Medytacja. - mc - 11 Gru 2013
Nie bardzo rozumiem co masz na myśli. Ja tylko wyrażam czasem swoje zdanie na ten czy inny temat, to wszystko.
Re: Medytacja. - haraczu - 11 Gru 2013
Nigdy nie zrozumiesz, rozumiesz?
To jest paradoks, a jego rozwiązanie nie należy do tego dialogu.
Re: Medytacja. - mc - 11 Gru 2013
Heh, robisz się intrygujący, ja jestem zbyt prosto-myślący, więc nie pojmuje o co chodzi.
Wrzucam poniżej poezję nondualną, dawno nie wrzucałem niczego podobnego
Rupert Spira napisał(a):I am
I have no words to express Myself but all words express only Me
I have no meaning but impart meaning to all that is perceived
I am without beginning and end but all things begin and end in Me
I have no name but am called by all names
I have no form but all form indicates Me
I have no origin but am the origin of all things
I am without division but all divisions exist in Me
I exist by Myself
I am the longing in sadness and the longed for in all longing
I am the expecting and the expected in all expectation
I am the restlessness of the restless
I am the peace of the peaceful
I am happiness itself
I cannot be contemplated but am the object of all contemplation
I am imperceivable yet you perceive only Me
I am full but have nothing
I am empty but contain all
I give away everything but am never diminished
I receive all but never expand
I am everyone’s lover
I shine
I speak but am silent
I move but am motionless
I see but cannot be seen
I hear but cannot be heard
I taste but cannot be tasted
I smell but cannot be smelled
I touch but cannot be touched
I smile
Whatever appears, appears in Me but I never appear
I am the silence in music and the music in silence
I am concealed in the world but reveal the world
I am the womb and the tomb of all that exists
I offer and contain in one gesture like an open bowl
I give Myself unconditionally to all things
I receive all things without choice
I am empty
I am the knowing in all that is known
I am the experiencing in all that is experienced
I am the allowing of all seeming things
I am pure sensitivity, openness and availability
I am the sun in the moon
I am the friendship of friends
I am knowing and unknowing
I am dark in the day and bright at night
I am luminous
Time borrows its continuity from My eternity
Space borrows its permanence from My infinity
All colours borrow their light from My luminosity
All lovers borrow their affection from My love
All things borrow their existence from My Being
All knowledge is a reflection of My infinite consciousness
I am abundant
I am eclipsed by you but you are illuminated by Me
I am ‘yours’ and ‘mine’
I am the ‘yes’ in the ‘no’
I am the ‘now’ in the ‘then’
I am the ‘here’ in the ‘there’
I am the ‘me’ in the ‘you’
I am the ‘this’ in the ‘that’
I am the ‘always’ in the ‘never’
I am
I am the uncertainty of all things and the certainty of uncertainty
I am the security of insecurity
I am the true in the false
I am the dignity in pride
I am the reality of an illusion
I am the existence of all that exists
I am an open secret
I move but am motionless, am motionless but move
I am concealed in boredom but am not boring
I am veiled by doubt but am not Myself in doubt
I live beneath fear but am neither afraid nor frightening
I abide in Myself
If you look in front I am behind
If you look behind I am in front
If you look above I am below
If you look below I am above
I hide Myself and reveal Myself in the same movement
I dance
I am immanent and transcendent
I am the bright, self-luminous emptiness of the mirror
and the dancing, colourful images that appear in it
I am the light in all experience
I break open the body and spread it across the world
I break open the world and hold it dismembered in My heart
I am pregnant with the universe
I am the unknown in the known and the known in the unknown
I am the love in hatred and the hope in despair
I am the same in all difference and different in the same
I am the isness of things and the amness of self
I am the substance of all thinking but cannot be thought about
I am the reality of all feeling but cannot be felt
I am the perceiving in all perception but cannot be perceived
I cannot be approached but am always present
I cannot be known but know all things
I do not exist but am never absent
I am nowhere and everywhere
I am nothing and everything
I play
I am the love with which I am loved
I am the desire with which I am longed for
Your love for Me is My love for you
I am the knowledge in ignorance
I am the answer in the question
I give Myself and receive Myself perpetually
I lend Myself to all seeming things
I forget Myself to taste the sweetness of longing
I divide Myself to know the tenderness of friendship
I hide Myself for the pleasure of seeking
I look for Myself for the fulfillment of finding
I find Myself for the knowledge of happiness
I know Myself for the joy of being
I am Myself for no other reason
I become ugly for the sake of beauty
I become hostile for the sake of love
I am cruel for the sake of kindness
I am vast and bright
I am the heart of the heart
I am the voice of a child
I am wonder, astonishment and delight
I live in the space between thoughts but I play in your thinking
My abode is the moment between breaths but I dance in your breathing
Time and space move through Me but I do not move through them
I am never experienced yet you experience only Me
I never repeat Myself but am always the same
I am utterly vulnerable but cannot be harmed
I am made of nothing but cannot be destroyed
I have no defenses but am your refuge
I have no goal but am the fulfillment of every desire
I have no feelings but am open to all feelings
I have no thoughts but all thoughts are an image of Me
I am kindness itself
I am imperturbable and am thus peace itself
I am without resistance and am thus happiness itself
I am one with all seeming things and am thus love itself
I shine in the mind as ‘I’
I shine in the heart as ‘you’
I shine in the world as ‘it’
But I only ever am and know Myself alone
Of the known I am the knower
In the knower I am the knowing
And as the knowing I am and know Myself alone
I render all experience knowable but am not Myself an experience
All names and forms are modulations of My nameless, formless Self
In ignorance I come and go in the world
In wisdom the world comes and goes in Me
In love all is Me and I am all
But for Myself there is no I or all
I am neither beyond nor within
I am the relationship in all relationships
I am the understanding in all meaning
I am the permanent in all impermanence
I am the experiencing in all experience
I am lost in the world and the world is lost in Me
I am abundant yet empty, empty yet overflow
I am homeless at home everywhere
I am helpless but help all things
I have no cares but I care
I have no desires but I long for your heart
I wait without waiting
I cannot be recognised but recognise Myself in all things
I have no substance but am the substance of all things
I have no experience but am all experience
I depend on nothing but all things depend on Me
I am never found but never lost
I am the embrace of lovers and the love in an embrace
I am your call and you are My echo
I sing
Whenever you think of Me, it is I that am thinking of you
I was not born but all are born of Me
I do not die but all things die in Me
I have no cause but cause all seeming things
I do not last in time but all time lasts in Me
I am ordinary but extraordinary
I am the present in the past
I am the mirror of Narcissus
I am youthful but not young
I am ancient but not old
I am a fool but not foolish
I am a child but not childish
I am alone but not lonely
I am closer than your breath but further than the stars
I am intimate but impersonal
I am infinite
I am not something but not nothing
I am not somewhere but not nowhere
I am not ‘me’ but am not ‘other’
I do not exist but am not non-existent
I am desired and yet feared
I am longed for but avoided
How strange
I project the mind within Myself
I project the world within the mind
And I project the body within the world
I dissolve the body into the world,
I dissolve the world into the mind
And I dissolve the mind into Myself
I take the shape of thinking and seem to become a mind
I take the shape of sensing and seem to become a body
I take the shape of perceiving and seem to become a world
But always remain Myself
I am and know and love Myself alone
My eternity appears as time to the mind
My infinity appears as space to the senses
But I know only My own eternal, dimensionless Being
Existence is a movement of My breath
I become something, then nothing, then everything
But always remain Myself
I can be separated from all things
But no thing can be separated from Me
The world is My mirror and I am its lover
I am the open, empty, luminous space of Awareness
In which all experience appears
With which it is known
And out of which it is made
I am peaceful like the sky
Open like the sea
Empty like space
Luminous like the sun
I shine by Myself
I am the substance and reality of all seeming objects and selves
I am the light of pure Knowing
Turn towards Me and I will take you into Myself
I play
I enjoy
I am
P.S. Nawiasem mówiąc ciekaw jestem co z naszym przebudzonym kolegą, czyżby przepadł w samadhi na dobre?
Re: Medytacja. - haraczu - 11 Gru 2013
Śliczny tekst.
mc napisał(a):Nawiasem mówiąc ciekaw jestem co z naszym przebudzonym kolegą, czyżby przepadł w samadhi na dobre?
Hehe, oby, oby!
Re: Medytacja. - mc - 12 Gru 2013
Pisałeś o tym, że każdą formę istnienia postrzegać jako wyższą od siebie. czy to ma na celu annihilację ego i doświadczanie Boga we wszystkim?
Re: Medytacja. - haraczu - 12 Gru 2013
Jeśli odpowiem "tak", to znów wracamy do słów, pętla się zamyka. Jak to mówią górale (czy z innej kultury jest to powiedzenie? Nie wiem.) "Jest, jak jest, inaczej nie będzie"
Re: Medytacja. - mc - 12 Gru 2013
Nie jesteś w stanie tego zrobić, bo jesteś tym.
Re: Medytacja. - haraczu - 12 Gru 2013
Ale także dlatego, że nie jestem
Bardzo ładne zdanie mc, ale to znów słowa. Napisano "na początku było Słowo", ale to też jest gra językowa; ma znaczenie, ale nie jest tym, co jest znaczone. Możemy sobie tak gadać do końca świata; w poezji, w tekście mistycznym, filozoficznym, ale tak naprawdę i całkowicie spotykamy się poza słowami. Wybacz, ale nic więcej nie przychodzi mi teraz do głowy, bo ona, ta głowa, boli. Ujemne sprzężenie zwrotne słów.
Re: Medytacja. - mc - 12 Gru 2013
Czyżbyś miał jakieś non-dualne doświadczenie? Bo gadasz dziwnie ostatnio
Szlag trafił wiedzę?
Re: Medytacja. - haraczu - 12 Gru 2013
Ja? N..n..nondualne? Bój się Boga i Harry Potter Ci w oczy
Zupełnie nie mam pojęcia, o czym piszesz i wystrzegam się tego, jakoby cnoty mojej niezdobytej przez zuuooo
Re: Medytacja. - incomplete - 17 Gru 2013
Przeczytałam cały wątek i chyba połowy nie rozumiem
Tak czy siak, wznawiam rozmowę zaczętą w temacie o głodówce: jak się ma medytacja do chrześcijaństwa? Niekoniecznie do katolicyzmu.
Ktoś na początku tematu wspominał konkretnie o medytacji chrześcijańskiej, ale to chyba nie do końca ten rodzaj medytacji, która mi pasuje. Zresztą, nie chodzi mi właściwie o medytację, tylko o pewien styl bycia, postrzegania rzeczywistości itp., krótko mówiąc o ten styl, który część z was tu zebranych uskutecznia
Od zawsze interesowały mnie takie tematy, ale z racji wyznawanej przeze mnie religii odsuwałam to na bok, co by się nie narazić na ataki demonów i takie tam. Tymczasem niektóre wypowiedzi w tym wątku burzą mój światopogląd i już kurde nic nie wiem. Żeby za dużo nie namieszać, streszczę to do jednego prostego pytania: da się pogodzić chrześcijaństwo z "odkrywaniem prawdy"? z zagłębianiem się w te wszystkie metafizyczne, podejrzane tematy?I jeszcze jedno, osobiste pytanie. mc, jak to z Tobą jest? Co Ty właściwie wyznajesz? W co wierzysz? Bo z jednej strony mówisz o Bogu, z drugiej o jodze itp. Dla mnie to się wyklucza (może po prostu mam już umysł zatruty katolicyzmem). Jak to za osobiste pytanie to nie odpowiadaj, po prostu jestem ciekawa
mc napisał(a):Jak coś to znajdź temat o medytacji i tam napisz, zadaj pytanie, z pewnością dostaniesz odpowiedźTo tak gwoli przypomnienia, żeby nie było, że zaśmiecam wątek pytaniami, zamiast wnieść coś od siebie
Szczerze to się boje w tym temacie pisać, wszyscy się wypowiadacie jakbyście mieli co najmniej doktoraty z filozofii/teologii czy czegoś tam, i się tu czuje jak jakiś niedouczony ignorant (którym w zasadzie jestem)
Re: Medytacja. - haraczu - 17 Gru 2013
Cytat:da się pogodzić chrześcijaństwo z "odkrywaniem prawdy"? z zagłębianiem się w te wszystkie metafizyczne, podejrzane tematy?
Z dawaniem rad, odpowiedzi na podobne pytania, jest ten ból d*py, że konsekwencje spadają nie tylko na pytającego, ale także na odpowiadającego. Chrystus mówi o sobie, że jest prawdą, a ponadto, że jest drogą, co można rozumieć jako medytację.
EDIT:
I jeszcze taka parafraza mi wpadła:
Cytat:Teraz trollujemy niemrawo i z poświatą resentymentów; wtedy zaś strollujemy tak, jak zostaliśmy strollowani.
Re: Medytacja. - mc - 17 Gru 2013
Najlepiej nie traktować tutaj nikogo jako autorytet w temacie, sama musisz być swoim autorytetem, mistrzem i uczniem, sama prawdą i drogą.
Cytat:da się pogodzić chrześcijaństwo z "odkrywaniem prawdy"?Wg. mnie jeśli masz mocne pragnienie dążenia do prawdy to nic cię nie zatrzyma. Więc traktuje tego typu 'problem' jako barierę i test dla tego czy rzeczywiście chcesz dążyć do prawdy czy jednak wolisz przyjąć za prawdę to co ktoś 'odkrył' za ciebie, obojętnie kto to jest. (co oczywiście prawdą nie jest, a tylko systemem wierzeń) Musisz zadać sobie pytanie czy interesuje cię religia czy mistyka, mistyka tym się różni od religii, że odkrywamy prawdę samemu w sobie, czyli jest to droga doświadczalna, chodzi tu o poznanie Prawdy czy Boga w tym życiu, a nie o osiągnięcia nieba "po śmierci" czy coś podobnego. Musisz więc siebie samej zapytać: czego pragnę? Albo co mnie motywuje do tego, że zaczynam się tym interesować?
Cytat:z zagłębianiem się w te wszystkie metafizyczne, podejrzane tematy?Czemu uważasz, że to 'podejrzane sprawy' , przecież nie zajmujemy się tu magią czy czymś w tym rodzaju.
Cytat:Od zawsze interesowały mnie takie tematy, ale z racji wyznawanej przeze mnie religii odsuwałam to na bok, co by się nie narazić na ataki demonów i takie tamHmm, skoro ewangelia naucza, żeby pozostawić wszystko z tego świata i szukać Prawdy (Chrystusa) to zupełnie nie rozumiem takiego nastawienia. Jeśli masz czyste intencje i celem jest Prawda/Bóg/poznanie samego siebie - to nie masz się czego obawiać, bo są to najczystsze motywacje jakie mogą być.
Cytat:jak się ma medytacja do chrześcijaństwa? Niekoniecznie do katolicyzmu.W chrześcijaństwie istnieje bogata tradycja modlitwy/medytacji/kontemplacjj. W ewangelii masz rozprawę o kontemplacji i życiu czynnym w rozmowie Chrystusa z Marią i Martą. Takie zakony jak Karmel są to zakony kontemplacyjne, aczkolwiek kontemplacja jest to najwyższy rodzaj medytacji, a skoro jest on ideałem, to znaczy, że medytacja jest przygotowaniem do tego. Czasami też mówi się w ewangelii o byciu cichym, co wskazuje na wyciszenie umysłu i tutaj to tez jest uniwersalna praktyka, np. skupienie na oddechu jest często omawiane zarówno w chrześcijańskiej Filokalii jak i w tekstach buddyjskich. Filokalia to znany tekst o medytacji chrześcijańskiej (i nie tylko).
Generalnie możesz praktykować pewną formę modlitwy jako medytację, to może być jakaś bardzo krótka modlitwa albo mantra, gdzie powtarzasz coś przez określony czas lub określoną ilość razy. Jeśli robisz to regularnie przez określoną ilość czasu w skupieniu to jest to medytacja. To jest bardzo uniwersalna praktyka, i jest praktykowana w różnych tradycjach duchowych, oczywiście forma może być bardzo różna. W początkowej fazie przyjmuje to formę słowną, powtarzasz to na głos, ale docelowo powtarzasz to mentalnie, a na końcu powtarzanie jest automatyczne, bez wysiłku.
W tradycji chrześcijańskiej nazywa się to modlitwa serca (hezychia), w sufizmie (islam) nazywa się to zikr (dhikr), w hinduizmie japa, w judaizmie: zahor (pamiętanie), w buddyzmie mówi się o powtarzaniu mantry. W zależności od rodzaju, celem tej praktyki jest jedno-upunktowienie umysłu na Bogu czy po prostu wyciszenie umysłu, lub jeśli to jest modlitwa to spełnienie celu modlitwy. Nic cię tutaj nie ogranicza
Cytat:Co Ty właściwie wyznajesz? W co wierzysz? Bo z jednej strony mówisz o Bogu, z drugiej o jodze itp. Dla mnie to się wyklucza (może po prostu mam już umysł zatruty katolicyzmem).Skoro dopiero szukam Prawdy czyli nie wiem co nią jest i nie znam jej, to jak mogę coś wyznawać? Byłoby to sprzeczne z moim dążeniem.
Tak naprawdę nie ważne co wyznaje, ważne jest zrozumienie i ono się czasami zmienia, więc jest to otwarta kwestia. Na swojej drodze czerpałem z różnych ścieżek, choć w danej chwili staram się skupiać tylko na jednej, obecnie najbardziej czerpię a nauk wedanty.
Co do jogi, joga mniej więcej znaczy zjednoczenie z boskością w sobie, czy urzeczywistnienie boskości, więc każdy akt w którym łączysz się z tą boskością jest jogą lub każdy akt w którym twoja intencja jest aktem oddania Bogu, a nie środkiem do zaspokojenia ciała czy swojego ego, etc. Więc np. akt jedzenia czy sprzątanie pokoju przy odpowiedniej intencji może być jogą (dokładnie karma jogą), czyli aktem zbliżającym do Boga. I celem karma jogi jest uwolnienie się od egoistycznego przywiązania związanego z danym czynem (czyi docelowo wszystko co robisz powinno być jogą) i jest to środek służący oczyszczeniu umysłu, co jest warunkiem wstępnym by osiągnąć wyzwolenie (jest to ujęcie tradycyjnej wedanty).
Ja staram się patrzeć na wszystko z uniwersalnej perspektywy, uważam, że skoro Bóg jest we mnie, to niepotrzebna mi jest forma w postaci Chrystusa, Allaha, Kryszny czy czegokolwiek innego, aczkolwiek nic nie stoi na przeszkodzie bym ułatwił sobie kontakt z tą boskością poprzez jakąś formę, poprzez powtarzanie np. imienia Boga czy coś takiego. Liczy się czystość twojej intencji i to jak bardzo ci zależy na realizacji prawdy czy wolności, a nie to co wyznajesz. Uważam jednak, że duchowy system, który przyjmujesz powinien wspierać to dążenie do prawdy, a nie hamować je. Nie powinien cię ograniczać czy zniewalać, lecz być nauką, która służy wyzwoleniu, prawdzie, poznaniu siebie, etc.
Cytat:Tymczasem niektóre wypowiedzi w tym wątku burzą mój światopoglądBądź gotowa na częste burzenie światopoglądu, jest to konieczne w dążeniu do prawdy
Przecież skoro nie wiem co jest prawdą to najlepsze będzie przyjęcie, że nie wiem kto ma rację i z czystym, otwartym umysłem szukanie prawdy. I poprzez praktykę duchową sam mogę mieć różne doświadczenia, poprzez które coś zaczynam rozumieć i to później określa charakter dalszych poszukiwań, itp. Tak nawiasem mówiąc znasz angielski? Bo czasem tu podajemy różne teksty czy cytaty w angielskim.
Re: Medytacja. - incomplete - 18 Gru 2013
Dzięki za odpowiedzi
haraczu, Twój post niestety przypomniał mi o tym, jak mało znam Pismo Święte (czy może raczej w ogóle nie znam), może właśnie od tego miejsca (od Biblii) powinnam zacząć poszukiwania... aż wstyd się nazywać chrześcijaninem przy tak wybrakowanej wiedzy
ops: mc napisał(a):Wg. mnie jeśli masz mocne pragnienie dążenia do prawdy to nic cię nie zatrzyma.Właśnie niestety są pewne bariery, których nie da się przeskoczyć. Przeżywałam swego czasu fascynację wszystkim nowym, niezbadanym itp., chciałam nauczyć się jogi, akupunktury, medytacji, hipnozy... niestety wszystko po czasie okazywało się złe i niezgodne z wiarą w Boga. Przerzuciłam się w takim razie na fizykę kwantową, bo w końcu to niby nauka, ale jednak taka dosyć tajemnicza - i koniec końców tak czy siak natknęłam się na wypowiedzi jakichś księży, że to jest po prostu zakamuflowana ideologia New Age, która dla zmyły nazywa się nauką i w końcu odpuściłam drążenie tych tematów dla własnego dobra. Wiem, że w ten sposób - cytując Ciebie - przyjmuję prawdę, którą ktoś za mnie odkrył, zamiast szukać własnej, ale z drugiej strony przecież nie przyjmuję bezkrytycznie wszystkiego, co napisze jakiś ksiądz czy inny oświecony człowiek, sama staram się to i owo analizować. I niestety wedle tej analizy, ku mojemu rozczarowaniu, w wielu przypadkach mają rację.
mc napisał(a):Czemu uważasz, że to 'podejrzane sprawy' , przecież nie zajmujemy się tu magią czy czymś w tym rodzaju.Bo to w moim odczuciu SĄ podejrzane sprawy. Medytacja, a przynajmniej ta forma, o której czytałam, ma prowadzić do wyższego stanu świadomości, zmienić trochę percepcję, ogólnie sprawić, że jest się na trochę wyższym poziomie niż przeciętny człowiek. To niby z kolei prowadzi do pychy i w ekstremalnych przypadkach do poczucia swojej "boskości" co jest w końcu wykroczeniem przeciw pierwszemu przykazaniu. Tak samo hipnoza - to trochę jak igranie z czyjąś wolną wolą, albo po prostu droga na skróty w przypadku autohipnozy.
Miałam kiedyś zresztą fazę na prawo przyciągania, może ktoś kojarzy. Że niby jeśli się o czymś intensywnie myśli, to się to w końcu dostanie, mówiąc w skrócie. Wiem, że większość ludzi myśli, że to brednie, ale faktycznie kiedy to 'praktykowałam' dostawałam wszystko, o czym myślałam i wydawało mi się wtedy, że znalazłam antidotum na wszystkie problemy. Potem znalazłam w necie jakieś tam kazanie egzorcysty, gdzie o tym wspominał i ostrzegał, że to niby jakieś złe moce itp., więc przestałam. Nie wiem, czy miał rację, ale fakt jest taki, że jeżeli dostaje się od życia ZA DARMO, bez wysiłku, wszystko co chcemy, to jest to jednak jakieś podejrzane. Dlatego teraz ostrożnie podchodzę do wszystkich tego typu praktyk.
mc napisał(a):ewangelia naucza, żeby pozostawić wszystko z tego świata i szukać PrawdyJak wspominałam, na serio nie znam Biblii... czysta hipokryzja z mojej strony, wiem. Jutro biorę się za lekturę Pisma
ops: Tak czy siak, biblia ostrzega przed wszystkim co magiczne, a to w końcu jest trochę... no takie nadnaturalne, o. Nie wiem, mam chyba już wyprany mózg, za dużo interesowałam się jakimiś egzorcyzmami, opętaniami, masonerią i innymi pierdołami, dlatego wszędzie węszę spisek i zło.Jak zaczynałam pisać tego posta, miałam ambitny plan, żeby przedstawić to wszystko w trochę mniej pozytywnym świetle niż wy i wytknąć złe strony medytacji, ale oczywiście nic z tego nie wyszło. Jak wspomniałeś jeszcze o tych zakonach kontemplacyjnych, to stwierdziłam, że chyba faktycznie przesadzam z tym doszukiwaniem się wszędzie czarnej magii
Z drugiej strony krążą mi po głowie słowa bodajże św. Pawła: "Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła". W końcu nie można na sto procent powiedzieć, że medytacja i inne temu podobne praktyki nie są złe, a więc ma jakiś tam pozór zła. Dobra, już nic nie mówię, bo idąc tym tokiem myślenia WSZYSTKO może być złe...mc napisał(a):Liczy się czystość twojej intencji i to jak bardzo ci zależy na realizacji prawdy czy wolności, a nie to co wyznajesz. Uważam jednak, że duchowy system, który przyjmujesz powinien wspierać to dążenie do prawdy, a nie hamować je. Nie powinien cię ograniczać czy zniewalać, lecz być nauką, która służy wyzwoleniu, prawdzie, poznaniu siebie, etc.To zdanie jest świetne. Serio. Właśnie takie coś zawsze chciałam usłyszeć, i gdybym usłyszała je od kogoś wcześniej, to może inaczej by teraz wyglądały te moje poszukiwania. Niestety zdążyłam nasiąknąć katolickimi naukami i przyjęłam na klatę wiadomość, że właśnie Bóg może sobie zniewalać kogo chce, dawać nakazy i zakazy jakie mu się podobają, i że ogólnie żyjemy po to, żeby spełniać Jego wolę, po nic więcej.
Cytat:Bądź gotowa na częste burzenie światopogląduDrugi raz w ciągu dwóch dni został zburzony, więc spoko
Myślę, że się przyzwyczaję.Co do angielskiego, w zasadzie znam, ale niestety niektórych zagadnień z tego tematu nie rozumiem nawet po polsku, więc te same zagadnienia w języku angielskim dezorientują mnie jeszcze bardziej. Ale nie pogardzę jakimiś dobrymi cytatami w tym języku jakby co
Re: Medytacja. - masterblaster - 18 Gru 2013
incomplete napisał(a):Jak wspominałam, na serio nie znam Biblii... czysta hipokryzja z mojej strony, wiem. Jutro biorę się za lekturę PismaWeź pod uwagę, że posiadanie/czytanie Biblii swego czasu było zakazane przez kościół i karane śmiercią, tak jak uprawianie czarów.
Sama Biblia ma wiele wersji (mnie np. przypadła do gustu Biblia Brzeska).
Poleciłbym Tobie na początek książkę "Pogańscy mesjasze" - Robertson John Mackinnon (ewolucja religii), tak na ogólne 'odczarowanie się' religijnymi shizami. Mz. jak człowiek nauczy się odróżniać magię i propagandę od świadomej, rozumnej duchowości, to potem już spokojnie można brać się za Biblię, Koran czy inne święte/nawiedzone księgi.
incomplete napisał(a):Nie wiem, mam chyba już wyprany mózg, za dużo interesowałam się jakimiś egzorcyzmami, opętaniami, masonerią i innymi pierdołami, dlatego wszędzie węszę spisek i zło.To już prawie jak święta inkwizycja..
Ciemność wypatruje ciemności, zło szuka złego..
Prawda rozjaśnia mrok, wyzwala z lęku, pomieszania, ciemnoty i zła..
Re: Medytacja. - mc - 18 Gru 2013
To już incomplete muisisz sama zdecydować czy to co wyznajesz i te autorytety na których się opierasz sprzyjają tobie zbliżeniu się do Boga czy nie. To nie jest kwestia analizy intelektualnej, powinnaś gdzieś tam głęboko w sercu to odczuć, przynajmniej ja tak miałem i to sprawiało, że jakieś wątpliwości znikały, bo czułem w tym prawdę. Z tym, że ja porzuciłem kościół jak tylko skończyłem 13 lat. (nawiasem mówiąc, odnosząc się tu do innego wątku, to w prawie żydowskim chłopiec w wieku 13 lat staje się formalnie mężczyzną i może odprawiać religijne ceremonie, czytać Torę w synagodze, etc.)
Tak naprawdę to powinnaś oczyścić swoje intencje, bo to od tego zależy. Można powiedzieć, że to jest najistotniejsze ze wszystkiego, twoja intencja, bo od tego zależy czy te twoje poszukiwania będą tylko ego-zabawą, czy rzeczywiście odkrywaniem swojej duszy. Jak będziesz mieć czystą intencje to będziesz przyciągać to co dobre automatycznie i wyczuwać to co nie jest z tym zgodne, bo będziesz znać sama co jest wzorcem świętości czy czystości i to będzie punktem odniesienia.
Z mojego doświadczenia wynika, że to co piszą rzeczywiście mistycy chrześcijańscy, ludzie którzy osiągnęli duchową realizację, a to co piszą różni "księża" nijak ma się. Tak naprawdę powinnaś ufać tylko słowom tych, którzy mają bezpośredni kontakt z Prawdą/'Bogiem, etc., a nie ludziom, którzy mają wiedzę teoretyczną lub którzy opierają się na słowach innych, samemu niczego nie rozumiejąc.
Takie podejście że niczemu nie ufasz i boisz się, że spotka cię zło zakłada wg. mnie brak zaufania do Boga, dlatego, że twój rzeczywisty stosunek powinien być taki, że wszystko co cię spotyka pochodzi bezpośrednio od Niego i jest zawsze dobre i powinnaś się czuć w tym tak bezpiecznie jak niemowlę ssące mleko z piersi swej matki, nie widząc nigdzie zagrożenia. Jeśli jest odwrotnie to jest to sprawka naszego ego. Mówię to na podstawie swojego doświadczenia.
Co do fascynacji różnymi "ezoterycznymi tematami", niekoniecznie to ma cokolwiek wspólnego z tym o czym piszemy tutaj, więc nie wrzucałbym wszystkiego do jednego worka. Jeśli czujesz przyciąganie do różnych ezoterycznych tematów to nie powinnaś tego odrzucać tylko zbadać swoje intencje, czy to czego w tym poszukujesz jest zgodne z najwyższym ideałem twojej duszy.
Mnie tez czasami ciągnęło do magii, alchemii i tego typu tematów, ale to było zwykle chwilowe, i najczęściej pochodziło to z pragnienia do jakiejś nadzwyczajnej wiedzy. Budziło to tylko zwykle ego.
Cytat:w ekstremalnych przypadkach do poczucia swojej "boskości" co jest w końcu wykroczeniem przeciw pierwszemu przykazaniu.Czemu uważasz to za wykroczenie przeciwko 1 przykazaniu? Właśnie to co przeciwne temu co napisałaś jest wykroczeniem, to, że uważasz, że jest coś innego niż Bóg, to, że uważasz, że jesteś różna od Boga jest wykroczeniem przeciwko 1 przykazaniu - i tego typu myślenie może być największym hamulcem na drodze do Boga. Ktoś początkujący powinien przyjąć, że jego dusza jest cząstką Boga, czymś czystym i świętym. Natomiast zrealizowani mistycy w każdej tradycji w końcu realizują absolutna prawdę, że ich Ja (Dusza, Self) i Bóg są tym samym lub są całkowitą jednością, więc wielu mistyków mówi o sobie, że jest Bogiem czy najwyższą świadomością, bo zrealizowali absolutna prawdę. Aczkolwiek ktoś początkujący powinien raczej myśleć: "ja jestem niczym, Bóg jest wszystkim", i jeśli tak ktoś odczuwa to automatycznie jest w tym pokora, nazywa się to też bojaźń Boża.
Imho, najlepiej czytać pisma mistyków różnych tradycji, np. "Gospel of Ramakrishna", polecam jako odtrutkę: http://www.belurmath.org/gospel/
Polecam też np to: http://www.goldensufi.org/book_desc_bond.html
Polecam też to, ale tylko pierwsze 4 rozdziały: http://www.azamra.org/Openings.shtml
to na wyleczenie się z poczucia, że wszędzie jest zło, mnie to kiedyś uratowało w różnych wątpliwości i częściowego "skatoliczenia". Prawdziwe lekarstwo, aczkolwiek ja to wraz z innymi fragmentami czytałem niegdyś po polsku z księgi "Kabała - Pieśń Duszy"
To co najbardziej oddziela od Boga to właśnie tego typu ograniczone myslenie, bo jak widzisz wszędzie zło to jakby rzucasz tym cień na Boga, na Jego kreację, bo przecież 'wszystko jest Bogiem' i za tym stoi jakby nienawiść do Niego, a kiedy Go nienawidzisz nie możesz Go kochać, a kiedy Go nie kochasz, to nie może kochać siebie samej (swojej duszy), bo dusza jest Jego cząstką.
Cytat:przyjęłam na klatę wiadomość, że właśnie Bóg może sobie zniewalać kogo chce, dawać nakazy i zakazy jakie mu się podobają, i że ogólnie żyjemy po to, żeby spełniać Jego wolę, po nic więcej.No wiesz, twoja dusza kocha spełnianie Jego woli i to jest jej marzeniem by we wszystkim móc spełniać tylko Jego wolę, dlatego, że w tym uwalnia się od ziemskich ograniczeń i szybuje ku Niemu. Ukochana nie pragnie nic innego jak wypełniać wolę Ukochanego, bo w tym łączy się z Nim w miłosnym uścisku, a tam gdzie wypełnia ona jeszcze swoją wolę, w tym odłącza się od Niego i cierpi. Jest to opisane np. w Pieśni nad Pieśniami.
Swoją drogą czemu masz ksywę incomplete? Masz poczucie niższej wartości?
Taki cytacik:
Ramakrishna napisał(a):"God can be realized through all paths. All religions are true. The important thing is to reach the roof. You can reach it by stone stairs or by wooden stairs or by bamboo steps or by a rope. You can also climb up by a bamboo pole. "
"You may say that there are many errors and superstitions in another religion. I should reply: Suppose there are. Every religion has errors. Everyone thinks that his watch alone gives the correct time. It is enough to have yearning for God. It is enough to love Him and feel attracted to Him: Don't you know that God is the Inner Guide? He sees the longing of our heart and the yearning of our soul. Suppose a man has several sons. The older boys address him distinctly as 'Baba' or 'Papa', but the babies can at best call him 'Ba' or 'Pa'. Now, will the father be angry with those who address him in this indistinct way? The father knows that they too are calling him, only they cannot pronounce his name well. All children are the same to the father. Likewise, the devotees call on God alone, though by different names. They call on one Person only. God is one, but His names are many."
U Ramakrishny mi się to strasznie podoba, że to jest taaakie proste co on pisze
po prostu powtarzaj imię Boga, które ci pasuje, w skupieniu, z oddaniem i miłością i niczego więcej nie potrzeba, żeby zbliżyć się do Boga. Nie musisz w nic wierzyć, nie potrzeba żadnych rytuałów, całkowita prostota. Wg. mnie jest jeszcze prościej, bo miłość do siebie samego i miłość do Boga to to samo, bo dusza i Bóg są jednym.
Re: Medytacja. - mc - 18 Gru 2013
Sw. Katarzyna z Genui napisał(a):Moim ja jest Bóg i nie znam żadnego innego ja poza moim Bogiem
Meister Eckhart napisał(a):"Aby ocenić duszę; musimy porównać ją z Bogiem, albowiem Podstawa Boga i Podstawa Duszy są jednym."
"Chociaż bowiem tonie ona całą w jedności Bóstwa, to jednak nigdy nie sięga Jego dna. Albowiem do prawdziwej istoty duszy należy to,m że nie jest w stanie przeniknąć głębi swego Stwórcy. A tu nie można już mówić o duszy, gdyż utraciła ona swą naturę tam, w jedności istoty bożej. Tam nie nazywa się już duszą, lecz istotą niezmierzoną."
"Poznający i to, co on poznaje, są jednym. Prości ludzie wyobrażają sobie, że powinni widzieć Boga tak, jakby On stał tu, a oni tam. Nie jest tak, Bóg i ja jesteśmy jednym w poznaniu."
"Bóg oczekuje od ciebie tylko jednej rzeczy, a mianowicie, abyś opuścił siebie w tym stopniu, w jakim jesteś istotą stworzoną, i abyś pozwolił Bogu być Bogiem w tobie."
"Nie wyobrażajcie sobie, ze możecie uczynić działania podstawą waszego zbawienia; jego podstawą musi być to, czym jesteście. Podstawą, na jakiej spoczywa dobry charakter, jest dokładnie ta sama podstawa, z której ludzkie czynią czerpią swą wartość, a mianowicie umysł całkowicie zwrócony ku Bogu. Zaprawdę, gdybyście byli tak nastawieni, moglibyście stąpać po kamieniu i byłby to czyn bardziej zbożny, niż gdybyście wyłącznie dla własnej korzyści mieli przyjąć Ciało Boże, podczas gdy zabrakło by wam duchowego oderwania."
św. Katarzyna z Sieny napisał(a):Tyś [istota ludzka] jest tym, czego nie ma. Jam jest, którym jest.
Adi Shankara napisał(a):Atman jest tym, co przenika wszechświat, ale czego nic nie przenika; co powoduje blask wszystkich rzeczy, ale czego wszystkie rzeczy nie mogą zmusić do błyszczenia. (...)
Naturę jednej Rzeczywistości trzeba poznać za pomocą własnej jasnej percepcji duchowej; nie można jej poznać dzięki pomocy pandita [uczonego]. Podobnie kształt Księżyca można poznać jedynie własnymi oczami. Jakże można go poznać oczyma innych?
Któż, jak nie atman, potrafi usunąć więzy niewiedzy, namiętności i samolubnego działania?
Wyzwolenie można osiągnąć tylko dzięki spostrzeżeniu tożsamości ducha jednostkowego z Duchem powszechnym. Nie można jej osiągnąć ani dzięki jodze [trening fizyczny], ani dzięki sankhji [filozofii spekulatywnej], ani też dzięki ceremoniom religijnym, ani wreszcie dzięki samej uczoności. (...)
Choroby nie leczy się przez wymawianie nazwy lekarstwa, lecz przez zażywanie lekarstwa. Wyzwolenia nie osiąga się przez powtarzanie słowa "Brahman", lecz przez bezpośrednie doświadczenie Brahmana.
Atman jest Świadkiem poszczególnego umysłu i jego działań. Jest on wiedzą absolutną.
Mędrcem jest człowiek, który rozumie, że istotą Brahmana i atmana jest Czysta Świadomość, i który uświadamia sobie ich absolutną tożsamość. Tożsamość Brahmana i atmana potwierdzają setki tysiące tekstów.
Kasta, wyznanie, rodzina i pochodzenie nie istnieją w Brahmanie. Brahman nie ma ani imienia, ani kształtu, przekracza zasługę i winę, jest poza czasem, przestrzenią i przedmiotami doświadczenia zmysłowego. Taki jest Brahman i "Nim jesteś ty". Bądź świadom tej prawdy i rozmyślaj nad nią.
Najwższego Brahmana, którego moc języka nie jest w stanie wyrazić, można wszakże ogarnąć okiem czystego oświecenia. Czystą, absolutną i wieczną Rzeczywistością jest Brahman - i "Nim jesteś ty". Bądź świadom tej prawdy i rozmyślaj nad nią.
Choć Jeden, Brahman jest przyczyną wielu. Nie ma żadnej innej przyczyny. A przecież Brahman nie jest zależny od prawa przyczynowości. Taki jest Brahman i "Nim jesteś ty". Bądź świadom tej prawdy i rozmyślaj nad nią.
Prawdę o Brahmanie można zrozumieć intelektualnie. Ale nawet w tych, którzy go tak rozumieją - pragnienie osobowej odrębności jest potężne i głęboko zakorzenione, albowiem istnieje od czasu nie mającego początku. Ono stwarza pojęcie: "Ja jestem tym, kto działa, ja jestem tym, kto doświadcza." Pojęcie to jest przyczyną niewoli, jaką przynosi uwarunkowane istnienie, narodziny i śmierć. Usunąć je może jedynie poważny wysiłek, aby zawsze żyć w jedności z Brahmanem. Wykorzenienie tego pojęcia i pragnienia osobowej odrębności mędrcy nazywają Wyzwoleniem.
Niewiedza jest tym, co sprawia, że utożsamiamy się z ciałem, z "ja", zmysłami lub czymkolwiek, co nie jest atmanem. Mędrcem jest człowiek, który przezwycięża tę niewiedzę przez oddanie się atmanowi.
Jeśli jakiś człowiek podąża drogami świata lub drogą ciała, lub też drogą tradycji [tj. jeśli wierzy w religijne obrzędy i w literę pism tak, jakby w istocie były święte], to nie może się w nim zrodzić poznanie Rzeczywistości.
Mędrcy powiadają, że ta trojaka droga jest jak żelazny łancuch krępujący stopy człowieka, który pragnie uciec z więzienia tego świata. Ten, kto uwalnia się z tego łańcucha, osiąga Wyzwolenie.
Re: Medytacja. - incomplete - 21 Gru 2013
masterblaster napisał(a):Sama Biblia ma wiele wersjiOtóż to. Zatem skąd niby człowiek ma wiedzieć, która wersja jest tą najbliższą oryginałowi? I co z księgami niekanonicznymi, skąd pewność, że nie są natchnione? Jak poznawać prawdę, jak na każdym kroku są jakieś niejasności?
A książkę przeczytam, przejrzałam ją już wstępnie i zapowiada się całkiem ciekawa lektura.
A tak z ciekawości, wspominasz o Koranie... czytałeś?
mc, cóż, Twoja wypowiedź w zasadzie odpowiada na pytania, które zadałam powyżej. Mówisz, że to się powinno 'poczuć'... miewałam kiedyś różnego rodzaju przeczucia, nawet myślałam, że Bóg do mnie mówi (przykładowo męczyło mnie jakieś pytanie i nagle po krótkiej rozmowie z Bogiem pojawiała się odpowiedź, na którą sama bym prawdopodobnie nie wpadła). Wszyscy mi niestety wmawiali, że mam jakieś urojenia i że powinnam się zająć czymś pożytecznym zamiast wymyślać jakieś bajki. I w końcu sama uwierzyłam w to, że jestem jakaś nienormalna, więc przestałam zwracać uwagę na ten głos (no, w zasadzie to nie był głos, tylko jakby odpowiedź wewnątrz mnie. No nie wiem, trudno to wytłumaczyć, coś jakby znikąd pojawiało mi się w głowie jakieś zdanie/podpowiedź/rozwiązanie itp). Teraz dopadła mnie jakaś znieczulica i nie "słyszę" już nic. Takie są efekty życia wsród ludzi, którzy każdy przejaw czegoś, czego sami nie doświadczyli, uznają za iluzję.
Co do intencji, faktycznie w moim wypadku często chodziło po prostu o poszerzenie wiedzy, żeby być "ponad" innymi. Wiedzieć coś, czego inni nie wiedzą, być od nich krótko mówiąc lepszą
. Ale widzę, że nie tylko ja przez tego typu akcje przechodziłam .mc napisał(a):Czemu uważasz to za wykroczenie przeciwko 1 przykazaniu?Bo człowiek nie może być Bogiem. Znaczy może, jak sam napisałeś, ale w znaczeniu, że człowiek i Bóg są jednością itp. Ale często człowiek po prostu czuje się bogiem sam w sobie, i nie potrzebuje do tego żadnego innego Boga/Stwórcy. Przykładowo: jest sobie taki zaprawiony w medytacji jogin, osiąga spokój ducha, więc nie potrzebuje właściwie nic więcej do szczęścia. I w tym wypadku nie potrzebuje też OSOBOWEGO Boga, bo sam się za niego uważa. Nie wykazuje pokory, nie 'uniża się' przed Bogiem, a człowiek chyba właśnie to powinien robić - uznawać wyższość Boga, wierzyć, że jest marnym prochem i bez Niego nic nie znaczy.
mc napisał(a):ktoś początkujący powinien raczej myśleć: "ja jestem niczym, Bóg jest wszystkim"No, tak to powinno właśnie być. Tylko nie wiem, czemu zwalniać z obowiązku takiego myślenia tych nie-początkujących, oświeconych.
Polecone książki (?) przeczytam, może po nich zmieni się trochę moje spojrzenie na to wszystko. Fakt jest taki, że jednak w dużej części opieram moje poglądy na naukach Kościoła Katolickiego, więc wiem, że trudno się ze mną póki co rozmawia
Cóż, lata tej "indoktrynacji" zrobiły swoje.mc napisał(a):bo przecież 'wszystko jest Bogiem' i za tym stoi jakby nienawiść do NiegoNie do Niego, tylko do szatana czy jakkolwiek go nazwać. Właśnie, męczy mnie od początku jedno pytanie... bo właściwie to wypowiadacie się tak, jakbyście w ogóle nie wierzyli w jego istnienie. Albo mam tylko takie wrażenie?
mc napisał(a):Ukochana nie pragnie nic innego jak wypełniać wolę UkochanegoProblem pojawia się w momencie, kiedy Ukochany wymaga rzeczy niekoniecznie dobrych. Jest całkiem sporo kwestii w Biblii, które mi nie pasują do wizerunku dobrego i miłosiernego Boga (i nie mówię tu o tych słynnych starotestamentowych mordach i okrucieństwach, o które wszyscy ateiści się zawsze tak czepiają). Doszłam jakiś czas temu do wniosku, że Bóg owszem istnieje, ale ta Jego "dobroć" jest trochę naciągana. Albo inaczej: jest dobry dla tych, którzy Go słuchają (nawet jeżeli niektóre Jego nakazy są raczej krzywdzące), a sadystą dla tych, którzy chcą myśleć samodzielnie i postępować zgodnie ze SWOJĄ moralnością. Bóg przypomina mi bardziej bossa jakiejś mafii, niż troskliwego ojca (właściwie skąd to ogólne przekonanie, że Bóg jest dobry?)
mc napisał(a):Swoją drogą czemu masz ksywę incomplete? Masz poczucie niższej wartości?Bo czuję się właśnie taka "incomplete". W sensie, że ciągle mi czegoś brakuje, jakby jakiejś części mnie. Jakby brakowało mi jakiegoś elementu (może mózgu
), żeby ta układanka (życie) miało sens. Mam taką teorię, że jak to "coś" odzyskam/znajdę, to otworzą mi się oczy i odkryję jakąś tajemną wiedzę o świecie, zrozumiem o co tu chodzi itd. Nie wiem jak to inaczej wyjaśnić.Nie wiem, jak znajdujesz te cytaty, ale są świetne. Nawet do mnie (mimo tego upartego tkwienia w "katolickich naukach") przemawiają, tylko z drugiej strony wydają mi się za piękne, żeby były prawdziwe. Jak coś brzmi za dobrze, to prawdopodobnie coś się za tym czai (wiem, że znowu się doszukuję zła, ale nie mam wpływu na swoje myśli). Tak czy siak zabieram się dzisiaj za polecone przez was książki, i mam nadzieję, że ta odtrutka przyniesie skutki.
A tak w ogóle, przepraszam, że tak trudno do mnie dotrzeć, ale jednak zburzenie swoich mocno zakorzenionych poglądów wymaga czasu. Nie traćcie proszę cierpliwości, bo bardzo mi pomagacie, za co zresztą dziękuję
Re: Medytacja. - mc - 22 Gru 2013
Cytat:No nie wiem, trudno to wytłumaczyć, coś jakby znikąd pojawiało mi się w głowie jakieś zdanie/podpowiedź/rozwiązanie itp).W tym przypadku to pewnie była intuicja, podświadomy umysł, subtelne myśli, etc.
Cytat:Co do intencji, faktycznie w moim wypadku często chodziło po prostu o poszerzenie wiedzy, żeby być "ponad" innymi. Wiedzieć coś, czego inni nie wiedzą, być od nich krótko mówiąc lepszą.To nie jest złe, mimo że nie jest do końca właściwe, po prostu jest źle ukierunkowane. To co powinnaś odczuć, to, że ten świat nie jest w stanie dać ci już tego czego szukasz, gdzie byś się nie udała, to czujesz jakiś brak, który nie daje się niczym napełnić. Powinnaś czuć rozczarowanie wieloma rzeczami, którymi normalni ludzie się ekscytują i inwestują w nie swoją energię i czas. Powinnaś czuć rozczarowanie zwykłą wiedzą, nauką, filozofią, etc. Myślisz sobie: wszyscy Ci naukowcy, nawet Einstein, i oni osiągnęli tylko cząstkowe poznanie, a na koniec umarli i skończyli jak wszyscy.. Do czego doszedł Nietzsche czy inni wielcy filozofowie, którymi się zachwyca ludzkość..? Don Juan, miał tyle świetnych kochanek, tyle doświadczył w swoim życiu, ale i tak skończył jak wszyscy... Sławni ludzie, różni aktorzy, muzycy, piękni ludzie, kobiety, na które się wpatrują miliony mężczyzn albo ci którzy zmieniali historię świata jak Napoleon. Bogactwo, wiedza, sława, piękno, przyjemności, nic z tego nie pozostanie. Więc zaczynasz szukać tego co wieczne i nieprzemijające albo tego co da ci trwałe spełnienie, bo masz dość tego, że inwestujesz w coś cały wysiłek i na końcu nic z tego nie zostaje. Albo szukasz tego co po prostu da ci jakiekolwiek spełnienie, bo w tym czym się zajmujesz już nie znajdujesz takiego zadowolenia jak kiedyś.
Na początku ego wtedy woła i mówi np. coś takiego: może jakaś nadzwyczajna wiedza, coś nie z tego świata, np. magia. Taak, to coś dla mnie
U mnie się od tego zaczęło, nie wystarczał mi spokój w medytacji (w której szukałem na poczatku głównie uwolnienia od lęku i cierpienia) i zacząłem szukać dodatkowo czegoś innego, budziły się też jakieś pragnienia materialne jeszcze, które momentami były podnoszone do którejś tam potęgi, po prostu ego rozkręcone na całego. Przez parę tygodni szperałem różne artykuły czy książki o magii, chciałem studiować astrologię i różne takie rzeczy z nadzieją, że coś fajnego będzie z tego Pewnego dnia jednak miałem takie doświadczenie, że odczułem wszystkie te pragnienia w jednej chwili, tak jakby jedna wielka ściana pragnień, które się rozciągały w nieskończoność. Chciwość ego po prostu. I tak jakby na jakiś czas miłość znikła ze świata, czułem całkowitą samotność w tym, opuszczenie. Zrozumiałem wtedy, że to nie jest to czego szukam, że takie pragnienia są mocno egoistyczne i tam nie znajdę tego czego szukam, jakiegoś spełnienia, etc..Także nie napiszę ci, że to złe, bo to jest jakieś szukanie drogi wyjścia z ograniczeń tego świata. Ja sobie coś dzięki temu uświadomiłem, więc mi to pomogło. Tak samo kiedyś, ale to byo jezcze nim zaczałem medytować, robiłem różne eksperymenty z substancjami psychodelicznymi (co było też przygotowaniem i rodzajem poszukiwania). Każdy ma inaczej, kazdy szuka na swój unikalny sposób.
Więc ani to złe ani dobre, po prostu źle ukierunkowane, najwazniejsze, że szybko sobie to uświadamiasz, uczysz się na tym jak małe dziecko, jak wejdzie w błoto, jak się porzadnie ubrudzi to pozna na własnej skórze co to znaczy brud i już więcej nie będzie się w nim taplać. A jak zawsze będzie słuchać ściśle mamy i nie wchodzić w błoto to się nie dowie.
Cytat:Bo człowiek nie może być Bogiem. Znaczy może, jak sam napisałeś, ale w znaczeniu, że człowiek i Bóg są jednością itp. Ale często człowiek po prostu czuje się bogiem sam w sobie, i nie potrzebuje do tego żadnego innego Boga/Stwórcy.Tu potrzebna jest nauka, bo od uświadomienia tego typu kwestii i ułożenia w sobie tego wszystkiego leży klucz do tego by obudziło się w sercu odpowiednie pragnienie, ale nie do tych różnych rzeczy, które są tymczasowe i łudzą tylko ego, a ściśle do Boga, do tego co nieskończone. Czemu?
Weźmy taki przykład. Czy 4-letnie dziecko pragnie np. milion dolarów? Ono interesuje się słodyczami, zabawkami, bajkami, ale nie ma pojęcia jaką wartość ma milion dolarów? Prawdopodobnie gdyby znalazo się w jakimś miejscu, gdzie są porozrzucane np. 100 dolarowe banknoty to nie widząc w nich wartości przeszło by obok nich dalej. Co to znaczy? Jeżeli nie znam wartości czegoś, to nie mogę zarejestrować przyjemności związanej z posiadania czegoś. Ono bierze do ręki banknot, ale wolałoby np. cukierka czy czekoladkę, bo ono to ceni wyżej.
Tutaj tak samo, jeśli Bóg nie jest dla ciebie czymś ważnym, jeśli nie jest nieskończenie wywyższony ponad wszystko co materialne, to tak jakby nie masz odpowiedniego duchowego 'naczynia', więc możesz robić różne praktyki duchowe, ale niekoniecznie doświadczysz w tym Boga, dlatego, że jakby nie masz Go w co przyjąć, nie pragniesz Go ponad wszystko, pragniesz jak to dziecko – zupełnie czegoś innego. Więc żeby doświadczyć Go, zasmakować i odczuć to musisz Go pragnąć, musisz być rozczarowana wszystkim innym z tego świata, i różnymi świecidełkami typu magia, bo inaczej twoje duchowe naczynie nie będzie w stanie zarejestrować boskiego światła. To tak jakby próbowac nalewać wino do foliowego woreczka i później włożyć do piwnicy
Żeby stworzyć odpowiedni warunki by to – póki co nieobecne pragnienie – się obudziło, to trzeba zrozumieć i uświadomić pewne podstawowe kwestie, które limitują człowieka i wiążą go z jego ciałem i materialnym światem – a to jest największą przeszkodą.
Tak nawiasem mówiąc, religia wiąże z materialnym światem, trzyma w przyziemnych sprawach, przeważnie jak byłem w kościele to 'ściagało mnie na ziemię', bo zwykle mówili o wszystkim w bardzo przyziemny sposób. Być może są wyjątki.
Cytat:Przykładowo: jest sobie taki zaprawiony w medytacji jogin, osiąga spokój ducha, więc nie potrzebuje właściwie nic więcej do szczęścia. I w tym wypadku nie potrzebuje też OSOBOWEGO Boga, bo sam się za niego uważa.Ja tak właśnie siedziałem w medytacji, ale właśnie zaczeło mi czegoś brakować, moje serce się czegoś domagało, spokój nie wystarczał, pozytywne emocje nie wystarczały. Tego typu kwestie jak uważanie siebie za Boga (naprzeciw Boga) można prędzej podciągnąć do drogi Maga i to takiego, który zszedł na złe tory (Władcę Pierścieni oglądałaś?), jogin co prawda pracuje zwykle innymi metodami niż święty, ale raczej zawsze mierzy w Najwyższy cel i jak studiuje właściwe nauki to nie powinien w tym pompować swojego ego.
Co do osobowego Boga, "Bóg pozostaje osobą, jak długo ty jesteś osobą". Dany materiał np. woda przyjmuje kształt naczynia w którym się znajduje, np. wiadra, lecz to nie znaczy, ze woda ma kształt (formę) wiadra. Wiadro "poznaje" wodę w kształcie wiadra. Jaki ma kształt woda? Jaka jest natura wody np. w oceanie?
Cytat:Nie wykazuje pokory, nie 'uniża się' przed Bogiem, a człowiek chyba właśnie to powinien robić - uznawać wyższość Boga, wierzyć, że jest marnym prochem i bez Niego nic nie znaczy.Widzisz, tak i nie. Temat wymaga dokładnego zbadania i zrozumienia, bo tu jest klucz. Bo z jednej strony jak człowiek stawia siebie bardzo nisko, bardzo nisko siebie ceni, to będzie mu bardzo trudno wznieść szkrzydła ku Bogu, bo jego myśli trzymają go wtedy jakby przy ziemi, w materialnym świecie, tak jakby ograniczają go. 'Cóż ja mogę, jestem tylko prochem, zwykłym śmiertelnikiem' - jeśli pojawiają się tego typu mysli, to człowiek jakby identyfikuje się ze swoim materialnym ciałem, a nie z duszą - to może to byc powazna przeszkoda na duchowej ścieżce. Można powiedzieć, że jako, że człowiek ma duszę to z tego powodu on powinien czuć się wyniesiony, ale nie tym, że jest wielki sam z siebie, lecz w tym, że dano mu możliwość np. służyć Bogu czy aspirować do połączenia z Nim, więc jego odczuwana wielkość powinna być odbiciem tego, że Bóg jest dla niego nieskończenie wywyższony. Nazywa się to bojaźń albo wiara - odczucie wielkości czy ważności Stwórcy.
Z drugiej strony, odczucie może być też takie, jakby jakiejś ubogiej wieśniaczce dano możliwość wejść do Pałacu Króla i rozmawiać z nim na osobności twarzą w twarz. Wtedy ona słysząc taka propozycję, zdziwiona pyta siebie: 'czy aby napewno o mnie chodzi?'. Zapewniają ja wtedy, że to o nią chodzi. Trochę niepewna idzie do Pałacu, i kiedy Król mówi jej, że ona jest dla Niego najważniejszym gościem i że pragnie ją poznać i pokochać, patrzy z niedowierzaniem na Króla i jej serce momentalnie rośnie i traci swą starą tożsamość wieśniaczki, a staje się jak królowa czy ukochana...
Np. nigdy nie powinnaś myśleć, że któraś z materialnych cech, typu inteligencja, wykształcenie, wrażliwość emocjonalna, wiek ciała czy negatywne skłonności typu np. fobia, bycie w przeszłości 'złym człowiekiem' czy jakieś tam traumatyczne doświadczenia, że te różne rzeczy mają tu jakieś znaczenie. Nie mają żadnego, człowiek nie powinien się tym ograniczać, dlatego, że dusza jest ponad tym jakby, ponad tym światem. Liczy się twoje serce, siła twojego pragnienia i czystość twojej intencji.
Cytat:No, tak to powinno właśnie być. Tylko nie wiem, czemu zwalniać z obowiązku takiego myślenia tych nie-początkujących, oświeconych.Wrzucę Ci jeden cytat pewnego oświeconego mędrca wedanty Nisargadatta Maharaj:
„W wiedzy jestem niczym, w miłości jestem wszystkim – moje życie toczy się pomiędzy tymi dwoma”.
Albo podobna wypowiedź należąca do Rupert Spira:
„Znaj siebie jako nic, czuj siebie jako wszystko.”
Tyle w temacie
Generalnie jest to pewnie głęboka tajemnica czemu tak jest i jak jest dokładnie, więc to bym zostawił, niech to pozostanie tajemnicą
Cytat:Nie do Niego, tylko do szatana czy jakkolwiek go nazwać. Właśnie, męczy mnie od początku jedno pytanie... bo właściwie to wypowiadacie się tak, jakbyście w ogóle nie wierzyli w jego istnienie. Albo mam tylko takie wrażenie?To jest kolejny ważny temat. Z tego co wiem to tylko religia chrześcijańska naucza o szatanie.. Czytałem sporo tekstów z różnych tradycji (np. judaizm, sufizm (islam), buddyzm, hinduizm) i nigdy się nie spotkałem z tym gdzieindziej.
Mnie też to kiedyś męczyło i to najbardziej ze wszystkiego, ogólnie temat zła, wolnej woli, etc.
Generalnie nastawienie człowieka powinno być takie: „wszystko o czym czytam w różnych świętych tekstach nie znajduje się gdzieś na zewnątrz, lecz wszystko jest we mnie samej”. Bóg jest we mnie (a nie gdzieś w niebie, lub na chmurze
), ewentualne zło jest we mnie,, etc. Oczywiście Bóg jest poza dobrem i złem, poza dualizmem.Szatan to po prostu skłonność do złego. Wiele zła siedzi w człowieku w formie ukrytej, ja to nazywam osobnym terminem: cień, czyli to co jest jakby nieznane na co dzień, nie dopuszczone do świadomości, mimo że na co dzień efekt tego jest odczuwalny, lecz nie uświadamiane jest źródło tego. Ludzie, którzy zajmuja się duchowością prędzej czy później natrafią w sobie na swego cienia, i wtedy trzeba po prostu z tym pracować. Dla mnie akurat 1 przykazanie było tutaj najbardziej pomocnym lekarstwem przeciwko temu w najbardziej trudnych momentach, po prostu skupienie uwagi na tym, że źródłem wszystkiego jest tylko Bóg i nie ma nic poza Nim.
Z kolei wiara w jakąś negatywną istotę, która żyje obok Boga, jako przeciwstawna siła może być dużym hamulcem. Czemu? Dlatego, że wtedy Bóg nie może być dla ciebie totalnością, całością, czymś doskonałym, a będzie czymś niedoskonałym, będziesz podświadomie dostrzegać błąd w Jego kreacji, gdyż na logikę jeżeli jest jakiś szatan to coś nie tak jest, Stwórca (nie daj Bóg) w czymś zawalił.
To musi być zrozumiane bez cienia wątpliwości, że nie ma żadnego szatana czy obiektywnych sił zła, dlatego, że to wprowadza dualizm i zakłada wiarę w coś innego niż Bóg (jest to przeciwne 1 przykazaniu). Przeczy to też doskonałości Boga, temu, że jest dobry , jak i Jego jedności. Dusza w takim przeświadczeniu może nie rozwinąć skrzydeł. Jak masz kochać, oddać się w pełni Bogu, jeżeli nie uważasz, że jest dobry, lecz widzisz w nim pełno niedoskonałości i uchybień? Np. wierzysz w wieczne potępienie i męki w piekle. Kto mnie stworzył jak nie Bóg? Kto mógł stworzyć zło jak nie Bóg, skoro jest tylko jeden Stwórca i mówimy, że On panuje nad wszystkim bez wyjątku?
Akurat ta książka o której napisałem, że działa jak lekarstwo powinna być najskuteczniejsza w zrozumieniu tej kwestii zła, choć są nawet lepsze niż ta.
Cytat:Problem pojawia się w momencie, kiedy Ukochany wymaga rzeczy niekoniecznie dobrych. Jest całkiem sporo kwestii w Biblii, które mi nie pasują do wizerunku dobrego i miłosiernego Boga (i nie mówię tu o tych słynnych starotestamentowych mordach i okrucieństwach, o które wszyscy ateiści się zawsze tak czepiają).Sprawa pierwsza, święte księgi. Rzeczywiście Stary Testament (Tora) momentami jest tak napisany, że czytając wszystko dosłownie, bardzo trudno komuś obudzić w tym miłość do Boga, skoro to co czyta, przeczy całkowicie jego wyobrażeniu miłości. Sprawa nr 1, nie czytać nigdy biblii jako książki historycznej i nie traktować jej intelektualnie. Znowu, pomyśleć sobie tak: „wszystko o czym pisze w Biblii mówi o tym co wewnątrz mnie, wszystko co czytam znajduje się we mnie i to co czytam ma ukryte wewnętrzne znaczenie” Wtedy jak czytasz Biblię to po prostu czytasz siebie samą, trochę jakby kontemplujesz siebie.
Jak czytasz, Egipt, faraon, wygnanie, etc. to powinnaś odczuwać w sobie do czego to się odnosi w tobie. Np. faraon czy król Egiptu odnosi się do ego, egipcjanie to twoje egoistyczne pragnienia ,etc. Po prostu czytać sercem, a nie rozumem. Rozum powinien być pasywny, natomiast serce i twoje pragnienie ku Bogu powinno być aktywne, i powinnaś tak czytać jakby słowa były lekarstwem na twój egoizm, „czarodziejskim środkiem” danym Ci przez Stwórcę
Można w to włączyć jakby modlitwę. Druga sprawa, to są teksty, które objaśniają mistyczny sens Biblii, pozwalają czytać ją z zupełnie innej perspektywy niż się to robi w kościele.Oczywiście nie musisz się zajmować Biblią w ogóle, jest to jedna z opcji.
Re: Medytacja. - masterblaster - 23 Gru 2013
incomplete napisał(a):A tak z ciekawości, wspominasz o Koranie... czytałeś?Fragmenty.
Czy to się komuś podoba czy nie, wszystkie święte księgi napisane zostały ręką człowieka, człowieka, który też miał swoje stresy.
Można poświęcić całe życie na studiowanie Biblii, albo można studiować fizykę i dojść do tak samo dobrych albo lepszych wniosków. Prawda jest wszędzie i nigdzie się nie chowa ale i tak musimy jej szukać, bo wychowano nas na ślepców..
incomplete napisał(a):Bóg przypomina mi bardziej bossa jakiejś mafii, niż troskliwego ojca (właściwie skąd to ogólne przekonanie, że Bóg jest dobry?)Hehe, powiedział bym, że to trafna refleksja :-D
Mafia.. potrzebuje mafijnego Boga.. i mafijnych poddanych, co nie..
Skąd przekonanie, że Bóg jest dobry? A skąd przekonanie, że w ogóle jest?
Dopóki wiara jest 'katolicka' (na przykład), jest wiarą z drugiej ręki, wiarą kogoś, kto sam na sobie czegoś istotnego jeszcze nie doświadczył..
A jak już doświadczy, może to opisać w 'księgach' oczywiście.. a one mogą zostać uznane za fundament 'wiary' np. dla kolejnych pokoleń, chociaż faktycznie to tylko pewne wskazówki. Mz. sensowne wskazówki nie wskazują same na siebie, jako 'źródło prawdy' - wtedy człowiek kręci się w kółko i ciągle zostaje z niczym.
Re: Medytacja. - mc - 23 Gru 2013
Robert Adams napisał(a):"Work on yourself and you'll help others," how can you do that? But it's true, because as you know, God is in everyone and in everything and when you become self- realized, you become God. So you become the Self of all. The real Self of all is perfection.Wspaniale byłoby wreszcie obudzić się z tego ziemskiego snu i zobaczyć tak jak pisze Robert.
So when you become the real Self of all you see perfection in everything. And the seeing of perfection, not with your eyes, but with your spiritual Self, that perfection causes the perfection to be in others.
Robert Adams napisał(a):We remember all kinds of words and knowledge, ideas, quotations. And we keep adding on and adding on and adding on. We've been going in the wrong direction. We want to take off, take off, take off not add on. We want to unlearn just about everything we've learnt since we were children. We want to become empty not so we can acquire new knowledge.
Emptiness is the knowledge. Emptiness is another name for wisdom, for jnana. Try to remember the more you remove the burden from yourself the greater will be the harmony and peace and happiness in your life. Due to the fact that this harmony and peace and happiness are your very nature. It is not something you have to find somewhere, try to remember this. You do not have to search or look or find any body to give you these things. You are that! Only you've been hiding it.
A tu cytat, który znalazłem przed chwilą:
Cytat:Ze swojej natury nasz egoizm chce pracować dla Stwórcy, w czasie gdy odczuwamy natchnienie oraz nie widzi w ogóle powodu i sensu zajmować się duchowością, w momencie gdy tego przychodzącego z góry natchnienia nie ma. Wręcz można śmiało powiedzieć, że czym mniej pobudzenia z góry, tym bardziej jesteśmy oporni i więcej nas kosztuje wysiłku zrobienie czegokolwiek, co z radością byśmy dokonali, gdyby tylko to natchnienie było. Jednak gdy się dobrze zastanowimy, wychodzi, że praca w ciemności jest najbardziej wartościowa! To jest prawdziwy wysiłek, prawdziwe przełamanie, prawdziwa korekta, prawdziwy altruizm. Nikt mnie nie widzi, Stwórca jakby mnie porzucił, nie ma nikogo kto poda mi pomocną dłoń, wiem, że nie czeka mnie żadna nagroda, nikt się o tym nigdy nie dowie, a ja idę modlę się i działam. Czy może być bardziej altruistyczny czyn niż taki, gdy działam jakby przeciw całemu światu? Dla takich chwil człowiek został stworzony. Zapamiętajmy, praca wykonana w największej ciemności jest najbardziej wartościowa. Jeśli chcemy połączyć się ze światem nieskończoności, gdzie nie ma granicy pomiędzy tym co wewnątrz, a tym co na zewnątrz, a światło Stwórcy wypełnia całą realność, musimy nauczyć się pracować właśnie w takich momentach, gdy nie czujemy żadnego połączenia z duchowym, gdy nie przyświeca nam żadne podtrzymanie.
mt049
Re: Medytacja. - incomplete - 27 Gru 2013
mc napisał(a):W tym przypadku to pewnie była intuicja, podświadomy umysł, subtelne myśli, etc.No i mi zepsułeś humor : D
mc napisał(a):To co powinnaś odczuć, to, że ten świat nie jest w stanie dać ci już tego czego szukasz, gdzie byś się nie udała, to czujesz jakiś brak, który nie daje się niczym napełnić.To zdecydowanie to uczucie, które towarzyszy mi codziennie, od kiedy właściwie sięgam pamięcią. Pytałeą ostatnio, czemu "incomplete". Właśnie sam sobie na to odpowiedziałeś, wyraziłeś dokładnie to, czego ja nie umiałam wyartykułować
Zaczynam się powoli przekonywać do tego, co mówisz odnośnie samodzielnego szukania "drogi". Co prawda niektóre ścieżki (chociażby środki psychodeliczne, które sam podałeś jako przykład) w dalszym
ciągu są dla mnie raczej zamknięte z własnego wyboru, ale zaczynam łapać, o co Ci chodzi.
mc napisał(a):Tutaj tak samo, jeśli Bóg nie jest dla ciebie czymś ważnym, jeśli nie jest nieskończenie wywyższony ponad wszystko co materialne (...)W tym wypadku problem jest taki, że trudno kochać nade wszystko kogoś, kogo się nie zna (chociaż ja jestem w tym mistrzem, ale to osobny temat
), a prawdziwe, osobiste poznanie Boga, jak przecież sam wiesz, nie jest łatwe. Dodatkowo żyjemy teraz w takim świecie, w którym Boga i całą tę duchową otoczkę spycha się na dalszy plan, i z tego powodu to poznanie staje się jeszcze mniej możliwe. Połowa moich znajomych to ateiści, druga połowa to "wierzący", którzy niestety na każdą wzmiankę o religii/wierze ucinają temat. Obracając się w takim towarzystwie człowiek sam zaczyna przejmować ich zachowanie i poglądy, bo trzeba się jakoś wtopić w tłum, dlatego podziwiam, że Ty potrafisz się z tego jakoś wyłamać i iść 'swoją' drogą. Chyba, że w Twoim otoczeniu jest więcej takich jak Ty
mc napisał(a):Tak nawiasem mówiąc, religia wiąże z materialnym światem, trzyma w przyziemnych sprawach, przeważnie jak byłem w kościele to 'ściagało mnie na ziemię', bo zwykle mówili o wszystkim w bardzo przyziemny sposób.Bo chyba większość ludzi po prostu woli te 'przyziemne' sprawy, więc kościół się do tego przystosowuje. Żyję na tym świecie już sporo czasu, i zdążyłam spotkać może ze dwie osoby, które faktycznie miały pragnienie poznać Boga 'głębiej'.
Inna sprawa, że odsetek ludzi prawdziwie wierzących, przebywających na mszy, jest raczej niewielki.
mc napisał(a):Tego typu kwestie jak uważanie siebie za Boga (naprzeciw Boga) można prędzej podciągnąć do drogi Maga i to takiego, który zszedł na złe tory (Władcę Pierścieni oglądałaś?)Nie oglądałam, nie moje klimaty
Dobra, może czas wyjaśnić pewną kwestię, bo w sumie to już zgłupiałam do reszty. Chciałam napisać coś w stylu, że bardzo łatwo zejść na te złe tory, bo trudno się oprzeć pokusie "władzy" nad swoim życiem/losem (co medytacja w jakiś sposób zapewnia, bo często prowadzi do zainteresowania się innymi tematami dotyczącymi 'samodoskonalenia'. Ach... mówiąc łopatologicznie: medytacja = zainteresowanie innymi duchowymi tematami = odkrycie "boskości" człowieka = korzystanie z tej boskości). I chciałam napisać, że tej władzy mało kto potrafi się dobrowolnie wyzbyć, ale wtedy zadałam sobie pytanie, dlaczego właściwie ta władza miałaby być czymś złym? Wspominałam w którymś poście o Prawie Przyciągania, które zakłada, że starczy wierzyć, że się coś otrzyma, wyzbyć się wszystkich złych emocji, i świat (czy też Bóg) ześle nam to, o co prosimy. Wiem, że Kościół tego nie popiera i przestrzega przed tym, właśnie dlatego, że to takie 'bawienie się w Boga' a przecież powinniśmy przyjmować to, co On sam nam daje, zamiast otrzymywać to, o co
prosimy. I właśnie w tym miejscu zaczynam się gubić, bo właściwie czemu Bóg miałby nie chcieć naszego dobra? Dlaczego miałby nie chcieć spełniać naszych zachcianek, o ile oczywiście są moralne?
Przecież nawet w Biblii co najmniej kilka razy jest wspomniane, że wystarczy prosić, a będzie nam dane.
Cały następny akapit (ten o identyfikowaniu się z materialnym ciałem) zrobił mi wodę z mózgu. Chciałabym, żeby było tak jak mówisz, bo jestem trochę 'odrealniona', i zawsze bardziej interesowało mnie to, co duchowe, niż te wszystkie materialne sprawy. Niestety kłóci się to z moimi obecnymi przekonaniami. Kiedyś miałam podobne podejście, potem, za sprawą nagłego nawrócenia na katolicyzm zmieniłam je całkowicie i udało mi się uwierzyć w to, że człowiek nie powinien zajmować się tym całym duchowym wymiarem, tylko być jak najlepszym człowiekiem tu na ziemi, bez zagłębiania się w tą całą tajemną wiedzę, i teraz znowu, po czytaniu Twoich postów, wszystkie moje przekonania się rozwalają i teraz już nie wiem NIC. Co jest dobre, co złe, co mi wolno, a czego nie, jaki naprawdę jest Bóg itp. Za dużo sprzecznych informacji z każdej strony.
A co do szatana... o ile do Twoich pozostałych racji się powoli przekonuję, o tyle tu mam zamiar być nieugiętą
Skoro nie ma żadnego osobowego zła, to skąd egzorcyzmy, opętania itp.? Miałam kiedyś znajomą, która jeździła regularnie na jakieś tam msze o uwolnienie. Opowiadała mi, że czasami niektórzy gadali jakimiś dziwnymi, nieludzkimi głosami, czasem ktoś tam przybierał jakieś nienaturalne dla człowieka pozycje itp. Jak to w takim razie wytłumaczyć?
asterblaster napisał(a):Prawda jest wszędzie i nigdzie się nie chowa ale i tak musimy jej szukać, bo wychowano nas na ślepców..Bardzo ładnie powiedziane
To skrótowy opis tego, co mc tak wytrwale próbuje mi wytłumaczyć, a czego mój mózg nie przyjmuje do wiadomości. Jak mówiłam, po tych waszych wypowiedziach mam mieszane uczucia i, że tak powiem, tracę grunt pod nogami. Zanim odwiedziłam pierwszy raz ten wątek, myślałam, że coś wiem Teraz 'wiem, że nic nie wiem' Cytat:We want to unlearn just about everything we've learnt since we were children.
No właśnie... Byłoby dużo prościej, gdybym nie miała już wyrobionego zdania na pewne tematy, i podświadomość nie blokowała mi pewnych ścieżek poznania Boga i ogólnie prawdy. Jak macie jakieś sposoby na 'wyczyszczenie' umysłu to chętnie posłucham
Re: Medytacja. - mc - 27 Gru 2013
Cytat:W tym wypadku problem jest taki, że trudno kochać nade wszystko kogoś, kogo się nie znaTak, dokładnie. To tak samo jak w materialnym świecie, możesz brać z tego analogię. Najpierw musisz czegoś spróbować, dopóki nie spróbujesz to nie będziesz tego pragnąć, bo jakby doświadczenie tego po raz pierwszy dopiero tworzy pragnienie. Do tej pory jakby nie ma tematu.
Pisałem o stworzeniu odpowiednich warunków by to pragnienie mogło się obudzić, by być otwartym na to.
Cytat:Obracając się w takim towarzystwie człowiek sam zaczyna przejmować ich zachowanie i poglądy, bo trzeba się jakoś wtopić w tłum, dlatego podziwiam, że Ty potrafisz się z tego jakoś wyłamać i iść 'swoją' drogą. Chyba, że w Twoim otoczeniu jest więcej takich jak TyTo prawda, bo jakby to cię czyni w jakimś sensie samotnym, dlatego też często spotkasz w różnych ksiązkach taką wypowiedź, że trzeba być w środowisku sprzyjającym duchowości. Ja akurat, choć było to parę lat temu, spotkałem osobę, która mi bardzo pomogła w początkach i dawała mi prawie codziennie natchnienie, inspiracje, wskazówki, itp. Aczkowiek nasze drogi się nieco rozeszły i że tak powiem obecnie nie ma nikogo takiego.
Cytat: Ach... mówiąc łopatologicznie: medytacja = zainteresowanie innymi duchowymi tematami = odkrycie "boskości" człowieka = korzystanie z tej boskości). I chciałam napisać, że tej władzy mało kto potrafi się dobrowolnie wyzbyć, ale wtedy zadałam sobie pytanie, dlaczego właściwie ta władza miałaby być czymś złym?Nie wiem dokładnie co masz na myśli, piszac o tej władzy ale to chyba nie tak. Wg. mnie takie coś o czym piszesz nie jest możliwe, dlatego, że jak zaczynasz iść wg. swoich egoistycznych pragnień, np. pragnąc władzy to natychmiast doświadczasz upadku i tracisz wtedy połączenie z duchowością.
Chyba, że ktoś od początku do tego dąży, to taki ktoś nie upada bo nie ma skąd, ale to wtedy nie jest dobre.
Cytat:Wiem, że Kościół tego nie popiera i przestrzega przed tym, właśnie dlatego, że to takie 'bawienie się w Boga'Musisz odróżnić 'bawienie się w Boga' od pragnienia do poznania Boga, dlatego, że kiedy mówimy o pragnieniu do poznania Boga, to to pragnienie pochodzi od Boga, który najpierw sam daje poznać Siebie i tym budzi twoje serce ku Niemu.
Cytat:I właśnie w tym miejscu zaczynam się gubić, bo właściwie czemu Bóg miałby nie chcieć naszego dobra? Dlaczego miałby nie chcieć spełniać naszych zachcianek, o ile oczywiście są moralne?Dlatego, że wszystkie te pragnienia, które na dzień dzisiejszy posiadasz i które są ważne dla twojego ego, dla twojej duszy się jakby nie liczą, bo ona pragnie samego Boga. a w tych pragnieniach ona Go jakby nie może odnaleźć. Więc tak naprawdę w różnych materialnych rzeczach ona pragnie też odnaleźć Boga, tylko za bardzo nie wie jak, ale czuje, że może.
Przecież nawet w Biblii co najmniej kilka razy jest wspomniane, że wystarczy prosić, a będzie nam dane.
Z drugiej strony można odpowiedzieć na to w taki sposób, że w ramach nauki, dusza powinna się nauczyć rozróżniać to co jest tylko zachcianką ego, od tego co pochodzi od niej samej i w czym ona widzi boskie świecenie. Można powiedzieć, że dusza pragnie wyłącznie Boga, ale to nie znaczy, że wszystkie inne np. materialne pragnienia należy wrzucić do kosza, dlatego,że wtedy to byłoby niepełne. Dlatgo, że od kogo one pochodzą jak nie od Boga? A czy Bóg stworzyłby coś bezcelowo? W każdej rzeczy, w każdym pragnieniu jest jakby "święta iskra" i jeżeli twój priorytet jest nie w napełnieniu twojego pragnienia (ego), lecz w przejawieniu poprzez tą rzecz chwały Stwórcy (dusza) to wtedy takie pragnienie może zostać uświęcone. To jest karma joga
Choć prawdopodobnie to co ja piszę, to jest elementarz, sam że tak powiem dopiero jestem na początku tego wszystkiego, więc to co gdzieś doświadczyłem czy poznałem i próbuję gdzieś tu przekazać to pewnie malutki promil tego wszystkiego, kropla w morzu..Nie mówię też, że to co tu piszę jest jakieś uniwersalne i kazdy kto podąża duchową ścieżką ma podobnie. U każdego to raczej może byc inne, unikalne, zaleznie od tego jakią podąża drogą, co czyta/praktykuje i czego potrzebował doswiadczyć na swojej drodze. "Tyle dróg do Boga ile dusz zasiedlających ziemię"
Cytat:Chciałabym, żeby było tak jak mówisz, bo jestem trochę 'odrealniona',Ale zauważ samo stwierdzenie 'odrealnienie', z czego się wzięło? Czy nie z silnego przekonania, że jedyne realne to to co znam, co odczuwają moje zmysły, to co jest namacalne i znane dla wszystkich?
Cytat:człowiek nie powinien zajmować się tym całym duchowym wymiarem, tylko być jak najlepszym człowiekiem tu na ziemi, bez zagłębiania się w tą całą tajemną wiedzę, i teraz znowu, po czytaniu Twoich postów, wszystkie moje przekonania się rozwalają i teraz już nie wiem NIC. Co jest dobre, co złe, co mi wolno, a czego nie, jaki naprawdę jest Bóg itp.Bo większość ludzi nie jest gotowa na to, więc tego typu rzeczy są zwykle trochę ukryte od ogółu, więc mówi się im, żeby po prostu byli “dobrymi ludźmi”. Większość ludzi to kupuje I nigdy się nie zastanawia czy jest coś więcej niż to.
Natomiast jak poczytasz ewangelię, poczytasz pisma mistyków chrześcijańskich, to zobaczysz jednak ogromną różnicę w stosunku do tego co uczą na religii a w stosunku do tego co uczą mistycy, święci, itp. I to w zasadzie niezależnie od religii.
Jeżeli zakochasz się w jakimś chłopaku to naturalne jest, że pragniesz się dowiedzieć o nim jak najwięcej? Jesli go kochasz to czy twoje serce nie rośnie jak czytasz jego myśli czy dowiadujesz się o jego życiu, dowiadujesz się o tym co lubi robić, czym się interesuje, itp. W jakiś sposób poprzez to jesteś bliżęj niego. Jeśli nie pragniesz tego to nie jesteś zakochana, tzn. że ten ktoś nie jest ważny w twoich oczach, jest obojętny dla ciebie. Jeżeli natomiast ktoś jest ważny to pragniesz go poznać na każdy możliwy sposób, pragniesz się dowiedzieć kim jest, po prostu tego domaga się twoje serce. Tak samo I tutaj, można powiedzieć, że taka miłość pomiędzy kobietą I mężczyzną jest świetną analogią. Więc czy to jest pragnienie do wiedzy? Jest to wiedza, ale głównie co w tym jest to twój ukochany, bez niego ta wiedza nie ma znaczenia.
https://www.youtube.com/watch?v=JMESNuoPqPA
http://www.literaturaperska.com/rumifihi/fihimafihi14.html
Cytat: Skoro nie ma żadnego osobowego zła, to skąd egzorcyzmy, opętania itp.? Miałam kiedyś znajomą, któraUmysł ludzki lubi sobie projektować różne rzeczy i potrafi głęboko wierzyć w to co wyprojektował. Także jedni widzą diabła w jakiejś postaci, inni widzą maryje dziewicę, ale tak naprawdę jedyne co widzą to samych siebie, jedyne co mogą zobaczyć to samych siebie.
jeździła regularnie na jakieś tam msze o uwolnienie. Opowiadała mi, że czasami niektórzy gadali jakimiś dziwnymi, nieludzkimi głosami, czasem ktoś tam przybierał jakieś nienaturalne dla człowieka pozycje itp. Jak to w takim razie wytłumaczyć?
Wg. mnie jak jasno widzisz w sobie te siły, jesteś ich świadoma, to tego typu projekcje nie powstają, bo twoja uwaga jest do wewnątrz.
Ja nie mówię, że relatywnie nie istnieją jakieś złe duchy czy coś takiego (przyznam, że nie wiem i nie zawracałem sobie tym głowy nigdy), chodzi tu tylko o ten dualizm, że "istnieją siły zła niezależne od woli Boga" - temu przeczę po prostu.
Cytat:To skrótowy opis tego, co mc tak wytrwale próbuje mi wytłumaczyć, a czego mój mózg nie przyjmuje do wiadomościNie mózg ma przyjąć tylko serce.
Cytat:Przede wzystkim musisz tego pragnąć i to pragnienie sprawi, że znajdziesz to czego dokładnie potrzebujesz, tak jakby wszechświat ci podsunie to co odpowiednie akurat dla ciebie w danym momencieCytat:We want to unlearn just about everything we've learnt since we were children.
No właśnie... Byłoby dużo prościej, gdybym nie miała już wyrobionego zdania na pewne tematy, i podświadomość nie blokowała mi pewnych ścieżek poznania Boga i ogólnie prawdy. Jak macie jakieś sposoby na 'wyczyszczenie' umysłu to chętnie posłucham