04 Mar 2013, Pon 1:05, PID: 341610
paradoksem leku spolecznego jest to, ze jesli przestaniesz sie przyejmowac tymi wszystkimi sprawami ktore lek wywoluja, to lek minie.
trzeba najzwyczajniej na swiecie, nauczyc sie ignorowac ten lek. oczywiscie, on nigdy nie zniknie, bedzie tam sie pojawial od czasu do czasu, albo w sytuacjach skrajnych.
paradoksem jest rowniez to, ze jesli ktos sie bardzo przejmuje tym jak wypada przed ludzmi (boi sie stracic szacunek, powazanie, albo osmieszenia) to skupienie sie na leku, myslach i emocjach z nim zwiazanych sprawi najpewniej, ze bedziemy na tyle spieci, ze wydarzy sie mniej-wiecej to czego najbardziej sie boimy.
Przykladowo: ktos chce byc uznawany za osobe zabawna, wiec opowiada kawaly. Mozna sobie wyobrazic ze osoba skupiona jedynie na tym, by dobrze opowiedziec kawal, zrobi to lepiej niz osoba, ktora rownoczesnie bedzie przejmowac sie tym jak wyglada, jak odbieraja ja inni. Najzwyklejsza ograniczona podzielnosc uwagii nie pozwoli tej drugiej osobie wypasc tak dobrze jakby chciala.
Wiec odpowiedzia jest wlasnie to by ignorowac lęk, bo on nam przeszkadza skupic sie na tym co chcemy zrobic.
trzeba najzwyczajniej na swiecie, nauczyc sie ignorowac ten lek. oczywiscie, on nigdy nie zniknie, bedzie tam sie pojawial od czasu do czasu, albo w sytuacjach skrajnych.
paradoksem jest rowniez to, ze jesli ktos sie bardzo przejmuje tym jak wypada przed ludzmi (boi sie stracic szacunek, powazanie, albo osmieszenia) to skupienie sie na leku, myslach i emocjach z nim zwiazanych sprawi najpewniej, ze bedziemy na tyle spieci, ze wydarzy sie mniej-wiecej to czego najbardziej sie boimy.
Przykladowo: ktos chce byc uznawany za osobe zabawna, wiec opowiada kawaly. Mozna sobie wyobrazic ze osoba skupiona jedynie na tym, by dobrze opowiedziec kawal, zrobi to lepiej niz osoba, ktora rownoczesnie bedzie przejmowac sie tym jak wyglada, jak odbieraja ja inni. Najzwyklejsza ograniczona podzielnosc uwagii nie pozwoli tej drugiej osobie wypasc tak dobrze jakby chciala.
Wiec odpowiedzia jest wlasnie to by ignorowac lęk, bo on nam przeszkadza skupic sie na tym co chcemy zrobic.