Cytat:PORADY DO MEDYTACJI

Ponieważ wszystko powstaje z umysłu, co stanowi podstawową przyczynę całego doświadczenia, czy to „dobrego” czy „złego”, najbardziej niezbędną ze wszystkich rzeczy jest pracowanie ze swoim własnym umysłem, tak aby nie pozwolić mu na błądzenie i aby nie zagubić się w jego wędrówkach. Odetnij jego niepotrzebne powikłane konstrukcje i wytwory, które wprowadzają pomieszanie. Stłum problem w zarodku, że tak powiem.

Pozwól sobie na rozluźnienie i poczuj pewną przestronność, pozwalając umysłowi aby osadził się naturalnie. Ciało powinno być nieruchome, zachowaj milczenie a oddech niech będzie taki jaki jest, płynący swobodnie. Jest w tym uczucie puszczenia, odsłonięcia, pozostawienia.

Jak czujesz się w tym rozluźnieniu? Powinieneś być jak ktoś po dniu naprawdę ciężkiej pracy, wyczerpany i spokojnie zadowolony, a twój umysł znajduje satysfakcję w odpoczynku. Coś osadza się na poziomie jelit i gdy czujesz jak to spoczywa w twoich jelitach, zaczynasz doświadczać lekkości. Jest tak jakbyś się rozpuszczał.

Umysł jest tak nieobliczalny – nic nie ogranicza fantastycznych i subtelnych wytworów, które powstają w nim, jego nastrojów; on może poprowadzić cię poza wszelkie granice. Lecz nawet pośród natłoku myśli, jeśli będziesz po prostu świadomy umysłu, utrzymując ciało nieruchomo i w ciszy, pozwalając umysłowi być takim jaki jest, wtedy naturalnie i stopniowo uspokoi się sam z siebie i jego pobudzenie ustanie.

Nawet gdy twój umysł szumi i chytrze tobą manewruje, jest skrajnie szalony i rozdyskutowany, jeśli utrzymując świadomość pozwolisz temu dziać się, on sam się uspokoi i stopniowo wejdzie w rozbrzmiewającą ciszę – czysty, pusty i spokojny.

To jest świetlisty, czysty aspekt umysłu, twoja podstawowa natura; więc pozostaw to tak i po prostu trwaj w tym spokojnym stanie. Dopóki świadomość nie zostanie rozwinięta i wzmocniona, nasza podstawowa natura jest jak dziecko na polu walki powstających myśli; spokój nie trwa długo; wciąż powstają myśli lub zmiany, jak fale na oceanie. Gdy to się dzieje, bądź po prostu świadomy tego, rozpoznaj to. Nie utrzymuj uczucia, że tej myśli nie powinno być – niech ona wprawia cię w zakłopotanie lub niech sprawia, że będziesz czuł się niepewnie w swojej medytacji; ale jakakolwiek zmiana wydarza się, spokojnie trwaj i pozostaw ją w swoim własnym powstawaniu. W obliczu tego rozpoznania, pozwól temu być a to rozpuści się, wyzwoli się bez wysiłku.

Jeśli, na przykład, próbujesz zatrzymać lub wymanipulować tą zmianę, z tego powodu powstanie więcej myśli – wywoła to większe zakłócenie i samo stanie się podmiotem złudzenia: zanim się zorientujesz, jesteś rozproszony. Wystarczy zwykłe rozpoznanie zmiany. Bądź po prostu świadomy powstających myśli, nie podążaj za nimi ani nie przeciwdziałaj im.

Pozostawaj spokojny w ten sposób. Niepokój i pobudzenie są uspokajane tym sposobem i głębokie uczucie wytchnienia (grace) pojawia się gdy umysł łagodnie spoczywa w swojej naturze.

Gdy wciąż medytujesz w ten sposób i przyswajasz sobie, wzmacniasz tą praktykę, możesz doświadczyć pewnej fizycznej lub mentalnej ekstazy, klarowności lub jasności pomiędzy wieloma doświadczeniami, które powstają i jest to oznaka, że medytacja była praktykowana właściwie. I znowu, nie chwytaj się tego doświadczenia ani nie trzymaj się go, lecz pozwól mu być a ono cię zainspiruje i pomoże ci.

Możesz także doświadczyć mętnego, półświadomego dryfującego stanu, tak jakbyś miał kaptur na głowie – pewnego rodzaju sennego otępienia. Jest to coś takiego jak bezruch, mianowicie stagnacja, zamazana obojętna ślepota. Jak wydostajesz się z tego stanu? Pobudź się, wyprostuj plecy, wypchnij nieświeże powietrze z płuc i skieruj swoją świadomość w czystą przestrzeń po to by sprowadzić świeżość. Jeśli pozostaniesz w tym ospałym stanie nie będziesz się rozwijać, tak więc gdy pojawia się to zahamowanie, usuwaj je raz za razem. Ważne jest rozwijanie czujności, pozostawanie wrażliwie przytomnym.

Tak więc, jasna świadomość medytacyjna jest rozpoznawaniem zarówno bezruchu jak i zmiany a niezmącona czystość spokojnego trwania jest naszą podstawową inteligencją. Praktykuj to, gdyż jedynie poprzez rzeczywiste robienie tego, doświadczysz urzeczywistnienia lub zaczniesz zmieniać się.

Cytat:Robert: Greetings and salutations. We can be real informal. All I can do is tell you about my own personal experiences, not what I read. And I can tell you that nothing exists the way it appears. Everything is an appearance, and the trap is we get pulled into the appearance. We react to it. We feel hurt. We feel slandered. We feel as if something is wrong. We have emotions and they become negative, because we are falling for a false premise, and the false premise is that the world is real.

In fact, the world is not real and neither are you. What we have to do is stop react- ing to anything. And the only way to do that is to discover who you are. When you discover your true nature, when you awaken to your true nature, everything becomes per- fectly clear. You're at peace. If something works out, it works out. If it doesn't, it doesn't. But you don't look at it that way. Your feelings have been transmuted. You no longer feel what human beings feel. You just have a great love for all things, a great compassion. And you know that the substratum of all existence is harmony, peace, emptiness, and you feel wonderful all the time. What can disturb you if you are at peace? If you've found true peace, what can possibly disturb you?

The world comes and goes. One day the world is like this, the next day it's like that. But what does it got to do with you? Nothing, you are free. You are not the world. You are not your body, you are not your mind. You are total freedom, total joy, total love. You have to awaken to this fact. It's the truth. Science is beginning to see this more and more. They are beginning to see that the only thing permanent in life is change.

We speak many words, we take many actions, but to what avail? Does it matter in the end? We build our life, we own possessions, we father children, and what happens at the end? Poof! It's all gone. Everything just disappears (he laughs). There's nothing.

So what's the purpose? People say, "I'm making this world a better world for my children." They're just dreaming. The world will never be better, it'll never be worse. The world just is a dream of existence and it's like this one day, it's like that another day. But you are not the world. You have to awaken to that fact. You are not your thoughts. You are not your karmic expressions. You are not your inclinations from past lives. These things appear real as long as you believe in them.

As an example, if you believe in the devil, the devil will appear to you, because you are creating the devil yourself. If you believe in a god, the god will appear to you. As for instance, Rama Krishna believed in the god Kali. Kali used to become very real to him, and he used to dance and sing with Kali (he laughs), and this was true as far as he was concerned. But he created Kali. That's why nobody else was able to see her but him. And that's how we create our lives.

Think of the things you fear in your life. Say you fear becoming sick, you fear poverty, you fear getting divorced, you fear getting married. Whatever you fear is a con- cept created by your own mind. There is no question of should I get married or shouldn't I get married. It doesn't matter. What matters is how you react to it, how you see it, what you expect of it. This is true of every aspect of your life. That's what you've been trained to believe since you were a little kid. It first started in kindergarten. Your teachers brain- washed you, your family brainwashed you, the outside world brainwashed you, the sys- tem brainwashed you, and here you are. You are filled with ideas, concepts, notions, feel- ings, attitudes and that makes you what you are: miserable. (laughter)

As soon as you wake up all that disappears. Nothing can ever happen to you that is of a destructive nature. There is absolutely nothing that can ever destroy you. You can- not be destroyed. Your body may appear to vanish, but that's like a dream. You dream about yourself, you're doing something, and you get shot, and you disappear. But then you wake up.

So my question to you is, "What do you believe about yourself and about the world? What's most important to you?" This is why I feel that a spiritual path, not neces- sarily this one, but a true spiritual path, should be the first thing of importance in your life. Why? Because it wakes you up.

No matter how good of a life you live, you may become the richest and most fa- mous person on earth, you will have to experience the other side of the same coin one day and be the poorest, most miserable person on earth. That's the way it works. You may say to me, "My neighbor never has any problems. It's like he fell into a pot of gold. Everything he touches turns into money. He's as healthy as a horse. He's got a beautiful wife, a big house, everything he could possibly need, and look at me! And I know that guy's life hasn't changed in forty years."

You're making the wrong conclusion. He has earned this karmically, and if he doesn't pull away from it he might spend his whole life in goodness, human goodness. But then he will be drawn back again, by the law of karma, which is in his mind, and he doesn't know it, and this time he will be a homeless person. And whatever he does, he won't be able to make a dime. He'll try his best, but he'll always be poverty stricken. He won't be able to earn a dime no matter how hard he tries. This is why we should never judge. You have no idea what your neighbor's going through. Never say, "He or she has a wonderful life and look at mine. Why am I poor? Why am I sick? Why am I this way? Why am I that way?" The idea is to wake up, not to look at yourself, not to feel sorry for yourself, not to compare yourself with others, but to awaken.

When you awaken something happens that is unexplainable. There are no human words to explain. When you awaken you just understand, not even understand, you know, you feel, and those words are inadequate, you become, divine harmony. You are no longer fooled by person, place and thing. You no longer react.

As an example, someone tells you, "Oh, you won the lotto, you won fifty-billion dollars." It's okay. You do not become a slave to that. Someone tells you, "You lost fifty billion dollars," same thing, same reaction. You do not become a slave to that. What hap- pens in the human life does not matter. When you know who you are you do not say it doesn't matter. You simply exist. You exist as yourself. You're at peace. No one can ever take the peace away from you, no matter how hard they try. You're not fooled by things. Rather, what you do is you give of yourself. You can give yourself because you become the living Self. Therefore you can give yourself away and you're still there, for you've become the infinite Self, the divine mother, omnipresence, total oneness with all things. So you can give of yourself and yet you're always there.

mc napisał(a):f, coś dla ciebie: https://www.youtube.com/watch?v=k4sbvkoCwwQ

Cytat:In the deep sleep, there is no object-oriented happiness, since no object is perceived as the perceiving senses are folded and there is no subject-object duality. In addition, the mind that experiences happiness also appears to be folded. The question arises as to who experiences the deep sleep state? Is there an experiencer-experienced –experiencing triad in the deep sleep state? When I am awake from deep sleep state I say that I enjoyed the sleep or I slept well. The law of memory is that the experiencer and the recollector of that experience have to be one and the same. I cannot recollect somebody else’s experience. Therefore, in principle, I was the one who slept and thus experienced the happiness in the deep sleep state, in spite of the apparent absence of experiencer-experienced duality, since I am able to recollect that I slept very well and that I was happy. I do complain and become irritant, if I did not have good sleep. Hence the benefits of the deep-sleep experience of happiness are felt in the waking state. Some even take sleeping pills to get into this deep sleep state of non-duality where one is relieved of the pains of BMI. Thus the first experience of deep sleep is happiness that one enjoys.

The second aspect of this deep-sleep experience is, I have no knowledge of that experience, while I am in the deep sleep state. This is also a common experience of all beings. I experience homogeneous absence of everything, or absence of duality seen in the waking and dream states. Scripture (Mandukya Up.) states this as - na kanchana kAmam kAmayate – that there is no desire to enjoy any objects in the deep sleep state since their existence is not perceived or experienced. There is no experienced duality that includes knower-known duality. Hence all the objective-knowledge gained in the waking and dream states is, as though, absorbed into a homogenous mass of undifferentiated knowledge, which scriptures call it as prajnaana ghanam. The prajnaana ghanam includes the knowledge of things I know and also the knowledge of the ignorance of things that I do not know, viditam vA aviditam vA. In one sense, in the deep sleep state, I have the knowledge of the absence of particular knowledge of any kind. What we have is knowledge of the deep sleep state as ‘I do not know anything’ – that is lack of any particular or differentiable knowledge. Non-existence of objects is also knowledge, since when I am awake I say that I did not know anything during deep-sleep state. This is anupaladbi pramANa, as knowledge of the non-existence of a thing, just as when I say that I see there is no pot here. That is, I see that I do not see a pot here, or I have the knowledge of the absence of a pot here. To have that knowledge, I should have prior knowledge of a pot for me to say that I do not see any pot here. I cannot say there is no gaagaabuubu here, since I do not have a prior knowledge of what gaagaabuubu is. The absence of an object is knowledge only if its presence in the universe was known before, and is stored in the memory.

masterblaster napisał(a):Może kręcimy się w kółko jak szaleni, jakby usiłując dogonić własny ogon, tylko po to, aby w końcu zreflektować się, że on nigdy nie uciekał, że cały czas wszystko mamy na swoim miejscu..

Cytat:126. Jeżeli nie zrównasz siebie z Bogiem, nigdy nie będziesz mógł rozumieć Boga.

127. Bo podobne jest zrozumiałe przez podobne.

128. Wzrastaj więc do niezmierzonych wielkości, wychodząc/wychylając się ponad wszystko i wykraczając poza całość czasu, stając się wiecznością, i wtedy na pewno zrozumiesz Boga : jeśli wierzysz w siebie, że nic nie jest niemożliwe, gdy zaliczysz siebie do nieśmiertelnych; i jeżeli będziesz w stanie zrozumieć wszystkie rzeczy, każdy akt działalności i nauki; oraz sposób i zwyczaj każdej żyjącej rzeczy.

129. Stań się wyższy niż wszystkie wysokości, niższy niż wszystkie głębokości, zrozum w sobie właściwości wszystkich Istot Żywych, z Ognia, Wody, Suszy i Wilgoci, zrozum podobnie – że w jednej chwili możesz być wszędzie – w morzu i na ziemi.

130. Musisz od razu zrozumieć Siebie, nie zrodzony jeszcze w łonie, młody, stary, będąc zmarłym, wszystkie rzeczy po śmierci, i wszystko to razem; jak również czas, miejsca, czyny, jakości, ilości, w przeciwnym razie nie możesz jeszcze zrozumieć Boga.

131. Ale jeżeli jednak zamkniesz swoją Duszę w Ciele, i nadużywając ją – mówiąc; Nie rozumiem niczego, Nic nie mogę zrobić, Boję się Morza, Nie mogę wspinać się do nieba, Nie wiem kim jestem, Nie mogę powiedzieć czym będę: Co mam wspólnego z Bogiem? Dlatego nie będziesz mógł zrozumieć żadnej z tych rzeczy co zwą się Dobrem i Pięknem. Pozostaniesz zakochany w swoim Ciele i Złu.

132. Z tego powodu najbardziej wielkim Złem jest nie poznanie Boga.

133. Bycie w stanie/chęć poznania /Boga/ – śmiałość/odwaga oraz nadzieja, jest najprostszą drogą, oraz boską drogą, podobną do Dobra. Jeżeli postawisz swoją stopę na Niej – wszędzie spotka ciebie i wszędzie będziesz Go mógł ujrzeć, prosto i łatwo; kiedy to nie oczekujesz lub nie szukasz tego; Spotkasz /GO/ idąc, śpiąc, żeglując, podróżując nocą, w ciągu dnia, kiedy mówisz, i kiedy trzymasz milczenie/ciszę.

134. Bo nic nie istnieje, co nie jest Jego obliczem/obrazem.